«Γεγονότα Ερήμην μας» είναι ο τίτλος της τελευταίας συλλογής του ποιητή, λογοτέχνη και κριτικού Αντώνη Α. Ζαρίφη, που κυκλοφόρησε από την Φιλολογική Στέγη Πειραιώς. Η συλλογή αποτελούμενη από 45 ποιήματα, χωρίς μέτρο και αμετροέπεια, διαθέτει ρεαλιστικό λόγο, γλαφυρότητα και φράσεις - γροθιές, που δεν επιτρέπουν σ’ αυτή την έκδοση να περάσει... ερήμην, ακόμη και «όταν η πόλη μας ησυχάζει», όπως θα έγραφε ο Ζαρίφης...
Κάθε στίχος του Αντώνη Ζαρίφη, εμπεριέχει μία ιστορία και κάτι έχει να «πει» για την ζωή γενικά και την κίνηση στον Πειραιά. Με λίγα λόγια, πολλές εικόνες και αρκετές ευρηματικές φράσεις, όπως για παράδειγμα «Έλλειψη ώχρας... και τάξη αστικής κρεβατοκάμαρας», «Εγγυόμεθα ποιότητα στο πεζοδρόμιο, διαθέτουμε φρεσκοβαμμένες συνειδήσεις ελαφρώς μεταχειρισμένες και φτηνές ιστορίες αγάπης».
Ο Αντώνης Ζαρίφης είναι γέννημα θρέμμα του Πειραιά. Είναι αντιπρόεδρος της Φιλολογικής Στέγης, έχει σπουδάσει κοινωνικές επιστήμες και είναι καθηγητής σε δημόσιο πειραϊκό λύκειο. Και αυτή η ιδιότητα ίσως να είναι η κυρίως αιτία, που ο Αντώνης Ζαρίφης, εκφράζει πάντα κάτι το φρέσκο, το προχωρημένο και το ανατρεπτικό. Ίσως επειδή ζώντας πολύ κοντά στους μαθητές του, στα προβλήματα και τους προβληματισμούς τους, τούς κλέβει λίγο από τον ενθουσιασμό και την νεανική επαναστατικότητά τους. Γι’ αυτό ίσως μπορεί να μεταφέρει άνετα την δεκαετία του ’60, που άρχισε να γράφει τα πρώτα του ποιήματα, στο σήμερα. Με τις καταλήψεις, τις αποχές, τα συλλαλητήρια. Θα γράψει: «Οι πέτρες μοιάζουν με λέξεις, αγαπάω τις πέτρες – αν μπορούσα θά ‘χτιζα ένα πέτρινο στίχο για ν’ αλαφρώσουν οι ευαίσθητες αρτηρίες μου, από τη μελαγχολική στιγμή των αγαλμάτων. Τρίτη 2 Νοεμβρίου – Ακίνδυνου Ελπιδοφόρου...».
Κάθε στίχος του Αντώνη Ζαρίφη, εμπεριέχει μία ιστορία και κάτι έχει να «πει» για την ζωή γενικά και την κίνηση στον Πειραιά. Με λίγα λόγια, πολλές εικόνες και αρκετές ευρηματικές φράσεις, όπως για παράδειγμα «Έλλειψη ώχρας... και τάξη αστικής κρεβατοκάμαρας», «Εγγυόμεθα ποιότητα στο πεζοδρόμιο, διαθέτουμε φρεσκοβαμμένες συνειδήσεις ελαφρώς μεταχειρισμένες και φτηνές ιστορίες αγάπης».
Ο Αντώνης Ζαρίφης είναι γέννημα θρέμμα του Πειραιά. Είναι αντιπρόεδρος της Φιλολογικής Στέγης, έχει σπουδάσει κοινωνικές επιστήμες και είναι καθηγητής σε δημόσιο πειραϊκό λύκειο. Και αυτή η ιδιότητα ίσως να είναι η κυρίως αιτία, που ο Αντώνης Ζαρίφης, εκφράζει πάντα κάτι το φρέσκο, το προχωρημένο και το ανατρεπτικό. Ίσως επειδή ζώντας πολύ κοντά στους μαθητές του, στα προβλήματα και τους προβληματισμούς τους, τούς κλέβει λίγο από τον ενθουσιασμό και την νεανική επαναστατικότητά τους. Γι’ αυτό ίσως μπορεί να μεταφέρει άνετα την δεκαετία του ’60, που άρχισε να γράφει τα πρώτα του ποιήματα, στο σήμερα. Με τις καταλήψεις, τις αποχές, τα συλλαλητήρια. Θα γράψει: «Οι πέτρες μοιάζουν με λέξεις, αγαπάω τις πέτρες – αν μπορούσα θά ‘χτιζα ένα πέτρινο στίχο για ν’ αλαφρώσουν οι ευαίσθητες αρτηρίες μου, από τη μελαγχολική στιγμή των αγαλμάτων. Τρίτη 2 Νοεμβρίου – Ακίνδυνου Ελπιδοφόρου...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου