Κάποτε ήτανε ένας πασάς...

Κάποτε ο πασάς έστειλε τον δικό του στο παζάρι για να ακούσει τι λέει ο κόσμος γι’ αυτόν. Επιστρέφει ο «τσάτσος» πολύ ανήσυχος και λέει:
«Πασά μου γίνεται χαμός! Όλοι σε βρίζουνε!». Ο πασάς όμως δεν αντιδρά…
Μετά από λίγο καιρό ο «τσάτσος» ξαναπηγαίνει στην αγορά, στήνει αυτί και σηκώνεται η τρίχα του! Τρέχει στον πασά…
«Πασά μου, καήκαμε! Όλοι σε βρίζουνε και σε καταριώνται!». Ο πασάς, δείχνει να χαίρεται…
Ύστερα από λίγες μέρες, ο πασάς λέει στον «μπιστικό» του να ξαναπάει στην αγορά. Πηγαίνει ο «τσάτσος» στήνει αυτί από ‘δω, στήνει αυτί από ‘κει, δεν ακούσει τίποτα. Άχνα! Γεμάτος χαρά, τρέχει στον πασά και του λέει: «Πολυχρονεμένε μου, να είσαι πάντα ευλογημένος! Ο λαός δεν διαμαρτύρεται πιά. Δεν ακούς πουθενά να σε βρίζουνε, ή και κα να λένε κάποιο κακό λόγο για σένα. Ησυχία παντού!».
Πριν καλά-καλά τελειώσει τα λόγια του, ο πασάς αναστατώνεται! Σηκώνεται από τον οντά του, πετάει κάτω τον ναργιλέ του, φωνάζει τους γραμματικούς του και τους λέει: «Σκεφθείτε κανένα φιλολαϊκό μέτρο, γιατί χανόμαστε!»...

Συμπέρασμα: Κάποιους πρέπει να τρομοκρατεί αυτή η… νηνεμία και αυτή η «αφασία» του λαού, ο οποίος δείχνει να δέχεται αδιαμαρτύρητα την αντικοινωνική και προκλητική οικονομική πολιτική. Άραγε τι να «εισέπραξαν» χθες από την αγορά, οι ακριβοπληρωμένοι «τσάτσοι» του Μαξίμου;