Πολύς λόγος για το «ποιόν» της φοιτήτριας που πέταξε αυγό στον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη Μανώλη Όθωνα κι εκεί που όλοι νομίζαμε ότι ήταν κάποια «τρελλή Κύπρια» και «συνταξιούχος» φοιτήτρια, ξαφνικά βγαίνει στο διαδίκτυο μία ανοιχτή επιτολή της ιστορικού Μαρίνας Δημητριάδου, με την οποία ανατρέπονται οι διάφορες «διαδόσεις» για το πρόσωπό της. Η επιστολή έχει αναρτηθεί στο blogg που άνοιξε η ίδια (http://augobolos.blogspot.com) και το προλογίζει με τον τίτλο «Αυγοβολές» γράφοντας:
Το παρόν ιστολόγιο δημιουργήθηκε από την επιμονή κόσμου και δημοσιογράφων να μιλήσω μετά την αυγοβολή στο κεφάλι του βουλευτή Ρεθύμνου και υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη Μανόλη Όθωνα. Ο σχολιασμός είναι ελεύθερος, θα ζητήσω ωστόσο συγγνώμη εκ των προτέρων καθώς δεν θα απαντήσω σε κανένα σχόλιο. Δεν πρόκειται να ξανασχοληθώ με το θέμα μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης, 9 το πρωί στις 10 Οκτώβρη 2011.
Ακολούθως φιλοξενείται η επιστολή της με τίτλο «Εγώ ήμουν η αυγοβόλος». Από την μακροσκελή επιστολή της (κλικ ΕΔΩ) αναδημοσιεύονται τα παρακάτω δύο σημεία:
- Γεννήθηκα στην Αθήνα πριν 33 χρόνια κι έχω ζήσει σχεδόν όλη μου τη ζωή στην Ελλάδα (με κάποια μικρά διαλείμματα στο εξωτερικό). Δεν ξέρω γιατί υπερτονίστηκε η κυπριακή μου καταγωγή και γιατί θεωρήθηκα ξένη, την ίδια στιγμή που υπάρχει όλη αυτή τη φιλολογία περί αδελφότητας Ελλήνων και Κυπρίων με την ευκαιρία της εξόρυξης του φυσικού αερίου. Έγιναν ξένοι οι «αδερφοί»; Άραγε πώς μπορεί να θεωρηθεί ξένος οποιοσδήποτε εργάζεται, δημιουργεί και προσπαθεί να ζήσει τη ζωή του με αξιοπρέπεια σε οποιοδήποτε τόπο; Ποιος τους έχει βάλει αυτούς τους διαχωρισμούς και γιατί; Ποιους τελικά ωφελούν;
- Ο δήμαρχος Ρεθύμνου (με τον οποίο είμαστε παλιοί γνώριμοι) ειρωνεύτηκε λέγοντας ότι είμαι 33 χρονών φοιτήτρια και αυτό τα λέει όλα. Ακόμη κι έτσι να ήταν, προς τι η ειρωνεία κ. Μαρινάκη; Ποιο είναι τελικά το πρόβλημα που δημιουργούν οι αποκαλούμενοι «αιώνιοι» φοιτητές; Πότε υπήρξε μια πολιτική υποτροφιών στο ελληνικό πανεπιστήμιο για να μπορεί το κράτος να μας βάλει χρονικό όριο στις σπουδές μας; Σε τι επιβαρύνει κάποιος που συνεχίζει να σπουδάζει όταν μετά τα έξι χρόνια φοίτησης δεν δικαιούται καμία απολύτως φοιτητική παροχή; Πιάνει χώρο στα αμφιθέατρα άραγε; Ας σταματήσει επιτέλους αυτή η συζήτηση που αποπροσανατολίζει τον κόσμο από τα πραγματικά και υπαρκτά προβλήματα του πανεπιστημίου. Δεν είναι ντροπή ούτε βάρος κάποιος που σπουδάζει πολλά χρόνια κάνοντας και άλλα πράγματα στη ζωή του. Άλλα είναι ντροπή και βάρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου