Πώς ανταποκρίνεται στη ρήση «η κρίση δεν είναι δική μας, αλλά είναι διεθνής» ο οικονομολόγος καθηγητής Δ. Μάρδας

Άλλοθι για να ερμηνευτούν οι κακοτεχνίες της οικονομικής πολιτικής υπάρχουν πολλά. Συχνά όμως είναι κακοφτιαγμένα! 

Είναι αδύνατο να περιγραφούν πλέον οι ανοησίες ή οι ασυναρτησίες που ακούμε από εκπροσώπους του κυβερνώντος σχήματος ή ακόμη και από τους ευρωβουλευτές του.

Η κα Παπακώστα, υφυπουργός Υγείας, σε ομιλία της στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή που μας πέρασε, υποστήριξε ότι η ελληνική κρίση οφείλεται στη διεθνή, ως προέκτασή της (!).

Του 

Δημήτρη Μάρδα *

Αυτό σημαίνει ότι αν δε βιώναμε την κρίση, έτσι όπως εκδηλώθηκε με τους Lehman Brothers, η Ελλάδα θα ζούσε μια παραδεισένια περίοδο ευδαιμονισμού, παρά την ασύδοτη σπατάλη του δημοσίου χρήματος, που εκδηλωνόταν με τα ανεξέλεγκτα ελλείμματα του κρατικού προϋπολογισμού, την μοναδική σε διεθνή δεδομένα διόγκωση του δημόσιου χρέους, κ.ά.

Όλα τα ανωτέρω είναι, κατά την υφυπουργό, μάλλον δημιούργημα της διεθνούς κρίσης και όχι του υψηλού βαθμού αναποτελεσματικότητας των κυβερνήσεων, έως το 2009.

Η θέση της υφυπουργού υπονοεί ότι αν δεν εκδηλωνόταν λοιπόν η διεθνής κρίση, εμείς θα ζούσαμε χωρίς τις περιπέτειες της πρόσφατης εξαετίας. Τα δεδομένα όμως της ελληνικής οικονομίας τονίζουν με σαφήνεια το εξής: Ακόμη και αν δε ζούσαμε τις δυσμενείς εξελίξεις στις ΗΠΑ, η Ελληνική κρίση θα έσκαγε σαν βόμβα. Απλά κάποιοι, βρήκαν ένα κακοφτιαγμένο άλλοθι για να ερμηνεύσουν την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, μέσω της διεθνούς συγκυρίας.

Το γεγονός ότι οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. δημιούργησαν στους κρατικούς προϋπολογισμούς από το 2004 έως το 2009 μια τρύπα 30 δις περίπου ευρώ καταναλωτικών δαπανών, στο όνομα της επανεκλογής τους, αυτό θεωρείται απόρροια της διεθνούς κρίσης, κατά τους θιασώτες θέσεων όμοιων της υφυπουργού.

Το ξεχαρβάλωμα του κρατικού προϋπολογισμού του 2009, που άρχισε από τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς, οδηγώντας σε ένα εκπληκτικό έλλειμμα τάξης των 36 δις ευρώ (ή 30 δισ. κατά την Ν.Δ), ήταν επίσης προϊόν της διεθνούς κρίσης(!). Γιατί δε συνέβη άραγε το ίδιο σε άλλες χώρες;

Πέραν των οικονομικών στοχασμών της υφυπουργού, ακούστηκαν αρκετά και για την πολιτική υγείας. Ορθά υποστήριξε η κα Παπακώστα ότι όλοι οι Έλληνες χαίρουν πλέον περίθαλψης. Χρειάστηκαν όμως 5,5 χρόνια για να γίνει το αυτονόητο. Μόλις λίγους μήνες πριν, ένας μετανάστης ορθά απολάμβανε δωρεάν τις υπηρεσίες του εθνικού συστήματος υγείας, ένας έμπορος όμως ή βιοτέχνης που δεν κατέβαλε κανονικά τις ασφαλιστικές του υποχρεώσεις δεν είχε αυτό το δικαίωμα.

Ποιοτική αναβάθμιση της υγείας υπόσχονται οι κυβερνώντες. Η κατάσταση του Ιπποκράτειου νοσοκομείου, της «ναυαρχίδας» του Νομού Θεσσαλονίκης, που μάλλον αγνοούν οι γραφειοκράτες των Αθηνών, αντανακλά με γλαφυρό τρόπο την… αναβάθμιση αυτή.Ενδεικτικά δίνονται κάποια στοιχεία, που καταδεικνύουν μάλλον το αντίθετο. Αναλυτικότερα, σε ένα σύνολο επτά κλινικών (χειρουργικής, ορθοπεδικής, νευροχειρουργικής κ.λπ) υπηρετούν σήμερα 8 αναισθησιολόγοι, ενώ παλαιότερα υπήρχαν 15. 

Παράλληλα μειώθηκε και ο αριθμός των χειρουργών. Αποτέλεσμα αυτού του… εκσυγχρονισμού είναι η μείωση των επεμβάσεων. Έτσι, στη χειρουργική κλινική λόγου χάρη, ανά εβδομάδα λειτουργούν 2 χειρουργικά τραπέζια σήμερα έναντι των 6 που λειτουργούσαν παλαιότερα.

Η έλλειψη σύγχρονων υλικών στη χειρουργική κλινική, οδηγεί από την άλλη, στην εφαρμογή μεθόδων του 1980 κατά τη διάρκεια των επεμβάσεων. Οι πανεπιστημιακές κλινικές υπολειτουργούν, ενώ οι καθυστερήσεις σε προμήθειες υλικών οδηγούν σε ακυρώσεις χειρουργείων.

Αυτή είναι μια εικόνα ενός αναβαθμισμένου συστήματος υγείας μιας Ευρωπαϊκής χώρας, που τη διαπερνά μια μοναδική σε παγκόσμιο επίπεδο κρίση, προϊόν της διεθνούς συγκυρίας, κατά τις απόψεις της Υφυπουργού Υγείας.

Και οι πρωτότυπες απόψεις συνεχίζουν ακάθεκτες! 

Η ευρωβουλευτής της Ν.Δ. η κα Σπυράκη σε δήλωσή της σε τηλεοπτικό σταθμό, υποστήριξε ότι δεν έχει σημασία αν το χρέος μας είναι δυσθεόρατο ή αν είναι το μοναδικό παγκοσμίως ως ποσοστό του συνολικού παραγόμενου προϊόντος της χώρας. Το μόνο που θεωρείται σημαντικό σε όλη αυτήν την ιστορία του χρέους είναι η εξυπηρέτηση του.

Αυτό σημαίνει ότι η κα Σπυράκη γνωρίζει(!) και έχει προεξοφλήσει(!) τα χαμηλά επιτόκια δανεισμού για τα επόμενα τριάντα χρόνια, που θα αντιμετωπίσει η χώρα σε κάθε αναχρηματοδότηση του χρέους της!

Μήπως θα ήταν σκόπιμο να μιλούσαν λιγότερο όλοι αυτοί που παίζουν το ρόλο των φαντασμάτων του παρελθόντος;

* Ο κ. Δημήτρης Μάρδας είναι καθηγητής 

του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ