Σαν φόρος τιμής για την σημερινή επέτειο του Πολυτεχνείου, παρατίθεται το μήνυμα της Ε.ΔΗ.Ν, των παιδιών που συνεχίζουν το όμορφο ταξίδι στον αστερισμό της Αξιοπρέπειας, του οποίου τη ρότα χάραξε ο Αλέκος Παναγούλης. Των παιδιών που κλείνουν τ’ αυτιά τους στις διάφορες «σειρήνες» της οπισθοδρόμησης, και καταφέρνουν να διαπερνούν τις τόσες και τόσες «συμπληγάδες» του «ωχαδερφισμού». Είναι χαρά και ευτυχία για όλους εμάς τους παλιούς ΕΔΗΝίτες, να βλέπουμε σήμερα αυτά τα παιδιά να έχουν στις καρδιές τους τον αξέχαστο συναγωνιστή και αρχηγό μας, τον οποίο όμως δεν γνώρισαν. Δεν είχαν την τύχη να ακούσουν τον λόγο του, να πιούν ένα ποτήρι κρασί...
Ως φαίνεται, είναι η μοίρα των παιδιών να τιμούν κάτι που δεν έζησαν και όταν μεγαλώνουν απλώς να ξεχνάνε... Όμως, όλοι πρέπει να ελπίζουμε στη σημερινή νέα γενιά, σ’ αυτά τα παιδιά που μεγαλώνουν υπό την αδιαφορία της πολιτείας και καθημερινώς καλούνται για να γράψουν τα δικά τους Πολυτεχνεία!
Και σήμερα τιμούν - τι; Το δικό μας Πολυτεχνείο, που εμείς το έχουμε ξεχάσει... Δεν είναι για να χαίρεται κανείς αυτά τα παιδιά, αυτή την τόσο παρεξηγημένη γενιά, που μόνον κατηγορίες είμαστε άξιοι να εκτοξεύουμε; Το Πολυτεχνείο είναι δικό τους και το αύριο τους ανήκει! Η ελληνική νεολαία στέκεται στο ύψος της και είναι πρώτη στους αγώνες! Αλίμονο σε μας που βολευτήκαμε κι έχουμε μόνον να θυμώμαστε εκείνες τις μέρες...
Από το Γραφείο Τύπου της Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας, εκδόθηκε η παρακάτω ανακοίνωση:
Αναζητώντας αποτυπώματα...
Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου δημιουργεί την ανάγκη στον καθένα από μας να ψάξει τα αποτυπώματα, όπως και την ουσία των γεγονότων του στους καιρούς μας. Ίσως φαντάζει πιο επίκαιρο από ποτέ, σε μία εποχή αλλεπάλληλων καταπιέσεων, ατομικισμού και απάθειας. Οι αξίες του Πολυτεχνείου στέκουν ακόμη σε περίοπτη θέση, θαμπές όμως από τη σκόνη του παρελθόντος, σαν μακρινά αστέρια πάνω από κοινωνία που δε μπορεί ή δε θέλει να αφυπνιστεί.
Σήμερα η γιορτή του Πολυτεχνείου είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να στρέψουμε και πάλι το βλέμμα προς τις αξίες του και να αναλογιστούμε τα μηνύματά του. Είναι σημαντικό να αναλογιστούμε κατά πόσο είμαστε σωστοί πολίτες, πως ασκούμε τα πολιτικά μας δικαιώματα αλλά και πόσο ανθρωπιστές, αλληλέγγυοι, δίκαιοι και ανιδιοτελείς στεκόμαστε απέναντι στους συνανθρώπους μας. Ακόμη και τον τρόπο με το οποίο επιλέξαμε να ζούμε ώστε να δούμε, τελικά, πόσο Δημοκρατική κοινωνία έχουμε, πόσο Ελεύθεροι είμαστε.
Το Πολυτεχνείο δεν πρέπει να το λησμονούμε. Δεν είναι μόνο ένα ιστορικό γεγονός, είναι η φωνή όλων των αγωνιστών του, που την κουβαλάμε μέσα μας για να αντιστέκεται σε κάθε αδικία και καταπίεση. Ένας διαρκής και αδιάκοπος αγώνας για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου