Ένα ακόμη πανηγυράκι της Eurovision έγινε παρελθόν, αφήνοντας πίσω του μιά πικρή γεύση από το ευρωπαϊκό αύριο ενός πιό πολιτισμικού χαμηλού. Πολλά από τα τραγούδια ήταν θαυμάσια, μα σπάνια εκείνα τα οποία διέθεταν κάτι από την κουλτούρα του κάθε λαού, όπως π.χ. το «αντιεμπορικό» τραγούδι της Κύπρου μας, που είχαν την... αναίδεια να το παρουσιάσουν με ελληνική γλώσσα! Το πανηγυράκι ήταν κάπως ένα φεστιβάλ αμερικανικού τραγουδιού, αν τουλάχιστον κρίνουμε π.χ. από την «ελληνική», την «γαλλική» και την «ρωσική» συμμετοχή. Το αν ασχολούμεθα με το εν λόγω φεστιβάλ τραγουδιού, είναι γιατί το πληρώνουμε. Το γεγονός και μόνον ότι στην Eurovision ουσιαστικά δεν εκπροσωπείται η χώρα αλλά ο τραγουδιστής, αυτό σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να καλύπτονται τα έσοδα από τα ταμεία του κράτους, αλλά από τις τσέπες όσων έχουν άμεσα συμφέροντα, όπως π.χ. είναι οι δισκογραφικές εταιρείες, που δεν αποκλείεται να είναι αυτές ο κυρίως υπεύθυνες για το τι είδους τραγούδια πρέπει να στέλνουμε.Όσο για την Καλομοίρα και τον τίτλο να έπαιρνε δεν νομίζω ότι θα κέρδιζε τίποτα το ελληνικό τραγούδι. Καλό το τραγούδι και η παρουσία της, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Όπως δεν σήμανε τίποτα και η πρωτιά που είχαμε πάρει προ δύο ετών.
Εν κατακλείδι, το Φεστιβάλ της Eurovision, θα πρέπει να βρει μία κατεύθυνση, διότι η σημερινή κατάσταση που οι πάντες ψηφίζουν πολιτικά, δεν νομίζω να προάγει την Τέχνη και τον Πολιτισμό. Εκτός και αν οδεύουμε για μία ισοπεδωμένη πολυπολιτισμική κατάσταση, όπου οι κουλτούρες των ευρωπαϊκών λαών θα εκφράζονται μεταλλαγμένες και σε ειδικές εκδηλώσεις. Και το τραγούδι είναι μία πάρα πολύ καλή αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου