Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

Μεγάλο το έγκλημα, μεγάλη κι η ντροπή

Το Ισραήλ για μια φορά ακόμη, χρονιάρες μέρες, συγκλόνισε το παγκόσμιο με την επιχείρηση γενοκτονίας που έκανε κατά των Παλαιστινίων. Δεν θα σταθώ στον αριθμό των θυμάτων, που ανάμεσά τους υπήρξαν και πολλά παιδάκια, αλλά στο γεγονός. Σε αυτή την εντελώς αψυχολόγητη κίνηση των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων, που έχουν καταντήσει ναζιστικές ορδές.
Το status quo στη Μέση Ανατολή είναι αυτό που είναι και οι μοναδικοί που δεν γνωρίζουν ότι πίσω από τις θηριωδίες κρύβονται υψηλά οικονομικά συμφέροντα, είναι ίσως οι άμοιροι Ισραηλινοί της περιοχής. Ναι, όπως οι Παλαιστίνιοι και οι Ισραηλινοί είναι άμοιροι, καθώς και αυτοί έχουν παληκάρια σακατεμένα, μανάδες μαυροφορεμένες και ορφανά παιδάκια. Διότι και αυτοί ζουν σε εμπόλεμη κατάσταση επί σειρά δεκαετιών, δίχως ποτέ κανείς να τους πει για ποιό λόγο να χύνεται τόσο αίμα. Δίχως ποτέ κανείς να τους πει για ποιό λόγο, να εκτρέφεται στον ισραηλινό στρατό κάποιος Ηρώδης, όπως αυτός ο τύπος που χθες διέταξε το «πυρ» για να χτυπηθούν άμαχοι. Κι ανάμεσά τους εκείνη η δασκάλα με τους οκτώ μαθητές.
Τι θα πει στα παιδιά της η Ισραηλινή μάνα για το «περιστατικό»; Τι θα πει η δασκάλα στο σχολείο; Τι θα πει ο ραβίνος στη συναγωγή; Μεγάλο το έγκλημα. Μεγάλη κι η ντροπή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου