Η πενία και πείνα έφτασαν στα "ρετιρέ"...

Την ώρα που ο νέος «τσάρος»* της οικονομίας, μάς εξήγγειλε τα φορομπηχτικά μέτρα ντροπής, κάποιοι διάβαζαν στο «Βήμα», ότι η  φτώχεια έχει φτάσει στα «ρετιρέ» και πως υπάρχουν σήμερα κάτοικοι των βορείων προαστίων οι οποίοι τρώνε από τα συσσίτια της Εκκλησίας. Το ρεπορτάζ μεταξύ άλλων αναφέρει:

Κάτοικοι ακόμη και των Βορείων Προαστίων, όπως το Νέο Ψυχικό, το Χαλάνδρι, ο Χολαργός και η Αγία Παρασκευή εντάσσονται στα προγράμματα αρωγής που εφαρμόζει η οργάνωση «Αποστολή» της Εκκλησίας.

Σύμφωνα με την ειδική έρευνα, από τα 1500 δέματα που διανέμονται στα σπίτια ανθρώπων που βρίσκονται κοντά στα όρια της φτώχειας, αλλά και τα συσσίτια που προσφέρονται, προκύπτει ότι:

Το 65,8 ζει στο πολεοδομικό συγκρότημα των Αθηνών, το 4,6 στο Χαλάνδρι, το 3,7% στο Χολαργό και το 3,5% στο Νέο Ψυχικό.

Η διανομή πακέτων στα σπίτια αποτελεί μια από τις καινούριες δράσεις της Αρχιεπισκοπής και όπως λένε οι κληρικοί τα αιτήματα πολλαπλασιάζονται καθημερινά.Όπως επισημαίνει στο «Βήμα» ο Γενικός Διευθυντής της Οργάνωσης «Αποστολή» κ. Κ. Δήμτσας, η ανθρωπογεωγραφία των νεόπτωχων έχει αλλάξει δραματικά. Υπάρχει πλήρης ανατροπή των δεδομένων που ίσχυαν μόλις πριν από δύο χρόνια

Μάλιστα προσθέτει, ότι πριν από δύο χρόνια μόλις το 20% όσων προσερχόταν στα συσσίτια της Αρχιεπισκοπής ήταν Έλληνες ενώ σήμερα μερίδες φαγητού ζητούν και λαμβάνουν ακόμη και οι κάτοικοι περιοχών των βορείων προαστίων.

Οι λεγόμενες αριστοκρατικές περιοχές δέχονται καθημερινά μεγάλη οικονομική πίεση και υπάρχει και εκεί φτώχεια. Ακόμη και οι χορηγοί που χρόνια στηρίζουν την Εκκλησία στις προσπάθειες της πλέον δεν μπορούν να ανταποκριθούν» δηλώνει ο κ. Δήμτσας.

Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι από τα 5.000 άτομα που λαμβάνουν καθημερινά φαγητό οι 2.414 είναι άνδρες, οι 2.312 γυναίκες και 274 είναι παιδιά και νέοι, από βρέφη έως και 18 ετών. Οι 604 είναι νέοι 19 έως 30 ετών. Οι 1.574 από 31 έως 50 χρόνων.

*1. Αλήθεια, ο κ. Βενιζέλος είναι σίγουρος ότι δεν θα προκύψει καμμία μαζική άρνηση για την καταβολή των έκτακτων εισφορών;

*2. Πόσο κορόϊδα είμαστε για να δεχθούμε αδιαμαρτύρητα την εξαθλίωση;