Σήμερα ο ΚΥΡ...

 Για περισσότερο γέλιο: www.i-kyr.gr

Ύμνος για την Πόλη που χάσαμε - Άρθρο-σοκ στη "Sabah"

Πριν λίγα λεπτά έγινε παρελθόν η αποφράδα ημέρα της 29ης Μαΐου.Και ο φίλος Θανάσης Κομνηνός, μου θύμισε μία δημιουργία του άλλου παλιόφιλου του Σταμάτη Σπανουδάκη, για την Πόλη που χάσαμε... Μοναδικό μουσικό έργο!

Και για να κλείσουν μερικά ελληνικά (;) στόματα, σχετικά με την Άλωση και την ανάγκη ανάπτυξης της ελληνοτουρκικής "φιλίας", ας διαβαστεί σχετικό άρθρο Τούρκου σε τουρκική εφημερίδα.

Πρόκειται για άρθρο του Τούρκου δημοσιογράφου και συγγραφέα Engin Ardic, που δημοσιεύτηκε το 2009 στην έγκυρη τουρκική εφημερίδα "Sabah", σχετικό με τις γιορτές μίσους των κατακτητών της Πόλης, το οποίο μεταξύ άλλων, αναφέρει τα εξής:

“Πέρασαν 556 χρόνια (σ.σ. έτος 2009) και γιορτάζετε (την Άλωση) σαν να ήταν χθες; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, µ΄ αυτές τις γιορτές που κάνετε, διακηρύσσετε σε όλο τον κοσµο ότι:«αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε εκ των υστέρων και τα πήραμε µε τη βία». 

Γιά ποιό λόγο άραγε φέρνετε στη µνηµη µια υπόθεση έξι αιώνων; Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια µέρα θα δοθεί πίσω; Μην φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε µερικοί ηλίθιοί της Εργκενεκόν περί όρων του 1919. 

Μη φοβάστε, τα 9 εκατοµµύρια Ελλήνων δεν μπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατοµµυρίων, και αν ακόμα την πάρουν δεν μπορούν να την κατοικήσουν. Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι µια χούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα. Ρε σείς, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαμε την Πόλη τρεις µέρες και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουμε; Θα υπερασπιστούμε τον εαυτό µας στο Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η θα αφήσουμε το θέμα στους ιστορικούς; 

Αντί να περηφανευόμαστε µε τις πόλεις που κατακτήσαμε, ας περηφανευτούμε µε αυτές που ιδρύσαμε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν. 

Όλη η Ανατολή είναι περιοχή µε την βία κατακτημένη… Ακόμα και το όνομα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana=µανά, dolu=γεµάτη) αλλά προέρχεται από την ελληνική λέξη η Ανατολή. 

Ακόμα και η ονομασία της Ισταµπούλ δεν είναι όπως µας λέει ο Ebliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ» τράβώντας τη λέξη από τα μαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν». 

Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαµε µόνιµη εγκατάσταση, τέλος η νοµαδική ζωή και γι’ αυτό ο λαός αγοράζει πέντε – πέντε τα διαµερίσµατα. Κανείς δεν μπορεί να µας κουνήσει, ηρεμήστε πιά… 

Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς όμως πολλές φανφάρες….».

Πλωτή έκθεση παραδοσιακών σκαφών στα Μέθανα

Πλωτή έκθεση για άτομα που λατρεύουν, εκτιμούν και σέβονται τα παραδοσιακά μας σκάφη, ιδιώτες και επαγγελματίες του χώρου, φίλους των παραδοσιακών σκαφών, πραγματοποιείται για δεύτερη φορά στα Μέθανα από αύριο 30 Μαΐου έως και την Κυριακή 1η Ιουνίου. 
Η έκθεση αυτή των παραδοσιακών σκαφών φιλοδοξεί να μυήσει τους φίλους τής ελληνικής παραδοσιακής ναυπηγικής στα μοναδικά χειροποίητα παραδοσιακά σκάφη αλλά και στα απανταχού της χώρας παραδοσιακά καρνάγια. 
Οι επισκέπτες θα θαυμάσουν εξωτερικά τα παραδοσιακά σκάφη, θα τα επισκεφθούν και θα ζήσουν τις υπέροχες στιγμές από τις εορταστικές εκδηλώσεις στα πλαίσια της Έκθεσης. 
Την 2η Πλωτή Έκθεση συνδιοργανώνουν ο Ελληνικός Σύνδεσμος Παραδοσιακών Σκαφών (ΕΣΥΠΑΣ) και η Ένωση Πλοιοκτητών Ελληνικών Σκαφών Τουρισμού (ΕΠΕΣΤ) με την αμέριστη βοήθεια του Δήμου Τροιζηνίας, του Λιμενικού Ταμείου Μεθάνων Τροιζηνίας και του ΕΟΤ. 
Οι εκδηλώσεις έχουν τεθεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου, του υπουργείου Τουρισμού και του ΕΟΤ.

Οι επισκέπτες θα δουν τρεχαντήρια, βαρκαλάδες, περάματα, καραβόσκαρα, λίμπερτι, γαΐτες και άλλα παραδοσιακά σκάφη, που σε λίγα χρόνια θα είναι ανάμνηση και μόνο φωτογραφικό υλικό, εάν το κράτος δεν μεριμνήσει για την επιβίωση της ελληνικής παραδοσιακής ναυπηγικής τέχνης. 
Το 2ο Ναυτικό Σαλόνι παραδοσιακών σκαφών απευθύνεται σε μία ευρεία γκάμα επισκεπτών από τον απλό ταξιδιώτη μέχρι τον λάτρη της παράδοσης και της ιστορίας, αλλά και τους επαγγελματίες του yachting και τους αλιείς που με μόχθο βγάζουν τα προς το ζειν. 
Η έκθεση θα πλαισιωθεί από νησιωτική παραδοσιακή μουσική και όχι μόνο, ενώ θα υπάρχει θαλασσινός μπουφές και κρασί για όλους τους επισκέπτες. 
>>> Οι ελληνικός θαλάσσιος τουρισμός έχει να κερδίσει πολλά από αυτό το ναυτικό σαλόνι.

Επέτειος Άλωσης - Ο τελευταίος να κλείσει την Κερκόπορτα!

Πέρασαν 561 χρόνια από εκείνη την αποφράδα ημέρα της 29^ης Μαΐου του 1453, που έπεσε η Πόλη.

«Οι δυστυχείς Ρωμαίοι, αφού άκουσαν τα λόγια του αυτοκράτορα έσφιξαν την καρδιά τους, αγκα­λιάστηκαν και έκλαιγαν όλοι μαζί. Κανένας δεν έφερνε πια στη μνήμη του τα αγαπημένα του παι­διά, τη γυναίκα και την περιουσία του, αλλά ήθελαν όλοι να πεθάνουν για τη σωτηρία της πατρίδας τους. Ύστερα γύρισαν στις θέσεις τους για να φυλάξουν τα τείχη της Πόλης»…

Είναι ένα απόσπασμα από το «Χρονικό της Αλώσεως» του Γεωργίου Φραντζή ή Σφραντζή (1401-1480), στενού συνεργάτη των Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και μοναδικού Ρωμιού ιστορικού αυτόπτη μάρτυρα της κατάληψης Πόλης.

Και ο Κωστής Παλαμάς, στον «Δωδεκάλογο του Γύφτου», έχει να πει:

«…Και ήταν οι καιροί που η Πόλη

πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε

και τα χέρια της δεμένα τα κρατούσε

και καρτέραγ΄ ένα μακελάρη (…)

Και καρτέραγε τον Τούρκο να την πάρει»

>>> Ο τελευταίος να κλείσει την Κερκόπορτα!

Πανελλαδικές: Συνταγή ψυχραιμίας για παιδιά και γονείς

Η αγωνία παιδιών και γονέων για τις Πανελλαδικές βρίσκεται στο αποκορρύφωμά της. Το σύστημα εισαγωγής στην ανωτάτη εκπαίδευση με την πολυέξοδη προετοιμασία για εξετάσεις τυπικών και όχι ουσιαστικών προσόντων, κάποια στιγμή ίσως θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά. Ακολουθεί ένα σημαντικό άρθρο του ιατρού Φώτη Μιχαήλ, το οποίο μπορεί να εκληφθεί και ως συνταγή ψυχραιμίας και γαλήνης παιδιών και γονέων, γι' αυτές τις δύσκολες μέρες...

 Ποιός θα μας σώσει από το άγχος;

Του 

Φώτη Μιχαήλ

Αυτές τις ημέρες, η αγωνία των σχολικών εξετάσεων δοκιμάζει σκληρά, αλλά γόνιμα, τις υπάρξεις μας και αποκαλύπτει, θέλοντας και μη, κάθε τυχόν προσωπικό έλλειμμα αυτοεκτίμησης, υπομονής, ψυχραιμίας, πίστεως και θάρρους.

Γονείς και παιδιά φαίνεται πως πλήττονται σχεδόν εξίσου. Πρώτοι, όμως, οι γονείς οφείλουν να δείξουν τις αντοχές τους απέναντι στις επιθέσεις του δαιμονίου της υπέρμετρης και αδικαιολόγητης αγωνίας και έπειτα τα παιδιά. Τα παιδιά, χωρίς να το καταλαβαίνουν, αντιγράφουν συνήθως τους ψυχικούς κυματισμούς και τις καρδιακές αναταράξεις των γονέων τους.

Γονείς με μόνιμη ταχυκαρδία, με συνεχείς εφιδρώσεις, με μουσκεμένες παλάμες, με φιλαυτία και έπαρση, με βλέμμα διαρκώς τεταμένο, με αϋπνίες μαρτυρικές, με γλώσσα κοπίδι, με απροκάλυπτη επίδειξη πλούτου και ισχύος, γονείς που ποτέ τους δεν λένε ''πρώτα ο Θεός'', είναι σχεδόν αδύνατον να γλυτώσουν από παιδιά αγχώδη και πανικόβλητα.

Το κυνήγι του αψεγάδιαστου, της πρωτιάς και της τελειότητας έχει πολύ εγωϊσμό, γι' αυτό και κουρελιάζει τον άνθρωπο.

Η τελειότητα είναι του Θεού, δεν είναι των ανθρώπων. Στους ανθρώπους ταιριάζει η αγιότητα και όχι η τελειομανία. Το ένα έχει να κάνει με την οντολογία μας, το άλλο σχετίζεται με ρηχές και εφήμερες ψυχολογικές αναπληρώσεις.

Ο αθλητής της αγιότητας δηλώνει ελάχιστος και αμαρτωλός και παραδίνεται εν μετανοία στα χέρια του Θεού, εντελώς απαλλαγμένος από αγωνίες, άγχη και ανασφάλειες.

Ο τελειομανής κυνηγός των πρωτείων περηφανεύεται για την ''καθαρότητά'' του, καυχιέται για τις εξαιρετικές του ''ικανότητες'', κομπορρημονεί για την ''ευφυΐα'' του, αλλά δεν βρίσκει ησυχία ούτε λεπτό. Το άγχος ριζώνει βαθιά μέσα στην ψυχή του και οι ανασφάλειες τον καθιστούν αγιάτρευτο ασθενή επ' αόριστον.

Όταν οι άνθρωποι δεν βλέπουνε τίποτε άλλο μπροστά τους, εκτός από τα αριστεία και τις διακρίσεις, εκτός από τις ανέσεις και την καλοπέραση, εκτός από τον εαυτό τους και το συμφέρον τους, τελικά δαιμονίζονται.

Χάνουν, δηλαδή, την χαρά και την ειρήνη την εσωτερική, και η καρδιά τους πνίγεται από ανασφάλειες, άγχος και πανικό.

Έτσι μας βεβαιώνουν οι σύγχρονοι κοινωνιολόγοι και ψυχίατροι, έτσι μας μαθαίνουν, αιώνες τώρα, οι φιλοσοφούντες αρχαίοι πρόγονοί μας, έτσι μας διδάσκουν εμπειρικά και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.

Με αφορμή τις εξετάσεις στα σχολεία δημοσιεύονται, αυτές τις ημέρες, ένα σωρό κείμενα, με σκοπό την παροχή οδηγιών -σε γονείς και παιδιά- για την αντιμετώπιση των περιστατικών άγχους και πανικού.

Εκείνο, όμως, που παρατηρείται είναι ότι όλες αυτές οι συμβουλές βασίζονται καθαρά πάνω σε τεχνικές ψυχολογικού ελέγχου του άγχους και ποτέ σχεδόν δεν προσεγγίζεται το θέμα οντολογικά.

Είναι κρίμα να γυρίζουμε τις πλάτες μας στις δικές μας πατροπαράδοτες και δοκιμασμένες θεραπευτικές μεθόδους και να μας γυαλίζουν στο μάτι τα κάθε λογής εισαγόμενα θεραπευτικά υποκατάστατα.

Οι δυτικές κοινωνίες, οι λεγόμενες και πολιτισμένες, γέμισαν από ψυχιάτρους, αλλά οι αρρώστιες τους οι ψυχικές δεν μπόρεσαν τελικά να θεραπευτούν. Και πώς να θεραπευτούν από ψυχιάτρους, που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη της ψυχής; Ενώ, οι δικές μας οι κοινότητες, πριν ακόμα πέσει η λοιμική του άκρατου και άκριτου εκδυτικισμού, δεν ήξεραν τι θα πει αυτοχειρία ούτε είχαν πείρα άγχους και πανικού.

Στα αδιέξοδα, στις στεναχώριες και τις αγωνίες της ζωής οι δικές μας οι κοινότητες εύρισκαν γιατρειά σε δυο μεγάλα και πολύπειρα θεραπευτήρια, που τα συναντούσες παντού. Δεν έλλειπαν από πουθενά, οι πόρτες τους ήτανε πάντοτε ανοιχτές και η θεραπεία προσφερόταν εντελώς δωρεάν! Το ένα θεραπευτήριο ήτανε το Σχολείο το ελληνικό, και το άλλο η Ορθόδοξη Εκκλησία. Σήμερα, δυστυχώς, τα δύο αυτά παμμέγιστα θεραπευτήρια του Γένους μας έπαψαν να λειτουργούν όπως παλιά.

Στην θέση των σχολείων του Γένους βάλαμε διεστραμμένα, ξενόφερτα και αρρωστημένα εκπαιδευτικά προγράμματα και την κοσμοσώτειρα απλότητα του Εκκλησιαστικού Γεγονότος την αντικαταστήσαμε, εν πολλοίς, με τα πάσης φύσεως επινοήματα της ανθρωποκτόνου εκκοσμίκευσης.

Έτσι όμως, και στις δυο περιπτώσεις, είναι ολοφάνερο ότι αγγίξαμε τα όρια της αίρεσης. Και, ως γνωστόν, η αίρεση δεν θεραπεύει. Και δεν θεραπεύει, διότι η αίρεση, από μόνη της, είναι αρρώστια βαριά και δυσίατη.

Για τις σημερινές αγωνίες και τα άγχη των παιδιών μας, χιλιάδες ψυχίατροι, χιλιάδες κοινωνιολόγοι και άλλοι τόσοι περισπούδαστοι παιδαγωγοί καταφέρνουν, όπως φαίνεται, ελάχιστα.

Ενώ, για τα άγχη και τις μεγάλες αγωνίες των παππούδων μας, έφτανε και περίσσευε στο χωριό η ειρηνοποιός και αγιαστική παρουσία ενός παραδοσιακού δασκάλου και ενός ενάρετου και απλού παπά...

Παρίσι, Ημέρα Ευρώπης: Βίντεο παρουσιάζει το ιταλικό περίπτερο να μεταδίδει ελληνική παραδοσιακή μουσική!

Στις 9 και 10 Μαΐου το Παρίσι τίμησε την Ημέρα της Ευρώπης, με αρκετές εκδηλώσεις και μεταξύ άλλων με καλλιτεχνικά δρώμενα στον προαύλιο χώρο του l'Hôtel de Ville de Paris. 

Στο τρίτο λεπτό του video υπάρχει το περίπτερο της Ελλάδας και σκηνές δευτερολέπτων με παραδοσιακό χορό του Λυκείου Ελληνίδων.

Συγκεκριμένα η εικόνα δείχνει «φωτογραφικά» την κα Νάγια Receveur-Χρονοπούλου - του εκεί γραφείου του ελληνικού Τουρισμού και το συγκρότημα του Λυκείου Ελληνίδων να χορεύει.

Η σκηνή κόβεται απότομα και ενώ η ελληνική μουσική συνεχίζεται, ο φακός πηγαίνει στο περίπτερο της Ιταλίας, η οποία «ακούει» ελληνική μουσική!

Τηλεοπτικά ευτράπελα, συμβαίνουν και εις Παρισίους!..

Διαδώστε το!..

Αυξήθηκε το πρωτογενές πλεόνασμα κατά 0,44 ευρώ!

Μόλις αναρτήθηκε στο f/b μία παρέμβαση του ήρωα* στρατηγού Δημήτρη Αλευρομάγειρου, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρει, ότι κατέθεσε ηλεκτρονικά τη φορολογική του δήλωση και από τον τραπεζικό λογαριασμό του στον οποίο μπαίνει αποκλειστικά η σύνταξη, του είχαν καταγραφεί έσοδα από τόκους 2,88 ευρώ και του έγινε κράτηση 0,44 ευρώ! 
Έτσι, με το χιούμορ που τον διακρίνει, ο στρατηγός διερωτάται: «Αυτό τώρα προστίθεται στο πρωτογενές πλεόνασμα;». Τι να πει ο άνθρωπος… 
* Στον Δημ. Αλευρομάγειρο οφείλεται η διάσωση της Λευκωσίας από τους Τούρκους εισβολείς. Ένας ήρωας του Ελληνικού Στρατού, που τιμούν οι Κύπριοι και η ιστορία.

Δεν "φουντάρησε" τυχαία η ΔΗΜΑΡ - Υπήρχε "ιστορικό"!

Αναστάτωση στη ΔΗΜΑΡ λόγω της μεγάλης ήττας που υπέστη το κόμμα του Φώτη Κουβέλη. 

Πολλά ακούγονται αλλά ως κύρια αιτία της ήττας, θεωρείται η συμμετοχή και η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση...

Μακάρι να ήταν μία η κυρίως αιτία, αλλά θα υπάρχουν και άλλες!

Ίσως μία από τις "άλλες" κυρίως αιτίες να είναι ότι η ΔΗΜΑΡ έχει χάσει προ πολλού το προσφυγικό στοιχείο. Δηλαδή, τους απόγονους των ξεριζωμένων της Κωνσταντινούπολης και της Αν. Θράκης, της Σμύρνης, της υπόλοιπης Μικράς Ασίας και του Πόντου. Που σημαίνει τη… μισή Ελλάδα!

Όμως, υπάρχει και ένα άλλο μεγάλο μέρος πληθυσμού, που θεωρεί αναξιοπρεπές να… συνωστίζεται και να συγχρωτίζεται με ανιστόρητους ιστορικούς των οποίων κάποιες δηλώσεις, θα ζήλευαν και οι πιο πορωμένοι κεμαλιστές.

Με τις καλύτερες προδιαγραφές ξεκίνησε η ΔΗΜΑΡ. Έχοντας έναν ηγέτη με ήθος και στελέχη "καθαρά", είχε όλα τα φόντα για να σημειώνει μία συνεχή και σταθερή άνοδο. 

Όμως, σύντομα εμφανίστηκαν κάποιοι "διάττοντες" που με κάτι περίεργες δηλώσεις τους, που περνούσαν απαρατήρητες από την ηγεσία, σιγά-σιγά κατάφεραν να διώξουν κόσμο. 

Ώσπου, φτάσαμε στο 1,3% και στο "κατεπείγον" συνέδριο. Έκτακτα!

Το παράπονο του Μήτσου, επειδή "πιάνεται Μήτσος"!

Με υπογραφή: ΚΥΡ (www.i-kyr.gr)

"ΝΑΙ" σε μιά άλλη Ευρώπη - "ΟΧΙ" στην αποχή!

Οι ευρωεκλογές δίνουν τη δυνατότητα στους ευρωπαϊκούς λαούς να επηρεάσουν τη μελλοντική πολιτική πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκλέγοντας τούς 751 βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Η Ελλάδα θα εκλέξει 21 ευρωβουλευτές και άλλους 6 η Κύπρος. Σημειώνεται ότι από τον Ιούλιο του 2013 που εντάχθηκε η Κροατία στην ΕΕ, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απαρτίζεται από 766 βουλευτές. Ωστόσο, στις φετινές εκλογές ο αριθμός αυτός θα μειωθεί στους 751 ευρωβουλευτές και θα διατηρηθεί στο ίδιο επίπεδο και στο μέλλον.

Οι 751 βουλευτές του ΕΚ θα εκπροσωπούν περισσότερους από 500 εκατομμύρια πολίτες σε 28 κράτη μέλη. Βάσει των Συνθηκών της ΕΕ, οι έδρες κατανέμονται μεταξύ των κρατών σύμφωνα με την αρχή της «φθίνουσας αναλογικότητας», το οποίο σημαίνει ότι οι χώρες με μεγαλύτερο πληθυσμό διαθέτουν περισσότερες έδρες από τις μικρότερες χώρες, αλλά και ότι οι μικρότερες χώρες διαθέτουν μεγαλύτερο αριθμό εδρών σε σχέση με εκείνον που θα διέθεταν εάν εφαρμοζόταν αυστηρή αναλογικότητα.

Οι εκλογές αυτές 
είναι διαφορετικές…

Καθώς η Ένωση καταβάλλει προσπάθειες για να εξέλθει από την οικονομική κρίση και οι ηγέτες της προβληματίζονται σχετικά με το πώς θα κινηθούν στο μέλλον, αυτές οι εκλογές αναδεικνύονται ως οι σημαντικότερες ευρωεκλογές που έχουν διεξαχθεί μέχρι σήμερα.

Με τις εκλογές αυτές θα δοθεί η δυνατότητα στους ψηφοφόρους να εκφράσουν όχι μόνο τη γνώμη τους για τις προσπάθειες των ηγετών της ΕΕ να αντιμετωπίσουν την κρίση στη ζώνη του ευρώ, αλλά και την άποψή τους όσον αφορά τα σχέδια για μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση. 
Επιπλέον, πρόκειται για τις πρώτες εκλογές που διενεργούνται από την εκχώρηση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σειράς σημαντικών νέων εξουσιών, βάσει της Συνθήκης της Λισαβόνας του 2009.

Μια βασική αλλαγή που εισήγαγε η εν λόγω Συνθήκη, είναι ότι το φθινόπωρο του 2014, όταν τα κράτη μέλη της ΕΕ θα διορίσουν τον νέο Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που θα διαδεχθεί τον περιβόητο José Manuel Barroso, θα πρέπει, για πρώτη φορά, να λάβουν υπ’ όψιν* τα αποτελέσματα των εκλογών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. 

Το νέο Κοινοβούλιο πρέπει να εγκρίνει τον εν λόγω υποψήφιο: ουσιαστικά, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στη Συνθήκη, «εκλέγει» τον Πρόεδρο της Επιτροπής. Αυτό σημαίνει ότι -κατά κάποιο τρόπο- οι ψηφοφόροι έχουν σαφή λόγο στην επιλογή του επικεφαλής της κυβέρνησης της ΕΕ. 

* Επ’ αυτού, όρκος δεν δίνεται…

Με... τέσσερις λέξεις "γράφεται" το μέλλον του Πειραιά!

Τρία σκληρά "ντέρμπυ", αλλά χωρίς εκπλήξεις στον Πειραιά

Με τρία σκληρά εκλογικά "ντέρμπυ" ξημερώνει η αυριανή Κυριακή με το "τοπίο" επιβαρύνεται από ευρωεκλογές...
Στην Αττική, Δούρου με Σγουρό, στην Αθήνα Καμίνης με Σακελλαρίδη και στον Περαιά Μώραλης με Μιχαλολιάκο... 
Ενώ σε Αθήνα και Αττική, τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας αναμένονται με ανυπομονησία για το τι θα βγάλει η κάλπη, στον Πειραιά η ανυπομονησία θα υπάρχει μόνον για το ποσοστό διαφοράς μεταξύ του Γιάννη Μώραλη και του Βασίλη Μιχαλολιάκου, με βάση τις τελευταίες προβλέψεις και τα στοιχήματα που παίζονται...

Θά ‘βαζα τα κλάματα για λογαριασμό τους. Αλλά ντρέπομαι.

Του 

Δημήτρη 

Κωνσταντάρα

Τετάρτη πρωί, κρατούσα στο αριστερό μου χέρι του λουρί του Λάκη γιατί είχαμε μόλις τελειώσει την πρωινή μας βόλτα στη Φωκίωνος και στο δεξιό τα δυο καπουτσίνο και το κουλούρι που είχα αγοράσει από το «Έβερεστ» και μοιραζόμαστε κάθε πρωί με τη γυναίκα μου τη Βίκυ.

Κατευθυνόμουνα στο σπίτι όταν σχεδόν έπεσε επάνω μου ένας πενηντάρης κύριος, σχετικά καλοντυμένος, με προσεκτικά «ξυρισμένο» το αξύριστο πρόσωπό του. Σταμάτησα. Αυτός πλησίασε, σχεδόν κόλλησε τη μούρη του στη δικιά μου και μου είπε σιγά:

«Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος που η Χρυσή Αυγή πήρε τα ποσοστά που πήρε στο Δήμο Αθηναίων. Ιδιαίτερα εδώ στη γειτονιά. Μπράβο».

Έκπληκτος, έκανα ένα βήμα δεξιά γιατί είχε τρομάξει και το σκυλί και οι καφέδες «τραμπαλίζονταν» στο χέρι μου… Του είπα «Συγχαρητήρια» και τον προσπέρασα. Αυτός συνέχιζε να μου μιλάει . Αλλά σιγά. Σε 2-3 δευτερόλεπτα δεν μπορούσα καν να τον ακούσω.

«Και δεν είμαι καθόλου φασίστας…» έλεγε και συνέχιζε να μιλάει σιγά. Προχώρησα προς την είσοδο του σπιτιού και γυρνώντας λίγο, του είπα: «Και τότε γιατί μιλάς τόσο σιγά;». Κάτι συνέχιζε να λέει. Μιλώντας περισσότερο στον εαυτό μου και λιγότερο σ’ αυτόν, είπα: «Αν δεν είσαι φασίστας, τότε είσαι βλάκας. Κι αυτό είναι χειρότερο». Και μπήκα μέσα.

Σκέφτηκα, ανεβαίνοντας με το παλιό, χαλασμένο ασανσέρ της παλιάς, κάποτε «αρχοντικής» πολυκατοικίας που έχτισε ο παππούς της γυναίκας μου τη δεκαετία του ΄30, ότι κατά πάσα πιθανότητα υπάρχουν πράγματι πάρα πολλοί Έλληνες πολίτες, που χαίρονται για την άνοδο της «Χρυσής Αυγής», την ψηφίζουν και χλευάζουν περιφρονητικά εκπροσώπους της πάλαι ποτέ «αστικής τάξης» που παρά την εγκατάλειψη και την μετάλλαξη της πόλης, επιμένουν διαστροφικά να συνεχίζουν να ζουν εδώ.

Είναι δημότες της Αθήνας που ζουν την καθημερινή αθλιότητα, βρωμιά, αναρχία, χωροταξική ακαταστασία, πολυπολιτισμική πολυχρωμία και πολυφωνική διαφορετικότητα μιας πανάρχαιας πρωτεύουσας του παγκόσμιου πολιτισμού που μαστίζεται από ανεργία, εγκατάλειψη, κλειστά μαγαζιά και ανέλεγκτη εγκληματικότητα που οφείλεται απόλυτα στην άπραγη Δημοτική Αρχή και το μουδιασμένο Κράτος.

Ζουν και ξέρουν γιατί η Αθήνα έγινε έτσι αφιλόξενη για τους γηγενείς, εχθρική προς τους Αθηναίους και εκδικητική προς τους αστούς. Παρ’ όλα ταύτα, θεωρούν ότι είναι η «Χρυσή Αυγή» που μπορεί να… λύσει το πρόβλημα. Με τους δικούς της τρόπους.

Θα ΄βαζα τα κλάματα για λογαριασμό τους. Αλλά ντρέπομαι.

Κράτσα: Να προστατεύσουμε την Ελλάδα της εμπιστοσύνης

Ψήφο εμπιστοσύνης στην ευρωβουλευτή (ΝΔ) και υποψήφια στις ευρωεκλογές Ρόδη Κράτσα έδωσαν προχθές εκατοντάδες φίλοι της σε συγκέντρωση στην Αθήνα. 
Ιδιαίτερη συγκίνηση στη Ρόδη Κράτσα προκάλεσαν οι ομιλίες των πολιτικών που πέρασαν από τα έδρανα της Ευρωβουλής και γνώρισαν το ευρωπαϊκό της έργο, όπως:
Η επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Μαριέττα Γιαννάκου, ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης, ο ευρωβουλευτής Γιώργος Κουμουτσάκος ο πρώην ευρωβουλευτής Γιάννης Μαρίνος, υπογράμμισαν τη σημασία, σε αυτή την κρίσιμη περίοδο σοβαρών εξελίξεων για την Ευρώπη και τη χώρα μας, να ψηφιστούν άνθρωποι με εμπειρία, γνώση, διεθνείς σχέσεις, όπλα που διαθέτει η Ρόδη Κράτσα. 
Όλοι τόνισαν ότι η Ρόδη Κράτσα είναι η ευρωβουλευτής που θα στηρίξει και θα εγγυηθεί τη συνέχεια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αφού είναι η μόνη υποψήφια από τη σημερινή ευρωπαϊκή ομάδα της ΝΔ στις εκλογές της 25ης Μαΐου. 
Η Ρόδη Κράτσα στην ομιλία της κάλεσε τους πολίτες να ψηφίσουν τη ΝΔ για τη σταθερότητα της χώρας και τη συνέχιση της ευρωπαϊκής της πορείας. Μεταξύ άλλων είπε:
«Πιστεύω εξάλλου ότι οι πολίτες θα δώσουν την πρωτιά στη ΝΔ, το κόμμα που κατεξοχήν εκφράζει τη σταθερή πορεία σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, και ψήφο εμπιστοσύνης στον πρωθυπουργό»  και προσέθεσε:
«Πρέπει να εκλέξουμε μία ισχυρή ομάδα από τη ΝΔ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να υποστηρίξουμε μια καλύτερη Ευρώπη με περισσότερες δυνατότητες και ευκαιρία για τους λαούς της».

Και όμως, η Κουμουνδούρου δεν κατάφερε να "πείσει"...

Πώς είναι δυνατόν να αισθάνεται ικανοποιημένος ο ΣΥΡΙΖΑ από τα αποτελέσματα; Από τη στιγμή που δηλώνεται ότι οι εκλογές είναι κάτι παραπάνω από αυτοδιοικητικές, πώς είναι δυνατόν να συγκρίνονται τα αποτελέσματα με τις προηγούμενες δημοτικές και όχι με το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να πείσει τον κόσμο; 
Με τόσα που έχει υποστεί ο Έλληνας από τα μνημόνια, τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να ήταν πολύ μεγαλύτερα και με την πρώτη να είχε πάρει δήμους σαν της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και άλλων μεγάλων πόλεων. Και όχι να εξαφανίζεται στον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη, ενώ να δίνει αγώνα, μήπως και πάρει την Αθήνα και την περιφέρεια Αττικής... 
Βέβαια, υπάρχει η δικαιολογία ότι είναι νέο κόμμα και μάλιστα πως λειτουργεί δημοκρατικά. Ναι, αλλά οι διαφορετικές απόψεις συζητούνται στα κομματικά όργανα και όχι στα τηλεπαράθυρα! 
Μπορεί όλοι να θέλουν να γίνουν… αρχηγοί ή τουλάχιστον να γίνονται δεκτές οι απόψεις τους, όμως δεν είναι η στιγμή για τέτοιου είδους «υπόκωφες» αντιπαραθέσεις. 
Πώς να πειστεί ο ταλαίπωρος ο Έλληνας, όταν βλέπει, πως το εν δυνάμει κυβερνών κόμμα, δεν έχει να παρουσιάσει μία συμπαγή ομάδα προσώπων; 
Το κόμμα της Κουμουνδούρου, δεν σημείωσε κατακόρυφη άνοδο από μόνο του, αλλά από τη μαζική συμμετοχή πολιτών, εκ των οποίων αρκετοί μπορεί να μην είναι ούτε καν αριστερίζοντες! 
Είναι δεδομένο πια, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα καθαρά αριστερό αστικό κόμμα και όχι κάποια «επαναστατική» κίνηση. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από κάποια ηγετικά στελέχη του και μην έχουν την εντύπωση ότι στέρηση, ανεργία και μνημόνια άλλαξαν την ιδεολογία εκατομμυρίων Ελλήνων, που μέχρι χθες ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ ή και Νέα Δημοκρατία. Γιατί έτσι και συνεχίσει να μην γίνεται αντιληπτό αυτό, τότε δεν αποκλείεται η επιστροφή στα μονοψήφια ποσοστά…

Διώξεις και "τηλεβομβαρδισμοί" ενισχύουν την Χρυσή Αυγή

Το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή ήρθε πρώτο κόμμα στον υποβαθμισμένο Κολωνό και στο "γκλαμουράτο" Κολωνάκι, αποδεικνύει αυτό που είχε επισημανθεί προ καιρού στο "Εδώ Αθήναι". Ότι:  

Έτσι και κλείσουνε φυλακή και τους υπόλοιπους χρυσαυγίτες βουλευτές, τότε η Χρυσή Αυγή θα βγει πρώτο κόμμα! Και όπου γινόταν επίσης η επισήμανση πως: Στη Χρυσή Αυγή "απαντάς" μόνον με τον λόγο και τηρώντας τους νόμους και το Σύνταγμα. 

Πού ακούστηκε να προφυλακίζονται βουλευτές -ακόμη και αρχηγός κόμματος- χωρίς να τους έχει αρθεί η ασυλία και να έχουν καταδικαστεί;

Παρά τα όσα έχουν γραφτεί, η "βιομηχανία" παραγωγής χρυσαυγιτών καλά κρατεί και λειτουργεί όπως κάποια άλλη "βιομηχανία" περασμένων δεκαετιών που παρήγαγε... "επικινδύνους κομμουνιστάς"! 

Βέβαια, είναι ευνόητο πως η ιστορία δεν διδάσκει τους πάντες, αλλά να μην διδάσκει και τους ιθύνοντες των δύο κομμάτων εξουσίας; Μα, τι να πει κανείς...

Με τόσο "πότισμα στον κήπο" της Χρυσής Αυγής, θα την κάνουν να φλερτάρει με τη δεύτερη θέση! Και μη χειρότερα, γενικώς!...

Άδικο το παράπονο του Άρη για τη Συγγρού...

Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος «πάτωσε», άσχετα με τους ευσεβείς πόθους μεγάλων καναλιών και διακεκριμένων τηλεπαρουσιαστών... 

Όμως, ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, έπρεπε να προσέχει και να κρατά χαμηλούς τόνους και όχι να έχει αναδείξει την υπεροψία σε δεύτερη φύση του.

Τώρα, τον ακούμε να δηλώνει την πικρία του επειδή, λέει, η Συγγρού δεν τον υποστήριξε όσο έπρεπε. Μα, η Συγγρού φταίει; Τι άλλο να έκανε η ΝΔ; 

Δύο υποψηφίους είχαν στην Αθήνα οι νεοδημοκράτες. Τι να γινόταν; Μέχρι διαγραφή έπεσε για τον Νικήτα… Ας μην είμαστε και πλεονέκτες!

Προκηρύχθηκε χθες στη Βιέννη διεθνές βραβείο ελευθερίας του Τύπου, αποκλειστικά για Έλληνες δημοσιογράφους

Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα έχει την τιμητική της στα φετινά βραβεία της Ελευθερίας του Τύπου που διοργανώνουν οι «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα» (ΔΧΣ). 

Αναλυτικά αποκλειστικά για δημοσιογράφους από την Ελλάδα προκηρύσσει το φετινό «Βραβείο Ελευθερίας του Τύπου 2014» η διεθνής οργάνωση «Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα», όπως ανακοινώθηκε σήμερα από την οργάνωση στη Βιέννη.

«Με αυτό το Βραβείο θέλουμε να υποστηρίξουμε δημοσιογράφους στην Ελλάδα, άνδρες και γυναίκες, που με κίνδυνο της δικής τους ασφάλειας, έχουν δεσμευτεί και υπηρετούν τα διεθνή κεκτημένα της Ελευθερίας του Τύπου και της Ενημέρωσης», τόνισε σε δηλώσεις της στη Βιέννη η πρόεδρος του αυστριακού τμήματος των ΔΧΣ, Ρουμπινή Μέρινγκ. 

Όπως τονίζεται στην προκήρυξη του βραβείου της διεθνούς οργάνωσης, στην Ελλάδα χιλιάδες δημοσιογράφοι είναι άνεργοι, δημόσια ενημέρωση και γνώμη βρίσκονται στα χέρια λίγων εκδοτικών συγκροτημάτων, ενώ σε ό, τι αφορά την Ελευθερία του Τύπου στον φετινό σχετικό κατάλογο ΔΧΣ, η Ελλάδα έχει πέσει κατά 14 θέσεις και κατατάσσεται πλέον στην 99η θέση ανάμεσα σε 180 χώρες. 

Το Βραβείο Ελευθερίας του Τύπου 2014 συνοδεύεται από ποσό 6.000 ευρώ και θα απονεμηθεί τον ερχόμενο Δεκέμβριο, ενώ οι εργασίες συμμετοχής στον διαγωνισμό θα πρέπει να κατατεθούν έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2014. 

Οι εργασίες θα πρέπει να αναφέρονται σε θέματα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μπορεί να είναι δημοσιεύσεις στον έντυπο ή ηλεκτρονικό Τύπο, όπως επίσης ραδιοτηλεοπτικές σειρές ή βιβλία, που δημοσιεύτηκαν ή παρουσιάστηκαν σε ελληνικό μέσο ενημέρωσης μεταξύ της 3ης Μαΐου 2013 και της 3ης Μαΐου 2014. 

Πηγή: thepressproject.gr

Η επέτειος της Άλωσης της Πόλης στο Πολεμικό Μουσείο

Μέχρι πότε θα αποτελεί ταμπού, η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης...

19 Μαΐου: Μαύρη επέτειος για τους Ποντίους

1.000.000 πρόσφυγες, 

353.000 σφαγιασθέντες,

100.000 ορφανά, 

50.000 αγνοούμενοι.

Του 

Φώτη Μιχαήλ

Ιστορικές μαρτυρίες μάς βεβαιώνουν ότι, κατά τον 8ο π.Χ. αιώνα, Έλληνες από την Μίλητο ίδρυσαν στον Πόντο τις πόλεις Σινώπη, Αμισό (Σαμσούντα) και Τραπεζούντα. Με άλλα λόγια η ιστορική μας μόνιμη παρουσία στον Πόντο ξεκινάει από το 800 π.Χ., και φτάνει ακμάζουσα μέχρι περίπου τον Α' παγκόσμιο πόλεμο.

Τότε είναι, που η τουρκική βαρβαρότητα, σε συνεργασία με Γερμανούς στρατιωτικούς, κατάφερε, μετά από 28 αιώνες συνεχούς παρουσίας, να ξεριζώσει από τις πατρογονικές του εστίες τον Ελληνισμό του Πόντου, και να οδηγήσει στον θάνατο πάνω από 353.000 Έλληνες Ποντίους.

Οι διώξεις των Ποντίων από τους οπαδούς του Κεμάλ, που ήθελαν να εξισλαμίσουν ολόκληρη την τότε τουρκική επικράτεια, είχαν αρχίσει από το 1911. Χίλια περίπου ελληνικά σχολεία μπήκαν, τότε, κάτω από αυστηρό τουρκικό έλεγχο, απαγορεύτηκε η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και κλείστηκαν όλοι οι πολιτιστικοί, εθνικοί και πολιτικοί σύλλογοι του Ποντιακού Ελληνισμού.

Το 1915 οι διώξεις στον Πόντο εντάθηκαν δραματικά. Φανατικοί Τούρκοι εθνικιστές, σε συνεργασία με την τουρκική αστυνομία, οργάνωσαν ανελέητες επιθέσεις με εμπρησμούς, λεηλασίες, βιασμούς και δολοφονίες αθώων αμάχων.

Από το 1914 μέχρι το 1918, πάνω από 100.000 Έλληνες του Πόντου εκτοπίσθηκαν στα βάθη της Μικράς Ασίας, από τους οποίους οι περισσότεροι πέθαναν στον δρόμο από το ψύχος και τις κακουχίες.

Στα χρόνια εκείνα, Πόντιοι αντάρτες βγήκαν στα βουνά για αντίσταση, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά πράγματα, για να σταματήσουν τις μαζικές δολοφονίες. Από την άλλη μεριά οι σύμμαχοι, ενώ γνώριζαν για τις ωμότητες και την θηριωδία των Τούρκων, μας άφησαν εντελώς αβοήθητους.

Στις 19 Μαΐου του 1919, με εντολή του Μουσταφά Κεμάλ, αρχίζει, σε ολόκληρο τον Πόντο, η δεύτερη φάση της Γενοκτονίας. Όλα τα εναπομείναντα ελληνικά χωριά ισοπεδώνονται, και σχεδόν 150.000 αθώοι άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά αφανίζονται με φωτιά και μαχαίρι.

Από το 1994, η Ελληνική Πολιτεία όρισε την 19η Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.

Το σχετικό Π.Δ., για την 19η Μαΐου, προβλέπει δοξολογίες, πανηγυρικούς, φωταγωγήσεις και σημαιοστολισμούς Δημοσίων καταστημάτων.

Η 19η Μαΐου, όμως, δεν είναι γιορτή. Η 19η Μαΐου είναι Μνημόσυνο... Και τα μνημόσυνα οφείλουμε να τα κάνουμε ακριβώς στην ημέρα τους, και όχι να τα μεταθέτουμε ελαφρά τη καρδία, όπως κάναμε φέτος λόγω ευρωεκλογών.

Τελικά, τι είναι αυτό που βαραίνει περισσότερο στην συνείδησή μας;

Η Μνήμη των αναρίθμητων αδίκως σφαγιασθέντων προγόνων μας ή οι εκλογές των ευρωπαίων, που τότε μας εγκατέλειψαν και σήμερα λένε πως τάχα ενδιαφέρονται για μας;

Μετά απ' όλα αυτά, αναρωτιέται κανείς:

Μέχρι πότε θα συνεχίσει να αποτελεί ταμπού, στο ελληνικό και ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το θέμα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας και της Θράκης;

Μέχρι πότε θα είναι εκτός ύλης σε Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια, τα κεφάλαια, που αναφέρονται στην Γενοκτονία;

Μέχρι πότε θα συνεχίζουμε, χωρίς ντροπή, να στεφανώνουμε, στην Άγκυρα, το μνημείο του εξολοθρευτή μας Μουσταφά Κεμάλ;

Μέχρι πότε θα χορεύουμε ''ζεϊμπεκιές'', θα στήνουμε ''κουμπαριές'', και θα στέλνουμε την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στην πρωτεύουσα της Τουρκίας, για να συμμετέχει στα ''δοξαστήρια'' του Κεμάλ;

Μέχρι πότε θα αδρανούμε μπροστά στον επιχειρούμενο εκτουρκισμό των Ελλήνων Ρομά και Πομάκων της Θράκης μας;

Μέχρι πότε θα ανεχόμαστε την ύπουλη, προκλητική και ανθελληνική δράση του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής;

Μέχρι πότε θα επιμένουμε στην απόφαση για ίδρυση τομέα ισλαμικών σπουδών στην Θεολογική Σχολή του Α.Π.Θ.;

Μέχρι πότε οι πολιτικοί και οι διπλωμάτες μας θα παραμένουν σχεδόν αδρανείς μπροστά στην μεγάλη μας Εθνική Επιταγή, που λέγεται ''Διεθνής Αναγνώριση της Γενοκτονίας'';

Με δυό λόγια: Μέχρι πότε θα συνεχίζουμε να φερόμαστε υβριστικά απέναντι στο ένα εκατομμύριο προσφύγων, στα 353.000 θύματα της κεμαλικής θηριωδίας, στα 100.000 ορφανά και τους 50.000 αγνοουμένους;