Της περαίωσης τα ευτράπελα

Του

Δημήτρη Μάρδα

www. mardas.gr

Έχετε δει φορολογούμενους, να εκλιπαρούν στην κυριολεξία να πληρώσουν φόρους και το κράτος να αδιαφορεί; Δεν πρόκειται γι' ανέκδοτο, είναι πραγματικό γεγονός, που δείχνει εκτός των άλλων και τον τρόπο λειτουργίας του e-governmentαλά ελληνικά! Αλήθεια, δεν πρόκειται για ανέκδοτο, είναι πραγματικό γεγονός το οποίο προέκυψε ως εξής:Από λάθος υπαλλήλων των τραπεζών, λόγω προφανώς ελλιπούς ενημέρωσης εκ μέρους του Υπουργείου Οικονομικών, περάστηκε για εκατοντάδες επιτηδευματίες λάθος ο κωδικός αποδοχής της τελευταίας τους περαίωσης, η οποία ας σημειωθεί γινόταν μόνο μέσω των τραπεζών.

Το αποτέλεσμα ήταν να βεβαιώνεται, κατά γενικό κανόνα, μόνο ένα διαχειριστικό έτος περαίωσης, το παλαιότερο και να μην βεβαιώνονται όλες οι περαιούμενες χρήσεις, (με δόσεις, δέκα στο σύνολο) όπως ο επιτηδευματίας επιθυμούσε. Οπότε, ο επιχειρηματίας νόμιζε πιο συγκεκριμένα, ότι πλήρωνε την πρώτη δόση όλου του ποσού όλων των περαιούμενων χρήσεων, ενώ η Τράπεζα του εξοφλούσε μόνο μια χρήση, την παλαιότερη. Έτσι, ο φάκελος στην ουσία έκλεινε αυτόματα. (βλ. παράδειγμα παρακάτω).

Σημειώνεται ότι σε ιδιαίτερα πολλές περιπτώσεις η πρώτη δόση ήταν όμοια του ποσού της (μιας) παλαιότερης περαίωσης! Ήταν τόσο μπερδεμένα τα εκκαθαριστικά που λάμβαναν οι επιχειρηματίες, οπότε κατά προσέγγιση γνώριζαν τι θα πλήρωναν

Όπως είναι φυσικό (καθώς περίμενε ο επιχειρηματίας τη δεύτερη δόση που δεν κατέφθανε ποτέ) ακολούθησαν αιτήσεις στις κατά τόπους εφορίες για διόρθωση του λάθους και για την εκ νέου βεβαίωση όλου του πόσου (όλων των χρήσεων) όπως έπρεπε. Οι εφορίες όμως δήλωναν αδυναμία να αποδεχθούν την αίτηση διόρθωσης γιατί το μηχανογραφικό (λογισμικό) αυτής ειδικά της περαίωσης δεν επιτρέπει διορθώσεις. Αυτό καλείται e-government αλλά ελληνικά(!).

Και όμως, παρόλο που η περαίωση αποτελεί σίγουρο έσοδο για το κράτος στην τραγική οικονομική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, οι εν λόγω αιτήσεις εκκρεμούν κατά εκατοντάδες στις κατά τόπους εφορίες τελείως αδικαιολόγητα!..

Ακόμα και αν κάποιος εκ του πονηρού αποφάσιζε εκ των ύστερων να πληρώσει για όλα τα έτη της τελευταίας περαίωσης, ενώ είχε αποφασίσει να πληρώσει μόνο, λόγου χάρη, τα δύο πιο παλαιά έτη, εφόσον ο ίδιος… εκλιπαρούσε να πληρώσει στο κράτος, τότε το εκείνο έπρεπε… με τεμενάδες να αποδεχτεί τις αιτήσεις και να εισπράξει τα μετρητά που του προσφέρονται! Η μήπως έχει κανένα άλλο έσοδο τόσο σίγουρο και μας το κρύβουν;

Θέλει το κράτος τελικά να παρουσιάσει έσοδα ή κάτι άλλο συμβαίνει και έχει ήδη προεξοφληθεί η κατάρρευση του;

Μόλις πρόσφατα εξαγγέλθηκε ο τρόπος ελέγχου των επιχειρήσεων που δεν περαιώθηκαν. Σε αυτές ανήκουν και οι παραπάνω ατυχείς επιχειρηματίες που έπαιξαν και έχασαν...

Παράδειγμα: Υποθέτουμε ότι έχουμε την ακόλουθη περίπτωση:

1^ο έτος περαίωσης (το παλαιότερο) 600 ευρώ

2^ο έτος περαίωσης 1.100 ευρώ

3^ο έτος περαίωσης 1.300 ευρώ

_______________________________________

Σύνολο                     3.000 ευρώ

1^η δόση (προκαταβολή ελάχιστη, υποχρεωτικά βάσει ισχυουσών διατάξεων, το 20% δηλαδή:) 600 ευρώ.

Καταβάλλει ο επιχειρηματίας στην Τράπεζα 600 ευρώ, ως πρώτη δόση (με το μυαλό του), ενώ ο υπάλληλος της Τράπεζας θεωρεί ότι τα 600 ευρώ αντιστοιχούν στο πρώτο έτος της περαίωσης. Από τη στιγμή που καταχωρηθούν τα 600 ευρώ με το δεύτερο τρόπο, αυτό δείχνει ότι ο επιχειρηματίας δεν έχει την πρόθεση να πληρώσει τις άλλες δύο δόσεις, για τους οποιουσδήποτε λόγους. Έτσι, ο φάκελος κλείνει για τον τραπεζικό υπάλληλο, ενώ ο επιχειρηματίας περιμένει την ειδοποίηση για τη 2^η δόση, που δεν έρχεται ποτέ!

Αυτό το παράδειγμα σκιαγραφεί μια από τις πολλές περιπτώσεις που οδηγούν όμως, λόγω των ποσών και των εναλλακτικών τρόπων καταβολής της ελάχιστης προκαταβολής –όλης ή μέρους της– στο ίδιο μπέρδεμα.

_______________________________

 Ο κ. Δ. Μάρδας, είναι αν. καθηγητής,

του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών, 

του ΑΠΘ