Καταναλωτικό κίνημα και… πίσω ρέμα!

Στα «χαρακώματα» βρίσκονται καταναλωτικές οργανώσεις και υπουργείο Ανάπτυξης, για τον νέο νόμο που θα διέπει τις ενώσεις καταναλωτών. Ένας νόμος που για το υπουργείο θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους και για τις οργανώσεις καταναλωτών θα αποδυναμώσει το καταναλωτικό κίνημα. Και ο απλός καταναλωτής, στη γωνία παρατηρητής - σε ένα θέατρο «πολέμου» όπου το ευρώ έχει τον πρώτο λόγο…
«Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» με την νέα νομοθετική ρύθμιση, αφού το μέχρι τώρα νομοθετικό καθεστώς αποδείχτηκε ότι δεν είναι ικανό να προστατέψει τον καταναλωτή και η νέα νομοθετική ρύθμιση δεν δείχνει και τόσο θετική ως προς τα ουσιαστικά συμφέροντα του καταναλωτικού κινήματος.
Ό, τι κι αν συμβεί, ο καταναλωτής θα «πληρώσει τη νύφη», αλλά προς το παρόν τον λόγο έχουν οι καταναλωτικές οργανώσεις, που αντιστέκονται σθεναρά στον νέο νόμο, γιατί εκτός των άλλων αλλάζει το καθεστώς χρηματοδότησης των οργανώσεων - κάτι που βρίσκει αντίθετες τις οργανώσεις, διότι, όπως τονίζουν «επιχειρεί να θέσει υπό τον πλήρη ουσιαστικό και τυπικό έλεγχο του εκάστοτε υπουργού και των προμηθευτών τις ενώσεις καταναλωτών, οι οποίες πλέον μετατρέπονται σε πλήρη υποχείρια της κρατικής εξουσίας και των οικονομικών συμφερόντων των προμηθευτών και παύουν να αποτελούν ανεξάρτητες και αδέσμευτες φωνές των πολιτών δηλαδή μη κυβερνητικές οργανώσεις». Και επισημαίνεται: «Η πολιτεία οφείλει με διαφανή και συγκεκριμένα κριτήρια να χρηματοδοτεί τις Ενώσεις, με βάση τα μέλη τους, την συμμετοχή τους και την δράση τους».
Οι πηγές που μέχρι τώρα «ποτίζονται» οι καταναλωτικές οργανώσεις, δεν είναι λίγες και τα κριτήρια που επιχορηγείται μία ένωση δεν είναι και τόσο ελεγχόμενα. Με βάση το άρθρο 10 του ισχύοντος Ν. 2251, προβλέπεται ότι οι πόροι τους προέρχονται από τις παρακάτω πηγές:
· Συνδρομές μελών.
· Συνδρομές και λοιπές εισπράξεις.
· Διάθεση των εντύπων που εκδίδουν οι ενώσεις.
· Εισπράξεις από δημόσιες εκδηλώσεις.
· Κρατική επιχορήγηση ή επιχορήγηση από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης
· Επιχορήγηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διεθνών οργανισμών και διεθνών ενώσεων καταναλωτών.
Με τον τρόπο που γίνονται μέχρι σήμερα οι επιχορηγήσεις, η κάθε ένωση καταναλωτών που μπορεί να δικαιολογεί τυπικά την παρουσία της, έχει το δικαίωμα να πηγαίνει ταμείο! Και οπωσδήποτε αυτό ενοχλεί τις οργανώσεις που επιτελούν ουσιαστικό έργο.
Ο νόμος του ‘94 προβλέπει ότι για τη σύσταση ένωσης καταναλωτών χρειάζονται τουλάχιστον 100 πρόσωπα, αλλά σε δήμους ή κοινότητες με πληθυσμό μέχρι τριών χιλιάδων κατοίκων αρκούν τα 20 πρόσωπα.
Έτσι, όταν δεν δίνονται με πλήρη διαφάνεια και συγκεκριμένα κριτήρια οι επιχορηγήσεις, τότε ανοίγονται οι ορέξεις για «μαγαζάκια», τα οποία μπορούν να λειτουργούν τυπικά: με δύο συγκεντρώσεις, τρεις διαμαρτυρίες και πέντε ανακοινώσεις στον Τύπο!
Τώρα με τον νέο νόμο κατηγορείται η πολιτεία ότι πάει να θέσει «υπό τον πλήρη ουσιαστικό και τυπικό έλεγχο του εκάστοτε υπουργού και των ‘προμηθευτών’ τις ενώσεις καταναλωτών», οι οποίες πλέον «μετατρέπονται σε πλήρη υποχείρια και υποκεινούμενα της κρατικής εξουσίας και παύουν να αποτελούν ανεξάρτητες και αδέσμευτες φωνές των πολιτών – καταναλωτών».
Η προχθεσινή διαμαρτυρία των καταναλωτικών οργανώσεων, μέσ’ στο λιοπύρι και στους 42ο υπό σκιάν, ίσως θα πρέπει να εκληφθεί σοβαρά από την πολιτεία, καθώς το «τοπίο» στον χώρο των καταναλωτικών οργανώσεων δείχνει κάπως «θολό». Το καταναλωτικό κίνημα δεν θα πρέπει να είναι «καπελωμένο» από οποιουδήποτε φορέα και ούτε οι πόροι των οργανώσεων να προέρχονται από τα τυπικά -και μόνον- προσόντα τους…