Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008

Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται εδώ πέρα…

Σε μια χώρα όπου αμέσως μετά την εκτέλεση κάποιου στέλνεται στους συγγενείς ο λογαριασμός για το κόστος της σφαίρας, δεν μπορεί να μιλάμε για Ολυμπιακούς Αγώνες… Θα πει κανείς ότι έχουν γίνει Ολυμπιακοί και σε άλλες χώρες με αδίστακτα καθεστώτα, ή σε άλλες χώρες που έπνιγαν στο αίμα κάποιο άλλο Θιβέτ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να διαιωνίζεται αυτή η ανοχή. Οι μέρες του Μάο και της «κόκκινης επανάστασης», έχουν περάσει και στην Κίνα σήμερα επικρατεί ένα ιδιότυπο καθεστώς καταπίεσης ατόμων, ομάδων και εθνοτήτων. Οι κατηγορίες των οπαδών της Φάλουν Γκογκ ότι όταν τους συλλαμβάνουν τους παίρνουν μέχρι και τα όργανα, αρκεί για να χαρακτηριστεί σαν ένα καθεστώς ανίκανο για να δεχθεί τη Φλόγα του Απόλλωνος.
Η σημερινή διαμαρτυρία των τριών Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα, που διέκοψαν την ομιλία του προέδρου της Οργανωτικής Επιτροπής «Πεκίνο 2008» με συνθήματα υπέρ του Θιβέτ και κρατώντας στα χέρια τους μία μαύρη σημαία με τους πέντε Ολυμπιακούς κύκλους να εμφανίζονται σαν χειροπέδες, δεν προσέβαλε την τελετή και δεν βεβήλωσε τον ιερό χώρο. Αντίθετα έδωσε την απάντηση, για ποιό λόγο το περιστέρι που αφέθηκε στην χθεσινή πρόβα τζενεράλε, επέστρεψε στο κλουβί του! Αν ζούσε ο Ναζίμ Χικμέτ, ίσως να έλεγε: επειδή η άλλη μισή του καρδιά, στην Κίνα βρίσκεται…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου