Δεν φταίει ΜΟΝΟ το παραεμπόριο λαθραίων για τα χάλια της Αθήνας

Του 

Δημήτρη 

Κωνσταντάρα

Την περίοδο που 30.000 Αθηναίοι και Αθηναίες με είχαν τιμήσει με την ψήφο τους και με είχαν στείλει να τους εκπροσωπήσω στη Βουλή, θεωρούσα ότι αυτή ήταν η ύψιστη προτεραιότητά μου : Να εκπροσωπήσω τους πολίτες στο Κοινοβούλιο, να μεταφέρω τις ανησυχίες και σκέψεις τους στην κυβέρνηση και τους Υπουργούς, να προσπαθώ με όποιον τρόπο μπορούσα να συμβάλλω στην επίλυση –κατά το δυνατόν- των σοβαρών προβλημάτων τους, να επεξεργάζομαι ιδέες και λύσεις.

Διαβάζοντας, ρωτώντας, ξαναδιαβάζοντας και ξαναρωτώντας, υπέβαλα δυο «κολλητές» ερωτήσεις Κοινοβουλευτικού Ελέγχου στον Υπουργό Μεταφορών – και φίλο μου- Μιχάλη Λιάπη γύρω από τον σχεδιαζόμενο νέο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας τον οποίο «επεξεργάζονταν» ειδικές ομάδες εμπειρογνωμόνων και για τα νέα μέτρα που προτείνονταν, πολλά «κυκλοφορούσαν».

Στις 20 Σεπτεμβρίου 2006, ρωτούσα – μεταξύ άλλων- τον Υπουργό ( και φυσικά μέσω αυτού εκείνους που «επεξεργάζονταν» το νέο Κ.Ο.Κ.): « Ποιες άλλες περιπτώσεις παραβάσεων σάς απασχόλησαν εκτός από παραβιάσεις stop, ζώνη ασφαλείας, παράνομη στάθμευση, παράνομη είσοδος στις λεωφορειολωρίδες, ράμπες για ΑΜΕΑ; Για παράδειγμα, η παράνομη είσοδος δίκυκλων στους πεζόδρομους, σας απασχόλησε; Τα τρία άτομα πάνω στα μηχανάκια ; Η εμφανώς επικίνδυνη οδήγηση με ζιγκ ζαγκ σε πολυσύχναστους δρόμους; Οι «κόντρες»; Η απότομη αλλαγή λωρίδας χωρίς ειδοποίηση; Η ανεξέλεγκτη «στάση για ψώνια»; Ποία η χρεία αναθεώρησης του Κ.Ο.Κ. εάν δεν εξεταστεί η σκοπιμότητα και η ανάγκη αντιμετώπισης όλων των «παραβάσεων» και του βαθμού σημαντικότητάς τους;».

Η απάντηση που έλαβα σε λίγες μέρες ήταν για γέλια και για κλάματα. Ευχολόγια, διακηρύξεις, υποσχέσεις, μεγάλα λόγια για «υλοποίηση δράσεων»…

Στις 21 Οκτωβρίου , επανερχόμενος στο θέμα με άλλη ερώτηση, επέμενα: «Στις 10 Οκτωβρίου, το Υπουργείο, μου έστειλε ομαδοποιημένη απάντηση, συμπεριλαμβάνοντας την ερώτησή μου σε «πακέτο» άλλων ερωτήσεων συναφούς περιεχομένου, χωρίς ωστόσο να απαντά έστω σε ΕΝΑ (1) εκ των ερωτημάτων μου. Ερωτάται ο κ. Υπουργός Μεταφορών κ. Μιχ. Λιάπης: Θεωρείτε ότι φράσεις με γενικότητες όπως «θέσπιση σύγχρονου πλαίσιου αντιμετώπισης της παραβατικότητας», « εύληπτο και λειτουργικό κείμενο», «διαρκής ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κοινού» και « αναδιάρθρωση του συστήματος εκπαίδευσης και εξέτασης των υποψηφίων οδηγών» απαντούν σε συγκεκριμένα ερωτήματα αναφορικά με α. την παράνομη είσοδο δίκυκλων στους πεζόδρομους, β. την ανεξέλεγκτη «στάση για ψώνια» ή γ. την σοβαρότητα παράβασης που προκαλεί βλάβη σε τρίτους σε σύγκριση με παράβαση που προκαλεί βλάβη στον ίδιο τον οδηγό , τα οποία και έθετα;

Η δεύτερη απάντηση ήταν λίγο πιο συγκεκριμένη αλλά δέσμευση ουδεμία. Πολλά «προβλέπεται», άλλα τόσα «θεσπίζεται» αλλά επί του πρακτικού, ουδέν.

Μιλώντας κάποιες εβδομάδες αργότερα στην Ολομέλεια , επανέλαβα όσα είχα γράψει, αρθρογραφώντας σε Αθηναική εφημερίδα περί του προεξάρχοντος προβλήματος της μη ύπαρξης επαρκούς «δύναμης» αστυνομικού ελέγχου για την εφαρμογή των –ούτως ή άλλως ελλιπών- νέων διατάξεων.

Έγινα κακός. Για μιαν ακόμη φορά. Επειδή προσπαθούσα να κάνω τη δουλειά μου. Απέκτησα κι άλλους εχθρούς. Και αντιπάλους. «Σπρώχτηκα» προς την έξοδο.

Χθες, 25 Απριλίου του 2013, πίνοντας τον καφέ μου στον πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη, μέτρησα μέσα σε μισή ώρα 18 μοτοσυκλέτες, βέσπες ή μηχανάκια να μπαίνουν και να κινούνται γρήγορα πάνω-κάτω , με θόρυβο και καυσαέριο από τις εξατμίσεις και κορνάροντας για να γίνουν αντιληπτοί οι αναβάτες, στην πλειοψηφία τους χωρίς κράνος ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ όπου περπατούσαν ηλικιωμένοι, μαμάδες έσπρωχναν καρότσια με μωρά και έπαιζαν παιδιά, την μία είσοδο του πεζόδρομου επί της Ιωάννου Δροσοπούλου να είναι κλειστή από τρία παρατημένα αυτοκίνητα με τα «στοπ» να αναβοσβήνουν, που όχι μόνο έκλειναν τη διάβαση των αναπήρων αλλά ΓΕΝΙΚΩΣ τη διάβαση και ένα διπλό λεωφορείο να είναι σταματημένο στη γωνία, «κλείνοντας» τρεις δρόμους γιατί από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα δεν χωρούσε να στρίψει.

Προηγουμένως, προσπαθώντας να οδηγήσω επί της Τρίτης Σεπτεμβρίου, στο ύψος της Πλατείας Βικτωρίας, «κόλλησα» γιατί σε μια διαδρομή 500 μέτρων, υπήρχαν ΔΥΟ σειρές παρκαρισμένα αυτοκίνητα και δεκάδες ταξί σε κάθε πλευρά του δρόμου, κλείνοντας πρόσβαση, γωνίες, διαβάσεις , μέχρι και την… αναπνοή μας.

Τα μόνα οχήματα που μπορούσαν να κινηθούν ήταν τα μηχανάκια, κατά δεκάδες ΕΠΑΝΩ στα πεζοδρόμια.

Η ίδια κατάσταση ΚΑΘΕ πρωί και μεσημέρι στην Αριστοτέλους, την Αχαρνών, την Πειραιώς, τη Θησέως, τους δρόμους των Πετραλώνων και του Βοτανικού, τη Σόλωνος…

Δεν μπορεί να κυκλοφορήσει αυτοκίνητο. Ούτε πεζός. Για παιδί ή ανάπηρο δεν σηκώνει κουβέντα. Τα μόνα που δεν έχουν πρόβλημα να κυκλοφορήσουν είναι τα πάσης φύσεως δίκυκλα , με ταχύτητα και…κορνάροντας γιατί τα ενοχλούν οι…πεζοί… ΕΠΑΝΩ στα πεζοδρόμια, όχι αναγκαστικά προς μία κατεύθυνση.

Να συνεχίσω; Μπορώ να γράφω μέχρι τον Σεπτέμβριο. Τα ίδια –και χειρότερα- συμβαίνουν ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΥΣ, σε ΟΛΕΣ τις ράμπες Α.Μ.Ε.Α., σε όλα τα πεζοδρόμια που έχουν καταληφθεί από μηχανάκια, σε όλες τις αρτηρίες όπου σταθμεύουν ανεξέλεγκτα τα ταξί τώρα που δεν έχουν πολλές δουλειές, σε όλες τις μεγάλες διασταυρώσεις στους Αμπελόκηπους, την Καλλιθέα, τη Νέα Σμύρνη, το Νέο Κόσμο, την Ομόνοια, τα Πατήσια, τα δρομάκια προς Λυκαβηττό. Ο καθένας κάνει Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ. Ουδείς ελέγχει. Να τον βράσω λοιπόν τον κώδικα.

Αγαπητοί υπουργοί που μου «κρατήσατε κακία» επειδή συμπολιτευόμενος ων τόλμησα να σας ελέγξω κοινοβουλευτικά , είχα άδικο; Και στο συγκεκριμένο, είχε δουλέψει σωστά η «Επιτροπή Σοφών» που γέννησε τον Κ.Ο.Κ.; Ακόμα ισχύει.

Για την τραγική τροχονόμο που έχασε τη ζωή της γιατί μια χαζοχαρούμενη βιαζότανε, πήγε να κάνει τη μαγκιά και να «τη βγει» από δεξιά στους σταματημένους στο φανάρι και έστριψε αριστερά, τι έχουν άραγε να πούνε οι «Σοφοί»;