Η ατομική τιμωρία

Του 

Δημήτρη Κωνσταντάρα 

www.konstandaras.gr 

Η απόπειρα αυτονόμησης αρκετών στελεχών κομμάτων - ιδιαίτερα της Νέας Δημοκρατίας- την οποία επιδεικνύουν τις τελευταίες εβδομάδες, ύστερα από σειρά δυσμενών για το κόμμα δημοσκοπήσεων, παρά τον ανασχηματισμό, είναι χαρακτηριστική της στάσης που αυτά τα στελέχη αποφάσισαν να τηρήσουν κατά τη διάρκεια και του υπόλοιπου φετινού χειμώνα. Ενός χειμώνα με συνεχή προβλήματα, δυσκολίες, ενδεικτική στελεχιακή αποσυσπείρωση, εντεινόμενες επιθέσεις εναντίον μας και κατά περιόδους, σπασμωδικές αντιδράσεις.

Μια αυτονόμηση που μας λέει με ευκρινέστατο τρόπο ότι « εγώ να είμαι καλά και οι άλλοι ας πάνε να πνιγούν». Που μας λέει ότι «δεν πάν΄ να λένε να μείνουμε ο ένας κοντά στον άλλον, εγώ τον πισινούλη μου να προστατεύσω», που μας λέει ότι για αρκετούς, το «εγώ» πέρασε πολύ μπροστά από το «εμείς» και η προσωπική… σωτηρία μπροστά από το καλό της παράταξης.

Το είδαμε, το διαβάσαμε, το ακούσαμε, γίναμε μάρτυρες απίθανων συμπεριφορών από ανθρώπους που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν χιλιάδες ψηφοφόρους, από στελέχη της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας με ιστορία, από υπουργούς και βουλευτές, νυν και τέως που μας απογοήτευσαν.

«Εαυτούληδες». Αυτή είναι η ουσία. «Εαυτούληδες» που δεν ενδιαφέρονται να νικήσει η παράταξη στις επόμενες εκλογές – όποτε κι αν γίνουν- αλλά απλώς να εξασφαλίσουν ΑΥΤΟΙ τη βουλευτική τους έδρα. Λες και η έδρα τους ανήκει. Λες και είναι προσωπικό λάφυρο. Λες και δεν εξαρτάται από την παράταξη το αν θα υπάρξουν έδρες. Λες και δεν τους νοιάζει αν χάσουμε τις εκλογές εάν ΕΚΕΙΝΟΙ κερδίσουν την επανεκλογή τους. Θλιβερή κατάσταση. Αλλά πραγματική.

Πιστεύω ότι ο απλός ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας – όπως και του ΠΑΣΟΚ, όπως και όλων των κομμάτων- δεν σκέπτεται με τον ίδιο τρόπο. Πιστεύω ότι αρχικά ενδιαφέρεται να κερδίσει το κόμμα του και δευτερευόντως ποιοι θα εκλεγούν βουλευτές. Πιστεύω ότι έχει την ωριμότητα και την ψυχραιμία να διαχωρίσει «την ήρα από το στάρι» και να στείλει ισχυρό μήνυμα στους οπορτουνιστές του πολιτικού παιχνιδιού.

Γιατί αν δεν την έχει ούτε την ηρεμία, ούτε την ευφυΐα να καταλάβει τι προέχει, τότε είναι άξιος των «αρχόντων» που εκλέγει.

Οι εκπρόσωποι του λαού που στα δύσκολα κρύβονται και ευκαιριακά κοιτάζουν να προβάλουν τον εαυτό τους, αποφεύγοντας να έρθουν σε επαφή – ακόμη και σε αντιπαράθεση- με τους απλούς ψηφοφόρους, καλά θα κάνουν, σε όποιο κόμμα κι αν ανήκουν, να μείνουν σπίτι τους σ’ αυτές τις εκλογές. Γιατί κάτι μου λέει ότι θα υπάρξει τιμωρία. Και η τιμωρία θα είναι «ατομική».