"Χρυσαυγιτισμός" και δημοσκοπήσεις στον μπερντέ της ελληνικής αφασίας

Τελικά, ναι! Είμαστε ένας λαός που δέχεται τα πάντα, έχουμε κάνει την Ελλάδα χώρα ανοχής και κάνουμε τα πάντα ώστε τα παιδιά μας να μην αλλάξουν την πεπατημένη... 
Ένα στυγερό φονικό, προϊόν του εγκλήματος της εξαθλίωσης του Έλληνα, χρησιμοποιείται από τους «ιθύνοντες», όχι για να επιδιορθωθεί η κοινωνία, αλλά ως αντικείμενο φανφαρονισμών και κομματικής εκμετάλλευσης.

Ως πυρομανείς... πυροσβέστες, πάνε να σβήσουν τη φωτιά που άναψε η «Χρυσή Αυγή», βάζοντας φωτιά στα θεμέλια της Δημοκρατίας και της απλής λογικής.

Δείχνουν να έχουν την εντύπωση, ότι με δημοσκοπήσεις, απαγορεύσεις, αντιφασιστικούς δεκάρικους λόγους και δήθεν δημοκρατικές κορώνες, θα εξαλείψουν ή θα αποδυναμώσουν τη «Χρυσή Αυγή». Πού τα λένε αυτά; Μπορεί εμείς εδώ στην Ελλάδα, να τα «χάβουμε», χωρίς όμως αυτό να συμβαίνει στα μέρη των «κουτόφραγκων»!

Τα πάντα ακούγονται και αναλύονται, αλλά περί της κυρίως αιτίας που γεννά τα όποια αντικοινωνικά εκτρώματα, όπως αυτό της «Χρυσής Αυγής», ούτε κουβέντα! 

Καταγγελίες, σχόλια και αναλύσεις σταματούν, στο αποτρόπαιο έγκλημα αυτού του νέου Γκοτζαμάνη και στην οργάνωση που όπλισε το χέρι του. Αλλά περί «ταμπακέρας» ουδέν! Ότι, δηλαδή, το... εργοστάσιο παραγωγής φασιστοειδών κλείνει, μόνον με καθαρό λόγο και έντιμη διακυβέρνηση. Από ηγεσίες που να (ανα)γνωρίζουν ότι από την ουσία, που είναι ο λαός, πηγάζει η εξουσία...

Και... βγαίνουν οι δημοσκοπήσεις διατυμπανίζοντας ότι η ΧΑ έχασε, λέει, 2,5%! Πού το ξέρουν και επί ποίου ποσοστού; Από εκείνο που δημοσιοποιηθεί; Και γιατί να μην έχει χάσει... 2,76%;

Σε περίπτωση που κάποια δημοσκόπηση δώσει άλλο ποσοστό, τι κάνουμε; Μετράμε τον... μέσο όρο; Έχει πολύ πλάκα η υπόθεση, όταν λαμβάνονται υπ’ όψιν στα σοβαρά...

Όμως πλάκα-πλάκα, εδώ μιλάμε για το μέλλον μιας κοινωνίας, που πέρα από «σουλεϊμάνικα» και «ρεπούσικα», έχει να ασχοληθεί και με πιό σοβαρά πράγματα – κυρίως με την εκπαίδευση, την διαπαιδαγώγηση και γενικά την ανατροφή των νέων γενεών.

Πού πάμε τα παιδιά μας; Πού τα οδηγούμε; Θα καθίσουμε ποτέ να το σκεφθούμε σοβαρά και να αποφασίσουμε, ή θα συνεχίσουμε να τα αφήνουμε έρμαια στις ορέξεις του κάθε λαμόγιου της πολιτικής, του κάθε φασιστοειδούς, του κάθε αλήτη της δημόσιας ζωής, του κάθε «απελευθερωμένου» φλούφλη και της κάθε «μοντέρνας» ιδέας και δήθεν προχωρημένης τάσης;

Αλλά, τι να πει κανείς... Ας δούμε τις ειδήσεις των οκτώ, να... προβληματιστούμε με καμμία δημοσκόπηση, να χαζέψουμε καμμιά τηλεμαχία και να γυρίσουμε πλευρό, μήπως και δούμε κανένα όνειρο, με βίλλες, πισίνες και καμπριολέ... Τι να τα κάνουμε τα οράματα, με τέτοια... ακρίβεια!