Υποκλοπή για ένα μωρό και μιά Κυρία...

Συγκλόνισε η είδηση με το μωράκι που γνώρισε τη ζωή μέσ’ στην παγωνιά και δίπλα στα σκουπίδια κάποιου αθηναϊκού δρόμου…
Παρακάτω, φιλοξενείται ο διάλογος που είχαν γι’ αυτό το θέμα τρεις συγγραφείς – μέλη της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων (ΕΕΛΣΠΗ). Είδα ότι είχε πολύ ενδιαφέρον και τον «υπέκλεψα» ως έδει!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Η είδηση τελικά, δεν ήταν αυτή που είχε ακουστεί. Η μητέρα του μωρού είναι Φιλιππινέζα πιθανότατα βρίσκεται παράνομα στην Ελλάδα και γέννησε σε διαμέρισμα κοντά στο σημείο που βρέθηκε το βρέφος (Τσιμισκή, 45).
Επίσης, η Φιλιππινέζα, που εμφανίστηκε δηλώνοντας ότι βρήκε το μωρό δίπλα σε κάδο απορριμμάτων, στην πραγματικότητα το έβγαλε η ίδια από το σπίτι, επειδή η μητέρα ήταν σε άσχημη κατάσταση. Και κάλεσε το ΕΚΑΒ και την Αστυνομία για να σωθεί το κοριτσάκι.
Παρά το γεγονός ότι η ιστορία με το νεογέννητο αποδείχτηκε διαφορετική απ’ ό,τι πιστεύαμε, διατηρώ τις παρακάτω τις παρεμβάσεις των συγγραφέων Δουκάκη Δαρσινού και Θεοφίλου, καθώς βρήκα ενδιαφέρουσες τις προσεγγίσεις τους.
Άλλωστε το δράμα, δυστυχώς παραμένει δράμα…

Γράφει από το Τενεσί των ΗΠΑ ο Σπύρος Δαρσινός:

Χθες το πρωί έκανε πολύ παγωνιά στην Αθήνα. Και όταν κάνει παγωνιά στην Αθήνα, σε τρυπάει σαν βελόνα στα κόκκαλα – έστω κι αν έχεις ρίξει 5 παλτά επάνω σου.
Ε, λοιπόν χθες το πρωί, που σου έκοβε τη μύτη ο παγωμένος αέρας, κάποιος πέταξε ένα γυμνό νεογέννητο παιδάκι στο πεζοδρόμιο των Εξαρχείων, δίπλα στους σκουπιδοτενεκέδες.
Όλοι όσοι μίλησαν, και μίλησαν πολλοί, είπαν (έτσι απαίδευτα) πως το έκανε η μάνα. Εγώ σας λέω: δεν το έκανε η μάνα. Καμία μάνα, και κάτω από τις χειρότερες συνθήκες ,δεν πετάει το μωρό της γυμνό.
Το διπλώνει με το ρούχο που φοράει και το αφήνει σε κάποιο απάγκιο που θα το βρουν ζωντανό και φεύγει κλαίγοντας.
Ξέρετε ποιός το έκανε;
Χέρι άνανδρου άνδρα που δεν ήθελε να αναλάβει την "ευθύνες". Χέρι σωματέμπορα που ήθελε τη μάνα χωρίς υποχρεώσεις για να την πουλάει στα γούπατα των σκουπιδιών του λεκανοπεδίου.
Χέρι σάπιου κοινωνικού συστήματος που αφήνει τα γούπατα στο σκοτάδι για να κρύβει την δική του αδυναμία. Χέρι που δεν ξεκινάει από καρδιά ανθρώπου αλλά κτήνους. Ναι, χέρι δυνατού άνδρα στην κτηνωδία που όλο του το σώμα είναι νύχια και δόντια σαρκοφάγου ζώου.
Όχι, δε το έκανε μάνα, και όποιος το λέει είναι κακεντρεχής, άψυχος μικρός και ανόητος. Όσο και αν σαπίσουν οι εποχές, η μάνα είναι η μόνη που θα μείνει για πάντα αμόλυντη, έστω κι όταν κυλάει στο βούρκο.
Σπύρος Β. Δαρσινός.
Sdarsinos@aol.com

Τώρα, ο Φαίδων Θεοφίλου:

Σπύρο μου,
Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει τη θηριωδία του γεγονότος. Βρίσκομαι ακόμη υπό την επίδραση της φρίκης. Άσχετα με το ποιος άφησε το παιδί. Η πράξη δεν χωρά στο νου.
Φαίδων Θεοφίλου.
ftheofilou@gmail.com

Και ο Στράτος Δουκάκης:

Αυτό το γεγονός, Σπύρο και θα συμφωνήσω με τον Φαίδωνα, «άσχετα με το ποιος το άφησε το παιδί. Η πράξη δεν χωρά στο νου». Πεταμένο στα σκουπίδια, ολομόναχο, σε πλαστική σακούλα, όμοια μ' αυτή που κουβαλάν κάποιοι άλλοι το παράνομο μαύρο χρήμα, έστελνε με το κλάμα απεγνωσμένα SOS, αρνιόταν να παραιτηθεί, διεκδικούσε ύπαρξη και νήμα να το δέσει με τον κόσμο. Και το βρήκε στα χέρια μιας Φιλιππινέζας, που πέρναγε τυχαία και δεν έστριψε να φύγει για ν' αποφύγει τα μπερδέματα, αλλά το σήκωσε, το πήρε και του φύσηξε ζωή στο στόμα, σαν να το γέννησε η ίδια, που ξέρει τι θα πει μοναξιά και καταφρόνια...
Στην εποχή μας, καλέ μου φίλε, πράξεις σαν της μάνας ή του πατέρα του μωρού, θα τις συναντάμε όλο και περισσότερο, έτσι όπως την καταντήσαμε τη ζωή. Αυτές οι πράξεις που όλο και φθίνουν είναι αυτό που έκανε η Κυρία από τις Φιλιππίνες. Ναι, αγαπητέ μου ΚΥΡΙΑ (διορθώνω όλα με κεφαλαία).
Καλημέρα σας και καλή εβδομάδα.
Στράτος Δουκάκης.
mithymnaios@gmail.com