«Οι δυστυχείς Ρωμαίοι, αφού άκουσαν τα λόγια του αυτοκράτορα έσφιξαν την
καρδιά τους, αγκαλιάστηκαν και έκλαιγαν όλοι μαζί. Κανένας δεν έφερνε πια στη
μνήμη του τα αγαπημένα του παιδιά, τη γυναίκα και την περιουσία του, αλλά ήθελαν
όλοι να πεθάνουν για τη σωτηρία της πατρίδας τους. Ύστερα γύρισαν στις θέσεις
τους για να φυλάξουν τα τείχη της Πόλης»…
Είναι ένα απόσπασμα από το «Χρονικό
της Αλώσεως» του Γεωργίου Φραντζή ή Σφραντζή (1401-1480), στενού συνεργάτη των
Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και μοναδικού Ρωμιού ιστορικού αυτόπτη μάρτυρα της κατάληψης
Πόλης.
Και ο Κωστής Παλαμάς, στον «Δωδεκάλογο
του Γύφτου», έχει να πει:
«…Και ήταν οι καιροί που η Πόλη
πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε
και τα χέρια της δεμένα τα
κρατούσε
και καρτέραγ΄ ένα μακελάρη (…)
Και καρτέραγε τον Τούρκο να την
πάρει»
>>> Ο τελευταίος να κλείσει την
Κερκόπορτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου