Ωχαδερφισμού και Ανοχής γωνία

Πάμπλο Πικάσσο: "Το όνειρο"

Όλο και πυκνώνουν οι φωνές, εντός και εκτός Ελλάδος, που αναφέρονται περί ελεγχόμενης ή σκέτης χρεοκοπίας της χώρας μας. Ταυτόχρονα, όλο και περισσότερος λόγος γίνεται για επιστροφή στη δραχμή ή σε κάποιο άλλο εθνικό νόμισμα. Κι εμείς στοιβαγμένοι στη γωνία περιμένουμε μοιρολατρικά πώς και πότε θα έρθει το άγνωστο αύριο… Χωρίς ελπίδα.

Οι καναπέδες να ‘ναι καλά και η απίθανη ανοχή που δείχνουμε απέναντι σε κάθε αυθαιρεσία της εξουσίας.

Τι μας νοιάζει εμάς που δεκάδες χιλιάδες σπίτια στο Λεκανοπέδιο είναι χωρίς ηλεκτρικό;

Τι μας ενδιαφέρει που στην οικογένεια του τρίτου ορόφου έμειναν όλοι άνεργοι;

Και τι μας «κόφτει» εμάς, που αυτός ο τύπος ψάχνει στον κάδο των σκουπιδιών; Ωχ, βρε αδερφέ!

Δεν αργεί να έρθει και η σειρά μας… Ίσως και εντός του μηνός!

Πιό ανώδυνο είναι να μένει χωρίς φως ένα χαμόσπιτο, παρά ένα ρετιρέ στα βόρεια προάστεια.

Άλλο να σου λείπει το αντίτιμο του εισιτηρίου, παρά να μην έχεις να βάλεις βενζίνη στο δίλιτρο.

Και άλλο είναι να σε χτυπήσει η ανέχεια ενώ ζεις στερημένα και άλλο είναι να μένεις χωρίς φράγκο τη στιγμή που έχεις όλα τα «καλά» σου.

Κάπου εδώ βρισκόμαστε. Επί των οδών Ωχαδερφισμού και Ανοχής γωνία.