Του
Αβέρκιου
Λουδάρου*
Το ποδόσφαιρο
είναι ένα λαϊκό άθλημα, γιατί προσφέρει συγκινήσεις, μπορούν να το
παρακολουθήσουν και να παίξουν όλοι ανεξάρτητα από το αν είναι κοντοί ή ψηλοί,
γιατί ο καθένας μπορεί να πανηγυρίσει ή να πληγωθεί βλέποντας την μπάλα να «καρφώνεται»
στα δίχτυα. Μπορεί όμως το ποδόσφαιρο να δώσει παραδείγματα για το πώς μπορεί ο
άνθρωπος να ρυθμίσει τον ιδιωτικό ή τον συλλογικό βίο. Παραδείγματα που γίνονται
επίκαιρα σε περίοδο κρίσης.
Έχουμε και
λέμε λοιπόν: Ο Ολυμπιακός κέρδισε πριν από λίγους μήνες την περίφημη Μάντσεστερ
Γιουνάιτεντ και την Τρίτη 15/9/2014 την πρωταθλήτρια Ισπανίας και
δευτεραθλήτρια Ευρώπης Ατλέτικο Μαδρίτης. Τα δύο αποτελέσματα και η γενικότερη
παρουσία του Ολυμπιακού στα εγχώρια και τα ευρωπαϊκά γήπεδα μόνο τυχαία δεν
είναι.
Πρώτον, γίνεται δουλειά.
Δεύτερον, επικρατεί νοικοκυροσύνη.
Τρίτον,
υπάρχει όραμα που υλοποιείται όχι στη θεωρία, αλλά στην πράξη.
Το προφίλ και
τους στόχους της ομάδας τους υπηρετούν όλοι, από τον πρόεδρο μέχρι τον
καθαριστή των αποδυτηρίων και του προπονητικού κέντρου. Δεν κάνει κανένας του
κεφαλιού του, δεν εμφανίζεται κανένας υπερφίαλος.
Έχουμε ακούσει κανέναν να
λέει ότι ο Ολυμπιακός θα κερδίσει το Champions League; Όχι, έχουμε ακούσει όμως
πάρα πολλούς να υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα είναι το κέντρο του κόσμου και ας
είναι σταγόνα στον ωκεανό. Και με αυτό μπαίνουμε στο ψητό.
Ο Ολυμπιακός
δείχνει τι μπορεί να κάνει η Ελλάδα για να ξεπεράσει τα προβλήματά της, να
γίνει ένα υγιές κράτος και να θέσει ως στόχο να βρεθεί στο κέντρο του κόσμου.
Αλλά αυτά δεν γίνονται με δανεικά.
Όπως ο Ολυμπιακός προσπαθεί να σταθεί
αυτοδύναμος στα πόδια του πουλώντας ποδοσφαιριστές με μεγάλο κέρδος, έτσι και η
Ελλάδα, για να γίνει αυτάρκης και αυτοδύναμη, πρέπει να πουλάει. Τι να πουλήσει
όμως από την στιγμή που δεν παράγει τίποτα, που καλύπτει τις ανάγκες της με
εισαγωγές και που δεν κάνει συλλογικές προσπάθειες να βελτιώσει τις υποδομές
της, ας πούμε στον αγροτικό και τον τουριστικό τομέα;
Στο ποδόσφαιρο
τα κέρδη έρχονται με τη σωστή οργάνωση και το θέαμα. Για να είναι κερδοφόρο ένα
κράτος (που μόνο έτσι μπορεί να θρέφει τους πολίτες) πρέπει αντιστοίχως να
είναι οργανωμένο και να ελκύει με τα προϊόντα και τις υπηρεσίες του άλλους λαούς.
Μπορούμε να το πετύχουμε; Φυσικά και μπορούμε, με την προϋπόθεση ότι θα
απαλλαγούμε από τις παθογένειες του παρελθόντος και θα έχουμε ένα όραμα για την
Ελλάδα, ποια Ελλάδα θέλουμε.
Είναι εφικτό;
Όχι, όσο έχουμε τη νοοτροπία να περιμένουμε για μια θέση στο δημόσιο και όσο το
πολιτικό σύστημα επιμένει να δίνει υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Δημιουργικός
λαός μπορούμε να γίνουμε μόνο εάν επιχειρήσουμε τη μεγάλη υπέρβαση, να
αλλάξουμε τους ίδιους μας τους εαυτούς.
* Ο Αβέρκιος Λουδάρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας
του βιβλίου «Άκου νεοέλληνα - οι αιτίες που μας οδήγησαν στην παρακμή και τη
μεγάλη ύφεση» (εκδόσεις Λυκόφως).
Νικοκυροσύνη!!! Αυτό και η θέληση ν' ανέβεις κάποια σκαλιά παραπάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφή...η Αλήθεια να λέγεται μα και να εφαρμόζεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντελή μου, σε χαίρομαι που μοιράζεσαι την ιστοσελίδα σου με άξια άτομα...
Χαιρετισμούς,
Υιώτα (αστοριανή)
και Δημήτρης, ΝΥ