Μήπως χρειάζονται ΟΛΟΙ τους Σεμινάρια επιμόρφωσης;

Προσπαθώντας να καταλάβω –που έτσι κι αλλιώς μού είναι πολύ δύσκολο γιατί το κάθε σημαντικό θέμα παρουσιάζεται με διαφορετικό τρόπο από τους διάφορους «αναλυτές»- έκανα τις προάλλες μια κατά το δυνατόν προσεκτικότερη ανάγνωση διαφόρων δημοσιευμάτων και αναρτήσεων για την οικονομία της Ελλάδος.

Του 

Δ. Κωνσταντάρα

Και πέρα από τον ΕΝΦΙΑ για τον οποίο το 90% των απόψεων συγκλίνει ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη γκάφα της κυβέρνησης, βρέθηκα μπροστά στον τίτλο: «Οι 12 επείγουσες προτάσεις για την ελληνική οικονομία», από την από την κοινή έκθεση της Ομάδας Δράσης με επικεφαλής τον Χορστ Ράιχενμπαχ.

Ε λοιπόν, απλές και αφ υψηλού διαπιστώσεις είχε κυρίως όπως ότι « εξακολουθεί να είναι ευαίσθητη η κατάσταση στην ελληνική οικονομία» και ότι « δυστυχώς οι συνθήκες παραμένουν δύσκολες».

Και πιο κάτω μας έλεγε ότι «η έκθεση περιλαμβάνει 50 συστάσεις που θα έπρεπε να ενταχθούν στο επιχειρηματικό πρόγραμμα της κυβέρνησης εκ των οποίων οι 12 χαρακτηρίζονται ιδιαίτερα».

Στο κύριο θέμα των προτάσεων – συστάσεων, το κύριο χαρακτηριστικό ήταν ότι επρόκειτο για δυσνόητες σκέψεις ή για αυτονόητα. Και καλά τα αυτονόητα. Τα δυσνόητα; Ποιος να τα καταλάβει; Όλοι τα διαβάζουμε αλλά όταν έρθει η ώρα να τα εξηγήσουμε σε κάποιον….. το χάος.

Διάβασα και ότι όπως λέει ο Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών , «μόνο μέσω Κέντρου Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών οι πληρωμές "έναντι"... για να παγώσουν οι κατασχέσεις. Δεν το κατάλαβα. Ρώτησα και ένα- δυο φίλους μικρομεσαίους που όταν τους ανέφερα τον Οργανισμό, έβαλαν τα γέλια.

Μετά, έπεσε το μάτι μου σε εγκύκλιο του ΙΚΑ με τίτλο « Συμπληρωματικές οδηγίες για τη χορήγηση του ΕΚΑΣ από το ΙΚΑ», όπου διευκρινιζόταν ότι « για τη χορήγηση του ΕΚΑΣ 2014 λαμβάνεται υπόψη το εκκαθαριστικό σημείωμα της εφορίας οικονομικού έτους 2013, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται τα εισοδήματα που αποκτήθηκαν από 1/1/2012 μέχρι 31/12/2012».

Αυτό που κατάλαβα ως έννοια αλλά όχι ως πολιτικο-οικονομικό στόχο ήταν ότι «Εισαγωγικό μισθό 586 ευρώ αλλά και διετή δοκιμαστική απασχόληση των νέων υπαλλήλων προωθεί σχέδιο της κυβέρνησης για την απασχόληση και τις αμοιβές των εργαζομένων στο Δημόσιο και το παρουσίασε σε αντιπροσωπεία του ΠαΣοΚ ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Κυριάκος Μητσοτάκης».

Μετά, διάβασα και κάποιες «καθημερινές» αποφάσεις, με στόχο –τι άλλο άραγε;- να βελτιώσουν την κατάσταση για τον καταναλωτή:

-        Στη μάχη του....γάλακτος και τα supermarket - Ποια έριξαν και ποια θα ρίξουν τις τιμές

-        "Χειροπέδες" με φειδώ και εγκράτεια για φοροδιαφυγή και οφειλές προς το δημόσιο

-        Αναδιάρθρωση με το...ζόρι για τα δάνεια της CretaFarms.

Και άλλα πολλά. Τι να ξέρει, τι να μάθει, τι να προσέξει ο πολίτης και σε ποιον να πάει για να ενημερωθεί αφού αυτοί που τα γράφουν δεν έχουν ιδέα ούτε τι συμβαίνει, ούτε τι εννοούν;

Έτσι λοιπόν, το μάτι μου έπεσε πάνω σε ένα Σεμινάριο με τίτλο «Οικονομικά για μη Οικονομικούς», την Πέμπτη 09 Οκτωβρίου , στο Ξενοδοχείο: Crowne Plaza, στην Αθήνα όπου μάλιστα προσφέρεται δωρεάν πάρκινγκ. Θα αναλυθούν η σκέψη «Όλες οι αποφάσεις που καλούνται να πάρουν κάθε μέρα οι διοικούντες και τα στελέχη κάθε επιχείρησης εμπεριέχουν οικονομικά μεγέθη και έννοιες, τις οποίες πρέπει να γνωρίζουν, ώστε να είναι σε θέση να αξιολογούν τα στοιχεία και τα μεγέθη των οικονομικών καταστάσεων των επιχειρήσεων, να μπορούν να παίρνουν τις αποφάσεις αυτές βάσει πραγματικών δεδομένων και να αντιλαμβάνονται το ευρύτερο οικονομικό περιβάλλον».

Και τι θα κάνει το σεμινάριο; «Με απλό και κατανοητό τρόπο οι συμμετέχοντες θα εξοικειωθούν μέσα από ασκήσεις και παραδείγματα (case studies) στα βασικά οικονομικά θέματα και θα μάθουν όλες τις οικονομικές έννοιες, που τους είναι απαραίτητες στην καθημερινή επαγγελματική ενασχόλησή τους».                       

Σε ποιούς απευθύνεται; «Σε Στελέχη Επιχειρήσεων και Επιχειρηματίες, για να αποκτήσουν τις απαραίτητες γνώσεις ώστε να μπορούν να επικοινωνούν αποτελεσματικά με τα στελέχη της Οικονομικής Δ/νσης και των τραπεζών ή σε όποιον θα ήθελε να γνωρίσει τις βασικές οικονομικές έννοιες και επίκαιρα θέματα της καθημερινότητας.          

Μερικές «Θεματικές ενότητες» είναι :

-        Δομή, περιεχόμενο και αξιολόγηση των στοιχείων του Ισολογισμού, της Kατάστασης Aποτελεσμάτων Xρήσεως και των Ταμειακών Ροών (Cash Flow)

-        Κρίσιμα σημεία των οικονομικών καταστάσεων

-        Αριθμοδείκτες οικονομικής απόδοσης. Ποιοί είναι οι πιο σημαντικοί και ποιά η χρησιμότητά τους

-        Ποιός δείκτης υπολογίζει την πιθανότητα κατάρρευσης μιάς επιχείρησης

-        Πηγές χρηματοδότησης, κόστος χρήματος και επιτόκια τραπεζών. Πώς υπολογίζονται και πού κυμαίνονται σήμερα

Το κόστος συμμετοχής είναι 350 ευρώ. Μήπως θα έπρεπε τα υπουργεία και οι αρμόδιοι Φορείς να στείλουν τα στελέχη τους, τους διευθυντές και το πολιτικό τους προσωπικό- και τους υπουργούς και τους προέδρους άμα λάχει- για να ενημερωθούν πρώτοι αυτοί; Να καταλάβουν δηλαδή ποιο είναι το αντικείμενό τους, ποιοι είναι οι στόχοι τους, τι να γράφουν στις ανακοινώσεις και τις εγκυκλίους τους και τι να λένε όταν τους ρωτάνε;

Διότι δυστυχώς, εκεί φτάσαμε. Να μας λένε ή να μας ανακοινώνουν κάτι, να μην το καταλαβαίνουμε, να μη μπορεί να μας το εξηγήσει κανείς και μετά, να μας τιμωρούν διότι… «Δεν συνεμορφώθην προς τα υποδείξεις».

Η Τουρκία και οι τζιχαντιστές

Ν. Υόρκη,29

Η απελευθέρωση των 49 Τούρκων ομήρων από τους τζιχαντιστές του Ιράκ είναι το επίκαιρο θέμα που απασχολεί την παγκόσμια κοινή γνώμη τις τελευταίες μέρες. Πολλά τα ερωτηματικά αυτής της γενναιόδωρης πράξης των αδίστακτων αυτών δολοφόνων-αποκεφαλιστών να απελευθερώσουν μια μεγάλη ομάδα που κρατούσαν για πολύ καιρό. 

Μια χειρονομία που ήταν επόμενο να απλώσει αμέτρητα τα ερωτηματικά στον κόσμο μετά από τις φρικιαστικές εκτελέσεις αιχμαλώτων και τους αποκεφαλισμούς που συγκλόνισαν την οικουμένη.

Του 

Ντένη Κονατρίνη

Και φυσικά πρώτο ερωτηματικό η επιμελημένη εμφάνιση των κρατουμένων Τούρκων σε σχέση με άλλους κρατούμενους. Καλοστεκούμενοι, καθαροί, άψογα ντυμένοι έδιναν την εντύπωση ότι μάλλον επιστρέφουν από κάποια χοροεσπερίδα και όχι από μια πολύμηνη αιχμαλωσία. Αντίθετα αξιολύπητη η εμφάνιση των άλλων κρατουμένων που κατά καιρούς παρουσιάζονται στις οθόνες των τηλεοράσεων. 

Βρώμικοι, ελεεινά ντυμένοι, αδυνατισμένοι, δείχνουν ότι κάθε άλλο παρά ανεκτή μπορεί είναι η αιχμαλωσία τους από τους τζιχαντιστές. Τι λοιπόν μπορεί να συμβαίνει και τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή την τόσο θεαματική απελευθέρωση των Τούρκων αιχμαλώτων;

Η πρώτη, μετά από μέρες, επίσημη δήλωση της Τουρκίας μιλάει για επίτευγμα διπλωματικών συνομιλιών. Κάτι που με μια πρώτη εκτίμηση μάλλον δεν πείθει κανέναν. Διότι αν έτσι έχουν τα πράγματα το ερώτημα που γεννάται είναι το γιατί οι τζιχαντιστές δεν δέχονται συζητήσεις και με άλλα κράτη των οποίων κρατούν αιχμαλώτους; Γιατί προχωρούν σε αποκεφαλισμούς πριν δοκιμάσουν να έχουν κάποιες συνεννοήσεις και με τα άλλα κράτη; Τι είναι αυτό που τους κάνει να έχουν κάποιες ιδιαίτερες επαφές και αποφάσεις σχετικά με την Τουρκία.

Πολλά τα σενάρια που κυκλοφορούν. Φυσικά με πρώτο και ίσως το πλέον αληθοφανές να είναι ότι μεταξύ της Τουρκίας και των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Χαλιφάτου μάλλον θα πρέπει να έχουν γίνει κάποιες συμφωνίες. Φυσικά ποιες είναι αυτές οι συμφωνίες είναι άγνωστο σε όλους εκτός από τα δύο μέρη. Όμως εύκολα θα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι εκείνα που θα απαίτησαν οι τζιχαντιστές και μάλλον μπορεί να πέτυχαν και να έχουν αποδεχτεί οι Τούρκοι - αν έχουν γίνει διπλωματικές συνομιλίες - είναι η συμπαράσταση στον αγώνα τους, η υλική βοήθεια από μέρους της Τουρκίας και η διπλωματική αναγνώριση του αγώνα τους όποτε και όταν θα χρειαστεί. 

Κι αν έτσι έχουν τα πράγματα κι αν η Τουρκία τα έχει αποδεχτεί τότε θα πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει και αυτά που θα απαιτήσουν από αυτήν όλα τα υπόλοιπα κράτη που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση απέναντι στο μίσος των τζιχαντιστών και δέχονται απειλές επιθέσεων και καταστροφών. 

Αν έτσι έχουν τα πράγματα πρωτίστως η Τουρκία θα έλθει σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ που αυτή τη στιγμή είναι ο υπ’ αριθμόν «ένα» εχθρός του Ισλαμικού Χαλιφάτου. Και φυσικά αυτό είναι κάτι που πολιτικά αλλά και εμπορικά δεν την συμφέρει. 

Παράλληλα και οι άλλες χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με τους τζιχαντιστές θα αναθεωρήσουν την στάση τους απέναντι στην Τουρκία. Είναι όλα αυτά κάτι που συμφέρει στην πολιτική αλλά και κοινωνική ζωή της χώρας του Νταγίπ Ερντογάν;

Μήπως θα πρέπει οι Τούρκοι, για το καλό τους αλλά και για το καλό όλου του κόσμου, ‘‘να ανοίξουν τα χαρτιά τους’’ στο παιγνίδι που έχουν αρχίσει με Ισλαμικό χαλιφάτο; Ίδωμεν. 

Οι κεντρώες ριζοσπαστικές δυνάμεις δηλώνουν την παρουσία τους

Την αποδοχή του κεντρώου χώρου δείχνει να γνωρίζει η «Δημοκρατικός Σύνδεσμος» (ΔΗΜΟ.Σ) του ανεξάρτητου βουλευτή Βασίλη Οικονόμου. Αυτό διαπιστώθηκε, τουλάχιστον από την τελευταία συνδιάσκεψη του ΔΣ που έγινε την Πέμπτη το απόγευμα σε αίθουσα ξενοδοχείου της περιοχής Μουσείου, όπου ήσαν εκπρόσωποι κινήσεων – μέχρι και εκπρόσωπος από την ιστορική ΕΔΗΚ.

Στόχος του ΔΗΜΟ.Σ, όπως αναφέρεται άλλωστε στην ιδρυτική διακήρυξή του είναι «η ανασυγκρότηση του Ριζοσπαστικού Κέντρου και η επαναφορά του ως κύριο εκφραστή της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού μαζί με τις δυνάμεις της Μεταρρύθμισης και της Ανανεωτικής Αριστεράς».

Ε, αυτός ο στόχος δείχνει να γίνεται δεδομένο, καθώς δεν είναι τυχαίο ότι σε μια τρίωρη συζήτηση, όπου ακούστηκαν έως και εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις, στο τέλος όλοι συμφώνησαν για να επαναληφθεί μία τέτοια «σύνοδος».

Για όσους έχουμε βγει από τη «μήτρα» της Ενώσεως Κέντρου, της ΕΔΗΚ και της Ε(Σ)ΔΗΝ του Αλέκου Παναγούλη, το προχθεσινό απόγευμα θύμισε τις συνελεύσεις μας, παρά το ότι γινόταν ο «χαμός» πάντα βγαίναμε έξω με μία κοινή γραμμή, όχι επειδή υπήρχαν «κότες», αλλά επειδή μέσω του διαλόγου, έβγαιναν οι κοινοί παρανομαστές. Υπήρχε η πολυφωνία, αλλά μόνον «εντός των τειχών». ‘Όταν αρχίσαμε να εκφράζουμε προσωπικές απόψεις δημοσίως, τότε αρχίσαμε να ελαφρώνουμε και από βουλευτές, για να γεμίζουν τα έδρανα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ…

Κάτι συμβαίνει… Κάτι πάει να γίνει… Η ιδέα του «πασοκογενούς» Βασίλη Οικονόμου, είναι θαυμάσια και η «χύμα» πολιτική κατάσταση που επικρατεί, φασιστικοποιεί μεν την δημόσια ζωή, αλλά παράλληλα δημιουργεί και τα «αντίδοτα», που δεν είναι άλλα από την δημοκρατικοποίηση της κοινωνίας.

Ακόμη είναι αρχές για την δημιουργία ενός κομματικού φορέα, αλλά ο χρόνος των εκλογών πλησιάζει και αν δεν γίνουν πράγματα «επαναστατικώ δικαίω» τότε θα είναι κρίμα, να πάει χαμένη μία τέτοια προσπάθεια.

Τα δύο κόμματα που αποτελούν την κυβέρνηση είναι τελειωμένα. Τον ΣΥΡΙΖΑ, τον βλέπουν κάποιοι για μονόδρομο, αλλά κάποιοι άλλοι δεν πείθονται από την «πολυφωνία» του. Και αν υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους ικανοποιούν οι ΑΝΕΛ, ή άλλες «γαλάζιες» κινήσεις, τότε ο ΔΗΜΟ.Σ αποτελεί σοβαρή πρόταση για συμμετοχή και δράση.

Κάτι από αυτό το οποίο «πάσχει» ο χώρος του ΔΗΜΟ.Σ, είναι ότι συμμετέχουν ενεργά, άλλοτε στελέχη ή ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και της... ΠΟΛΑΝ!

Όμως, πού ενοχλεί, αν είναι από το ΠΑΣΟΚ, ή από τη ΝΔ; Μα, σε αυτά τα δύο κόμματα ανήκε κάποτε το 85% του εκλογικού σώματος! Η σημασία είναι, τώρα πού βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι!

Η παρουσία στο χώρο, του Βασίλη Οικονόμου, αποτελεί μία εγγύηση για την αγωγή και το ήθος των στελεχών. Τουλάχιστον, αυτό είδα και οίδα, την Πέμπτη το απόγευμα και αυτό καταγράφω. Οψόμεθα ες… να δούμε!

Μια φιλική σύσταση προς τον Γιώργο Μουρούτη, διευθυντή του γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού…

Κύριε Μουρούτη,

άλλοτε φίλε μου,

Σου συνιστώ μετά από ώριμη σκέψη και με πλήρη επίγνωση του διαβήματός μου, να μην ασχολείσαι με τα εκκλησιαστικά θέματα, γιατί άθελά σου εκθέτεις εαυτόν και παράλληλα κάνεις ζημιά στην Κυβέρνηση και στον Πρωθυπουργό που εκπροσωπείς, με τα λάθος και εκτός τόπου και χρόνου, συμπεράσματα που συνάγεις!

Τόσο οι απόψεις σου, παρά τις απαράδεκτες και ανιστόρητες παραλείψεις του αντιρατσιστικού νόμου που ψηφίστηκε για τον οποίο εσύ θριαμβολογούσες, όσο και οι αναρτήσεις σου– δανειζόμενος μάλιστα απόψεις δήθεν ειδικών– για το ταξίδι του Τσίπρα στον Πάπα, δείχνει ότι ο τρόπος και το μέτρο που κρίνετε τις άστοχες, βιαστικές και αψυχολόγητες, όντως, κινήσεις Τσίπρα (Άγιο Όρος, Βατικανό), είναι λαθεμένα και σας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε λάθος συμπεράσματα!, τα οποία δημιουργούν παρανοήσεις.

Του 

Σωτήρη Μ. Τζούμα

Όλες αυτές οι περισπούδαστες αναλύσεις που κάνετε ή υιοθετείτε και παρουσιάζετε, εμφανιζόμενο τον Τσίπρα ως γραφικό για την απόφασή του να προσεγγίσει ένα ειδικό και δύσκολο κοινό όπως είναι αυτό των θρησκευομένων, είναι η τύφλα στα μάτια όλων μας δια της οποίας διευκολύνεται ο Τσίπρας για να πετύχει το στόχο του!

Το κοινό που θρησκεύεται, μολονότι η κρίση το κατάντησε άφωνο και αδύναμο είναι ένα από τη φύση του και το περιεχόμενό του, δυνατό κοινό που μοιάζει με τα.. κάρβουνα! Όσο είναι αναμμένα… καίνε, αλλά κι όταν μείνουν σβηστά τότε μουτζουρώνουν, δηλαδή «μαυρίζουν» αυτόν που τους φέρεται περιφρονητικά!

Μην επαίρεστε, λοιπόν, για τα ντε σου των επισκέψεων Τσίπρα σε Άγιο Όρος και Πάπα!

Αν θέλετε να σας εφοδιάσω με ανάλογο και μάλιστα πλούσιο και ασφαλώς αδημοσίευτο παρασκήνιο του Πρωθυπουργικού ταξιδιού στο Άγιο Όρος, θα το κάνω ευχαρίστως! Εκεί όπου ειπώθηκαν πολλά και δόθηκαν πλούσιες υποσχέσεις τις οποίες «χρεώθηκε» για να φέρει εις πέρας ο κ. Τάκης Μπαλτάκος, ο οποίος όμως, μας τελείωσε κι έκτοτε ούτε φωνή, ούτε ακρόαση!

Όσο για τις τάσεις που υπάρχουν μέσα στην αυλή του Βατικανού, αυτό είναι ένα θέμα που το ξέρουν πολύ καλά και το αντιμετωπίζουν όσοι διαμένουν εντός της αυλής αλλά και οι όπου Γης επικεφαλής των τάσεων που υπάρχουν εντός και εκτός της Καθολικής Εκκλησίας: συντηρητικοί και προοδευτικοί! Εμάς δεν πρέπει να μας απασχολεί και να μας ενδιαφέρει αυτός ο διαχωρισμός, αφού ανάλογες «πληγές» υπάρχουν και στο ιερό Σώμα της δικής μας Εκκλησίας.

Αλλά ας δούμε τα γεγονότα από απόσταση και με ψυχραιμία για να κατανοήσουμε πλήρως το θέμα μας.

Ο απλός κόσμος είδε τον Τσίπρα να επισκέπτεται τον Ιερό Άθω και να γίνεται δεκτός από τους Αγιορείτες, με δόξα και τιμή! Το πρόβλημα εδώ δεν το είχε ο Τσίπρας, αλλά οι Αγιορείτες που κατέβασαν τα καλογερικά τους.. σώβρακα– κατά το δη λεγόμενο– σε έναν, κατά δήλωσή του, άθεο και τον άφησαν μάλιστα μόνο με την ιστορική εικόνα της Παναγίας μας για να… διαλογισθεί!

Κατά τα άλλα φταίει στους Αγιορείτες ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος που συνομιλεί και συνυπάρχει με Καθολικούς! Τουλάχιστον αυτοί είναι Χριστιανοί! Το άκρον άωτον της υποκρισίας, ναι μπορεί να ανθίσει και στο περιβόλι της Παναγίας!

Το αυτό σκεπτικό ισχύει και για την επίσκεψη του Τσίπρα στον Πάπα! Ο κόσμος δεν γνωρίζει το παρασκήνιο της συνάντησης αυτής, ούτε για τις υπόγειες διαδρομές και τις αλληλουχίες των ταγμάτων, που χρόνια τώρα δρουν και δραστηριοποιούνται εντός και εκτός του Βατικανού, οι οποίες θέλουν τον εκάστοτε Πάπα του χεριού τους! Όμως, εδώ

δεν πάμε να ξαναγράψουμε τον Κώδικα Ντα Βίντσι ή τους Illuminati!

Εδώ τα πράγματα είναι απλά: ο Τσίπρας είδε και συνομίλησε με τον Πάπα, γιατί το ήθελε ο Πάπας και τον είδε έστω και ανεπίσημα! Εφ´ όσον το θέλουμε μπορούμε να μειώσουμε την αξία αυτής της επίσκεψης για κομματικούς -ιδιοτελείς λόγους! Δεν μπορούμε όμως, να την αμφισβητήσουμε!

Το ότι δεν βγήκε ιστορική φωτό είναι γιατί το πρωτόκολλο του Βατικανού είναι πολύ αυστηρό! Ο μόνος που το παραβίασε κάποτε και μάλιστα κατ´ επανάληψη, ήταν ο φωτισμένος Πάπας Ιωάννης ο 23ος, ο «Καλός Πάπας», των πέντε ετών!

Όμως ας μην παρασυρόμεθα από την καθ´ ημάς Ανατολή, όπου ο Οικουμενικός Πατριάρχης φωτογραφίζεται με όλους τους επισκέπτες του, επισήμους και ανεπισήμους.

Η Ορθοδοξία είχε πάντα… κερκόπορτες! Και το Βατικανό δίκτυ προστασίας!

Ο κόσμος είδε και άκουσε τον Τσίπρα έξω από το Βατικανό! Και αυτό για τον απλό κόσμο μετράει, γιατί ο κατά δήλωσή του άθεος… Τσίπρας, κάνει πιο προσεκτικά και μελετημένα βήματα από τους… ένθεους άλλους, δεξιούς και συντηρητικούς γενικά, που το παίζουν θεοφοβούμενοι!

Καλά θα κάνει λοιπόν, ο κ. Μουρούτης να διοχετεύει την ενεργητικότητά του, τις ιδέες του και τον ζήλο του σε δημιουργικές προτάσεις παρά τω Πρωθυπουργώ, θα είναι σίγουρα, πιο χρήσιμος και αποτελεσματικός!

Γιατί αν θυμάστε και το ταξίδι του κ. Σαμαρά προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, τη Μεγάλη Τρίτη του 2012, προ των εθνικών εκλογών, για το οποίο τόσα εγράφησαν– τα περισσότερα υπερθετικού βαθμού– άλλος το εισηγήθηκε!

Κι όλα αυτά με αγάπη και… «χωρίς μίσος προς τους ψευδομένους», οι οποίοι αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθούν για όλες τις πράξεις τους!

Βιώνουμε κυριολεκτικά μια νέα απόπειρα γενοκτονίας εις βάρος μας!

Υγειονομικό εμπάργκο εν Ελλάδι

Του 

Φώτη Μιχαήλ

Η υγεία, στον πολιτισμό τον δικό μας, δεν μπορεί να λογίζεται ως προϊόν καταναλωτικό, εισηγμένο μάλιστα και στο χρηματιστήριο, κατά τα πρότυπα τα προτεστάντικα.

Η υγεία, για εμάς τους Ρωμηούς, είναι Αγαθό αυστηρά κοινωνικό. Αγαθό, που ανήκει αδιακρίτως σε όλους. Γι' αυτό και ως Ελληνορθόδοξοι, απορρίπτουμε και καταδικάζουμε κάθε αποκλεισμό και κάθε διάκριση στα ''ιερά'' του Ασκληπιού και των Αγίων Αναργύρων.

Στα τελευταία χρόνια, στα χρόνια της λεγόμενης κρίσης, η καλπάζουσα ανεργία, το ροκάνισμα των συντάξεων, η δραματική μείωση των αποδοχών και οι αβάσταχτοι φόροι έχουν οδηγήσει σχεδόν την μισή Ελλάδα σε ασφαλιστική απογύμνωση.

Αυτήν την στιγμή, πάνω από τρία εκατομμύρια αδελφοί μας όχι μονάχα δεν έχουνε δωρεάν γιατρό και φάρμακα αλλά ούτε καν τις πόρτες του ΕΣΥ δεν βρίσκουνε ανοιχτές.(1)

Πάνω από τρία εκατομμύρια συνάνθρωποί μας έχουν εγκαταλειφθεί απροστάτευτοι στην αρρώστια τους και δεν σώζονται, εκτός κι αν βάλουνε οι ίδιοι το χέρι τους στην τσέπη. Σε ποια τσέπη όμως; Αυτή, που έμεινε για τους περισσότερους πανί με πανί;(2)

Στον χώρο της Υγείας, τον τελευταίο καιρό, ζούμε γεγονότα πρωτόγνωρα, αλλά και πάνυ υποτιμητικά για τον πολύπαθο λαό μας. Από την μια μεριά οι αρμόδιοι αξιωματούχοι μας αδυνατούν να δώσουν φιλάνθρωπη λύση στο πρόβλημα των ανασφάλιστων συμπατριωτών μας. Και από την άλλη, η μνημονιακή υποκρισία των Φράγκων εταίρων μας όχι μονάχα χείρα βοηθείας δεν αποδείχθηκε, αλλά, φευ, κατέληξε ικανότατος μοχλός εξολόθρευσης του Γένους μας.

Βιώνουμε κυριολεκτικά μια νέα απόπειρα γενοκτονίας εις βάρος μας. Διότι, πού αλλού, εκτός από τον αφανισμό, μπορεί να οδηγηθεί ένας λαός πτωχευμένος και ανασφάλιστος, ένας λαός χωρίς γιατρούς και χωρίς φάρμακα, με σύνορα αφύλακτα και ορφανός από ηγεσίες;

Εδώ και τέσσερα χρόνια, δεχόμαστε αλλεπάλληλες επιθέσεις με χαράτσια, με κατασχέσεις, με δημογραφική συρρίκνωση, με κλείσιμο επιχειρήσεων και τελευταία με ανελέητο ιατροφαρμακευτικό αποκλεισμό.

Εμείς με τι θα αντισταθούμε; Το υγειονομικό μας εμπάργκο με τι μέσα θα το αντιμετωπίσουμε;

Μήπως καταδικάζοντας σε θάνατο τους ανασφάλιστους ασθενείς μας ή εφαρμόζοντας την ευθανασία στους μη έχοντες, όπως ανενδοίαστα και υβριστικά πρότεινε προ ημερών Ευρωπαία υπουργός υγείας;(3)

Στο κομβικό αυτό σημείο της αργόσυρτης ιστορικής μας διαδρομής, μπροστά στον κίνδυνο να υποστούμε καινούργιες μεγάλες συμφορές, καλείται, για μια φορά ακόμη, να δράσει όχι βεβαίως η απανθρωπία της λεγόμενης πολιτικής ορθότητας, αλλά το παρεξηγημένο φιλότιμο και η αδιαμφισβήτητη οξυδέρκεια του ελληνορθόδοξου ''Λοξία''.

Και αυτή η δράση δεν μπορεί παρά να εκδηλωθεί, πολιτισμένα και ειρηνικά, μέσα από το Πνεύμα το Κοινοτικό των Ελλήνων. Μέσα από συλλογικότητες, που τις γέννησε το δικό μας διαχρονικό Κοινοτικό φρόνημα και όχι μέσα από ξενόφερτα συστήματα, που μας τα φόρεσαν οι Φράγκοι με δόλο ή με το στανιό.

Φαίνεται, πως έφτασε η ώρα, βάζοντας στην άκρη τον κακό μας εαυτό, να ξαναζήσουμε τις πατροπαράδοτες συλλογικότητές μας στα όρια του χωριού μας, της ενορίας μας, του συνοικισμού της σύγχρονης μεγαλούπολης.

Φαίνεται, πως ήρθε η ώρα, για να μπορέσουμε να τα βγάλουμε πέρα, να σηκώσουμε ψηλά και τα δικά μας τα όπλα. Όπλα βαριά και πολυτίμητα. Την υπομονή μας, την Πίστη και την Ελπίδα μας στον Θεό, το μυαλό μας, την εφευρετικότητα και προπαντός την κατασυκοφαντημένη σύμπνοια και ενότητά μας.

Αλήθεια, πόσο παρήγορο θα ήτανε για τον λαό μας στην συγκυρία αυτή, εάν αποφασίζαμε να αντιτάξουμε απέναντι στον απάνθρωπο υγειονομικό αποκλεισμό που βιώνουμε, την Αγάπη και την Φιλανθρωπία του δικού μας Τρόπου.

Μια έκτακτη, δηλαδή, προσπάθεια φροντίδας των ανασφάλιστων απόρων συμπολιτών μας, βασισμένη στις αρχές της Πίστης μας και εμπνευσμένη από την πατροπαράδοτη Κοινοτική μας αλληλεγγύη, μέχρι να έρθουν οι καλύτερες μέρες.

Πόση ανακούφιση και πόση σιγουριά θα ένοιωθαν, στις δύσκολες αυτές ώρες, όλοι οι εξουθενωμένοι ανασφάλιστοι αδελφοί μας, εάν προχωρούσαμε, Ενορίες και Δήμοι από κοινού, στην οργάνωση τοπικών δικτύων από εθελοντές γιατρούς, οι οποίοι θα εξετάζουν δωρεάν στα ιατρεία τους κάθε βεβαιωμένη περίπτωση εμπερίστατου συμπατριώτη μας. Με βάση τα δεδομένα, οι ασθενείς, που αναλογούν σε κάθε γιατρό, είναι ελάχιστοι. Η ωφέλεια, όμως, που θα προκύψει, θα είναι τεράστια.

Μας προκαλούν με την βαρβαρότητα;

Εμείς απαντάμε με την δύναμη του Πολιτισμού μας.

Με την Ορθοδοξία μας και την ελληνοπρέπειά μας.

(1) http://news247.gr

(2) http://drtsili.blogspot.gr/2014/09/blog-post_50.html

(3) http://www.pentapostagma.gr

Ο τύμβος Καστά, η κάστα των αρχαιολόγων και η αρχαία σκουριά

                                                                                                                                                Του Γιάννη Μιχαήλ   

Από tokarfi.gr
Την ώρα κατά την οποία χιλιάδες πολίτες (για να μην πω εκατομμύρια στην Ελλάδα αλλά και σε όλη την υφήλιο) παρακολουθούν με έκδηλο ενδιαφέρον τις ανασκαφές στην Αμφίπολη, προκαλεί αλγεινή εντύπωση, η προσπάθεια διάφορων ανευθυνοϋπεύθυνων, οι οποίοι αυτοαποκαλούνται ειδήμονες, να υποβαθμίσουν την αξία του μεγαλοπρεπούς μνημείου. Η λογική τους (και η τακτική) ξεπερνά τα όρια της επιστημονικής δεοντολογίας, αναδεικνύοντας τις κακεντρεχείς και μίζερες παθογένειες, μιας κακής πλευράς του ελληνικού στοιχείου. Αντί να εξάρουν την προσπάθεια των συναδέλφων τους, ή αν δεν μπορούν να το κάνουν, τότε να σιωπήσουν, λένε απίθανα πράγματα, τα οποία προκαλούν τη νοημοσύνη, ακόμα και ημών που δεν είμαστε μύστες της αρχαιολογίας. Πριν από μερικές ημέρες, ο σύλλογος αρχαιολόγων, με μια μακροσκελή ανακοίνωσή του, καταχειρίαζε τους αρμόδιους των ανασκαφών, αλλά και το αρμόδιο υπουργείο, επειδή δημοσιοποιούν κάθε μέρα, τις εργασίες του ταφικού μνημείου και δίνουν λεπτομέρειες των ευρημάτων και μάλιστα με φωτογραφίες,
Στην άποψη αυτή των αρχαιολόγων, υπάρχει σοβαρός και τεκμηριωμένος αντίλογος, που ανατρέπει τον πρωτοφανή ελιτισμό κάποιων επιστημόνων, οι οποίοι πιστεύουν ότι τα ευρήματα, ανήκουν μόνον στην ευγενή συνομοταξία τους (γνωστή και ως κάστα, οποία ειρωνεία με το τοπωνύμιο Καστά). Οι ανασκαφές δεν γίνονται σε κάποιο οικόπεδο ιδιώτη, αλλά σε ένα δημόσιο χώρο και επομένως ο κάθε Έλληνας πολίτης, που ενδιαφέρεται για την ιστορία αυτού του τόπου, έχει εύλογο ενδιαφέρον να πληροφορείται τι ακριβώς συμβαίνει κάθε μέρα, από τα επίσημα και αρμόδια χείλη, όσων εργάζονται στον τύμβο. Οι πολίτες δεν παρεμβαίνουν στο έργο των αρχαιολόγων, το οποίο εκτιμούν και σέβονται απόλυτα, αλλά το μόνο που αναμένουν είναι μια ενημέρωση, όταν αυτή κριθεί σκόπιμη. Αντιθέτως, επιθυμούν οι αρχαιολόγοι να γίνονται όλα εν κρυπτώ και παραβύστω; Ή ότι αυτοί, έχουν άλλα προνόμια από τους υπόλοιπους Έλληνες, ή θέλουν να κρατούν επτασφράγιστα μυστικά, σε όσα παρατηρούμε, σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα της ανασκαφής, αφού καμία ανακοίνωση μέχρι τώρα δεν εμπόδισε την πρόοδο των ερευνών. Και για να πάμε στην άλλη πλευρά. Εάν δεν γινόταν καμία ανακοίνωση, τότε οι ίδιοι που σήμερα κραυγάζουν και διαφωνούν, θα άλλαζαν το τροπάριο και θα μίλαγαν για μυστικές και σκοτεινές ανασκαφές, που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας, άρα κάτι το μυστηριώδες συμβαίνει. Είναι βέβαιο αυτό.
Υπάρχει ένα πλήθος μεμονωμένων αρχαιολόγων, ο καθένας από τους οποίους λέει το μακρύ του και το κοντό του, για το ποιον ή ποιους φιλοξενεί ο τάφος ετούτος, μέσα στον οποίο καλύφθηκε μια ανθρώπινη ματαιοδοξία, σε μια περίμετρο περίπου 500 μέτρων.
Μία, όμως, αρχαιολόγος, η οποία είναι και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο, η κυρία Όλγα Παλλάγια, έδωσε μια δική της ερμηνεία για τον τάφο, την οποία η κυρία Περιστέρη την απαξίωσε πλήρως, λέγοντας κατηγορηματικά ότι ο τάφος δεν είναι ρωμαϊκός, καταγγέλλοντας μάλιστα την κυρία καθηγήτρια ότι δεν έχει δει ποτέ την ανασκαφή, αλλά (άκουσον) ούτε και την Αμφίπολη, αλλά ούτε έχει έρθει ποτέ σε επαφή με την ομάδα των ανασκαφών. Και το ερώτημα είναι: από πού βγάζει το συμπέρασμα; Άβυσσος η ψυχή της κυρίας καθηγήτριας, η οποία θα πρέπει να απαντήσεις και σε μερικές άλλες εύλογες απορίες.  Στα ρωμαϊκά χρόνια, δεν ετάφη ποτέ κάποιος σε τόσο μεγάλο τάφο που βρέθηκε στην Αμφίπολη. Ακόμα και το μνημείο του Ιούλιου Καίσαρα ήταν μόνο 40 μέτρα. Άρα ποιος ήταν αυτός ο μέγας Ρωμαίος που θα έμπαινε σ’ έναν τύμβο 500 μέτρων; Ώρα να μας πει  η κυρία Παλλάγια ότι ήταν η Κλεοπάτρα.
Ένα άλλο στοιχείο, που χρήζει απαντήσεως είναι οι Σφίγγες και οι Καρυάτιδες. Πουθενά οι Ρωμαίοι δεν κατασκεύασαν παρόμοιες προτομές και μάλιστα με την αριστοτεχνική μαεστρία των αρχαίων Ελλήνων. Είδε η κυρία Όλγα, πως ήταν τα φορέματα των δύο Καρυάτιδων; Σμιλευμένα σε μάρμαρο Θάσου, σαν να ήταν φτιαγμένα από ύφασμα. Σε αυτές τις απορίες, οφείλει να απαντήσει η κυρία καθηγήτρια αρχαιολογίας. Διαφορετικά, δανειζόμενοι τον τίτλο του βιβλίου της Μάρως Δούκα «Αρχαία σκουριά», πρέπεια να απαντήσουμε όλοι και ιδιαίτερα οι καθηγητές, γιατί μια κοινωνία σαν την δική μας δεν έχει κλείσει τους λογαριασμούς της με το παρελθόν.

Να βρουν ποιοί φοροφυγάδες απείλησαν την Λαγκάρντ

Του ΚΥΡ >>> www.ikyr.gr

Όταν μία ποδοσφαιρική ομάδα δείχνει τον δρόμο σε μία χώρα...

Ο Ολυμπιακός δείχνει τον δρόμο

Του 

Αβέρκιου 

Λουδάρου*

Από: "στο Καρφί" 

Το ποδόσφαιρο είναι ένα λαϊκό άθλημα, γιατί προσφέρει συγκινήσεις, μπορούν να το παρακολουθήσουν και να παίξουν όλοι ανεξάρτητα από το αν είναι κοντοί ή ψηλοί, γιατί ο καθένας μπορεί να πανηγυρίσει ή να πληγωθεί βλέποντας την μπάλα να «καρφώνεται» στα δίχτυα. Μπορεί όμως το ποδόσφαιρο να δώσει παραδείγματα για το πώς μπορεί ο άνθρωπος να ρυθμίσει τον ιδιωτικό ή τον συλλογικό βίο. Παραδείγματα που γίνονται επίκαιρα σε περίοδο κρίσης.

Έχουμε και λέμε λοιπόν: Ο Ολυμπιακός κέρδισε πριν από λίγους μήνες την περίφημη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Τρίτη 15/9/2014 την πρωταθλήτρια Ισπανίας και δευτεραθλήτρια Ευρώπης Ατλέτικο Μαδρίτης. Τα δύο αποτελέσματα και η γενικότερη παρουσία του Ολυμπιακού στα εγχώρια και τα ευρωπαϊκά γήπεδα μόνο τυχαία δεν είναι.

Πρώτον, γίνεται δουλειά. 

Δεύτερον, επικρατεί νοικοκυροσύνη. 

Τρίτον, υπάρχει όραμα που υλοποιείται όχι στη θεωρία, αλλά στην πράξη. 

Το προφίλ και τους στόχους της ομάδας τους υπηρετούν όλοι, από τον πρόεδρο μέχρι τον καθαριστή των αποδυτηρίων και του προπονητικού κέντρου. Δεν κάνει κανένας του κεφαλιού του, δεν εμφανίζεται κανένας υπερφίαλος. 

Έχουμε ακούσει κανέναν να λέει ότι ο Ολυμπιακός θα κερδίσει το Champions League; Όχι, έχουμε ακούσει όμως πάρα πολλούς να υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα είναι το κέντρο του κόσμου και ας είναι σταγόνα στον ωκεανό. Και με αυτό μπαίνουμε στο ψητό.

Ο Ολυμπιακός δείχνει τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα για να ξεπεράσει τα προβλήματά της, να γίνει ένα υγιές κράτος και να θέσει ως στόχο να βρεθεί στο κέντρο του κόσμου. Αλλά αυτά δεν γίνονται με δανεικά. 

Όπως ο Ολυμπιακός προσπαθεί να σταθεί αυτοδύναμος στα πόδια του πουλώντας ποδοσφαιριστές με μεγάλο κέρδος, έτσι και η Ελλάδα, για να γίνει αυτάρκης και αυτοδύναμη, πρέπει να πουλάει. Τι να πουλήσει όμως από την στιγμή που δεν παράγει τίποτα, που καλύπτει τις ανάγκες της με εισαγωγές και που δεν κάνει συλλογικές προσπάθειες να βελτιώσει τις υποδομές της, ας πούμε στον αγροτικό και τον τουριστικό τομέα;

Στο ποδόσφαιρο τα κέρδη έρχονται με τη σωστή οργάνωση και το θέαμα. Για να είναι κερδοφόρο ένα κράτος (που μόνο έτσι μπορεί να θρέφει τους πολίτες) πρέπει αντιστοίχως να είναι οργανωμένο και να ελκύει με τα προϊόντα και τις υπηρεσίες του άλλους λαούς. Μπορούμε να το πετύχουμε; Φυσικά και μπορούμε, με την προϋπόθεση ότι θα απαλλαγούμε από τις παθογένειες του παρελθόντος και θα έχουμε ένα όραμα για την Ελλάδα, ποια Ελλάδα θέλουμε.

Είναι εφικτό; Όχι, όσο έχουμε τη νοοτροπία να περιμένουμε για μια θέση στο δημόσιο και όσο το πολιτικό σύστημα επιμένει να δίνει υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Δημιουργικός λαός μπορούμε να γίνουμε μόνο εάν επιχειρήσουμε τη μεγάλη υπέρβαση, να αλλάξουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς.

* Ο Αβέρκιος Λουδάρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «Άκου νεοέλληνα - οι αιτίες που μας οδήγησαν στην παρακμή και τη μεγάλη ύφεση» (εκδόσεις Λυκόφως).

Δημόσια Διοίκηση σημαίνει Πολιτισμός

Του 

Φώτη Μιχαήλ

Ο φιλόσοφος Αντισθένης έζησε στην Αθήνα από το 445 μέχρι το 360 π.Χ. Όλοι τότε μιλούσανε για την υποδειγματική του εγκράτεια και την παροιμιώδη περιφρόνηση, που έδειχνε σε κάθε άνεση και κοινωνική συμβατικότητα.

Από τα υπέροχα γνωμικά του, ας σταθούμε για λίγο μπροστά σε εκείνο, που αναφερόταν στο κρυφό μεγαλειώδες περιεχόμενο της κάθε λέξης. Έλεγε ο μεγάλος φιλόσοφος: ''Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις''. Τουτέστιν, η αρχή της σοφίας βρίσκεται μέσα στα άδυτα της σημασίας των λέξεων.

Να γιατί κάποτε στα σχολειά μας μαθαίναμε την ετυμολογία των λέξεων με ζήλο ιδιαίτερο και προσοχή μεγάλη. Μέσω αυτής της επίπονης, αλλά δημιουργικής εργασίας γινότανε μια μύηση, θα λέγαμε, στην απεραντοσύνη της θεοδώρητης σοφίας των αρχαίων προγόνων μας. Με την ετυμολογική ανάλυση παραβιάζαμε κατά κάποιο τρόπο, με σεβασμό πάντοτε, την ιερότητα κάθε λέξης και ρουφούσαμε με λαιμαργία το νέκταρ το θεϊκό, που περιείχε στον πυρήνα της η κάθε μια.   

Στο σημείο αυτό θα προσπαθήσουμε, με τις πενιχρές μας δυνάμεις και την βοήθεια των ειδικών, να πραγματοποιήσουμε τα ''θυρανοίξια'' του μικρού ''ιερού'', που φέρει το όνομα Πολιτισμός. Τι θα πει πολιτισμός, ποια ήταν η παλαιά και ποια είναι η σημερινή σημασία της λέξης, τι σημαίνει πολιτιστικός και τι πολιτισμικός.

Στην αρχαία τους εκδοχή οι λέξεις πολίτης και πολιτισμός είναι μάνα και κόρη. Γι' αυτό και δεν παραξενευόμαστε, που η αρχική σημασία της λέξης πολιτισμός ήταν Δημόσια διοίκηση.

Στους Εκκλησιαστικούς συγγραφείς η λέξη πολιτισμός περιγράφει την ευγένεια και την κομψότητα των τρόπων ενός ανθρώπου της πόλης, ενός πολίτη.

Ο πολιτισμός με την νεότερη σημασία, δηλαδή ως το σύνολο των υλικών και πνευματικών επιτευγμάτων μιας ευρείας κοινωνικής ομάδας, πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τον Κοραή και αποδίδει τον γαλλικό όρο civilization.

Σήμερα τις λέξεις πολιτιστικός και πολιτισμικός τις χρησιμοποιούμε συνήθως με κάποια σύγχυση. Το περιεχόμενό τους πολλές φορές το καλύπτει πέπλο ασάφειας.

Ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης στο επίτομο έργο του ''Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας'' διευκρινίζει ότι η λέξη πολιτιστικός χρησιμοποιείται περισσότερο για τον πολιτισμό ως σύνολο δραστηριοτήτων, καθώς και για την δήλωση του τεχνικού πολιτισμού. Ενώ η λέξη πολιτισμικός τείνει να δηλώσει περισσότερο την αφηρημένη πλευρά του πολιτισμού, καθώς και τον πολιτισμό ως πνευματική καλλιέργεια.

Οι σοφοί πρόγονοί μας, όταν έλεγαν πολιτισμός, εννοούσαν Δημόσια διοίκηση. Στα χρόνια όμως τα δικά μας, όταν αναφερόμαστε στην Δημόσια διοίκηση, το μυαλό μας πηγαίνει κατευθείαν σ' αυτό που βιώνουμε, στον αντίποδα του πολιτισμού: στην διαπλοκή, τον χρηματισμό, την αναξιοκρατία, την οκνηρία, την μικρόνοια και γενικώς την παρακμή.

Πόσο δύσκολο είναι άραγε, να ξαναδώσουμε στην Δημόσια διοίκηση αυτό, που πραγματικά είναι και της αξίζει; Δηλαδή περιεχόμενο και σκοπό πολιτιστικό υψηλού πολιτισμικού επιπέδου και ισχύος παγκόσμιας εμβέλειας.

Τα πράγματα είναι απλά. Αν αποφασίσουμε να βάλουμε επιτέλους στην άκρη την δική μας απροθυμία, κανένας δανειστής και κανένα μνημόνιο δεν μπορούν να σταθούν εμπόδιο σε μια τέτοια ελληνοπρεπή και σωτήρια για όλους μας προσπάθεια. 

Δημήτρης Μάρδας και... κάτι που αφορά όλους του Δήμους!

Δήμος Θεσσαλονίκης: 

Πρώτα η καλύβα και μετά ο κήπος μας!

(… αφορά όλους του Δήμους της χώρας)

Αποφάσεις Δημοτικών αρχών, 

που πολύ εύκολα συγκεντρώνουν 

προσωπικά δεδομένα των πολιτών, 

θέτουν εύλογα πολλά ερωτήματα!

Του 

Δημήτρη Μάρδα

Καθηγητή Τμήματος 

Οικονομικών Επιστημών 

του ΑΠΘ

Σε παλαιότερο άρθρο μας, το 2013, αναδείξαμε ένα πρόβλημα που αφορούσε στον απαρχαιωμένο τρόπο διοίκησης του Δήμου Θεσσαλονίκης (κλικ ΕΔΩ).

Σύμφωνα με την κατάσταση που αντιμετωπίσαμε τότε, η ανώτατη πολιτική του ηγεσία, παρότι διέθετε, όπως και διαθέτει, ένα εξαίρετο προσωπικό και σύγχρονες εγκαταστάσεις, διακρινόταν για τον παραδοσιακό τρόπο διοίκησης που ακολουθούσε.

Πράγματι, η απουσία αυτόματων μηχανισμών λειτουργίας και επίλυσης των προβλημάτων, οδηγούσε κάποιους πολίτες στους Δημοτικούς Συμβούλους ή στο γραφείο του Δημάρχου. Έτσι κτίζεται η γνωστή πολιτική πελατεία μέσα από ένα σύνολο προσωπικών εξυπηρετήσεων.

Τα ακατάλληλα όμως συστήματα λειτουργίας του Δήμου καλά κρατούν και σε άλλους χώρους. Με αφορμή καταγγελία κατοίκου του Δήμου προς το Συνήγορο του Πολίτη, συγκεντρώσαμε όλα τα δικαιολογητικά που χρειάζονται για την παραλαβή των σημάτων στάθμευσης αυτοκινήτου στο κέντρο της πόλης, που το δικαιούνται οι μόνιμοι κάτοικοι του Δήμου.

Για το εξεταζόμενο σήμα ζητούνται αναλυτικότερα, εκτός των άλλων, φωτοαντίγραφα από ΟΛΕΣ τις σελίδες του εντύπου Ε1, στο οποίο φαίνονται αναλυτικά, όπως γνωρίζουμε, πλην των προσωπικών στοιχείων και της διεύθυνσης κατοικίας, ΟΛΑ τα εισοδήματα του ενδιαφερομένου πολίτη.

Επίσης ζητούνται, από όσους υποβάλλον για πρώτη φορά τη σχετική αίτηση, ΟΛΕΣ οι σελίδες του Ε9 στις οποίες φαίνονται, πλην των στοιχείων που δικαιολογούν την σχέση του κατοίκου με το ακίνητο στο κέντρο της πόλης, ΟΛΗ η ακίνητη περιουσία του ενδιαφερομένου.

Ο Δήμος, δημιουργεί λοιπόν με αυτόν τον τρόπο μια βάση, με προσωπικά δεδομένα εισοδήματος και περιουσίας, κάτι που δεν έχει την παραμικρή σχέση με το εξεταζόμενο αίτημα.

Προς τι λοιπόν η συγκέντρωση όλων αυτών των στοιχείων, όταν από το Ε1 χρειάζεται να κατατεθεί ως δικαιολογητικό μόνο το μέρος της σελίδας όπου είναι καταγεγραμμένα τα προσωπικά στοιχεία του ενδιαφερομένου μαζί με τη διεύθυνση κατοικίας, ενώ από το Ε9 χρειάζεται μόνο η γραμμή εκείνη που περιγράφει τα στοιχεία του ακινήτου στο κέντρο της πόλης;

Ρωτώντας τη σχετική υπηρεσία για τα ανωτέρω, πήραμε στην ακόλουθη απάντηση: Όταν οι πολίτες προσκομίζουν όλα αυτά τα αναλυτικά στοιχεία, τότε με ένα μαρκαδόρο, όσοι θέλουν, σβήνουν όλα τα νούμερα, που σχετίζονται με το εισόδημα, πριν την κατάθεση της σχετικής αίτησης(!..). Υποθέτουμε το ίδιο ισχύει και για την ακίνητη περιουσία.

Ερώτηση αδαούς. Αντί να δημιουργείται όλη αυτή η φασαρία, γιατί ο Δήμος με μια απλή του απόφαση δεν οδηγεί στον εξορθολογισμό του συστήματος; Μήπως δεν το έχουν σκεφθεί οι τόσο έμπειροι κατά τα άλλα πολιτικοί του ιθύνοντες, μήπως τους διέφυγε αυτή η λεπτομέρεια ή μήπως θεωρούν το όλον θέμα ασήμαντο;

Αν και μπορεί να συμβαίνουν όλα τα προαναφερθέντα, άλλες ερμηνείες δίνουν άλλες εξηγήσεις. Πολίτης, που γνωρίζει το πολιτικό ήθος που διακρίνει τη χώρα, έδωσε την ακόλουθη ερμηνεία: Με όλα αυτά τα δεδομένα, ο Δήμος μπορεί να γνωρίζει αναλυτικά τη «φοροδοτική» ικανότητα του πολίτη, όταν θέλει να προβεί σε πράξεις είσπραξης προστίμων ή οτιδήποτε άλλου «φόρου».

Πιο «διεστραμμένα» μυαλά, δίνουν και άλλες ερμηνείες. Όταν λοιπόν ο Δήμος δεν κάνει το αυτονόητο, τότε εύλογα κάθε ερμηνεία που πηγάζει από αυτήν την απροσεξία ή αμέλεια ή οτιδήποτε άλλη ενδεχόμενη πρόθεση του, είναι δυνατή.

Έχοντας κατά νου τις απόψεις της ηγεσίας του Δήμου για σωρεία θεμάτων, το μόνο που έχουμε να πούμε είναι το εξής. Πρώτα φροντίζουμε να συμμαζέψουμε την καλύβα μας και μετά περιποιούμαστε τον κήπο μας. 

Πρώτα λοιπόν οργανώνουμε με σύγχρονο τρόπο τις υπηρεσίες μας, εφαρμόζοντας ότι νέο υπάρχει στο χώρο της Διοίκησης και μετά ενδιαφερόμαστε για τη μετωνομασία κεντρικής οδού της πόλης σε Κεμάλ Ατατούρκ, ή για το φύτεμα, λόγου χάρη, γαρυφάλλων αντί για πανσέδες στους ελεύθερους χώρους της πόλης ή για οτιδήποτε σχετικό με τον εξωραϊσμό της εικόνας μας. Προέχει η ουσία!

Τέλος, σημειώνεται το ακόλουθο. Αν ο Συνήγορος του Πολίτη κρίνει ότι κακώς συγκεντρώνονται όλα αυτά τα προσωπικά δεδομένα, τότε όλοι οι σχετικοί φάκελοι, με όλον αυτόν τον… πλούτο των στοιχείων, πρέπει να ριχτούν στην πυρά!

>>> Και αυτό ισχύει για όλους εκείνους τους Δήμους, που ακολουθούν την ίδια πολιτική!