"Εάν μένετε προς την περιοχή Αιγάλεω, Περιστέρι, Νίκαια κλπ, τη Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου, γύρω στις 6 το απόγευμα, στην Κουντουριώτου 40, στο Αιγάλεω, κοντά στην Ιερά Οδό, ένα νέο θέατρο πρόκειται να ονομαστεί "Λάμπρος Κωνσταντάρας" στη μνήμη του πατέρα μου. Είναι η πρώτη ανάλογη, παρόμοια τιμή που του γίνεται, 23 χρόνια μετά το θάνατό του. Θα είναι μια μικρή, σεμνή τελετή, με τα εγγόνια του και τους φίλους του από το θέατρο. Κάποιοι θα μιλήσουν, κάποιοι θα διαβάσουν, θα δούμε κάποια αρχειακά βίντεο από εκπομπές και ταινίες... Θα μας κάνει χαρά να σας δούμε".
Αυτό το e-mail έγραψε ο φίλος και συνάδελφος Δημήτρης Κωνσταντάρας, προκειμένου να γνωστοποιήσει αυτή τη μεγάλη μετά θάνατον τιμή που γίνεται στον πατέρα του – τον αξέχαστο Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Μία πρόσκληση για μία σεμνή τελετή γι’ αυτόν τον άρχοντα του Θεάτρου και του Κινηματογράφου μας, που κάποιοι «Μοϊκανοί» μετά από 23 χρόνια από το θάνατό του, αποφάσισαν να αντικαταστήσουν το κράτος και αυτό το υπουργείο (δήθεν) Πολιτισμού. Αλήθεια, Δημήτρη έχει προσκληθεί και ο αρμόδιος... υπουργός;
Μεγάλη μέρα η σημερινή για την Τέχνη και πόσο μάλλον όταν τιμάται -έστω και μετά θάνατον- ένας τόσο μεγάλος ηθοποιός, λεβέντης και καλαμπουρτζής, που είχε την καρδιά μικρού παιδιού.
Δεν ξεχνιέται εύκολα ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Όχι τόσο επειδή σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο μάς κάνει παρέα από τις μικρές μας οθόνες, όσο για την μοναδικότητα του ταλέντου του, του στυλ του, της έντονης προσωπικότητάς του. Κι εγώ προσωπικά, πώς μπορώ να τον ξεχάσω, αφού σ’ εμένα έλαχε να δώσει την τελευταία του συνέντευξη για την εφημερίδα "Ακρόπολι" του Μπότση - την παλιά και όχι τη σημερινή που κυκλοφορεί με τον ίδιο τίτλο.
Εκείνο το μεσημέρι, συναντήθηκα με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, στο σπίτι του, εκεί κάπου στη λεωφόρο Αλεξάνδρας και ήμασταν μαζί με τον γιό του. Δημήτρη, θυμάσαι;
Με ένα κλικ ΕΔΩ ας απολαύσουμε τον Λάμπρο Κωνσταντάρα ως... Μαυρογιαλούρο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου