Ομολογία Χρυσοχοΐδη άνευ αντικρίσματος.

Δήλωσε ο κ. Χρυσοχοΐδης:

«Θέλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου και να επιβεβαιώσω τη στάση μου. Ναι, επαναλαμβάνω ότι το μνημόνιο δεν το διάβασα. Δεν ασχολήθηκα, όχι με το κείμενο, αλλά ούτε καν με τις διαδικασίες της δήθεν διαπραγμάτευσης. Αυτό δεν το δήλωσα ούτε το είπα με καμάρι. Πολύ περισσότερο δεν το λέω για να αποσείσω ευθύνες από πάνω μου. Ίσα-ίσα το αντίθετο. Το θεωρώ από τα σημαντικότερα λάθη της πολιτικής μου διαδρομής. Γιατί δεν εκτίμησα σωστά την κρισιμότητα των στιγμών και απορροφήθηκα με το μερικό, το έργο μου σαν υπουργός, αντί να ασχοληθώ με το μείζον, την ευθύνη μου σαν μέλος της ηγεσίας της χώρας. Το είπα για να τονίσω το πόσο όλοι μας χρειάζεται να αλλάξουμε. Είχαμε μάθει να εμπιστευόμαστε τον κάθε αρχηγό, πρωθυπουργό.

Και στην Βουλή να ψηφίζουμε και στην διακυβέρνηση να συναινούμε. Αυτοί οι καιροί πέρασαν και το μοντέλο εξαντλήθηκε. Χρειάζεται συλλογικότητα, ατομική ευθύνη και συνεισφορά. Οι βουλευτές αντέδρασαν στην πρόταση Πετσάλνικου και έσωσαν τη χώρα. Μακάρι να το είχα κάνει, μακάρι να το είχαμε κάνει και για το μνημόνιο. Σε αυτές τις στιγμές ο τόπος χρειάζεται καθαρά λόγια και γενναία αυτοκριτική. Μόνο έτσι θα φτιάξουμε ηγεσίες και θα βοηθήσουμε την πατρίδα. Λένε πως στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται. Τέτοιοι κανόνες σιωπής, η υποκρισία του πολιτικά ορθού, πρέπει να σπάσουν. Αυτοί οι κανόνες μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Είμαι αποφασισμένος να δώσω όλες τις δυνάμεις μου σ’ αυτό» .

Είναι να... «κουφαίνεσαι»! Τι είδους ομολογίες είναι αυτές από τον κ. Χρυσοχοΐδη και τι ζητάει τώρα από τον ελληνικό λαό; Να τον συγχωρέσει και να τον επανεκλέξει; Μα, κύριε Χρυσοχοΐδη, όπως γνωρίζετε σε άλλες χώρες τουλάχιστον παραιτούνται με σκυμμένο το κεφάλι. Αλλά είπαμε, σε μία χώρα ανοχής, σαν την Ελλάδα των μετριοτήτων, των ανικάνων και των λαμόγιων, όλα είναι δυνατά. Τι να πει κανείς. Οι... καναπέδες νά 'ναι καλά!