Ξημερώνει Πρωτομαγιά και το συναίσθημα που κατέχει τον κάθε Έλληνα δημοκράτη είναι αυτό της χαρμολύπης. Χαρά, γιατί είναι η μεγάλη ημέρα του αγώνα των εργαζομένων και λύπη επειδή τα ξημερώματα εκείνης της Πρωτομαγιάς του ’76 χάσαμε τον Αλέκο Παναγούλη.
Ξημερώνει η 36η χρονιά χωρίς τον Αλέκο και όπως κάθε χρόνο η οικογένειά του, οι συναγωνιστές του και η Νεολαία «του», τελούν τρισάγιο στο μνήμα του.
Σήμερα, αναμένεται να υπάρξει μεγάλη ανταπόκριση, από πλευράς παρουσίας πολιτικών, ίσως λόγω των προεκλογικών ημερών. Γι’ αυτό τον λόγο, θα πρέπει να έχει υπ’ όψιν του ο κάθε πολιτικός ότι ο Αλέκος Παναγούλης από την ημέρα που είχε αποχωρήσει από την κοινοβουλευτική ομάδα της ΕΔΗΚ (επί Γ. Μαύρου), έως την ημέρα που έφυγε από κοντά μας, δεν δέχτηκε να προσχωρήσει σε κανένα άλλο κόμμα, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις που δεχόταν. Παρέμεινε ανεξάρτητος βουλευτής, αλλά δεν παρέδωσε την ηγεσία της ΕΣΔΗΝ – νεολαίας της ΕΔΗΚ. Δεν υπάρχει άλλο ιστορικό δεδομένο, που ο ηγέτης της νεολαίας ενός κόμματος, να μην ανήκει στο κόμμα!
Αυτά αναφέρθηκαν, προκειμένου να διευκρινιστεί η «κομματική ταυτότητα» του Αλέκου Παναγούλη, την οποία κάποια κόμματα θέλησαν να προσποριστούν, αλλά κανένα δεν κατάφερε να τον αποσπάσει από τους συναγωνιστές του, της Ελληνικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Νεολαίας – ΕΣΔΗΝ.
Όμως ο Αλέκος Παναγούλης, δεν ανήκε μόνον στη νεολαία του, αλλά σε όλους τους Έλληνες. Από τους συναγωνιστές του απαιτούσε, να μην διαχωρίζουν τους Έλληνες, σε "μπλε", "πράσινους", "κόκκινους" και πάντα να προσπαθούν για την ενότητα του λαού μας. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, που όσο περνούν τα χρόνια τόσο πολύ μας λείπει και -δυστυχώς- αισθάνεται τόσο ορφανή η πατρίδα μας...
* Το μνημόσυνο για τον Αλέκο θα γίνει στις 12 το μεσημέρι και μακάρι να γίνει σεμνά όπως πραγματοποιείται τόσα χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου