Διεύθυνσή μου
Ένα σπιρτόξυλο για πέννα
αίμα στο πάτωμα χυμένο για μελάνι
το ξεχασμένο περιτύλιγμα της γάζας για χαρτί
Μα τι να γράψω;
Τη Διεύθυνσή μου μονάχα ίσως προφτάσω
Παράξενο και πήζει το μελάνι
Μέσ’ από φυλακή σας γράφω
στην Ελλάδα
Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου
5 Ιουνίου 1971
Για 33η Πρωτομαγιά είχαμε σήμερα το μεσημέρι το μνημόσυνο του Αλέκου και για πρώτη φορά παρατηρήθηκε μεταξύ των παρευρισκομένων να βρίσκονται και άνθρωποι του «δεξιού» πολιτικού χώρου, όπως π.χ. ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης, ο βουλευτής του ιδίου κόμματος Κώστας Αϊβαλιώτης και ο τ. βουλευτής της ΝΔ Αριστοτέλης Μιμμής.
Μερικοί συναγωνιστές εξέφρασαν την απορία τους και άλλοι κάπως έδειξαν την δυσαρέσκειά τους. Πάντως, κυριάρχησε η ψυχρή λογική, ότι είναι καλοδεχούμενοι όσοι τιμούν τη μνήμη και έμμεσα τους αγώνες του Αλέκου Παναγούλη. Και έτσι είναι και μακάρι του χρόνου θα έρθουν περισσότεροι «αλλόδοξοι»...
Ο Αλέκος δεν αγωνίστηκε, ούτε για τον εαυτό του, ούτε για τους συναγωνιστές του. Αγωνίστηκε για την Ελλάδα και την αξιοπρέπεια του Έλληνα. Έτσι δεν ανήκει μόνον στην οικογένειά του και στους συναγωνιστές του, αλλά σε κάθε άνθρωπο που αναγνωρίζει αυτά για όσα αγωνίστηκε ο Αλέξανδρος Παναγούλης.
Κατά τα άλλα, στο μνημόσυνο δεν ήμασταν αρκετοί. Ήμασταν όσοι είμαστε σχεδόν κάθε χρόνια, με μερικούς απόντες οι οποίοι και αυτοί ήσαν... παρόντες.
Από πολιτικής πλευράς ο Λευτέρης Βερυβάκης, ο Παναγιώτης Κρητικός, ο πρόεδρος της ΕΔΗΚ Νεοκλής Σαρρής κ.ά. Σε πρώτο πλάνο ο Στάθης Παναγούλης με τους δυό λεβέντες του και ξεχωριστή παρουσία η Χριστίνα Μουστακλή – η χήρα του άλλου ήρωα – που απέθεσε στον τάφο του Αλέκου ένα μεγάλο κόκκινο τριαντάφυλλο από τον κήπο της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου