Παμπούκης: Δεν είχα σχέση εξάρτησης

Μετά την σημερινή παραίτηση Παμπούκη, όλα είναι δυνατά, αλλά και περίεργα. Ο λόγος απλός: Από τη στιγμή που ο πιο έμπιστος σύμβουλος του Πρωθυπουργού, του συστήνει να επανασυσταθεί το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και ο Γιώργος Παπανδρέου προτιμά την παραίτησή του, παρά να προχωρήσει στο αυτονόητο, τότε κάποιος πολύ σοβαρός λόγος θα υπάρχει που υποβαθμίζεται η προσφορά της ναυτιλίας στην οικονομία του τόπου.

Το περιεχόμενο της επιστολής παραίτησης του κ. Παμπούκη, είναι πλήρως ενημερωτικό, αλλά και ένα δείγμα εντιμότητας και αξιοπρέπειας. Ο Χάρης Παμπούκης γράφει:

«Σε μια κρίσιμη στιγμή για τον τόπο οφείλουμε να μην υπακούμε σε δογματισμούς και προσωπικές στρατηγικές, που δεν εξυπηρετούν τους εθνικούς στόχους. Σήμερα, κύριο ζητούμενο είναι η ανάπτυξη και η ναυτιλία μπορεί να συμβάλλει στην επίτευξη αυτού του στόχου.

Επί δύο μήνες κατέβαλλα προσπάθειες να ανασυγκροτήσω ένα εθνικά ωφέλιμο τομέα. Εντούτοις, δεν μπορούσαν να έχουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα χωρίς την αναγκαία πολιτική συγκρότηση μέσω της επανασύστασης του Υπουργείου Ναυτιλίας. Ενός, δηλαδή, θεσμικού εργαλείου του κράτους.

Πρόσφατα διατύπωσα δημοσίως με καθαρότητα και παρρησία την πρόταση για την επανασύσταση του Υπουργείου Ναυτιλίας, η οποία υπηρετεί το προφανές. Τη θέση αυτή, άλλωστε, έχουν υιοθετήσει όλοι οι κοινωνικοί φορείς και πέραν του χώρου της ναυτιλίας.

Θεωρώ αυτονόητη πολιτική υποχρέωση να υπερασπίζεται κανείς και να διατυπώνει θέσεις προς όφελος του εθνικού συμφέροντος. Και προφανώς η πολιτική αδικείται, όταν προσλαμβάνει προσωπικά χαρακτηριστικά.

Η συμμετοχή μου στα πολιτικά δρώμενα της χώρας σ’ αυτήν τη χρονικά ιστορική περίοδο είχε ως αποκλειστικό γνώμονα τη συμβολή μου στην υπέρβαση της εθνικής κρίσης, το οποίο θεωρώ πατριωτικό καθήκον όλων μας. Ακόμα και όταν δεν συμφωνούσα με όλες τις αποφάσεις οι οποίες ελήφθησαν.

Η αμετάκλητη απόφαση μου να παραιτηθώ επιβεβαιώνει πλήρως τον χαρακτήρα και την ουσία της εμπλοκής μου στην πολιτική. Αποτελεί πράξη ευθύνης, πράξη ενός ανθρώπου που δεν είχε ποτέ σχέση εξάρτησης με θέσεις ή καρέκλες. Είναι αυτονόητη πράξη αξιοπρέπειας».