Λίγο πριν τις 9, σήμερα το πρωί, ένας ηλικιωμένος στην πλ. Συντάγματος, έβγαλε ένα πιστόλι, έστησε την κάννη στον κρόταφο, φώναξε «Φύγω για να μην αφήσω χρέη στα παιδιά μου», πάτησε την σκανδάλη και…
Θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν σκηνή από ταινία - θρίλλερ, αλλά δυστυχώς, ήταν μία στιγμή, σαν αυτές τις τόσες τραγικές στιγμές που περνά η ζωή του Έλληνα. Το ερώτημα: Αυτοκτονία ή έγκλημα; Όσο «ορθολογιστικά» να το δει κανείς ο αυτοπυροβολισμός δεν προήλθε από το χέρι κανενός... ερωτοχτυπημένου και προδομένου, αλλά από έναν πολίτη που ξαφνικά είδε να εξαθλιώνεται και ως φαίνεται θέλησε να πάρει τα χρέη μαζί του για να μην μείνουν στα παιδιά του.
Ίσως και να ήταν μία κίνηση απόγνωσης υπευθύνου ανθρώπου, ή μία πράξη παραλογισμού. Ό,τι και από τα δύο και αν συμβαίνει ο παρανομαστής-αιτία είναι ο ίδιος. Το οικονομικό αδιέξοδο. Και για να προληφθεί κάθε σκέψη ότι «μπορεί να τα έπαιξε στα ζάρια», αυτός που πάει να δώσει τέλος στη ζωή του για χρέη που του δημιούργησε ένα πάθος, δεν πηγαίνει απέναντι από την Βουλή και στον τόπο όπου είχε γίνει ο μεγάλος ξεσηκωμός!
Κάτι, που ίσως δεν προβληθεί ιδιαίτερα: Όταν το σώμα του αυτόχειρα μεταφερόταν στο ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, οι περαστικοί χειροκροτούσαν…
«Ο ήχος του όπλου» τιτλοφορείται ένα θαυμάσιο κομμάτι που διάβασα στο Fimotro, το οποίο υπογράφει η Μαρία Ψαράκη και συνιστώ να διαβαστεί. Γράφει:
Στις 9 σήμερα το πρωί ο ήχος ενός πυροβολισμού τάραξε τον γρήγορο βηματισμό των περαστικών της Πλατείας Συντάγματος που πήγαιναν στις δουλειές τους. Ένας ηλικιωμένος άντρας, λέγοντας '' Φεύγω για να μην αφήσω χρέη στα παιδιά μου'' και σηκώνοντας το βάρος μιας ρημαγμένης κοινωνίας, αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του με μια σφαίρα στο κεφάλι. Όχι στο σπίτι του, αλλά εκεί, στην Πλατεία Συντάγματος. Στο παρτέρι, κοντά στην είσοδο του μετρό. Λίγα μέτρα από τη Βουλή των Ελλήνων. Συμβολική πράξη που μας φορτίζει συναισθηματικά όλους μας, πράξη απελπισίας και απόγνωσης, πράξη που σίγουρα μας κάνει να σκεφτούμε ''ήταν απλά θέμα χρόνου'. Χθες μόλις, άλλη μια ηλικιωμένη γυναίκα αυτοκτόνησε, όταν είδε ότι της μείωσαν την σύνταξη. Και το '' αυτιστικό '' κράτος- δολοφόνος παίζει ακόμα με τροπολογίες, νομοσχέδια και προεκλογικές υποσχέσεις, ετοιμάζοντας νέα μέτρα. Κάποιοι προφανώς ζουν σε άλλη χώρα, δεν έχουν καταλάβει τίποτα από την Ελλάδα που έφτιαξαν. Και συνεχίζουν ναρκωμένοι το τρισάθλιο έργο τους. Τα λόγια της παρθενικής ομιλίας της Άννας Βαγενά στην Βουλή ηχούν ακόμα στα αυτιά μας, Όπως ακριβώς ο πυροβολισμός που μας ξύπνησε σήμερα το πρωί όλους μας. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ένας ήχος που πρέπει να τον θυμόμαστε όλοι, εκεί, μέσα στο παραβάν, μπροστά στην κάλπη...
Στις 9 σήμερα το πρωί ο ήχος ενός πυροβολισμού τάραξε τον γρήγορο βηματισμό των περαστικών της Πλατείας Συντάγματος που πήγαιναν στις δουλειές τους. Ένας ηλικιωμένος άντρας, λέγοντας '' Φεύγω για να μην αφήσω χρέη στα παιδιά μου'' και σηκώνοντας το βάρος μιας ρημαγμένης κοινωνίας, αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του με μια σφαίρα στο κεφάλι. Όχι στο σπίτι του, αλλά εκεί, στην Πλατεία Συντάγματος. Στο παρτέρι, κοντά στην είσοδο του μετρό. Λίγα μέτρα από τη Βουλή των Ελλήνων. Συμβολική πράξη που μας φορτίζει συναισθηματικά όλους μας, πράξη απελπισίας και απόγνωσης, πράξη που σίγουρα μας κάνει να σκεφτούμε ''ήταν απλά θέμα χρόνου'. Χθες μόλις, άλλη μια ηλικιωμένη γυναίκα αυτοκτόνησε, όταν είδε ότι της μείωσαν την σύνταξη. Και το '' αυτιστικό '' κράτος- δολοφόνος παίζει ακόμα με τροπολογίες, νομοσχέδια και προεκλογικές υποσχέσεις, ετοιμάζοντας νέα μέτρα. Κάποιοι προφανώς ζουν σε άλλη χώρα, δεν έχουν καταλάβει τίποτα από την Ελλάδα που έφτιαξαν. Και συνεχίζουν ναρκωμένοι το τρισάθλιο έργο τους. Τα λόγια της παρθενικής ομιλίας της Άννας Βαγενά στην Βουλή ηχούν ακόμα στα αυτιά μας, Όπως ακριβώς ο πυροβολισμός που μας ξύπνησε σήμερα το πρωί όλους μας. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ένας ήχος που πρέπει να τον θυμόμαστε όλοι, εκεί, μέσα στο παραβάν, μπροστά στην κάλπη...
Τέλος, ας σημειωθεί ότι ήδη έκαναν την εμφάνισή τους στο Διαδίκτυο διάφορες "αποκαλύψεις". Γράφουν κάπου ότι "σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, ο άνδρας δεν είπε κάτι πριν θέσει τέλος στη ζωή του"...
Δεν είναι έτσι, αλλά ας το δεχθούμε! Όμως, τελικά ποιά είναι η Είδηση; Αν είπε τίποτε ή όχι ο άμοιρος ηλικιωμένος, ή μήπως η αιτία που τον οδήγησε σε αυτή την απεγνωσμένη πράξη και εάν επρόκειτο περί αυτοκτονίας με ή άνευ ηθικού αυτουργού; Υπάρχουν και τέτοιες αυτοκτονίες...
Υπάρχουν και άλλοι πιο εύσχημοι και έξυπνοι τρόποι, για να μειωθεί η δυναμική μιάς είδησης…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου