Η Τουρκία και οι τζιχαντιστές

Ν. Υόρκη,29

Η απελευθέρωση των 49 Τούρκων ομήρων από τους τζιχαντιστές του Ιράκ είναι το επίκαιρο θέμα που απασχολεί την παγκόσμια κοινή γνώμη τις τελευταίες μέρες. Πολλά τα ερωτηματικά αυτής της γενναιόδωρης πράξης των αδίστακτων αυτών δολοφόνων-αποκεφαλιστών να απελευθερώσουν μια μεγάλη ομάδα που κρατούσαν για πολύ καιρό. 

Μια χειρονομία που ήταν επόμενο να απλώσει αμέτρητα τα ερωτηματικά στον κόσμο μετά από τις φρικιαστικές εκτελέσεις αιχμαλώτων και τους αποκεφαλισμούς που συγκλόνισαν την οικουμένη.

Του 

Ντένη Κονατρίνη

Και φυσικά πρώτο ερωτηματικό η επιμελημένη εμφάνιση των κρατουμένων Τούρκων σε σχέση με άλλους κρατούμενους. Καλοστεκούμενοι, καθαροί, άψογα ντυμένοι έδιναν την εντύπωση ότι μάλλον επιστρέφουν από κάποια χοροεσπερίδα και όχι από μια πολύμηνη αιχμαλωσία. Αντίθετα αξιολύπητη η εμφάνιση των άλλων κρατουμένων που κατά καιρούς παρουσιάζονται στις οθόνες των τηλεοράσεων. 

Βρώμικοι, ελεεινά ντυμένοι, αδυνατισμένοι, δείχνουν ότι κάθε άλλο παρά ανεκτή μπορεί είναι η αιχμαλωσία τους από τους τζιχαντιστές. Τι λοιπόν μπορεί να συμβαίνει και τι μπορεί να κρύβεται πίσω από αυτή την τόσο θεαματική απελευθέρωση των Τούρκων αιχμαλώτων;

Η πρώτη, μετά από μέρες, επίσημη δήλωση της Τουρκίας μιλάει για επίτευγμα διπλωματικών συνομιλιών. Κάτι που με μια πρώτη εκτίμηση μάλλον δεν πείθει κανέναν. Διότι αν έτσι έχουν τα πράγματα το ερώτημα που γεννάται είναι το γιατί οι τζιχαντιστές δεν δέχονται συζητήσεις και με άλλα κράτη των οποίων κρατούν αιχμαλώτους; Γιατί προχωρούν σε αποκεφαλισμούς πριν δοκιμάσουν να έχουν κάποιες συνεννοήσεις και με τα άλλα κράτη; Τι είναι αυτό που τους κάνει να έχουν κάποιες ιδιαίτερες επαφές και αποφάσεις σχετικά με την Τουρκία.

Πολλά τα σενάρια που κυκλοφορούν. Φυσικά με πρώτο και ίσως το πλέον αληθοφανές να είναι ότι μεταξύ της Τουρκίας και των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Χαλιφάτου μάλλον θα πρέπει να έχουν γίνει κάποιες συμφωνίες. Φυσικά ποιες είναι αυτές οι συμφωνίες είναι άγνωστο σε όλους εκτός από τα δύο μέρη. Όμως εύκολα θα μπορεί να υποθέσει κανείς ότι εκείνα που θα απαίτησαν οι τζιχαντιστές και μάλλον μπορεί να πέτυχαν και να έχουν αποδεχτεί οι Τούρκοι - αν έχουν γίνει διπλωματικές συνομιλίες - είναι η συμπαράσταση στον αγώνα τους, η υλική βοήθεια από μέρους της Τουρκίας και η διπλωματική αναγνώριση του αγώνα τους όποτε και όταν θα χρειαστεί. 

Κι αν έτσι έχουν τα πράγματα κι αν η Τουρκία τα έχει αποδεχτεί τότε θα πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει και αυτά που θα απαιτήσουν από αυτήν όλα τα υπόλοιπα κράτη που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση απέναντι στο μίσος των τζιχαντιστών και δέχονται απειλές επιθέσεων και καταστροφών. 

Αν έτσι έχουν τα πράγματα πρωτίστως η Τουρκία θα έλθει σε αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ που αυτή τη στιγμή είναι ο υπ’ αριθμόν «ένα» εχθρός του Ισλαμικού Χαλιφάτου. Και φυσικά αυτό είναι κάτι που πολιτικά αλλά και εμπορικά δεν την συμφέρει. 

Παράλληλα και οι άλλες χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση με τους τζιχαντιστές θα αναθεωρήσουν την στάση τους απέναντι στην Τουρκία. Είναι όλα αυτά κάτι που συμφέρει στην πολιτική αλλά και κοινωνική ζωή της χώρας του Νταγίπ Ερντογάν;

Μήπως θα πρέπει οι Τούρκοι, για το καλό τους αλλά και για το καλό όλου του κόσμου, ‘‘να ανοίξουν τα χαρτιά τους’’ στο παιγνίδι που έχουν αρχίσει με Ισλαμικό χαλιφάτο; Ίδωμεν.