Ο Πολιτισμός χρειάζεται πολιτική, δεν χρειάζεται πολιτικούς!

Συνήθως κάθε Σεπτέμβρη ο τότε πρόεδρός του Μανώλης Κορρές ανακοίνωνε ότι θα κλείσει το Μουσείο που πνιγόταν από τα απόνερα του από πάνω Νοσοκομείου (δεν υπήρχε ακόμα το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου), ότι δεν έχει να πληρώσει μισθούς, ΙΚΑ κ.λπ. κ.λπ. ώστε να αναγκαστεί η Πολιτεία να δώσει την πενιχρή επιχορήγηση για τη λειτουργία του Μουσείου. 

Της 

Ζωζώς Λιδωρίκη*

Εχουν περάσει τόσα χρόνια και εμείς οι άνθρωποι του πολιτιστικού χώρου μήπως πρέπει να αλλάξουμε ιδέες και σκέψεις σχετικά με το πώς πρέπει πλέον να ζήσει ο Πολιτισμός και στην περίπτωσή μας το Θεατρικό Μουσείο; Μήπως πρέπει να αλλάξουμε ΠΛΕΥΣΗ;

Μήπως δεν πρέπει να ζητιανεύουμε από το ΥΠΠΟ, αλλά πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους χρηματοδότησης του κάθε πολιτιστικού φορέα, ανάλογα με το πολιτιστικό προϊόν που παράγει; Παράγει το Θεατρικό Μουσείο πολιτιστικό προϊόν που θα το βοηθήσει να σταθεί κατ' αρχήν μόνο του στα πόδια του και στη συνέχεια δικαιωματικά να ζητήσει την κρατική ενίσχυση; Αλλιώς όπως πάντα έτσι και τώρα και στο μέλλον κάθε υπουργίσκος που σήμερα είναι και αύριο δεν είναι, κάθε πολιτική και δημοτική αρχή θα μας κοροϊδεύει.

Η πρότασή μου λοιπόν είναι: "Βάλτε τους πολιτικούς στην άκρη". Άλλα είναι τα δικά τους οράματα και άλλα τα δικά μας! Σοφές και ευρηματικές λύσεις υπάρχουν ώστε ο Πολιτισμός και στον τόπο μας κάποτε να πετύχει να είναι αυτοχρηματοδοτούμενος, και η πολιτεία φυσικά να είναι η παράπλευρη βοήθεια. Διότι τότε θα είναι αναγκασμένη και να βοηθήσει και φυσικά να νομοθετήσει. Το Θεατρικό Μουσείο χρειάζεται έγκριτους οικονομικούς και νομικούς συμβούλους που θα ακούσουν τα προβλήματά του, θα συνεργαστούν με το προεδρείο του και θα δημιουργήσουν ένα master plan για το παρόν και το μέλλον του. Σχέδιο ΠΛΕΥΣΗΣ χρειάζεται και όχι μόνο ευχολόγια. Οι ευχές δεν φέρνουν λύσεις ούτε χρήμα.

Θα μου πείτε ότι για το master plan χρειάζονται χρήματα και εγώ θα σας απαντήσω ότι το πρώτο που χρειάζεται είναι διπλωματία Πολιτισμού. Ξέρετε πόσες από τις σπουδαίες εταιρείες συμβούλων ελληνικές και ξένες θα πρόσφεραν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους για έναν τέτοιο φορέα με τέτοια Ιστορία; Και, πιστέψτε με, δεν θα το κάνουν από φιλανθρωπία, αλλά διότι θα είναι πρόκληση γι' αυτούς να ασχοληθούν με φορέα που πρέπει να παράγει πολιτιστικό προϊόν και διότι, αναλαμβάνοντας έναν τέτοιο φορέα, αναβαθμίζονται και οι ίδιες και αποκτούν ένα "φτερό στο καπέλο" του πελατολογίου τους.

Ειδικά σήμερα με τη δύναμη του Διαδικτύου το Θεατρικό Μουσείο πρέπει να αποφασίσει να αναζητήσει άλλους τρόπους επίλυσης των οικονομικών προβλημάτων του (απειροελάχιστων μπροστά στα πλεονάσματα), να γίνει πρωταγωνιστής στη Θεατρική Παιδεία μας, στο Θέατρο γενικότερα του τόπου μας και στις συνεργασίες του με πολιτιστικούς φορείς στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό.

Και τότε η όποια πολιτική ηγεσία θα παρακαλάει να βρίσκεται και να προβάλλεται δίπλα του. Οι Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού και εγώ προσωπικά είμαστε έτοιμοι για δράση έμπρακτα και όχι μόνο με λόγια. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία».

 ________________________________

* Η κα Ζωζώ Λιδωρίκη 

είναι πρόεδρος των Διεθνών Σχέσεων Πολιτισμού