Μήπως τώρα μπορούμε να σκεφτούμε;

Του
Δημήτρη Κωνσταντάρα

Την πατήσαμε αγρίως λοιπόν στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου. Να πάνε στο καλό και να μην μας ξανάρθει τέτοια σφαλιάρα. Και φυσικά, για όλα όσα έγιναν και κυρίως για όλα όσα ΔΕΝ έγιναν, φταίμε μόνο εμείς. Γιατί ακόμη και στην εξόφθαλμη αδικία που έγινε εις βάρος του Αλέξανδρου Νικολαίδη στον τελικό του τάε-κβο-ντο, κανείς δεν θα περίμενε να ευνοηθεί ΕΛΛΗΝΑΣ αθλητής εις βάρος Κορεάτη ύστερα απ΄όσα είχαν προηγηθεί. Εδώ που τα λέμε, ο Νικολαίδης είχε αδικηθεί από τη διαιτησία στην Αθήνα, το 2004. Στο Πεκίνο θα του φέρονταν καλύτερα;.
Όλα λοιπόν έχουν μια συνέχεια, μια συνέπεια σ΄αυτό το τεράστιο, παγκόσμιο οικοδόμημα που λέγεται Υψηλός Αθλητισμός, είτε πρόκειται για Ολυμπιακούς Αγώνες, είτε για Παγκόσμια Πρωταθλήματα. Και αυτοί που καταφέρνουν να γίνουν «αποδιοπομπαίοι τράγοι» από δικές τους αστοχίες, ενέργειες και παραλείψεις, τιμωρούνται. Ακόμη και με αδικία. Διότι η Κεντρική Εξουσία , όποια κι αν είναι αυτή, είναι εκδικητική, «μονοφαγού», άσχημη, συμφεροντολόγα και ενδιαφέρεται ΜΟΝΟ για τα δικά της κέρδη, τα δικά της οφέλη.
Στο κάτω κάτω της Γραφής, ας μην παραπονιόμαστε. Κερδίσαμε τόσα μετάλλια που αν τα είχαμε κερδίσει σε παλιότερες διοργανώσεις, θα πανηγυρίζαμε. Το αν εμείς θεωρήσαμε ότι οι όποιες συγκυρίες το 1992, το 1996 και μετά μας είχαν μεταμορφώσει σε «Παγκόσμια Δύναμη», δικό μας πρόβλημα.
Τώρα, όλοι γυρνούν και ανασύρουν στην επικαιρότητα με πικρία, κακία και χλευασμό το νέο αθλητικό νομοσχέδιο που θέτει νέους κανόνες για τα προνόμια των πρωταθλητών, το οποίο θα κατατεθεί –λέει- τις επόμενες ημέρες στη Βουλή. Όλοι μιλούν για ενέργειες εκ των υστέρων. ΜΕΤΑ την ελληνική «Σφαγή στην Πλατεία Τιεν Αν Μεν» του Πεκίνου. Και δίκιο έχουν και άδικο. Διότι το νομοσχέδιο αυτό ήταν έτοιμο από τις αρχές Μαίου. Δυόμιση μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς. Αργά ετοιμάστηκε. Έπρεπε να ήταν έτοιμο από το 2006, όταν και παραδόθηκε «εις πάντα αρμόδιο» το Πόρισμα της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής που τις έκανε όλες τις απαραίτητες εισηγήσεις και για το ντόπινγκ και για τους ελέγχους και για τα εργαστήρια και για τα προνόμια.
Γιατί δεν κατατέθηκε το Μάιο; Αργά μεν σε σχέση με τα χρόνια που πέρασαν αλλά νωρίς σε σχέση με το Πεκίνο όπου οι γνωρίζοντες και σκεπτόμενοι, ήξεραν ότι θα έχουμε προβλήματα. Αυτές τις απαντήσεις θα τις δώσει ο υφυπουργός που πήρε την απόφαση και ο οποίος είχε ένα σκεπτικό. Κακό, στραβό, ανάποδο , σωστό, αμυντικό, επιθετικό, είτε έτσι είτε αλλιώς, είχε μια συλλογιστική η απόφασή του. Θα κριθεί γι’ αυτήν.
Αλλά ποιο νομοσχέδιο θα κατατεθεί; Του Μαΐου; Ή μήπως τώρα που είδαμε, που πάθαμε, που εξευτελιστήκαμε, που κλάψαμε και πονέσαμε, μάθαμε κι όλας; Μήπως τώρα πρέπει να καθυστερήσουμε λίγο ακόμη και να στείλουμε στη Βουλή ένα αναθεωρημένο, σωστότερο, ορθολογικότερο νομοσχέδιο, βασισμένο στην εμπειρία;
Διότι και το υπάρχον νομοσχέδιο «σηκώνει» τροποποιήσεις αφού ΤΟΤΕ δεν είχε λάβει υπ’ όψη του το τι θα γινόταν στο Πεκίνο και ένα νέο νομοσχέδιο, με περαιτέρω μελέτη μπορεί πραγματικά να αποτελέσει, χωρίς βιασύνες, το θεμέλιο λίθο για την αναμόρφωση του Αθλητισμού;
Ξέρω…ξέρω…όλοι θα πουν ότι το νομοσχέδιο πρέπει για πολιτικούς λόγους να κατατεθεί ΤΩΡΑ. Για σκεφτείτε όμως όλοι λίγο καλύτερα.
π’ όψη του το τι θα γινόταν στο Πεκίνο και ένα νέο νομοσχέδιο, με περαιτέρω μελέτη μπορεί πραγματικά να αποτελέσει, χωρίς βιασύνες, το θεμέλιο λίθο για την αναμόρφωση του Αθλητισμού;
Ξέρω… ξέρω… όλοι θα πουν ότι το νομοσχέδιο πρέπει για πολιτικούς λόγους να κατατεθεί ΤΩΡΑ. Για σκεφτείτε όμως όλοι λίγο καλύτερα.
*** Δημοσίευση στην εφημερίδα "Score".