Boycottage, boykott, boikotti, boicotear και… μποϋκοτάζ!

Οι αρχές της δεκαετίας του ’90, σημαδεύτηκαν από τη σκοπιανή στάση για τη Μακεδονία και το θέμα της ονομασίας είχε ξεσηκώσει τον απανταχού Ελληνισμό.

Αν και δεν είχαμε τότε βιοποριστικά προβλήματα, εάν και δεν βλέπαμε να ξεχαρβαλώνεται η χώρα, να περιορίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων και γενικά να χάνουμε κάτω από τα πόδια μας όλα είχαν κατακτηθεί δεκαετίες ολόκληρες, παρ’ όλα αυτά η αντίδρασή μας υπήρξε κάθετη, αστραπιαία και σθεναρή κατά των Σκοπίων, αλλά και όσων υποστήριζαν ή ανέχονταν τη θέση τους για την μετονομασία τους σε «Μακεδονία».

Εκτός από τις επίσημες αντιδράσεις της Πολιτείας και της Εκκλησίας, υπήρξαν και αυθόρμητες αντιδράσεις, που άφησαν εποχή. Όπως η καμπάνια που ξεκίνησε από την εφημερίδα «Νίκη» του αξέχαστου Δημήτρη Μαρούδα με σύνθημα το μποϋκοτάζ προϊόντων εταίρων χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είχε αποτελέσματα. Μία ιδέα που δόθηκε τηλεφωνικά από έναν αναγνώστη σμήναρχο ε.α. «τα γραπτά μένουν» και σε λίγες μέρες άρχισε να αποδίδει, τόσο που σύντομα το μποϋκοτάζ άρχισε να ενοχλεί τις «φιλοσκοπιανές» χώρες και… διαμαρτυρήθηκαν στην ελληνική κυβέρνηση! Αυτά τότε…

Και τώρα, που βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού και καθημερινώς βλέπουμε το «πούλημα» φίλων και εταίρων χωρών, σιωπούμε σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Αν και υπάρχει το προηγούμενο εκείνου του μποϋκοτάζ, ουδείς φορέας σκέφθηκε να εξαγγείλει κανένα μποϋκοτάζ σε κάποια χώρα-γίγαντα με γυάλινα πόδια!

Θα πει κανείς, ότι σε μία χώρα όπου οι «προοδευτικές» δυνάμεις, αντί να ενοποιούνται όλο και διασπώνται περισσότερο, πώς είναι δυνατόν να υποστηριχθεί μία τέτοια πρωτοβουλία; Ας πιεστούν, για να σταματήσει το «διαίρει και βασίλευε» αλλά και για να αναπτυχθεί μία τέτοια κίνηση. Εάν δεν θέλουν, υπάρχουν οι bloggers για να αναλάβουν αυτή την υπόθεση. Και μετά ας ακολουθήσουν οι "οργανωμένοι", ως ουραγοί σε ουσιαστικές και αποτελεσματικές λαϊκές αντιδράσεις.