«Αυτοπυρπόληση»
του Νικηφόρου Βρεττάκου Στον φοιτητή που αυτοπυρπολήθηκε στη Γένοβα το 1970…
Ντύθηκες γαμπρός - φωταγωγήθηκες σαν έθνος.
Έγινες ένα θέαμα ψυχής - ξεδιπλωμένης στον ορίζοντα.
Είσαι η φωτεινή - περίληψη του δράματος μας,
τα χέρια μας προς την Ανατολή - και τα χέρια μας προς τη Δύση.
Είσαι στην ίδια λαμπάδα τη μια - τ’ αναστάσιμο φως
κι ο επιτάφιος θρήνος μας. - συλλογή: “η θέα του κόσμου”.
Μεγάλη η θυσία τού 77χρονου Δημήτρη Χρίστουλα και αξιοπρεπής η πράξη του να θέσει τέρμα στη ζωή του, διαμαρτυρόμενος για τα δεινά που περνάει σήμερα η πατρίδα μας. Και μακάρι, ο τόπος όπου έφυγε αυτή η μεγάλη ψυχή, να γίνει τόπος μνήμης και να μην ξεχαστεί. Κι αυτό διότι, κάτι τέτοιοι ήρωες δεν… επιτρέπεται να περνούν στην ιστορία. Παράδειγμα, η περίπτωση του Κώστα Γεωργάκη! Ποιός τον ξέρει και ποιός τον θυμάται; Εάν ερωτηθούν 10 άνθρωποι στον δρόμο, οι… 11 δεν θα τον γνωρίζουν...
Με δυό λόγια, ο Κώστας Γεωργάκης, ήταν φοιτητής Γεωλογίας στη Τζένοβα, οργανωμένος ΕΔΗΝίτης, μαχητικός και συνειδητός αγωνιστής. Και στις 19 Σεπτεμβρίου του 1970, αυτοπυρπολήθηκε φωνάζοντας «Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα» και πριν ξεψυχήσει είπε: «Το έκανα για την Ελλάδα μου». Κι ήταν μόνον 22 ετών... Επιπλέον είχε αφήσει επιστολές που είχε γράψει την ίδια ημέρα και μεταξύ άλλων σημείωνε: «Εγώ δεν μπορώ να κάνω αλλιώς παρά να σκέφτομαι και να ενεργώ σαν ένα ελεύθερο άτομο…».
Για να προληφθεί κάθε σκέψη περί «ψυχολογικών προβλημάτων», πρέπει να σημειωθεί ότι ο Κωστής, ήταν ένας συναγωνιστής με ενεργό συμμετοχή στον αντιδικτατορικό αγώνα. Με άρθρα και συνεντεύξεις του, είχε καταστεί στόχος των πρακτόρων και των ρουφιάνων της χούντας.
Εν τω μεταξύ στην Ελλάδα, ουδείς είχε μάθει τίποτα. Η χούντα είχε φροντίσει να καλύψει το γεγονός. Αυτή η απαγόρευση, είχε σαν συνέπεια, συμφοιτητές και συναγωνιστές του να μεταφέρουν το σώμα του σε μία παράγκα του νεκροταφείο της Τζένοβα, περιμένοντας άδεια από τις ελληνικές αρχές για την μεταφορά του στην Κέρκυρα, απ’ όπου καταγόταν. Η χούντα δεν έδινε άδεια, είχαν περάσει 4 μήνες και το σώμα του Κωστή παρέμενε άταφο. Έτσι οι φίλοι του αποφάσισαν να τον μεταφέρουν στα κρυφά (18 Ιανουαρίου 1971) στην Κέρκυρα, με το πλοίο «Αστυπάλαια».
Ο Κώστας Γεωργάκης «υπάρχει» σήμερα ως ανδριάντας (φιλοτεχνημένος αφιλοκερδώς από το γλύπτη Δημ. Κορρέ) σε μια κερκυραϊκή πλατεία που φέρει το όνομά του. Επίσης «υπάρχει» σε ένα ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου, ειδικά αφιερωμένο στον Κωστή. Ακόμα, ο Κώστας Γεωργάκης «υπάρχει» στις καρδιές των συναγωνιστών του, της τότε ΕΔΗΝ εξωτερικού και... πίνει καφέ παρέα με τον Αλέκο Παναγούλη...
*** Το σημείωμα για τον Κωστή, βασίστηκε και σε στοιχεία του Κ. Σπηλιωτόπουλου από το www.24grammata.com.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου