21 Απριλίου '67. Σαν... σήμερα!

Τα ξημερώματα συμπληρώνονται 44 χρόνια από εκείνη τη μαύρη μέρα της 21ης Απριλίου του 1967, όπου ομάδα επίορκων «αξιωματικών» διέπραξε την περιβόητη «επανάστασιν», για να μπουν οι Έλληνες στον «γύψο» για επτά χρόνια και η Ελλάδα να πάει μισό αιώνα πίσω.

Επειδή τον τελευταίο καιρό, που έχουμε το οικονομικό πρόβλημα, όλο και κάποιοι κρυφοχουντικοί ξετρυπώνουν για να μας «θυμίσουν» ότι η χούντα δεν… είχε αφήσει δημόσιο χρέος! Ένας μύθος για «αγρίους», καθώς σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η χούντα άφησε σημαντικό δημόσιο χρέος, το οποίο ανερχόταν στο 20,8% του ΑΕΠ. Και με βάση τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος, το χρέος αυτό από 32 δισ. δρχ. το 1966 εκτινάχτηκε στα 114 δισ. δρχ. το 1974. Κι ας αφήσουμε τα τόσα οικονομικά σκάνδαλα, που άφησαν ιστορία…

Όμως, για κάθε ελεύθερο άνθρωπο, αυτό που προέχει είναι η αξιοπρέπεια. Δηλαδή αυτό που προσπάθησαν να πλήξουν οι αναξιοπρεπείς «αξιωματικοί». Κατά ένα μέρος το πέτυχαν. Βρήκαν συνεργάτες που «έσκυψαν» και κόσμο να τους χειροκροτήσει. Οι μεν πρώτοι πούλησαν τη συνείδησή τους (και οτιδήποτε άλλο είχαν προς διάθεση) και οι δε άλλοι έγιναν «χουντικοί» επειδή τους βρήκε η χούντα κάποια δουλειά και έφαγαν ένα κομμάτι ψωμί. Βέβαια, στην περίπτωση αυτή, δεν μιλάμε περί αναξιοπρεπών πολιτών, διότι κάλλιο να μην σφυρίζεις Θεοδωράκη και να τρως, παρά να εκφράζεσαι ελεύθερα και να τις «τρως»! Αλλά, όσοι αρνήθηκαν κάθε καταπίεση και αντιστάθηκαν, δεν μπορεί να μην ξεχωρίζουν από τους άλλους πολίτες, καθώς είναι τα… κορόϊδα! Οι «ριγμένοι» όλων των εποχών, εκτός κάποιων οι οποίοι εξαργύρωσαν τους αγώνες τους.  

Βέβαια υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που παρά τη στενή συνεργασία τους με τη χούντα, κατάφεραν να θεωρούνται σήμερα… αντιστασιακοί και μάλιστα με το δικαίωμα να κρίνουν τον κάθε αγωνιστή εκείνης της εποχής.

Από τότε πέρασαν 44 χρόνια και είναι σαν χθες. Ή σαν… σήμερα! Που παραμένουμε υπήκοοι* και με το «αποφασίζω και διατάσσω», βάλαμε στην άκρη το Σύνταγμα, αδιαφορήσαμε για τη λαϊκή βούληση και βάλαμε τον Έλληνα πάλι στον «γύψο». Ίσως για περισσότερο από 7 χρόνια. Ως φαίνεται, η ιστορία δεν διδάσκει…

*Υπήκοος >> υπό+ακοή >> ο υποκείμενος στην εξουσία ενός ηγεμόνα. Άρα, ο υπήκοος δεν είναι ισότιμος του πολίτη. Διότι ο μεν πολίτης έχει το δικαίωμα του «εκλέγειν», ο δε υπήκοος  είναι εκείνος ο οποίος υποχρεούται να τηρεί και να εκτελεί όσα του εντέλλονται από κάποιον εστεμμένο ή μη ηγεμόνα. Και για να μην ξεχνιώμαστε, η ιδιότητά μας, μας υπενθυμίζεται στις αστυνομικές ταυτότητες, όπου αναφέρεται η… υπηκοότητά μας!