Ένα ακόμα κρούσμα αγωγής για υπέρογκη αποζημίωση, στον ελληνικό Τύπο, με βάση τον νόμο 1178/1981 του
οποίου μία αυστηρότατη διάταξη επαυξήθηκε με τον νόμο 2243/30 του 1994, για να γεννηθεί το έκτρωμα του περιβόητου
«τυποκτόνου νόμου του Βενιζέλου».
Το κρούσμα ήλθε να καταγγείλει
με ανακοίνωσή του το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ. Η ανακοίνωση, με τίτλο «Να καταργηθεί
αμέσως ο τυποκτόνος νόμος 1178/81», αναφέρει:
Το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ ζητεί, για άλλη μια
φορά, την κατάργηση του τυποκτόνου νόμου 1178/81, ο οποίος έχει δημιουργήσει
μια βιομηχανία αγωγών που μοναδικό σκοπό έχουν να φιμώσουν τον Τύπο και τους
δημοσιογράφους. Η πρόσφατη αγωγή του Βαρδή Βαρδινογιάννη, με την οποία ζητεί 8
εκατ. ευρώ από την εφημερίδα «Το Χωνί», δύο δημοσιογράφους και έναν αρθρογράφο,
είναι ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας των αγωγών, που έχουν υποβληθεί όλα αυτά
τα χρόνια και οι οποίες έχουν κοινά χαρακτηριστικά.
Συγκεκριμένα, οι θιγόμενοι ζητώντας υπέρογκα ποσά από
Μέσα και δημοσιογράφους στην ουσία επιχειρούν να τους εξοντώσουν, να εμποδίσουν
τη δημοσιογραφική έρευνα και να σταματήσουν τις αποκαλύψεις. Επιθυμούν η
δημοσιογραφία στη χώρα μας να μην είναι αποκαλυπτική, αλλά ελεγχόμενη. Να μην
ενοχλεί και να μην ασχολείται με θέματα που θίγουν συμφέροντα.
Το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ καταδικάζει απερίφραστα την προσπάθεια
ποινικοποίησης του δημοσιογραφικού λειτουργήματος και καλεί την Πολιτεία να
άρει κάθε εμπόδιο και περιορισμό στην άσκηση του.
Τέλος, διακηρύσσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι κανένας
τυποκτόνος νόμος δεν μπορεί να τρομάξει τους συναδέλφους και να τους αποτρέψει
από την άσκηση της αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας.
>>> Το νομοθετικό
πλαίσιο ανήκει στις κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ο νόμος 1178 (14/16 Ιουλίου
1981) "περί αστικής ευθύνης του Τύπου και άλλων διατάξεων", ψηφίστηκε
από την κυβέρνηση Ράλλη. Μέσω αυτού επιχειρήθηκε να καθοριστούν τα όρια της
αστικής ευθύνης του Τύπου στην περίπτωση κατά την οποία θιγόταν η τιμή και η
υπόληψη οποιουδήποτε ατόμου από δημοσιεύματα. Η προστασία αποσκοπούσε στη
χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη την οποία υπέστη ο θιγείς και την
ουσιαστική αποκατάσταση της τιμής του θιγέντος, με την καταχώρηση στον Τύπο
περίληψης της απόφασης που έκανε δεκτή την αγωγή του θιγέντος. Η ευθύνη για την
αποκατάσταση της ηθικής βλάβης βάρυνε όχι μόνο τον συντάκτη αλλά και τον εκδότη
(ή διευθυντή) και την ιδιοκτησία του εντύπου. Όμως, η αυστηρότητα της
διάταξης αυτής επαυξήθηκε με τον νόμο 2243/30 (Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 1994),
που αποκαλείται «τυποκτόνος νόμος Βενιζέλου». Να τον... χαιρόμαστε! Όχι τον νόμο...