Ταμειακά διαθέσιμα: Από τη γλωσσολαγνεία στον εκφοβισμό;

Του 

Δημήτρη Μάρδα

Καθηγητή 

Τμήματος Οικονομικών 

Επιστημών του ΑΠΘ

«Έως τις 15 Νοεμβρίου φτάνουν τα ταμειακά μας διαθέσιμα». Αυτό τόνισε κατ’ επανάληψη από τις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός της χώρας μετά το πέρας της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής.

Ερώτηση: Τι σχέση έχουν τα ταμειακά διαθέσιμα με τη δόση των 31,5 δισ. ευρώ, που πρόκειται να πάρουμε και πώς λοιπόν αυτά θα βελτιώσουν θεαματικά τη ρευστότητα του κράτους;

Απάντηση: Ελάχιστη σύνδεση υπάρχει ανάμεσα στη συγκεκριμένη δόση και τα ταμειακά διαθέσιμα. Ο κύριος κορμός της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ θα κατευθυνθεί στις τράπεζες (τα 26 δισ.), ένα μέρος (3,5 δισ.) θα δοθεί στους πιστωτές και τα υπόλοιπο θα διατεθεί σε προμηθευτές κ.λπ, καλύπτοντας κάποιες υποχρεώσεις του κράτους. Μόνο λοιπόν το δεύτερο και κυρίως το τρίτο σκέλος του ανωτέρω τρίπτυχου έχει σχέση με τα ταμειακά διαθέσιμα του κράτους και όχι με όλο το ποσό των 31,5 δισ. ευρώ όπως τεχνηέντως φαίνεται να δίνεται στην κοινή γνώμη.

Οπότε, σύμφωνα με τα ανωτέρω, τα ταμεία του κράτους εξαρτώνται μόνο από την… άνεση που θα προσφέρουν τα 5,5 δισ. ευρώ της νέας δόσης. Εδώ όμως τίθενται εύλογα άλλα ερωτήματα. Αναλυτικότερα, φόρους δεν εισπράττει αυτή η χώρα; Προκαταβολές φόρου για το 2013 δεν εισπράχθηκαν έως σήμερα; Όλο αυτό το πανδαιμόνιο των φόρων που εισπράττεται, δεν μπορεί να καλύψει λοιπόν τις άκρως βραχυχρόνιες ανάγκες του κράτους;

Μήπως η γλωσσολαγνεία της περιόδου αντικαθίσταται προοδευτικά από μια ρητορική που αποβλέπει στον εκφοβισμό της κοινωνίας με σωρεία υπερβολών;

Τα ταμειακά διαθέσιμα βρίσκονται στο κόκκινο, γιατί απλούστατα δεν γίνονται τα αυτονόητα. Η κατάσταση στα ταμεία του κράτους θα ήταν διαφορετική, αν λόγου χάρη, ελεγχόταν το λαθρεμπόριο και η νοθεία των καυσίμων, που θα απέφεραν έως και 2,5 δισ. ευρώ στο κράτος από διαφυγόντες φόρους. Παρόμοιες θετικές επιπτώσεις θα είχε και ο περιορισμός του παρεμπορίου, καθώς θα φορολογούταν τζίρος της τάξης των 20 δισ. ευρώ.

Όμοια αποτελέσματα θα βλέπαμε στην περίπτωση ελέγχου της γραφειοκρατίας και διαφθοράς. Η διαδικασία αυτή θα οδηγούσε στη φορολόγηση εισοδημάτων γύρω στα 7,5 δισ. ευρώ ετησίως, σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις.

Από την άλλη, ο περιορισμός της έκτασης της παραοικονομίας, θα προκαλούσε πρόσθετους φόρους σε εισοδήματα της τάξης τουλάχιστον των 52 δισ. ευρώ ετησίως.

Ο έλεγχος του τζίρου των 5 δισ. ευρώ, που δημιουργείται από τα παράνομα στοιχήματα, θα απέφερε επίσης πολλά χρήματα στο κράτος. Και τόσα άλλα (ανέγγιχτα όμως όλως παραδόξως) τέλος, θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια ευφορία στο κράτος μεγαλύτερη των 5,5 δισ. της νέας δόσης.

Στα παραπάνω λοιπόν ας ψάξουν λύσεις, οι αδρανείς ή απαθείς, ή αδιάφοροι, ή χαρακτηριζόμενοι ακόμη –όχι αδίκως– ακόμη και δειλοί ηγέτες μας, στο υπό εξέταση θέμα και όχι στην εικονική πραγματικότητα που έχουν στο μυαλό τους.