ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ >>> Το επώδυνο ανέκδοτο του καλοκαιριού...

Αυτή η λεγόμενη «αξιολόγηση» στο Δημόσιο, τελικά δεν είναι μόνον κωμωδία, αλλά όσο γίνονται προσπάθειες για να βρεθούν… λύσεις, η υπόθεση εξελίσσεται σε γελοία.

Για ποιά αξιολόγηση μιλάνε; Ποιοί να αξιολογήσουν ποιούς; Είναι δυνατόν να πέφτει τόσο «δούλεμα», όταν η χώρα αντιμετωπίζει τόσο μεγάλα προβλήματα, τα οποία προκλήθηκαν από… επίλεκτους πολιτικούς;

Εάν υπήρχε η περίπτωση, να επικρατήσει αξιοκρατία στο Δημόσιο, τότε οι ενδιαφερόμενοι θα άρχιζαν από… χθες τον προγραμματισμό, ώστε στο βάθος μιάς 10ετίας το Ελληνικό Δημόσιο να έχει αποκτήσει προσωπικό επίλεκτο, το οποίο δεν θα προέκυπτε μόνον λόγω τυπικών και ουσιαστικών προσόντων, αλλά και από τη γενική απόδοσή του κατά την διάρκεια δέκα χρόνων.

Διαφορετικά, ας μην περιμένουμε να εκλείψει το «ρουσφέτι», το «μέσον» και το «φακελάκι», αφού έτσι έχει μάθει να λειτουργεί το «σύστημα» και πάσα διαφοροποίηση λειτουργίας δημιουργεί υποψίες…

Η αρχή για να έχουμε να δείξουμε κάποτε ένα σύγχρονο κράτος, πρέπει να γίνει από σήμερα!

Κατ’ αρχάς από τα κόμματα που πρέπει να επιλέγουν τα ηγετικά μέλη τους και τους υποψήφιους βουλευτές αξιοκρατικά, από τις κυβερνήσεις που πρέπει να αποτελούνται από υπουργούς και παράγοντες επιλεγμένους με αξιοκρατικά κριτήρια, όπως και υψηλόβαθμους δημοσίους υπαλλήλους διορισμένους αξιοκρατικά.

Όταν συμβεί αυτό, τότε μόνον η πολιτεία μπορεί να προχωρήσει στην αξιοκρατική επιλογή ατόμων για στελέχωση του δημόσιου τομέα, έτσι ώστε σε 10 χρόνια να έχουμε να δείξουμε αξιόλογο προσωπικό στο Δημόσιο.

Κάθε άλλο «εφεύρημα», δεν μπορεί να εκληφθεί ως σοβαρό και αυτές οι συναντήσεις Σαμαρά - Βενιζέλου, με τις «χρυσές τομές», δεν είναι παρά μια προσπάθεια αντιπερισπασμού, από τα ουσιαστικά προβλήματα του λαού και ένα «προπέτασμα καπνού» για τις 6.500 αναγγελθείσες απολύσεις και ό,τι άλλο μας περιμένει…

>>> Οι «χρυσές τομές» θέλουν χειρουργούς και όχι... χειρούργους!