Δημ. Κωνσταντάρας: Αποφάσισε να το «παίξει» σκληρός ο Σαμαράς ή απλώς μας… δουλεύουν όλους;

Του 

Δημήτρη 

Κωνσταντάρα

Το διάβασα σε 2-3 έγκυρα ηλεκτρονικά «περιοδικά», μου τράβηξε την προσοχή, προσπάθησα να επιβεβαιώσω την ουσία του αλλά δεν τα κατάφερα, ωστόσο δεν μπορώ να το παραβλέψω και να μην το σχολιάσω: «Ο Σαμαράς εκβιάζει την τρόικα με εκλογές - τις κόκκινες γραμμές και τους πολιτικούς εκβιασμούς σε υψηλούς τόνους χρησιμοποιεί πλέον η κυβέρνηση επιχειρώντας να σταματήσει τη συζήτηση για τη λήψη νέων μέτρων. 

Όπως διέρρευσαν πηγές του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος η απειλή για εκλογές διατυπώθηκε από τον πρωθυπουργό και στη συνάντηση με την Κριστίν Λαγκάρντ. Το ζήτημα επαναφέρουν και κυβερνητικά στελέχη μετά τις δηλώσεις Άσμουσεν. Η επιθετική ρητορική που διατυπώνεται ευθαρσώς στα ελληνικά media αλλά χαμηλόφωνο στα διεθνή αποτελεί τροχοπέδη για το διακηρυγμένο στόχο της κυβέρνησης που είναι η προσέλκυση νέων επενδύσεων».

Πώς το ακούτε; Παρακολουθήσατε το καινούργιο «πουλαίν» του κ. Σαμαρά, τον κ. Άδωνι Γεωργιάδη να το λέει στην τηλεόραση, σχεδόν… διαμηνύοντας προς πάσα κατεύθυνση ότι « μη μας παραζορίζετε γιατί μη νομίζετε ότι τις φοβόμαστε τις εκλογές»; Μόνος του το σκέφτηκε και το είπε;

Τέτοια «εσωτερική δημοκρατία» απέκτησε αιφνιδίως η Νέα Δημοκρατία» ώστε ένας υπουργός να ξεπερνά – από μόνος του- τις αυστηρές «κόκκινες γραμμές» και να στέλνει μηνύματα προς πάντα ενδιαφερόμενο αποδέκτη ότι «μη μας τα… πρήζετε γιατί δεν τό ‘χουμε και σε τίποτα να πάμε σε εκλογές»; Ανεξαρτητοποιήθηκε τόσο πολύ – λόγω της εύνοιας του πρωθυπουργού προς το πρόσωπό του- ο κ. Γεωργιάδης ώστε χαράσσει μόνος του κυβερνητική πολιτική; Ή μήπως πήγε στην τηλεόραση «δασκαλεμένος» και έτοιμος να… ξεφουρνίσει ακόμα και το περί εκλογών αν πιεζόταν, δεδομένου ότι το ίδιο είχε πει και ο πρωθυπουργός στην Κριστίν Λαγκάρντ;

Μελετώντας τις αναλύσεις, το μάτι μου «κόλλησε» σε ένα σχόλιο που έλεγε ότι «Την μεγαλύτερη κίνηση της πολιτικής του σταδιοδρομίας ετοιμάζει αυτό το διάστημα ο Αντώνης Σαμαράς. Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες ο Έλληνας πρωθυπουργός έχοντας την στήριξη των Αμερικανών έχει αποφασίσει να πάει σε ρήξη με την Τρόικα και πιο συγκεκριμένα με τους Γερμανούς οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να ακούνε για κούρεμα του χρέους-κάτι που συνεπάγεται αργό θάνατο για τους Έλληνες και εκφασισμό της κοινωνίας με γιγάντωση της Χρυσής Αυγής».

Υπάρχουν και τολμηρότεροι που θεωρούν ότι για τον Σαμαρά , το « χαρτί» των εκλογών την Άνοιξη του 2014, χρησιμοποιείται επιθετικά ενώ ακούγεται και ένα πιο σκληρό – για μερικούς αρκετά πιο… ανόητο- σενάριο που θέλει τον πρωθυπουργό να προσφεύγει σε δημοψήφισμα με το ερώτημα μέσα ή έξω από το μνημόνιο. Ποιος μπορεί άραγε να ξεχάσει ότι ο Παπανδρέου που τόλμησε να… ψελλίσει κάτι τέτοιο , έφυγε κυνηγημένος και από την πίσω πόρτα!

Το ερώτημα είναι: «Βρίσκεται ο Σαμαράς σε πιο πλεονεκτική θέση; Αισθάνεται έτοιμος για το μεγάλο ΟΧΙ, ακόμη κι αν χρειασθεί να βγάλει τη χώρα από το ευρώ;»

Σύμφωνα με τους αναλυτές, σημαντικό – αν όχι και καθοριστικό ρόλο- στις αποφάσεις του πρωθυπουργού έχουν παίξει τα δύο πρόσφατα ταξίδια του σε HΠΑ και Ισραήλ αποτέλεσμα των οποίων ήταν και η εξασφάλιση της στήριξης των Αμερικανών στις επόμενες κινήσεις του. Αποτέλεσμα της … φιλο-ατλαντικής στροφής του πρωθυπουργού , πρέπει να είναι και οι ανησυχίες- που δεν κρύβονται πλέον- που έχουν προκληθεί στο περιβάλλον Στουρνάρα ο οποίος οφείλει την παραμονή του στη πλ. Συντάγματος στην στήριξη των Γερμανών.

Ο Στουρνάρας αντιλαμβανόμενος ότι πλησιάζει το τέλος της αναγκαστικής συμβίωσης Ελλάδας-Γερμανίας, επιχειρεί με ανορθόδοξες μεθόδους να αναζητήσει… επαγγελματικό καταφύγιο στην Τράπεζα της Ελλάδας, «καπαρώνοντας μάλιστα τη θέση του Προβόπουλου.

Διαβάζω ότι η προσπάθεια διαμεσολάβησης από τον πρόεδρο του EuroWorking Group Τόμας Βίζερ ,που συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό παρουσία του υπουργού Οικονομικών Στουρνάρα, δεν απέδωσε καρπούς. Και ότι «η παρουσία του αξιωματούχου ήταν περισσότερο διαμεσολαβητικού τύπου καθώς οι σχέσεις με την τρόικα είναι σε ρήξη και οι προϊστάμενοι των τεχνικών κλιμακίων ελέγχονται από το ΔΝΤ και ότι ο κ. Βίζερ επιχειρεί να γεφυρώσει το χάσμα και να βρει τη χρυσή τομή που απαιτείται για την εκταμίευση του 1 δισ. που είναι το υπόλοιπο από τη δόση του Ιουλίου.

Από το περιβάλλον του Γιάννη Στουρνάρα διαρρέεται ότι η συζήτηση επεκτάθηκε και στο θέμα της βιωσιμότητας και της διαχείρισης του χρέους. Επισήμως, ουδέν σχόλιον. Είπαμε: το ζήτημα της «διαχείρισης του χρέους» κάνει… τζιζ. Και καλό θα είναι να μην πολυχρησιμοποιείται.

Αναρωτιέμαι αν η πρωτοβουλία Γεωργιάδη σηματοδοτεί τόσο μεγάλη αλλαγή στους σχεδιασμούς ώστε το θέμα να επανέλθει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αν φυσικά γίνονται διαπραγματεύσεις. Κι αν σκοτίζεται ο Σαμαράς τόσο πολύ να δείξει κάποια «μαγκιά», τη στιγμή που είναι σαφώς προδιαγεγραμμένη η γραμμή που θα ακολουθήσει.

Είναι ή όχι προσχεδιασμένα ενδεικτική της ανησυχίας που υπάρχει στην κυβέρνηση- σχετικά με τις απαιτήσεις που θα προβάλλουν οι δανειστές μετά την αξιολόγηση - η δήλωση Γεωργιάδη ότι εάν η τρόικα ζητήσει από την κυβέρνηση να εφαρμόσει νέα οριζόντια μέτρα, τότε πρέπει να αποφασίσει ο λαός με εκλογές; Ή πρόκειται για μια ακόμη πράξη στην «Θεία Κωμωδία» που παίζεται εις βάρος του ελληνικού λαού;