Στη Μαρία Δημητριάδη
Από
τον Γενικό Γραμματέα
της ΟΛΜΕ
κ. Θέμη Κοτσιφάκη
Η ξαφνική ανακοίνωση του θανάτου σου μας συντάραξε. Η φωνή σου μας συντρόφευσε για πολλά χρόνια. Τα καλύτερά μας χρόνια. Η φωνή σου μας έφερε κοντά στους πιο μεγάλους ποιητές. Έλληνες και ξένους. Ρίτσος, Χικμέτ, Μπίρμαν, Μπρέχτ, Βάρναλης, Λόρκα, Ελύτης, Μαγιακόφσκι, Λάδης, Ελευθερίου. Τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες. Θεοδωράκης, Μικρούτσικος, Μαμαγκάκης, Γλέζος, Ξαρχάκος, Μαρκόπουλος.
Κάτω στης Μαργαρίτας το Αλωνάκι…
Αγωνιστικό αποκούμπι όλων μας. Ήρωες, ήρωες άπαρτα βουνά…
Οργισμένη για όσα άδικα συμβαίνουν. Μεγάλο ποτάμι φουσκωμένο η οργή του λαού…
Πολιτικοποιημένη και αισιόδοξη. Το μέλλον δεν θαρθεί από μονάχο του έτσι νέτο σκέτο αν δεν βάλουμε χέρι και μεις… Αλλά και μέγιστης ευαισθησίας.
Και αυτό που θέλω να σου πω το πιο όμορφο απ΄όλα δεν στόχω πει ακόμα...
Κοντά σε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο για την ελευθερία σε όποιο σημείο του πλανήτη.
Το πιο εκπληκτικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε…
Μαρία, δεν έφυγες. Είσαι μέσα στο αίμα μας, στα κύτταρά μας. Στην καρδιά μας, στις συλλογικές μας ευαισθησίες. Θα τραγουδάμε μαζί σου για τη Ρόζα και τον Πλουμπίδη. Στις θυμωμένες διαδηλώσεις του μέλλοντος θα ψέλνουμε τροπάρια για φονιάδες. Αντιστεκόμενοι σε κάθε αυταρχισμό, ρατσισμό και φασισμό. Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει. Τι κρύβει μέσα από τα δόντια του το ξέρω καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι…
Μαρία δεν σε αποχαιρετάμε. Θα είσαι πάντα μαζί μας. Στην καθημερινότητα και στους αγώνες μας. Στις χαρές και τις λύπες μας. Στις διεκδικήσεις μας για ειρήνη και δημοκρατία
Στη ζωή αυτού του λαού και του τόπου. Και όταν το ηθικό μας πέφτει θα τραγουδάμε μαζί σου
Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει. Ευχαριστούμε για το ταξίδι που μας πρόσφερες...
Κοντά σε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο για την ελευθερία σε όποιο σημείο του πλανήτη.
Το πιο εκπληκτικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε…
Μαρία, δεν έφυγες. Είσαι μέσα στο αίμα μας, στα κύτταρά μας. Στην καρδιά μας, στις συλλογικές μας ευαισθησίες. Θα τραγουδάμε μαζί σου για τη Ρόζα και τον Πλουμπίδη. Στις θυμωμένες διαδηλώσεις του μέλλοντος θα ψέλνουμε τροπάρια για φονιάδες. Αντιστεκόμενοι σε κάθε αυταρχισμό, ρατσισμό και φασισμό. Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον καινούργιο τάχα κάτι να μας φέρει. Τι κρύβει μέσα από τα δόντια του το ξέρω καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι…
Μαρία δεν σε αποχαιρετάμε. Θα είσαι πάντα μαζί μας. Στην καθημερινότητα και στους αγώνες μας. Στις χαρές και τις λύπες μας. Στις διεκδικήσεις μας για ειρήνη και δημοκρατία
Στη ζωή αυτού του λαού και του τόπου. Και όταν το ηθικό μας πέφτει θα τραγουδάμε μαζί σου
Η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει. Ευχαριστούμε για το ταξίδι που μας πρόσφερες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου