Οι διαμορφωτές συνειδήσεων

Του

Δημήτρη Κωνσταντάρα

Παρακολουθώντας δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών και πολιτικές αναλύσεις εφημερίδων, προσπάθησα να καταλάβω τι θα μπορούσε να σκέπτεται ο απλός πολίτης που δεν έχει καμία άλλη πληροφόρηση/ενημέρωση παρά μόνον αυτά τα δελτία, αυτές τις αναλύσεις και τα γνωστά «άκουσες τι είπανε;» και « είδες τι λένε ότι θα γίνει;» που εισπράττει στις παρέες.
Τι θα έχει άραγε καταλάβει ο απλός πολίτης για την υπόθεση Siemens; Αυτό που είχε καταλάβει για την υπόθεση Ζαχόπουλου; Για την υπόθεση του παραδικαστικού, του Χρηματιστηρίου, του Samina; Τι λέει ο απλός πολίτης σήμερα για τον Σημίτη, τον Τρεπεκλή, τον Τσουκάτο, για τόσους άλλους κυρίους που επί χρόνια τον κυβέρνησαν και τον κυβερνούν;
Τι λέει για τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και τους δημοσιογράφους; Τι λέει για τις εφημερίδες; Ποιον πιστεύει, ποιον εμπιστεύεται; Τι πραγματικά λέει και τι πραγματικά πιστεύει για τη «δική μας» κυβέρνηση, τους «δικούς μας» ανθρώπους, τη στάση του Πέτρου Τατούλη, του Γιάννη Μανώλη, του Κώστα Κουκοδήμου, πως κρίνει τους νέους βουλευτές που αυτός ο ίδιος εξέλεξε κι αυτούς που ΔΕΝ εξέλεξε;
Παρακολουθώντας ένα τηλεοπτικό δελτίο του κ. Χατζηνικολάου με καλεσμένη – για μιαν ακόμη φορά- την αγαπημένη Σοφία Βούλτεψη που χάνοντας για κάποιες εκατοντάδες ψήφους την έδρα της , επέστρεψε- κι αυτή, όπως κι εγώ- στη δημοσιογραφία, πρόσεξα το «επιμύθιο», τον επίλογο του παρουσιαστή στα όσα σωστά, λογικά και εμπεριστατωμένα είχε πει για τα σκάνδαλα και τη διαφθορά και τη Siemens και τους υπεύθυνους η Σοφία: « Γι αυτό χρειάστηκε να επιστρέψετε στη δημοσιογραφία κυρία Βούλτεψη» της είπε ο πολύπειρος άνκορμαν.
Γέλασε ευγενικά η Σοφία, χωρίς ίσως να συνειδητοποίησε ότι στην ουσία της είπε: « μ αυτά που πιστεύετε και λέτε, τι δουλειά είχατε στην πολιτική;»
Δηλαδή, η κυρία Βούλτεψη που μιλά καθαρά, ευγενικά, με επιχειρήματα και γνώση, με σοβαρότητα και τόλμη και παρρησία, ΔΕΝ είχε θέση στην κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος.
Ίσως είναι αλήθεια. Εκείνη τη στιγμή, ως «διαμορφωτής πολιτικών συνειδήσεων», ο δημοσιογράφος του καναλιού έλεγε στις χιλιάδες των ακροατών του ότι για να ΜΗΝ επιστρέψει στη δημοσιογραφία ένας σωστός άνθρωπος σαν τη Βούλτεψη και να διατηρήσει την έδρα της, θα έπρεπε να ΜΗΝ είναι ούτε εντάξει, ούτε φιλαλήθης, ούτε καθαρή, ούτε ευγενής, ούτε σοβαρή, να μην έχει επιχειρήματα ούτε γνώμη , να μη βλέπει δηλαδή τα πράγματα έτσι όπως είναι.
Το μυαλό μου γύρισε σε ένα πολιτικό σκίτσο του Δερμεντζόγλου, στον Τύπο της Κυριακής, Όπου έξω από τη Βουλή, πάνω από τον Άγνωστο Στρατιώτη, έχει στηθεί φαγοπότι και ακούγονται άσματα από τους βουλευτές που λέει στις νότες ενός πολύ γνωστού λαικού άσματος « Ο δικός μου ο δρόμος δεν μου δείχνει αστέρι, για αγάπη μου δίνει, μια βαλίτσα στο χέρι»…τη στιγμή που στο αέτωμα της εισόδου της Βουλής γράφει τη λέξη «κΥνοβούλιο».
Σκυλάδικο εν ολίγοις η Βουλή. Όπου οι βουλευτές τρώνε, πίνουν και διασκεδάζουν στο Περιστύλιο και τραγουδάνε για τις «βαλίτσες της Siemens”. Άλλος ένας ισχυρός «διαμορφωτής της Κοινής Γνώμης» εκπέμπει το μήνυμά του. Και διαμορφώνει συνειδήσεις. Οποία ταπείνωση, οποία ξεφτίλα. Για τη Βουλή, για τους βουλευτές, για την πολιτική. Σήμερα.

Υ/Γ Το εν λόγω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Χώρα".