Το παρακάτω άρθρο
είναι προϊόν... κλοπής,
Σίγουρα θα άξιζε να γίνει κάποια στιγμή μια μελέτη γύρω από
την πολιτική συμπεριφορά των Ελλήνων κατά την τελευταία 30ετία υπό το πρίσμα
μιας ψυχαναλυτικής θεώρησης…Θα ήταν πράγματι εντυπωσιακό να φανεί πώς το
ελληνικό εκλογικό σώμα επηρεάζεται – στις εκάστοτε πολιτικές του επιλογές- από
ψυχολογικούς παράγοντες, προερχόμενους είτε από ιστορικές ενδογενείς καταβολές,
είτε από εκκολαπτόμενες κοινωνικά εξωγενείς δυναμικές…
Αλλά, αυτά για τους ειδικούς…
 |
| Ας μη λαϊκίζουμε... Μάλλον όχι! |
Εμείς μπορούμε μόνο να σταθούμε στα αποτελέσματα του σήμερα
και να παρατηρήσουμε απλά ότι στο όνομα της ενοχοποίησης στο συνειδησιακό των
Ελλήνων μιας φερόμενης ως λαϊκιστικής πολιτικής της δεκαετίας του ’80
δημιουργήθηκαν αρχικώς συμπλέγματα αναγκαστικού εξευρωπαϊσμού, εκπολιτισμού και
εκσυγχρονισμού της ανώριμης και πολιτικά «καθυστερημένης» Ελλάδας.
Ο εξωστρεφής και «μαγεμένος» από τις εξαίφνης δοσμένες, αλλά
τόσο αυτονόητες μετά το πέρας αγώνων, παροχές του κοινωνικού κράτους του’80-’90
Έλληνας ένιωσε για λίγο να παίρνει μια καλή θέση στον «ήλιο»(!). Πάντως τη δικαιούταν
αυτή τη θέση μετά από δεκαετίες στερήσεων και ταλαιπωρίας, αλλά, ως γνωστόν, ο
παρορμητισμός του τον οδήγησε ενίοτε σε χρήσεις αυτής καθ’ υπερβολή.
Και μετά, όταν μάλλον η ελληνική ψυχή είχε βρει-αν μη τι
άλλο- τη γνήσια έκφρασή της, με τα καλά και τα κακά που αυτή συμπεριελάμβανε,
μπήκαν νέα χαρτιά στο τραπέζι. Ο «κακόμοιρος» Έλληνας έπρεπε να γίνει Ευρωπαίος
άνευ όρων, να αλλάξει lifestyle, να σηκώσει πιο ψηλά τον πήχη των ανέσεων, να
θελήσει να πιάσει αδήφαγα αυτά που δεν έφτανε ή τουλάχιστον αυτά που δεν άξιζε
να φτάσει. Με λίγα λόγια, χρειάστηκε να
αλλοτριωθεί, να αλλάξει ταυτότητα, να ακολουθήσει άνισα και
ασθμαίνοντας τους ρυθμούς της προοδευτικής (;) γηραιάς ηπείρου!
Και μετά, η αναμενόμενη, ελεύθερη πτώση. Και μετά, το
ανάθεμα…
Έφταιξαν όμως ο «λαϊκισμός», το «μαζί τα φάγαμε», η
«πονηριά» και η «λαμογιά» για τη σημερινή εξαθλίωση; Και αυτά όλα, έπαιξαν το
ρόλο τους σίγουρα. Όμως, το αυγό του φιδιού δεν βρίσκεται εκεί, αλλά στην
ανοχύρωτη ευρωλαγνεία των μετέπειτα ελληνικών κυβερνήσεων, στην υποτέλεια
απέναντι στη νέα τάξη πραγμάτων, στον δίχως καμία περηφάνεια ενδοτισμό στους
νόμους μιας ανελέητης αγοράς, ενός ισχυρού κεφαλαίου, ενός ισοπεδωτικού
μηχανισμού της εθνικής μας παρουσίας. Και πάνω απ΄ όλα, στην ηθική κρίση των
Ελλήνων, όταν θεμελιωμένες αξίες και ιδανικά άρχισαν να απεμπολούνται στο βωμό
της -επιβεβλημένης πλέον λόγω συνθηκών- υιοθέτησης ενός αλαζονικού προσωπείου.
Φτάνει πια με το άλλοθι της ενοχοποίησης του «λαϊκισμού» και
των κακών δαιμόνιων που αυτός έσπειρε στην ελληνική κοινωνία. Τέτοια εύκολα και
αποδιοπομπαίου τύπου αναθέματα μόνο σκοπό τον ψυχολογικό εκβιασμό του ελληνικού
πολιτικού προσανατολισμού έχουν. Τέτοιου είδους λογικές γίνονται τελικά το
πρόσχημα ενός όχι και τόσο αθώου ευρωφετιχισμού, με ό,τι αυτός συνεπάγεται και
υπηρετεί σε ευρύτερη κλίμακα…
Συντάκτρια | Marita@Lab.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου