Η στάση που τηρεί η Γερμανία στην οικονομική κρίση της χώρας μας είναι τουλάχιστον αισχρή. Και όποτε, μου έρχονται στο μυαλό η κυρία Άνγκελα Δωροθέα Μέρκελ και ο κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, θυμάμαι τον αξέχαστο τον... Γιάννη Βούλτεψη! Λίγο άσχετο βέβαια, αλλά μου «έμεινε» κάτι το οποίο είχε πει η κόρη του η Σοφία στον επικήδειο που είχε εκφωνήσει εκείνο το απομεσήμερο στο νεκροταφείο του Π. Φαλήρου. Κι επειδή και ο δικός μου ο πατέρας ήταν της αυτής... συνομοταξίας, με φυλακίσεις εξορίες και τέτοια, κάτι τέτοιες κουβέντες δεν με αφήνουν αδιάφορο. Είχε πει, μεταξύ άλλων, η Σοφία:
Όπως και πολλοί συναγωνιστές του, ένιωσε μεγάλη απογοήτευση όταν, λίγες μέρες πριν φύγει από κοντά μας, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε έκαμε μια προσβλητική για την Ελλάδα δήλωση. Με αφορμή τα δυσμενή δημοσιονομικά μας, είπε: «Οι Γερμανοί δεν μπορούν να πληρώσουν για τα λάθη των Ελλήνων».
«Γι’ αυτό πολεμήσαμε;», αναρωτήθηκε μαζί με όλους τους άλλους. «Γι’ αυτό χύσαμε το αίμα μας και είδαμε τον τόπο μας να καταστρέφεται και τα χωριά μας να ξεκληρίζονται;». Λάθη, ανικανότητα και αδιαφορία δεκαετιών υποχρεώνουν σήμερα τη χώρα να σκύβει ταπεινωμένη το κεφάλι μπροστά σε τέτοιες προσβολές. Οι αντιστασιακοί περίμεναν μια οργισμένη απάντηση εκ μέρους των πολιτικών μας ταγών. Ήθελαν να τους ακούσουν να θυμίζουν στον κ. Σόιμπλε τα παλιά, αλλά και τα καινούργια – με τα υποβρύχια που γέρνουν και τα τανκς με τις σπασμένες οροφές που χρόνια τώρα εκβιάζουν για να παραλάβουμε...
Ήθελα να ήμουν από μιά μεριά και να έβλεπα τον Γιάννη Βούλτεψη, πώς αντέδρασε όταν άκουσε αυτόν τον... απίθανο Γερμανό υπουργό Οικονομικών, τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, να κάνει αυτή τη δήλωση με θράσος χιλίων πιθήκων. Καλά, το τι θα του «κατέβασε» ο μπάρμπα Γιάννης δεν λέγεται!
*** Παρακάτω, με ένα κλικ στη λέξη ΣΧΟΛΙΑ, εμφανίζεται ολόκληρο το κείμενο του επικήδειου που εκφώνησε για τον πατέρα της η Σοφία Βούλτεψη, όπως είχε διανεμηθεί στον Τύπο, καθώς ξεπερνά κατά πολύ τα στενά όρια του «ύστατου χαίρε».
Και στις παρακάτω αναρτήσεις φιλοξενούνται δύο ενδιαφέροντα και άκρως ενημερωτικά άρθρα της Σοφίας Βούλτεψη, σχετικά με την σημερινή στάση της Γερμανίας έναντι της Ελλάδας και τις οφειλόμενες αποζημιώσεις προς τη χώρα μας.
IN MEMORIAM (2 Ιανουαρίου 2010)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη Σοφία Βούλτεψη
προς
τον πατέρα της
τον Γιάννη Βούλτεψη
Εκ μέρους της μητέρας μου, της θείας μου, του συζύγου μου, των παιδιών μου και των εξαδέλφων μου, θέλω να σας ευχαριστήσω για την συμπαράστασή σας στο βαρύ μας πένθος. Νιώθουμε, όμως, πως η δική σας παρουσία σήμερα εδώ αποτελεί περισσότερο τιμή για εκείνον που έφυγε από κοντά μας και που ουδέποτε υπήρξε ολότελα δικός μας. Ανήκε στους συναγωνιστές του, στους συναδέλφους του, στους μαθητές του, στους φίλους του. Θα ήθελα να σας αναφέρω έναν-έναν ξεχωριστά, ειδικά τους αγαπημένους του μαθητές, που βρίσκονται σήμερα όλοι εδώ. Ολοι έχετε κάτι να θυμηθείτε από την κοινή σας ζωή. Ο πατέρας μου ανήκε σ’ εσάς, στις ιδέες και στις αρχές του. Πάνω απ’ όλα, έβαζε την Πατρίδα και αφιέρωσε όλες του τις δυνάμεις για να τη δει να προοδεύει, ελεύθερη, ενωμένη και απαλλαγμένη από δουλείες και εξαρτήσεις. Ο πατέρας μου ανήκε στο καθήκον.
Γι’ αυτό και μέσα στη θλίψη μου για την απώλειά του, νιώθω ανακούφιση που δεν χρειάζεται σήμερα να μιλήσω ως θυγατέρα του. Το νιώθω πως δεν έχω το δικαίωμα της αποκλειστικότητας. Πάνω στο φέρετρό του υπάρχουν τέσσερα από τα μετάλλιά του. Δεν βρίσκονται εκεί για λόγους επίδειξης. Είναι τρία μετάλλια που του απονεμήθηκαν για τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση και το μετάλλιο που συνόδευσε την βράβευσή του για την δημοσιογραφική έρευνα και εξιχνίαση της δολοφονίας Λαμπράκη. Συμβολίζουν αυτό που πραγματικά ήταν ο πατέρας μου: Ανιδιοτελής πατριώτης και ερευνητής δημοσιογράφος. Πολύτιμες παρακαταθήκες από έναν ακούραστο υπηρέτη του δημοσίου συμφέροντος.
Με βάση αυτές τις δύο ιδιότητές του πορεύτηκε ο πατέρας μου σε όλη του τη ζωή. Με πάθος υπερασπίστηκε τις ιδέες του, με πάθος πολέμησε τον διχασμό. Ανυποχώρητος, έδινε τις μάχες του χωρίς ποτέ να του περνά από το μυαλό η υποψία της ήττας. Περιφρονητικά αδιαφορούσε για το χρήμα και έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του με τη σύνταξή του και το επίδομα αναπηρίας. Η Αλήθεια και η Πατρίδα μετρούσαν γι’ αυτόν περισσότερο από τον μεγαλύτερο θησαυρό. Εμεινε ως το τέλος πιστός στην δημοσιογραφική δεοντολογία, στη διασταύρωση των πληροφοριών, στο σεβασμό της αντίθετης γνώμης, στην αξιοπιστία.
Ο πατέρας μου πίστευε πως η πολιτική είναι το μέσο για να γίνει καλύτερη η ζωή των ανθρώπων. Οχι μέσο πλουτισμού. Οχι μέσο εξυπηρέτησης προσωπικών φιλοδοξιών και ιδιοτελών συμφερόντων. Όπως και πολλοί συναγωνιστές του, ένιωσε μεγάλη απογοήτευση όταν, λίγες μέρες πριν φύγει από κοντά μας, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε έκαμε μια προσβλητική για την Ελλάδα δήλωση. Με αφορμή τα δυσμενή δημοσιονομικά μας, είπε: «Οι Γερμανοί δεν μπορούν να πληρώσουν για τα λάθη των Ελλήνων».
«Γι’ αυτό πολεμήσαμε;», αναρωτήθηκε μαζί με όλους τους άλλους. «Γι’ αυτό χύσαμε το αίμα μας και είδαμε τον τόπο μας να καταστρέφεται και τα χωριά μας να ξεκληρίζονται;». Λάθη, ανικανότητα και αδιαφορία δεκαετιών υποχρεώνουν σήμερα τη χώρα να σκύβει ταπεινωμένη το κεφάλι μπροστά σε τέτοιες προσβολές. Οι αντιστασιακοί περίμεναν μια οργισμένη απάντηση εκ μέρους των πολιτικών μας ταγών. Ηθελαν να τους ακούσουν να θυμίζουν στον κ. Σόιμπλε τα παλιά, αλλά και τα καινούργια – με τα υποβρύχια που γέρνουν και τα τανκς με τις σπασμένες οροφές που χρόνια τώρα εκβιάζουν για να παραλάβουμε. Ενιωσαν βαθιά απογοήτευση γιατί αυτή η σθεναρή απάντηση δεν ήλθε. Γιατί η χώρα, για την ελευθερία της οποίας αγωνίστηκαν δεν χρησιμοποίησε ποτέ τους βετεράνους της ως ασπίδα, ως μέσο πίεσης έναντι του διεθνούς θράσους. Όχι για τις παράτες. Όχι για τις εκδηλώσεις. Όχι για τα μετάλλια. Το σπατάλησε και αυτό το κεφάλαιο η Ελλάδα μέσα από μικροκομματικές αντιπαραθέσεις.
Οι αντιστασιακοί έσωσαν για άλλη μια φορά την τιμή της Ελλάδας με ένα κείμενο – απάντηση στην προσβολή. Και λίγο πριν αφήσει την τελευταία του πνοή ο πατέρας μου έγραψε την τελευταία πράξη του δημόσιου βίου του υπογράφοντας το τελευταίο αντιστασιακό του κείμενο…