Του
Δημήτρη
Κωνσταντάρα
Ύστερα απ’ όσα προηγήθηκαν την τελευταία εβδομάδα, θα
προτιμούσα να μην ασχοληθώ καθόλου με τις εξελίξεις γύρω από τη Χρυσή Αυγή.
Όπως είπα στο «Τα Πάντα Ρει», νοιώθω μουδιασμένος και πικραμένος και
εξαπατημένος για μιαν ακόμη φορά με όλους τους επίσημους χειρισμούς ενός
κράτους, μιας τετραμελούς ομάδας άσκησης εξουσίας στη χώρα μου , νομοθετική,
εκτελεστική, δικαστική και ΜΜΕ που αποδεικνύονται πολύ κατώτερες των
περιστάσεων.
Έτσι, έφτασα στο … ακραίο σημείο, εγώ, να συμφωνήσω με
τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του Σύριζα, τον Δημήτρη Παπαδημούλη που με ένα
καυστικό tweet σχολίασε την απελευθέρωση των βουλευτών της Χρυσής Αυγής,
Κασιδιάρη, Μίχου και Παναγιώταρου. «Αν ήταν να τους αφήσουν ελεύθερους, προς τι
αυτό το σόου με τις χειροπέδες; Η πολιτική-επικοινωνιακή διαχείριση από την
Κυβέρνηση, πάσχει...», έγραψε ο κ. Παπαδημούλης.
Αλλά αρκετά πιο εμπεριστατωμένα σχολίασε από το ραδιόφωνο
ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Κώστας Χρυσόγονος: «Οι διωκτικές αρχές
κινήθηκαν με χαρακτηριστικά κακότεχνο τρόπο. Από το Σάββατο είχα πει ότι έπρεπε
να προηγηθεί η άρση της βουλευτικής ασυλίας. Φυσικά και θα το εμφανίσουν ως
νίκη. Λυπάμαι πάρα πολύ για τον τρόπο που οργανώθηκε όλο αυτό».
Κάπως έτσι αισθανόμουν την περασμένη Τετάρτη και την
Πέμπτη κι εγώ και πρέπει να το πω. Τι κι αν οι δυο προαναφερθέντες κύριοι
ανήκουν σε άλλο πολιτικό, κομματικό σχηματισμό από εμένα; Λυπάμαι αν στενοχωρώ
κάποιους….αλλά συμφωνώ μαζί τους. Εκφράζω την αηδία μου. Και νοιώθω σαν να
πέφτω στο κενό. Από κάπου όμως πρέπει να αντλήσω δύναμη γιατί οι
…φαντασμαγορικές πτώσεις στο κενό μοιάζουν – στις ημέρες μας- τόσο σαν ένδειξη
αδυναμίας όσο και σαν προσπάθεια εντυπωσιασμού. Τίποτε ηρωικό δεν κρύβουν.
Μα πού συμβαίνουν αυτά που συνέβησαν ; Θα σας πω: Σε μια
χώρα συνταξιούχων, ανέργων και οικονομικά μη ενεργών πολιτών . Την Ελλάδα μας.
Όπου σύμφωνα με τα στοιχεία, η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι αποτραβηγμένη
από την αγορά εργασίας.
Σύμφωνα με την πέμπτη έκθεση του Ενιαίου Συστήματος
Ελέγχου και Πληρωμών Συντάξεων για τον μήνα Οκτώβριο, ο αριθμός των
συνταξιούχων ανέρχεται σε 2.704.295 άτομα 1.403.698 άτομα είναι άνεργοι και 3.334.690
άτομα είναι ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός.
Ίσως ΜΟΝΟ έτσι ,μπορούμε να καταλάβουμε γιατί – κατά ένα
ποσοστό δηλαδή- βρισκόμαστε σ αυτή τη βρωμερή κατάσταση. Ανίκανοι και ύποπτοι
πολιτικοί ηγέτες, ιδιοτελείς μεγαλοεπιχειρηματίες, εφοπλιστές, πετρελαιάδες,
εκπρόσωποι των μονοπωλίων, αδιάφορη και εαυτούλικη οικονομική τάξη, επιχειρηματίες
χωρίς συνείδηση και ανεπαρκείς , βολεψάκηδες υπάλληλοι επέτρεψαν επί 40-50 χρόνια
τη δημιουργία ενός κράτους χαβούζα. Ενός Κράτους που βρισκόταν στη χώρα
μας….στην πατρίδα μας…και το ανεχτήκαμε όλοι.
Αποτέλεσμα: Οι κατηγορούμενοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής,
αφέθηκαν ελεύθεροι και έφυγαν κλωτσώντας και προπηλακίζοντας και βρίζοντας
εκπροσώπους των ΜΜΕ θεωρώντας τους συνεργάτες ενός σάπιου καθεστώτος που απλώς
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να κάνει τίποτα. Ίσως, γιατί είναι πια ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ.
Την ίδια ώρα, την Τετάρτη, λίγο πριν λίγο μετά δεν έχει
σημασία λόγω της διαφοράς της ώρας, τι έλεγε ο πρωθυπουργός Σαμαράς μιλώντας
στην Ουάσινγκτον σε εκδήλωση στο Peterson Institute for International Economics
σε συνεργασία με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος;
«Συντρίβουμε τον εξτρεμισμό, έχουμε σαν κυβέρνηση την
πολιτική βούληση, πάντα με σεβασμό στο Σύνταγμα και τους νόμους, η ηγεσία της
Χρυσής Αυγής έχει οδηγηθεί στην φυλακή».
Δεν είναι μόνο που δεν είχε ιδέα ότι το κατηγορητήριο του
κ. Βουρλιώτη είχε αποδειχθεί ανεπαρκέστατο για να καταλογίσει ευθύνες στους
Χρυσαυγίτες. Είναι και που δεν είχε βρεθεί ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ από τους συνεργάτες του να
τον ενημερώσει ότι οι Χρυσαυγίτες είχαν αφεθεί ελεύθεροι. Αλλά και πολύ
νωρίτερα να την είχε εκφωνήσει την ομιλία του, δεν θα ‘πρεπε να είχε «κρατήσει
πισινή»; Τι στο διάολο… ο πρωθυπουργός ήτανε. Δεν θα’ πρεπε να του είχαν πει
την αλήθεια ώστε να μην εκτίθεται;
Όλοι εμείς, έντρομοι και κατάπληκτοι από την
εξευτελιστική εφαρμογή του Δόγματος του ΣΟΚ στον δυστυχή Ελληνικό Λαό, όλοι μας
«δειλοί, μοιραίοι κι` άβουλοι αντάμα προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα που λέει ο μεγάλος
ποιητής Βάρναλης και ο Σαμαράς στην Ουάσιγκτον να λέει : «Πριν από έναν χρόνο
κανείς δεν έδινε ελπίδες στην Ελλάδα, θεωρείτο ότι το grexit ήταν η πιο πιθανή
εξέλιξη, σήμερα δεν μιλάει κανείς για grexit αλλά για grecovery, η Ελλάδα θα
επιστρέψει στην ανάκαμψη του χρόνου μετά από έξι χρόνια ύφεσης. Από πρόβλημα
στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου έχει μετατραπεί σε σημείο σταθερότητας σε
μία περιοχή που αποσταθεροποιείται. Τα πράγματα πήγαν αντίθετα με τις τότε
απαισιόδοξες προβλέψεις».
Σας παρακαλώ ρε παιδιά… Θεός δεν υπάρχει; Μα υπήρχαν
διαβεβαιώσεις από την πολιτική ηγεσία των αρμοδίων υπουργείων ότι οι τέσσερις
βουλευτές της Χρυσής Αυγής θα προφυλακιστούν, καθώς το κατηγορητήριο είναι
ιδιαιτέρως επιβαρυντικό θα σου πούνε. Κι εσύ θα καταλάβεις. Ε…αφού υπήρχαν
διαβεβαιώσεις, να μην το πει; Θα σου πούνε ότι σύμφωνα με …κυβερνητικές πηγές,
η κυβέρνηση σέβεται τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης . Σωστά. Παράλληλα όμως, « δεν
κρύβουν την έντονη ενόχλησή τους καθώς… υπήρχαν διαβεβαιώσεις».
Και έτσι – ή κάπως έτσι- την ξεφούρνισε την «παρόλα» ο
Σαμαράς. Και εξετέθη. Για μιαν ακόμη φορά. Από το περιβάλλον του. Από τους
ΔΙΚΟΥΣ του ανθρώπους. Από τις προσωπικές του επιλογές.
Ποιος ενδιαφέρεται από όλους αυτούς πώς αισθάνομαι εγώ ή
πως αισθάνεστε εσείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου