Ο καθ. Δημ. Μάρδας, για τη διόγκωση του ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού του 2009

Το έλλειμμα του κρ. προϋπολογισμού του 2009 εκτινάχθηκε από το 5,2 δισ. στα 30 δισ. ευρώ ή στα 36 δισ. ευρώ κατά μια άλλη προσέγγιση. 

Όλη η συζήτηση περί «μαγειρέματος» των δεδομένων επικεντρώνεται στη διαφορά των δυο τελευταίων αριθμών (το 30 και 36). 

Ως προς την εκτίναξη του ελλείμματος από το 5,2 δισ. στα περίπου 30  δισ. ευρώ ή έστω στα 25-28 δισ. ευρώ, αυτό θεωρείται επουσιώδες;

Του 

Δημήτρη Μάρδα

Καθηγητή 

Τμήματος Οικονομικών 

Επιστημών του ΑΠΘ

Αναζωπυρώνεται η πολιτική αντιπαράθεση, με αφορμή την κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος, σε βάρος του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ και στελεχών του Γενικού Λογιστικού του Κράτους. Αιτία, η καταγγελλόμενη τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος του κρατικού προϋπολογισμού του 2009.

Ως προς τα στοιχεία του 2009, σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση για τον κρατικού προϋπολογισμό εκείνης της χρονιάς του Υπουργού Οικονομικών (Αλογοσκούφη), που έλαβε χώρα τον Νοέμβριο του 2008, το έλλειμμα του 2009 θα ανερχόταν σε 5,2 δισ. ευρώ. Τότε, το Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδος (ΟΕΕ), στο πλαίσιο της καθιερωμένης έκφρασης απόψεων για τον εν λόγω προϋπολογισμό, σημείωνε ότι το προϋπολογισθέν έλλειμμα ήταν ιδιαίτερα χαμηλό και ανακριβές.

Λίγους μήνες μετά, επί της ιδίας κυβέρνησης, επιβεβαιώθηκαν οι εκτιμήσεις του ΟΕΕ. Έτσι σύμφωνα με το Πρόγραμμα Σταθεροποίησης και Ανάπτυξης (ΠΣΑ) των αρχών του 2009, το εξεταζόμενο έλλειμμα θα εκτινασσόταν στα 9,4 δισ. ευρώ.

Με τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009, παραμονές σύνταξης του προϋπολογισμού και με την κατάθεση από τον κο Παπακωνσταντίνου της εισήγησης του κρατικού προϋπολογισμού του 2010 (για πρώτη φορά σε… στικάκι!), η εκτίμηση για το έλλειμμα του 2009 άλλαξε προσεγγίζοντας τα 30,6 δισ. ευρώ. Ο χρόνος ανάμεσα στη διενέργεια των εκλογών και την παρουσίαση στη Βουλή του κρατικού προϋπολογισμού ήταν ιδιαίτερα μικρός.

Έτσι, θεωρήθηκε ότι η νέα εκτίμηση των 30,6 δισ. ευρώ, δεν επηρεάστηκε από διάφορα «μαγειρέματα» ή ότι η οποιαδήποτε «ανακατοσούρα» στις δαπάνες και έσοδα του προϋπολογισμού του 2009 θα ήταν περιορισμένης εμβέλειας.

Πράγματι, η απελθούσα κυβέρνηση γνώριζε ακριβώς τι γινόταν έως τον Οκτώβριο του 2009, τόσο στις δημόσιες δαπάνες όσο και στα έσοδα. Απέμεναν όμως τρεις ολόκληροι μήνες με άγνωστο μέλλον έως προς τις οικονομικές εξελίξεις του τέλους του 2009.

Με τα απολογιστικά στοιχεία για τον εν λόγω προϋπολογισμό, της περιόδου του Φεβρουαρίου του 2010, το επίμαχο έλλειμμα εκτινάχθηκε στα 36,1 δισ. ευρώ.

Η θεαματική αυτή διαφορά ανάμεσα στα 30,6 δις και τα 36,1 δισ. μπορεί να οφείλεται είτε σε μεταφορές δαπανών από το 2010 στο 2009 είτε σε μεταφορές εσόδων από το 2009 στο 2010 ή στις κακές εκτιμήσεις του Οκτωβρίου του 2009 για το κλείσιμο της χρονιάς.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η διόγκωση στα 36,1 δισ. ευρώ, μας έριξε στην αγκαλιά του ΔΝΤ και οι ομολογουμένως πρωτόγνωροι και κακότεχνοι χειρισμοί της περιόδου των αρχών του 2010 ήταν η κύρια αιτία του τότε Μνημονίου.

Οι υποστηριχτές αυτής της άποψης υπονοούν άραγε ότι με έλλειμμα, το 2009, της τάξης περίπου των 30 δισ. ευρώ ή έστω λίγο χαμηλότερο, της τάξης των 25-28 δισ. ευρώ και με χρέος που κάλπαζε εδώ και χρόνια (σε απόλυτες τιμές) δε θα συνέβαιναν όσα συνέβησαν; Από την άλλη, υπονοούν ότι η εκτίναξη του ελλείμματος από τα 5,2 δισ. ευρώ στα 30 δισ. ευρώ (ή έστω στα 25-28 δισ.) αποτελεί ζήτημα δευτερεύουσας σημασίας;

Τα ανωτέρω ηχούν μάλλον ως κακόγουστο αστείο!. Με μαθηματική ακρίβεια οδεύαμε στο Μνημόνιο, καθώς αδυνατούσαμε να συμμαζέψουμε τα δημοσιονομικά μας ελλείμματα για χρόνια ενώ από την άλλη, σημαντικές εξελίξεις (αποβιομηχάνιση, η σε μοναδική έκταση διαφθορά κ.λπ) επιβεβαίωναν το αναπόφευκτο. Αυτό έγινε ιδιαίτερα εμφανές μετά το 2004.

Να υπενθυμίσουμε ότι οι καταναλωτικές δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού από το 2005 έως το 2009, εκτοξεύθηκαν από 48,6 δισ. ευρώ σε 71,4 δισ. (με τόκους εξόφλησης των δανείων του κράτους που άρχισαν το 2005 από 9 δισ. και κατέληξαν αυξανόμενοι σε 12,1 δισ.το 2009).

Ως προς τις προαναφερθείσες μεταφορές των δαπανών-εσόδων από χρονιά σε χρονιά, αν και κατακριτέες, αποτελούν μια πρακτική που χρησιμοποιήθηκε κατ’ επανάληψη στη διαμόρφωση των προϋπολογισμών της χώρας (βλ. Απογραφή του 2004).

Οι ανωτέρω δυσμενείς εξελίξεις της ελληνικής οικονομίας, όπως και ο περιορισμένος δυναμισμός της, όλα λοιπόν ήταν γνωστά στους «εκτελεστές» των οίκων αξιολόγησης και των μεγαθηρίων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, πριν την εκδήλωση της δικής μας κρίσης το 2010.

Το ερώτημα που απομένει να απαντηθεί είναι το εξής: Γιατί οι οίκοι αξιολόγησης μας κρατούσαν βαθμολογικά σε υψηλό σημείο, όταν όλα γύρω στη χώρα μας εμφανώς κατέρρεαν; 

Έγιναν λάθος εκτιμήσεις και υπολογισμοί (όπως με τη Lehman Brothers ή όπως με τους διαβόητους πολλαπλασιαστές του ΔΝΤ) ή όλα εξελίχθηκαν κατά τους σχεδιασμούς ενός πανίσχυρου διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, που στην ουσία συγκυβερνά στον πλανήτη;

Σε κάποιους σαν τον Γιάννη Βούλτεψη χρωστάει την έδρα της η κυρία Ραχήλ Μακρή...

Η Σοφία Βούλτεψη διατήρησε
όσο γινόταν την ψυχραιμία της

Πολλά γράφτηκαν -και δικαιολογημένα- για τον καβγά μεταξύ των βουλευτών Σοφίας Βούλτεψη (ΝΔ) και της Ραχήλ Μακρή (ΑΝΕΛ), σε στιγμή συνεδρίασης της Ολομέλειας της Βουλής.

Το τι ακούστηκε δεν λέγεται και είναι να αηδιάζει κανείς για το θράσος και την αγένεια της βουλευτού των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» (παραμένει ακόμα;). Και όχι μόνον για το πρόσωπο της αξιοπρεπούς -κατά γενική ομολογία- βουλευτού και κοινοβουλευτικής εκπροσώπου της ΝΔ, αλλά και για τη μνήμη του Γιάννη Βούλτεψη – «πατέρα» και δάσκαλου εκατοντάδων Ελλήνων δημοσιογράφων.

Αν ήξερε η κυρία Ραχήλ Μακρή, για ποιόν αναφερόταν, σίγουρα θα ντρεπόταν για τα όσα εκστόμισε. 

Διότι, αν δεν υπήρχαν δημοσιογράφοι και αγωνιστές σαν τον Γιάννη Βούλτεψη, ίσως στα βουλευτικά έδρανα να βλέπαμε διορισμένα μέλη Συμβουλευτικών Επιτροπών και όχι εκλεγμένους εκπροσώπους άμεσα από τον λαό.

Όσον αφορά την κυρία Σοφία Βούλτεψη, η στάση της υπήρξε ανάλογη με την αγωγή της και το ήθος της τιμά την μνήμη του πατέρα της. 

Ο Δημήτρης Κωνσταντάρας γράφει για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Το… φόβητρο της Βουλής

Του 

Δημήτρη 

Κωνσταντάρα

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν έχει ακόμη συμπληρώσει χρόνο ως βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και έχει «καταφέρει» να ασχολούνται όλοι μαζί της, να μην την θέλει κανείς βουλευτής άλλου κόμματος κοντά του στην τηλεόραση, να εκνευρίζονται όλοι όταν παίρνει το λόγο στις επιτροπές της Βουλής και γενικά να την …αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Γιατί; Γιατί μιλάει.

Αρκετές φορές μιλάει πολύ, άλλες φορές «ξεφεύγει» και είναι πολύ επιθετική, χρησιμοποιεί «κακές λέξεις» - με την κοινοβουλευτική έννοια δηλαδή- διακόπτει κάθε φορά που βρίσκει ευκαιρία, «πετάγεται» μέσα σ΄όλα, εκνευρίζει τους άλλους με αποτέλεσμα να κατηγορείται σφοδρότατα –κυρίως από την παλιά φρουρά» των Κοινοβουλευτικών - ότι ξεπερνά τα όρια, ξεφεύγει από την «κοινοβουλευτική τάξη», δημιουργεί νέα πρότυπα και νέους κανόνες και δεν σέβεται πρόσωπα και «καταστάσεις».

Η αλήθεια είναι ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου τα κάνει όλα αυτά. Αυτό που δεν ξέρω είναι αν έχει δίκιο ή άδικο να συμπεριφέρεται έτσι όπως συμπεριφέρεται, αν αυτοί εναντίον των οποίων καταφέρεται έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται, αν τα κοινοβουλευτικά «εεσκαμμένα» καλώς υπάρχουν και δεν πρέπει ποτέ να ξεπερνιώνται, αν ο καθωσπρεπισμός του κοινοβουλίου ορθώς υπαγορεύει κάποιους κανόνες, αν οι παρουσιαστές των εκπομπών της τηλεόρασης αντιδρούν από τη συμπεριφορά της ή αν την επιλέγουν γι αυτήν, αν το κόμμα της θεωρεί ότι κάνει καλά τη δουλειά της, αν είναι αποτελεσματική….διότι όλα – όπως ξέρετε- κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

Γεννημένη στην Αθήνα, το 1976, κόρη ενός σπουδαίου πολιτικού – του Νίκου Κωνσταντόπουλου- και μιας σπουδαίας δημοσιογράφου – της Λίνας Αλεξίου- η Ζωή είναι δικηγόρος, μέλος των Δ.Σ. Αθηνών και Νέας Υόρκης, ειδικευμένη στο Eθνικό, Ευρωπαϊκό και Διεθνές Ποινικό Δίκαιο και στα Ανθρώπινα Δικαιώματα και έκανε το μεταπτυχιακό της στη Σορβόννη, με αντικείμενο το Ευρωπαϊκό Ποινικό Δίκαιο και την Αντεγκληματική Πολιτική στην Ευρώπη. Σε μια συνέντευξη που μού έδωσε για το περιοδικό Crach, τα ρώτησα : «Δέχεστε επικρίσεις για την «συμπεριφορά» σας στη Βουλή επειδή μιλάτε πολύ, διακόπτετε και δεν συμμορφώνεστε με παρατηρήσεις που σας γίνονται. Οφείλεται αυτό στο χαρακτήρα σας ή πρόκειται για τακτική για να αντιμετωπίσετε ενδεχόμενο «εχθρικό» κλίμα;». Και μου απάντησε:

«Νομίζω ότι δεν κάνω τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από αυτό που θα έκανε ο κάθε πολίτης. Δεν ζήτησα την ψήφο των συμπολιτών μου για να παρακολουθώ «σεμινάρια» από εκείνους που κατέστρεψαν τη χώρα και συνεχίζουν να μας οδηγούν στον όλεθρο, γαντζωμένοι στην εξουσία. Δεν θα επέτρεπα ποτέ στον εαυτό μου να μην ρωτήσω αυτά που πρέπει και να μην αντιδράσω όταν πρέπει, στο όνομα μιας υποκριτικής πολιτικής ορθότητας, που προστατεύει εκείνους που ασύδοτα και αμετροεπώς περιαυτολογούν την ίδια ώρα που κανιβαλίζουν τις ζωές μας.

Ο απλός βουλευτής έχει τις περισσότερες φορές από 5 έως 7 λεπτά για να τοποθετηθεί για τα πιο σοβαρά νομοσχέδια. Οι Υπουργοί μπορούν να μιλούν όποτε θέλουν από 20 λεπτά. Ο Προεδρεύων της συνεδρίασης μπορεί να μην ανοίγει καν το μικρόφωνο στον βουλευτή που ζητεί το λόγο για να παρέμβει, με αποτέλεσμα να διαστρεβλώνεται εντελώς η εντύπωση για το περιεχόμενο και την ουσία της συζήτησης.

Νομίζω ότι είναι πιο σημαντικό να διεκδικείς να ακουστεί τουλάχιστον η πραγματικότητα, από το να δίνεις την εικόνα του καλού και υπάκουου βουλευτή. Οι καλοί και υπάκουοι καταχειροκροτούσαν τον κ. Παπακωνσταντίνου, τον κ. Παπανδρέου, τον κ. Βενιζέλο όταν κατέστρεφαν τη χώρα. Το ίδιο κάνουν σήμερα με τον κ. Σαμαρά και τον κ. Στουρνάρα. Και προχθές υπάκουα ψήφισαν μόνον σε μια κάλπη, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τη μυστική ψηφοφορία, για να προστατεύσουν τον κ. Βενιζέλο από τη διερεύνηση των ποινικών του ευθυνών. Προτιμώ να μην ενσωματωθώ ποτέ σε μια τέτοια κατηγορία βουλευτών..».

Και δεν πρόλαβε να ξεκινήσει τις εργασίες της η Προανακριτική Επιτροπή για τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου όταν είχαμε το πρώτο επεισόδιο, αφού λίγο μετά την εκλογή Προεδρείου δημιουργήθηκε ένταση με πρωταγωνίστρια, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου η οποία απηύθυνε μομφή στον εκλεγέντα Πρόεδρο Χρήστο Μαρκογιαννάκη, για αναξιοπιστία και μεροληψία, με αφορμή τις πρόσφατες δηλώσεις του στον Τύπο ότι κάποιοι θα επιδιώξουν να μετατρέψουν την Επιτροπή σε «αρένα».

Στη συνέχεια, κατάφερε να συγκρουστεί και με τον αντιπρόεδρο Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη με αφορμή μια «καταγγελία» της πως οι προανακριτικές επιτροπές από το παρελθόν έως πρόσφατα δεν είχαν ποτέ αποτέλεσμα. Ο κ. Βαρβιτσιώτης της… θύμισε πως ο πατέρας της, Νίκος Κωνστανόπουλος , ήταν εξ αυτών που είχαν αθωώσει τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Αλλά και την προηγούμενη μέρα, σε συνέντευξη τύπου, η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε καταγγείλει πως υπάλληλος του ΣΔΟΕ κατέθεσε στη Δικαιοσύνη πως το ΔΝΤ ήξερε περί της λίστας και απέτρεπε δημοσίους υπαλλήλους να την αναζητήσουν, παραπέμποντας στην Ελληνική Κυβέρνηση.

Η υπόθεση της κοινοβουλευτικής και της τηλεοπτικής συμπεριφοράς της κυρίας Κωνσταντοπούλου έχει δυο «αναγνώσεις». Δεν ξέρω πώς εσείς κρίνετε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου στη Βουλή και την τηλεόραση τους τελευταίους μήνες που – είμαι σίγουρος- την παρακολουθείτε αλλά η κρίση σας έχει – ή καλύτερα θάπρεπε να έχει- γνώμονα και την απάντηση στο ερώτημα: «Πως θέλετε το σημερινό Έλληνα βουλευτή»;

Μπορεί κι εγώ να έχω εκνευριστεί αρκετές φορές από τον τρόπο που αντιδρά, φέρεται και μιλά η κυρία Κωνσταντοπούλου και να πιστεύω ότι κάπου, χρειάζεται κάποιο «φρένο». Αλλά – για να πω τη μαύρη μου αλήθεια- προτιμώ βουλευτές σαν την Κωνσταντοπούλου που μιλάνε -έστω κι αν με εκνευρίζουν- παρά βουλευτές και βουλευτίνες που κάθονται στα έδρανα , ξύνουν τα νύχια τους και γράφουν τα… απομνημονεύματά τους ή παίζουν… τρίλιζα και σουντόκου.

Το ΕΣΡ, ο Σίμος Κεδίγλου, ο "Σουλεϊμάν" και η παραπληροφόρηση

Η παραπληροφόρηση καλά κρατεί και είναι να απορεί κανείς, πώς πέφτουν θύματα του «κιτρινισμού» κάποια blogs, τα οποία φιλοξενούν αναρτήσεις, όπως αυτή του τελευταίου 48ώρου με το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο (ΕΣΡ).

Το ΕΣΡ, λοιπόν, συνήλθε σε συνεδρίαση, στην οποία παρέστησαν ο Πρόεδρός του Ιωάννης Λασκαρίδης, η Αντιπρόεδρος Ορσαλία (Λίνα) Αλεξίου, και τα μέλη Εύη Δεμίρη, Γιάννης Παπακώστας, Κωνσταντίνος Αποστολάς, Γεώργιος Στεφανάκης και Άρης Σταθάκης, με θέμα: "Μη δείχνετε ανθρώπους σε εξαθλίωση". Στην ανακοίνωσή του αναφέρεται:

"Το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης υποδεικνύει προς όλους τους τηλεοπτικούς και σταθμούς της χώρας όπως: Μην προβάλουν την εικόνα

α) προσώπων ευρισκομένων σε κατάσταση κοινωνικής εξαθλίωσης ή ενδείας άνευ ρητής ή σιωπηράς συναινέσεώς αυτών,

β) προσώπων οδηγουμένων ενώπιον των δικαστικών ή εισαγγελικών ή αστυνομικών και λοιπών αρχών άνευ ρητής ή σιωπηράς συναινέσεως αυτών".

Και η παραπληροφόρηση...

Από ομάδα «ανωνύμων» blogs, έγινε η ανάρτηση της είδησης με τον παρακάτω κοινό πρόλογο, αλλά ευτυχώς φιλοξενήθηκε και η ανακοίνωση του ΕΣΡ. Ο πρόλογος αναφέρει:

«Με εντολή της κυβέρνησης και προσωπική παρέμβαση του Σίμου Κεδiκογλου, το ΕΣΡ αποφάσισε να υποδείξει στους τηλεοπτικούς σταθμούς να μην δείχνουν πλάνα αστέγων και εικόνες εξαθλίωσης από τη σύγχρονη Ελλάδα. Με την πρωτοφανή αυτή απόφαση το ΕΣΡ περνάει σε νέα εποχή, καθώς δεν υπάρχει προηγούμενο τέτοιου τύπου λογοκρισίας».

Η ερώτηση...

Πού είδαν την κυβερνητική παρέμβαση από τον Σίμο Κεδίκογλου; Αυτό που ζητεί το ΕΣΡ δεν είναι αυτονόητο; Δηλαδή, θεωρείται δεοντολογικό να δείχνουμε ένα πολίτη πάνω από έναν κάδο σκουπιδιών, αδιαφορώντας ότι αυτός ο άνθρωπος έχει οικογένεια και περίγυρο; Πρέπει να τον εκθέτουμε ασυστόλως για να σημειώνουμε τηλεθέαση;

Επίσης, είναι δεοντολογικό να δείχνουμε ανθρώπους με χειροπέδες, οι οποίοι δεν έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα; Δηλαδή χάριν της τηλεθέασης να καταστρέφονται ζωές και καριέρες;

Όμως δεν δείχνουμε την ίδια ευαισθησία για καταδικασθέντες παιδεραστές, βιαστές, μεγαλοαπατεώνες και εμπόρους ναρκωτικών. Εκεί κάνουμε τις «κότες»! Όπως τις «κότες» κάνουν και τα μέλη του ΔΣ του ΕΣΡ σχετικά με τον «Σουλεϊμάν» και τους άλλους «ήρωες» της τουρκικής «πολιτισμικής» εισβολής. Έτσι, για να μη μας πουν και... κυβερνητικά «φερέφωνα»!

Εδώ ακούγονται τρομακτικές καταγγελίες για τα τουρκικά σήριαλς και πώς έρχονται στην Ελλάδα και δεν ακούσαμε να ασχολείται κάποιος αρμόδιος κρατικός φορέας.

Για παράδειγμα, χθες κατά την κοπή της Βασιλόπιτας του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών, ο συγγραφέας και εκδότης Γιώργος Καραμπελιάς, κατήγγειλε ανοιχτά την υπόθεση των τουρκικών τηλεοπτικών σειρών, ενώπιον βουλευτών, δημάρχων, άλλων αξιωματούχων και πλήθους προσκεκλημένων.

Μιά και το ΕΣΡ, προσπαθεί να προστατέψει τους πολίτες-θύματα της παραδημοσιογραφίας, ας δείξει την ευαισθησία του και προς το «άοπλο» τηλεοπτικό κοινό, σχετικά με την τουρκική υποκουλτούρα. Έτσι, για την τιμή των όπλων!

Σήμερα η Βασιλόπιτα των Κωνσταντινουπολιτών - Τιμώνται Τσίρκας και Καραμπελιάς

Σήμερα στις 7 μ.μ. θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Τελετών του Μεγάρου του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών (Δημοσθένους 117, Καλλιθέα) η Πνευματική Τελετή της Κοπής της Βασιλόπιτας.

Η σημερινή ημερομηνία δεν είναι τυχαία για τον Σύλλογο Κωνσταντινουπολιτών, καθώς συμπληρώνει 85 χρόνια εθνικής, πολιτισμικής και φιλανθρωπικής δράσης.

Στο πλαίσιο αυτής της επετείου οι Κωνσταντινουπολίτες πραγματοποιούν παράλληλη εκδήλωση για να τιμηθούν, ο πρόεδρος της Ενώσεως Σμυρναίων και αντιστράτηγος ε.α. Ευάγγελος Τσίρκας και ο συγγραφέας – εκδότης Γιώργος Καραμπελιάς. 

Επιστολή της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης στον Ι. Στουρνάρα για το φορολογικό

Την αναθεώρηση φορολογικών ρυθμίσεων που αφορούν τους απόδημους ζητεί με επιστολή της στον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης και Βικτωρίας. Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, ζητείται η προστασία των ομογενών έναντι του ενδεχομένου διπλής φορολόγησης αλλά και από τη γραφειοκρατία που συνοδεύει τη διαδικασία υποβολής φορολογικής δήλωσης.

Ειδικότερα, στην επιστολή, την οποία υπογράφει ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας, Βασίλης Παπαστεργιάδης, σημειώνεται, μεταξύ άλλων, ότι «ιδιαίτερες ανησυχίες έχουν εκφρασθεί από ομογενείς για την υποχρεωτική ετήσια υποβολή δικαιολογητικών, όπως «Πιστοποιητικό Φορολογικής Κατοικίας» ή «αντίγραφο της Φορολογικής Δήλωσης στο εξωτερικό» ή Βεβαίωση από μια, οποιαδήποτε, υπηρεσία του εξωτερικού για την πιστοποίηση της μόνιμης κατοικίας τους στο εξωτερικό. Και τούτο, διότι οι ρυθμίσεις αυτές πρόκειται να δημιουργήσουν επιπρόσθετα προβλήματα στους ομογενείς, καθώς στις περισσότερες των περιπτώσεων οι αρμόδιες αρχές σε διάφορες χώρες δεν εκδίδουν τέτοιου είδους έγγραφα, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται πολλοί ομογενείς.

Η διάταξη του νέου νομοσχεδίου που αναφέρει ότι αν ο φορολογούμενος κατοικεί στην αλλοδαπή, υπoχρεούται σε υποβολή δήλωσης, είναι αλληλεγγύως με αυτόν, οι αντιπρόσωποι ή οι πράκτορές του στην Ελλάδα, δημιουργεί επιπρόσθετα πρακτικά προβλήματα στους Έλληνες του Εξωτερικού, καθώς οι έως τώρα αντιπρόσωποι / πράκτορές τους στην Ελλάδα ενδεχομένως να αρνούνται να τους εξυπηρετήσουν φοβούμενοι τις οποιεσδήποτε ευθύνες όσον αφορά στις οφειλές ομογενών που έως τώρα εκπροσωπούσαν.

Παράλληλα, έντονες ανησυχίες εκφράζονται για την προσπάθεια φορολόγησης των εισοδημάτων Ελλήνων του Εξωτερικού με αποτέλεσμα να αποθαρρύνονται να επενδύουν στην Ελλάδα και ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου η πατρίδα μας έχει άμεση ανάγκη τις επενδύσεις. Οι διατάξεις του άρθρου 76 του Ν. 2238 επιφυλάσσουν κινδύνους διπλής φορολόγησης των ομογενών. Επί πλέον, η μετάθεση αρμοδιότητας από την ΔΟΥ Μονίμων Κατοίκων Εξωτερικού στις τοπικές ΔΟΥ, θα προκαλέσει πρόσθετα προβλήματα και ταλαιπωρία στους Ομογενείς, κυρίως σε εκείνους οι οποίοι ενώ φορολογούνται στη χώρα που διαμένουν για το εισόδημά που αποκτούν εκεί, στην Ελλάδα δεν θα τους θεωρούν κατοίκους εξωτερικού, με αποτέλεσμα να χάσουν όλα τα πλεονεκτήματα που είχαν μέχρι τώρα με την ιδιότητα αυτή.

Η απογοήτευση της Ομογένειας είναι μεγάλη ακόμα και με τις προβλέψεις για κατάργηση της απαλλαγής από το φόρο μεταβίβασης για ακίνητο που αγοράζουν στην Ελλάδα με συνάλλαγμα από το Εξωτερικό, το οποίο έχει ήδη φορολογηθεί στη χώρα που διαμένουν. Κύριε Υπουργέ, ευελπιστούμε ότι θα επανεξετασθούν προγραμματιζόμενες μεταρρυθμίσεις με γνώμονα πάντα την ίση και δίκαιη μεταχείριση των Ελλήνων του Εξωτερικού, λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη την τεράστια διαχρονική προσφορά της Ομογένειας προς την μητέρα πατρίδα».

Όταν δεν υπάρχει... ΜΕΤΡΟ, τότε η κυβέρνηση κάπου θα πρέπει να "ψάχνεται"

Ανυπόφορη (και) σήμερα η κατάσταση στην πρωτεύουσα, με την ακινητοποίηση όλων των ΜΜΜ, λόγω συμπαράστασης των εργαζομένων στους συναδέλφους τους του Μετρό. Κι αυτό, μετά την αυταρχική και κάπως βλακώδη απόφαση της κυβέρνησης. Ενώ υπήρχε η ευκαιρία να εξομαλυνθεί η κατάσταση, η κυβέρνηση προτίμησε να αδιαφορήσει και να προχωρήσει σε αυτή την απόφαση, για αν μην περάσει ο «τσαμπουκάς» των εργαζομένων. Λες και οι εργαζόμενοι είναι εχθροί της και μόνον οι κυβερνώντες ενδιαφέρονται για το καλό της πατρίδας.

Θα ήταν ακραίο να δεχθεί κανείς ότι η κυβέρνηση λειτουργεί προγραμματισμένα για την εξαθλίωση του λαού, παρακινδυνευμένο να υποστηρίξει ότι είναι τελείως «αούμπαμπα» και σαφέστατα «τρελλό» για να ισχυρισθεί ότι πράττει σωστά.

Το πώς καταφέρνει αυτη η κυβέρνηση να αυξάνει καθημερινώς τους αντιπάλους της, είναι μία πραγματικότητα για... «Γκίνες»! 

Στην περίπτωση που θέλει να «πέσει» υπάρχουν και πιό εύσχημοι τρόποι, που στο κάτω-κάτω δεν προβάλλουν την νοημοσύνη των μελών του υπουργικού συμβουλίου. Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία...

Συμπαράσταση στους εργαζόμενους του Μετρό, δεν εκδηλώνουν μόνον οι συνάδελφοί τους από τα άλλα ΜΜΜ, αλλά και οι δημοσιογράφοι. Χθες, το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ καταδικάζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την επιστράτευση των εργαζομένων στο «ΜΕΤΡΟ» και τις απειλές της Κυβέρνησης για σύλληψη της συνδικαλιστικής τους ηγεσίας. Καταδικάζει τα αυξανόμενα κρούσματα αυταρχισμού εναντίον όσων αγωνίζονται για τη διατήρηση των εργασιακών δικαιωμάτων και την απόκρουση της κυβερνητικής πολιτικής των μνημονίων.

Εκφράζει τη συμπαράστασή του στους εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που αγωνίζονται για συλλογικές συμβάσεις εργασίας και αξιοπρεπείς μισθούς. Η κατάργηση των ΣΣΕ σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δημιουργεί συνθήκες εργασιακής ζούγκλας και επιστροφής σε συνθήκες εργασίας που παραπέμπουν σε άλλες εποχές.

Η τρικομματική κυβέρνηση, αφού συμβιβάστηκε με την λογική Siemens στην πολιτική και την κοινωνία, ύστερα επιδόθηκε με πάθος στην κατάργηση δικαιωμάτων, ελευθεριών και τώρα οι πολιτικές αυτές επιβάλλονται και στο «ΜΕΤΡΟ» για να επιτύχουν την εσωτερική υποτίμηση της ζωής των Ελλήνων.

Είναι οι πολιτικές των μνημονίων και των φορέων που τις στηρίζουν, τις εφαρμόζουν και εκτελούν διατεταγμένες υπηρεσίες σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας.

Καλούμε τους συναδέλφους να δείξουν έμπρακτη αλληλεγγύη στους αγώνες των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και να σταματήσουν την προσπάθεια συκοφάντησης των εργατικών και κοινωνικών αγώνων.

Οικονομική παρατήρηση του καθ. Δημήτρη Μάρδα, με παράδειγμα την περίπτωση του ΟΛΘ

Η Ελλάδα, λόγω της κρίσης που τη μαστίζει, ζει στην ουσία μια εμπόλεμη κατάσταση, που δεν μας επιτρέπει -άσχετα αν το κάνουμε - να αναπαράγουμε και να εξακολουθούμε να ανεχόμαστε την κουλτούρα της αυτοκαταστροφής μας. 

…και όμως παραμένουμε πεισματικά αδιόρθωτοι!

Του 

Δημήτρη Μάρδα

Καθηγητή 

Οικονομικών Επιστημών 

του ΑΠΘ 

Μεγάλη αύξηση διακίνησης χύδην φορτίου κατά 41,14%, (δηλ. χύμα φορτίου υγρών και ξηρών εμπορευμάτων, όπως δημητριακών, σιδηρομεταλλευμάτων, λιπασμάτων, αργού πετρελαίου κ.λπ) σε σχέση με το περυσινό εννεάμηνο, Ιανουαρίου – Σεπτεμβρίου, κατέγραψε ο Οργανισμός Λιμένος Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ). Να σημειωθεί βέβαια ότι αυτή η θετική εξέλιξη σημειώθηκε μετά από μια θεαματική μείωση του χύδην φορτίου κατά 21% το 2011. 

Μειώσεις καταγράφηκαν επίσης από το 2007-9 της τάξης του 13,4% αθροιστικά. Μόνο το 2010 παρατηρήθηκε μια μικρή αύξηση στο χύδην φορτίο κατά 7,8%. Από τα ανωτέρω εύλογα προκύπτει ότι η φετινή άνοδος στην ουσία αντισταθμίζει σημαντικό μέρος των ζημιών μετά το 2007. 

Ως προς τα κοντέινερς (TEUs), εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι ο αριθμός τους ακόμη και σήμερα είναι πολύ κατώτερος από εκείνον του 2007 (το 2007 ήταν 307.254, το 2011 ήταν 205.103). Nα σημειώσουμε όμως ότι τα προϊόντα υψηλής αξίας μεταφέρονται μέσω κοντέινερς και όχι μέσω του χύδην φορτίου. 

Συχνά προτάσσεται η κρίση και η ύφεση που χαρακτηρίζει τη χώρα, ως η κύρια αιτία που επηρεάζει δυσμενώς το λιμάνι. Εδώ όμως υπενθυμίζουμε τον ρόλο ύπαρξης του συγκεκριμένου λιμανιού: Δεν δημιουργήθηκε για την τοπική αγορά αλλά μια τεράστια αγορά, αυτήν των Βαλκανίων, που όλως τυχαίως δε γνωρίζει ύφεση!

Έχοντας υπόψη τη στρατηγική θέση του ΟΛΘ και την ενδοχώρα που καλείται να εξυπηρετήσει, αυτό έπρεπε να συγκρίνεται με τα αντίστοιχα της Μασσαλίας, της Γένοβας και της Βαρκελώνης (που κατατάσσονται στα πρώτα 22 της Ευρώπης) και όχι της Ριέκας ή άλλων λιμανιών που ανέτειλαν την τελευταία δεκαετία. 

Στη δυναμική ανάπτυξης των λιμανιών και ως εκ τούτου στη διεθνή τους ταξινόμηση, κυρίαρχο ρόλο καλούνται να παίξουν οι δεξιότητες των διοικούντων! Προτάσσεται ενίοτε, ότι ο ΟΛΘ άγγιξε τα ανώτατα όρια των δυνατοτήτων του. Πώς όμως προσδιορίζονται αυτά τα όρια; Απλά χαράσσονται σε κάθε Οργανισμό από τη στρατηγική της ηγεσίας του. 

Η τελευταία αντανακλά εύλογα τις δυνατότητες των διοικούντων. Διοικητές ή Διευθύνοντες Σύμβουλοι με τα απαιτούμενα εχέγγυα μεταθέτουν τα ανώτατα όρια των δυνατοτήτων κάθε επιχείρησης προς τα άνω. Διαφορετικά, αρκούνται σε μέτριες λύσεις, που τους προσφέρουν χαμηλά ανώτατα όρια και κατά συνέπεια, χαμηλή διεθνή βαθμολογική κατάταξη. 

Η Ελλάδα, λόγω της κρίσης που τη μαστίζει, ζει στην ουσία μια εμπόλεμη κατάσταση. Αν όλοι έκαναν καλά τη δουλειά τους, ο ΟΛΘ, όπως και κάθε ΔΕΚΟ, δε θα έφθανε στο σημείο που βρίσκεται. Αν δεν ξεμπροστιάσουμε λοιπόν το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα, που ευθύνεται για τις αποδόσεις κάθε δημόσιου οργανισμού, τότε δεν πρόκειται να βελτιωθεί. 

Στο πλαίσιο αυτό, δεν μπορεί να αποφευχθεί η έκθεση κάποιων πραγματικών στοιχείων, που αν και συχνά θεωρείται άκομψη πράξη, είναι αναπόφευκτη αν όχι επιβεβλημένη. 

Έχοντας τα ανωτέρω ως εισαγωγή, παραθέτουμε κάποια ενδιαφέροντα ποιοτικά στοιχεία από τα δημοσιευμένα βιογραφικά σημειώματα των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) του ΟΛΘ, που σκιαγραφούν το εύρος της συνάφειας των γνώσεων τους με τις ανάγκες του λιμανιού. 

Τα όσα εκτίθενται μπορούν να δικαιολογήσουν την ανεπαρκή δυναμική του δεύτερου λιμανιού της χώρας, όπως και τις εξελίξεις που ζούμε. Αναλυτικότερα, ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΛΘ είναι νομικός, κομματικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και χωρίς την γνώση και εμπειρία σε θέματα πολιτικής θαλασσίων μεταφορών ή logistics ή οτιδήποτε άλλο σχετικό. Όλη του η καριέρα αναφέρεται σε θέσεις που κατείχε στο κράτος, (Ειδικός Σύμβουλος της ΕΡΤ, Ειδικός Σύμβουλος στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, Γενικός Γραμματέας Εμπορίου κ.λπ.). 

Από το βιογραφικό του δεν προκύπτει ότι ασχολήθηκε κατά το παρελθόν με τη μάχιμη δικηγορία ή με οτιδήποτε άλλο σχετικό με τον ιδιωτικό τομέα, γεγονός που θα του προσέφερε διοικητικές δεξιότητες. Ο ίδιος υποστηρίζει βέβαια ότι η θέση που κατέχει την κατέλαβε με αξιοκρατικό τρόπο! Το βιογραφικό του όμως υποδηλώνει, μέσα από τις θέσεις στο κράτος που του δόθηκαν, ότι ακολουθεί μια πορεία που χαράσσεται από άλλους. 

Πράγματι, ο Δ/νων Σύμβουλος του ΟΛΘ είναι στενός συνεργάτης και Διευθυντής του πολιτικού γραφείου του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Από τα ανωτέρω λοιπόν φαίνεται να αποτελεί μάλλον μια κλασική μορφή κρατικοδίαιτου κομματικού στελέχους, που κινείται στη σκιά ενός βαρόνου της πολιτικής εδώ και δυο δεκαετίες. 

Ως προς τα υπόλοιπα μέλη του Δ.Σ. του ΟΛΘ, τα βιογραφικά τεσσάρων μελών είναι ιδιαίτερα πλούσια δείχνοντας τις επαρκείς τους γνώσεις, όχι σε θέματα σχετικά με το λιμάνι, άλλα σε τραπεζικά, ή εμπορικού δικαίου, ή στα μαθηματικά-στατιστική και την οικονομία της γνώσης. Δεν λείπουν βέβαια από το Δ.Σ. του ΟΛΘ και στελέχη της αυτοδιοίκησης, όπως ένας δημοτικός και μια πρώην νομαρχιακός σύμβουλος. 

Ο πρώτος οικονομολόγος, υπ. Βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και η δεύτερη χημικός, έμπορος και με πλούσιο συνδικαλιστικό έργο ως μέλος της ΠΑΣΠ. Έχουν ασχοληθεί επισταμένα είτε με την αποκομιδή των αστικών απορριμμάτων / στερεών αποβλήτων, είτε με τη δομή και λειτουργία των πολιτικών κομμάτων, είτε με τα προβλήματα των νέων, δηλαδή με ό,τι ακριβώς… χρειάζεται ένα σύγχρονο λιμάνι! 

Τα μόνα μέλη του Δ.Σ. που διαθέτουν (ευτυχώς) επαρκή σχετική εμπειρία είναι οι δύο εκπρόσωποι των εργαζομένων. Αν όλοι οι ανωτέρω οδήγησαν σε άνοδο του τζίρου του λιμανιού κατά 7,88% κατά το πρώτο εννεάμηνο του 2012, μπορείτε να φανταστείτε το μέγεθος του τζίρου του ΟΛΘ (όπως και κάθε ΔΕΚΟ) αν το λιμάνι δεν έπαιζε διαχρονικά το ρόλο του παραμάγαζου των γραφείων των βαρόνων της πολιτικής της πόλης ή της χώρας; Bέβαια αξίζει να σημειωθεί ότι η υφιστάμενη Διοίκηση έχει συνδέσει το λιμάνι με την πόλη της Θεσσαλονίκης, μέσω σειράς έργων και πρωτοβουλιών (παραχώρηση αίθουσας για την ταινιοθήκη, χώροι εκθέσεων κ.λπ). 

Το ερώτημα όμως που εύλογα προκύπτει από τα ανωτέρω και έχοντας υπόψη τα όσα προσφέρουν άλλα ανταγωνιστικά λιμάνια του ΟΛΘ, είναι το εξής: Με τη θάλασσα πότε θα συνδεθεί ο ΟΛΘ; 

Από το παράδειγμα του ΟΛΘ εύλογα συνάγεται το ακόλουθο: Παρά το γεγονός ότι η χώρα είναι σε ελεύθερη πτώση, η κουλτούρα που την οδήγησε στην οικτρή θέση που βρίσκεται, εξακολουθεί πεισματικά να αντιστέκεται σε κάθε ουσιαστική αλλαγή. Έτσι, θεωρείται ακόμη και σήμερα αυτονόητο, ότι οι ΔΕΚΟ πλην εξαιρέσεων όπως κατ’ επανάληψη έχουμε τονίσει πρέπει να είναι προέκταση των γραφείων των βαρόνων της πολιτικής. 

Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι επιστήμονες θεωρούνται παρείσακτοι, ενώ κάθε ανεπάγγελτο κομματικό στέλεχος, που βαπτίζεται ως ειδικός σε κάθε θέση που του αναθέτει ο πολιτικός του μέντορας, βιώνει την αυταπάτη ότι την καταλαμβάνει με το σπαθί του. 

Μπορεί τα όσα αναφέρθηκαν να ηχούν ιδιαίτερα αιχμηρά. Αν και η κριτική αυτή είναι αποδεκτή, δε θεωρούμε όμως ότι έχουμε πολλά περιθώρια να αναπαράγουμε και να εξακολουθούμε να ανεχόμαστε την κουλτούρα της αυτοκαταστροφής μας!

Τα τελεσίγραφα προς εργαζομένους, είναι ύβρεις προς τους πολίτες

Τελεσίγραφο στους εργαζόμενους των μέσων μαζικής μεταφοράς που συνεχίζουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις απηύθυνε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου, μέσω του ραδιοσταθμού «Βήμα 99.5». 

Είπε:

«Μέχρι αύριο οι πρωτεργάτες να συμμορφωθούν με τις δικαστικές αποφάσεις, αλλιώς θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες του νόμου. Η νομοθεσία προβλέπει τι πρέπει να γίνει σε όσους πρωτοστατούν στις απεργίες». 

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αφού αναφέρθηκε στην «ταλαιπωρία των πολιτών» και στην «αναστάτωση της οικονομικής ζωής» τόνισε ότι μεταξύ των δικαστικών συνεπειών είναι και η απόλυση. 

Κατ’ αρχάς, τα τελεσίγραφα δεν αφορούν κυβερνήσεις που έχουν εκλεγεί δημοκρατικά και έπειτα η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι δυο-τρεις προηγούμενες, δεν έχει το δικαίωμα να αναφέρεται σε «ταλαιπωρία πολιτών» και σε «αναστάτωση της οικονομικής ζωής», όταν τα έχει κάνει όλα μπάχαλο! Στα δημοκρατικά καθεστώτα υπάρχει ο διάλογος και το ισχυρότερο όπλο της κυβέρνησης είναι η κατανόηση που θα δείξει στα ουσιαστικά προβλήματα των απεργών. 

Στην περίπτωση, που υπάρχει η παραμικρή γνώμη περί αυταρχικής αντιμετώπισης, τότε έπεται η παραίτηση και όχι η απειλή προς τους απεργούς εργαζόμενους, όσο άδικο κι αν έχουν! 

Χθες, στο «Εδώ Αθήναι» γράφτηκε ότι «οι απεργοί των συγκοινωνιών υπάρχει κίνδυνος να βρουν απέναντί τους το επιβατικό κοινό». Το ίδιο υποστηρίζεται και σήμερα. Και μάλιστα γίνεται έκκληση να αναλογιστούν, ποιοί πραγματικά πλήττονται από την απεργία τους. Ας βρουν τρόπους κινητοποιήσεων - τέτοιους που να κάνουν σύμμαχους όλους τους πολίτες. 

Ας είναι λίγο καχύποπτοι, μήπως η απεργία τους βολεύει καταστάσεις για τις οποίες απεύχονται να συμβούν. 

Η ατυχία για το εργατικό κίνημα στη χώρα μας, είναι ότι «σκέπτεται δυνατά» και δεν αφήνει να αιωρούνται «διάφορα» - κάτι που διαπράττει μελετημένα η κάθε εξουσία...

Κίνδυνος να βρουν απέναντί τους το επιβατικό κοινό οι απεργοί των συγκοινωνιών

Οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες (μετρό, τραμ, λεωφορεία, τρόλεϋ) τείνουν να αποβούν μοιραίες για τους απεργούς, καθώς οσονούπω θα βρουν απέναντί τους τους πολίτες.

Τα αιτήματά τους μπορεί να είναι δίκαια, με βάση το προηγούμενο εργασιακό καθεστώς, αλλά με το σημερινό που «κουτσουρεύει» από μισθούς μέχρι και ζωές, μπορεί να θεωρηθούν και ως προκλητικά.

Όταν έχεις δίπλα σου 1.750.000 άνεργους, άλλους τόσους που εργάζονται και δεν πληρώνονται, άλλους των οποίων ο «κουρεμένος» μισθός δεν φθάνει ούτε για κοινόχρηστα, πώς είναι δυνατόν να απεργείς επειδή δεν τηρείται η εργασιακή σύμβαση που έχει υπογραφεί;

Σε ποιόν χώρο εργασίας δεν έχουν ορμήξει οι μνημονιακές διατάξεις και δεν έχουν κοπεί οι αμοιβές των εργαζομένων; Και ας ληφθεί υπ’ όψιν ότι  πληρώνονται κανονικά, κάτι πολύ σπάνιο στις μέρες μας.

Επίσης, οι εργαζόμενοι στα λεωφορεία και τα τρόλεϋ, γιατί επιλέγουν τις ώρες 11:00’-1500’ και 12:00’-16:00’ για να κάνουν στάσεις εργασίας και όχι άλλες ώρες που δεν θα πλήττονται οι εργαζόμενοι;

Μήπως για... να πιέσουν τους εργαζόμενους οι οποίοι θα αναγκαστούν να ξεσηκωθούν για τα δικαιώματα των εργαζομένων στις συγκοινωνίες;

Μα, είμαστε με τα καλά μας; Εδώ ο καθένας έχει να αντιμετωπίσει μύρια προβλήματα, δεν έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει ταξί όπως άλλοτε και εκλαμβάνει την στάση εργασίας ως κινητοποίηση που πλήττει το επιβατικό κοινό και όχι την κυβερνητική πολιτική!

Ας το σκεφθούν καλύτερα διότι δεν πρέπει οι εργαζόμενοι να πέσουν στην «παγίδα» που έχει στηθεί, με βάση το γνωστό «διαίρει και βασίλευε»...

Η περιπέτεια του άνεργου και άστεγου Μαρίνου, που βρέθηκε στη φυλακή για 35 ευρώ...

Μία απίστευτη ιστορία 

που μας γυρίζει αιώνες πίσω, 

στην εποχή του Γιάννη Αγιάννη 

Η παρακάτω είδηση δεν είναι και πολύ «φρέσκια», αλλά είναι τόσο συγκλονιστική που θεωρείται ότι ανήκει στο επίπεδο της διαρκούς επικαιρότητας. Όχι, δεν πρόκειται για την περίεργη τρομοκρατική ενέργεια στο Mall, αλλά σε μία άλλου είδους τρομοκρατική ενέργεια... Η είδηση, όπως αναρτήθηκε στο www.crimenet.gr, αναφέρει: 

Η περιπέτεια του Μαρίνου εκτυλίχθηκε στην Πάτρα, την ώρα μάλιστα που τα δικαστήρια άφηναν ελεύθερους δύο μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου για χρέη 8 εκατομμυρίων ευρώ... 

Ο Μαρίνος είναι άνεργος και άστεγος εδώ και αρκετό καιρό. Δεν έχει γονείς και μεγάλωσε σε ανάδοχες οικογένειες. Από τα 17 του χρόνια ζει μόνος, χωρίς να έχει ούτε έναν συγγενή. Έκανε μεροκάματα όπου έβρισκε, αλλά τελευταία έμεινε και άστεγος. Πριν από ένα χρόνο είχε κάνει μια παράβαση του Κ.Ο.Κ., ύψους 300 ευρώ. 

Πρόσφατα, κατά τη διάρκεια ελέγχου από αστυνομικούς διαπιστώθηκε πως δεν είχε πληρώσει την κλήση. Συνελήφθη και, όπως λένε οι πληροφορίες, ακόμη και μέσα στο κρατητήριο, τον είχαν δεμένο με χειροπέδες στο καλοριφέρ. 

Για να απελευθερωθεί χρειαζόταν μόλις 35 ευρώ, τα οποία όμως δεν είχε. 

Η περιπέτειά του έκανε τον γύρο της Πάτρας και ενημερώθηκαν οι τοπικές αρχές. Ο Δήμος πλήρωσε το πρόστιμο, χαρίζοντάς του την ελευθερία, αλλά παράλληλα κατάφερε να βρει στον Μαρίνο και μια προσωρινή στέγη.

Έκτακτη αποστολή της γαλλικής τηλεόρασης στη Χαλκιδική για τα μεταλλεία χρυσού

Το κανάλι “France-2” και η εκπομπή του “Envoyé Spécial” (Έκτακτη Αποστολή - Ανταπόκριση) έκανε μία έρευνα για τα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής που εκμεταλλεύεται η καναδικά εταιρία “Eldorado Gold”. 

Πρόκειται για ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του δεύτερου καναλιού της γαλλικής τηλεόρασης, για ένα θέμα που... σνομπάρεται από τα ελληνικά κανάλια. 

Η διάρκεια του video είναι 8’ λεπτά και διαθέτει ελληνικούς υπότιτλους. 

Αξίζει να το δει κανείς. Τουλάχιστον έτσι, για μία απλή ενημέρωση...

Δημ. Κωνσταντάρας: Άφες αυτοίς… ου γαρ οίδασι τι ποιούσι

Του Δημήτρη
Κωσταντάρα

Μόνο με μια φράση μπορώ να χαρακτηρίσω αυτό που έγινε προχθές στη Βουλή , την υπερψήφιση δηλαδή με 166 ψήφους υπέρ, 123 κατά και 1 «παρών» των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου που εντάσσονται στο πλαίσιο των δεσμεύσεων που έχει η χώρα προκειμένου να πάρει την επόμενη δόση:

Άφες αυτοίς… ου γαρ οίδασι τι ποιούσι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, αλλά και η Χρυσή Αυγή, καταψήφισαν την αρχή και όλα τα άρθρα για τα οποία διεξήχθησαν ονομαστικές ψηφοφορίες.

Οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, υπερψήφισαν το νομοσχέδιο, τόσο επί της αρχής, όσο και επί των άρθρων, με εξαίρεση τον Βασίλη Κεγκέρογλου που καταψήφισε το άρθρο 35 για τα εργασιακά μέτρα. Το ΚΚΕ δεν συμμετείχε ούτε στη συζήτηση ούτε στην ψηφοφορία.

Από τους ανεξάρτητους βουλευτές, ο Οδυσσέας Βουδούρης καταψήφισε επί της αρχής και δήλωσε «παρών» επί των άρθρων. Αντίστοιχη στάση τήρησε και ο Πάρις Μουτσινάς. Ο Μιχάλης Κασής καταψήφισε το άρθρο 35 και το άρθρο 31 (ρυθμίσεις για την ιδιωτική παιδεία και τα φροντιστήρια). «Παρών» δήλωσε ο Μάρκος Μπόλαρης,ενώ «όχι σε όλα» ψήφισε ο Νίκος Σταυρογιάννης. «Ναι» ψήφισαν οι ανεξάρτητοι βουλευτές Χρήστος Αηδόνης, Κώστας Σκανδαλίδης, Ανδρέας Λοβέρδος και Γιάννης Κουτσούκος.

Από την ψηφοφορία, απουσίαζαν οι βουλευτές, Μίμης Ανδρουλάκης, Απόστολος Κακλαμάνης (αν και είχε συμμετάσχει στη συζήτηση του νομοσχεδίου), Αντζελα Γκερέκου, Κώστας Τζαβάρας (για λόγους υγείας όπως δήλωσε), Θεόδωρος Παραστατίδης, Γεώργιος Κασαπίδης, Ηρώ Διώτη, Θωμάς Ψύρρας και Γιώργος Σταθάκης.

Μακάρι – για τη χώρα και για το λαό μας - να αποδειχτεί σε εύλογο χρονικό διάστημα κι όχι το… 2025… ότι αυτοί που υπερψήφισαν, είχαν δίκιο. Γιατί αν δεν είχαν, αν τα πράγματα οδηγηθούν στην πλήρη υποτέλεια και εξάρτηση της Ελλάδος χωρίς μάλιστα ανάπτυξη και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου μας, τότε τουλάχιστον εκατόν εξήντα τόσοι Έλληνες πολιτικοί θα παραδοθούν στη χλεύη της ιστορίας κι όσες συγγνώμες κι αν ζητάνε, γονατιστοί, δεν θα γλυτώσουν από τον εξευτελισμό. Και φυσικά, τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας, ας μην εκπλαγούν καθόλου όταν δουν τα αποτελέσματα των επόμενων εκλογών, όποτε κι αν γίνουν αυτές. Και κυρίως, ας μην προσπαθήσουν να μας βγάλουν τρελούς.

Η προχθεσινή υπογραφή της θανατικής μας καταδίκης, ήδη εμφανίζεται ασχολίαστη και υποβαθμισμένη από τα Μ.Μ.Ε. Αλλά ΕΣΕΙΣ κι ΕΜΕΙΣ ξέρουμε καλά τι έγινε. Και δεν θα σταματήσουμε να το λέμε. Βεβαίως υπάρχει και μια καλή είδηση, ευχάριστη, σωστή και δίκαιη που πέρασε η κυβέρνηση με τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή. Παίρνει πίσω ένα φόρο: Παίρνει πίσω το υπουργείο Οικονομικών το φόρο πολυτελείας στους ιδιοκτήτες σκαφών αναψυχής.

Κι όπως έλεγε το τραγούδι που ακούσαμε… Για το Καλό μας. Επίσης για το καλό μας… Εντός των ημερών διορίζονται και τυπικά οι επίτροποι - ελεγκτές στις τράπεζες που έχουν λάβει κρατική στήριξη. Οι επίτροποι που θα έχουν όλες τις εξουσίες που έχει και η διοίκηση μίας τράπεζας, θα διοριστούν από την τρόικα .

Επίσης, αισιόδοξος για την ολοκλήρωση της τιτάνιας προσπάθειας που καταβάλλει η Ελλάδα για έξοδο από την κρίση, εξέφρασε ο πρώην πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, μιλώντας σε εκδήλωση του ΙΟΒΕ όπου του απονεμήθηκε βραβείο.

Επίσης… Έρχεται νέο χαράτσι για τους οδηγούς. Εκτός από τα τέλη κυκλοφορίας θα κληθούν να πληρώσουν επιπλέον από 440 έως 5.380 ευρώ.

Επίσης… τη νύχτα… Ένας 35χρονος, πατέρας ενός μικρού παιδιού, πήδηξε τα μεσάνυχτα από το μπαλκόνι του διαμερίσματος 4ου ορόφου στο οποίο έμενε στην Καλλιθέα, αφήνοντας την τελευταία του πνοή στο οδόστρωμα της οδού Λασκαρίδου. Αιτία: Τα χρέη.

Τι άλλο να σας πω;

Κυκλοφορούν πλαστά χαρτονομίσματα των 50 ευρώ, "αριστοτεχνικά" φτιαγμένα!

Πλαστά χαρτονομίσματα των 50 € κυκλοφορούν στην αγορά και άτυχος σε όποιον πέσει ο "κλήρος". Είναι "ιστορία" του περυσινού Μαρτίου, αλλά συνεχίζεται...

Τα "νέου τύπου" πλαστά ευρώ, μόνον από πολύ έμπειρο "μάτι" μπορούν να διακριθούν, ενώ ούτε καν τα "βλέπουν" τα σχετικά μηχανήματα. 

Είναι πανομοιότυπα και ξεχωρίζουν στο μήκος, στην ποιότητα του χαρτιού και σε χρωματισμό στο νούμερο 50 της πίσω όψης. Δηλαδή...

Τι είχε πει στον Δημ. Κωνσταντάρα ο συνταγματολόγος καθηγητής του ΕΚΠΑ, Γιώργος Κασιμάτης

«Ο λαός θα γεννήσει 

τη νέα πολιτική ηγεσία 

που θα πει το μεγάλο ΟΧΙ 

στην υποδούλωση της χώρας»

Του 

Δημήτρη 

Κωνσταντάρα

Μια δήλωση που έκανε από τα Κύθηρα όπου προτιμά να περνά τις πρώτες μέρες της νέας χρονιάς ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Γιώργος Κασιμάτης εν όψει μιας σειράς από δίκες για τις «πολιτικές πράξεις αντίστασης» της γνωστής κίνησης «Δεν πληρώνω», αποτελεί μνημείο σαφήνειας, αποφασιστικότητας και ουσιαστικής αντίστασης σ΄ αυτή τη σαθρή περίοδο που ζούμε. 

Με λίγα λόγια, νομικά αλλά και πολιτικά αποδεικτικά στοιχεία και κυρίως ανθρώπινη λογική, καταφέρνει ένα ισχυρό χτύπημα στην παράλογη και απολυταρχική λογική του καθεστώτος. Ενός καθεστώτος που χωρίς να επιχειρήσει καν να βρει πιο ουσιαστικούς και αποτελεσματικούς τρόπους να πολεμήσει –όπως έχει καθήκον- την τρικυμία που μας ζώνει, διοικεί με τούρκικης έμπνευσης «φετφάδες» και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου αγνοώντας τον παράγοντα «άνθρωπος» και αδιαφορώντας για τις αποφάσεις της Δικαστικής Εξουσίας ή αναγκάζοντάς την να συμπορευθεί ακόμη και σε καραμπινάτες, συνταγματικές αποκλίσεις και παρατυπίες.

Λέει – μεταξύ άλλων – ο σεβαστός καθηγητής που σε πρόσφατη συνέντευξη που μου έδωσε να δίστασε να πεί ότι «Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται η Ελλάδα είναι ν αποκτήσει κυβέρνηση», ότι «Είμαστε χώρα υπό κατοχή. Δεν υπάρχει αμφιβολία.», ότι «Το χρέος παραμένει μη βιώσιμο. Και είναι επαχθέστατο» αλλά και ότι «Μνημόνια και υποχρεώσεις μπορούν να ανατραπούν»: 

«Υπέρτατες αρχές του δικαίου και της σύγχρονης δημοκρατίας, που αποτελούν και αρχές της παγκόσμιας κοινωνίας, είναι η δημοκρατική αρχή μαζί με τα πολιτικά δικαιώματα και η αρχή προστασίας της αξίας του ανθρώπου μαζί με τις εγγυήσεις των δικαιωμάτων του ανθρώπου. 

- Όταν από μέρους του κράτους παραβιάζεται επί τρία σχεδόν χρόνια συνεχώς το πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, σε βαθμό που μεγάλο μέρος του Ελληνικού Λαού έχει οδηγηθεί και οδηγείται καθημερινά σε κατάσταση εξαθλίωσης, 

- Όταν, μάλιστα, η κατάσταση αυτή εξαθλίωσης βρίσκεται κάτω από τα κατώτατα όρια αξιοπρεπούς διαβίωσης και συχνά κάτω και από αυτά τα όρια επιβίωσης και 

- Όταν το κράτος, παρά τις αδιάκοπες προσπάθειες των πολιτών, αποδεδειγμένα δεν κάνει τίποτε για να προστατεύσει τους πολίτες του από την καθημερινή παραβίαση της αξίας και της αξιοπρέπειάς τους ως ανθρώπων και τα πολιτικά τους δικαιώματα ως πολιτών δημοκρατικού πολιτεύματος, τότε το κράτος αυτό, δυστυχώς το Ελληνικό Κράτος, δεν μπορεί να έχει ποινική αξίωση κατά πράξεων που αποτελούν άσκηση πολιτικών δικαιωμάτων σε πολιτικό αγώνα αυτοπροστασίας του λαού και του πολίτη.»

Παίρνοντας αφορμή από τις μαζικές εκδηλώσεις του Κινήματος «Δεν πληρώνω», μεταξύ των οποίων ήταν κινητοποιήσεις και καταλήψεις σε σταθμούς διοδίων, ο κ. Κασιμάτης, καταθέτει το βάρος της 50ετούς θητείας του στην άσκηση της Νομικής Επιστήμης και την εγκυρότητά του ως συνταγματολόγου, δημιουργώντας οπωσδήποτε τεράστια ηθικά αλλά και επιστημονικά προβλήματα στους νεότερους συναδέλφους του που καλούνται τακτικά να αποφασίσουν για τις πρωτοβουλίες του Κινήματος το οποίο δεν διστάζει ουσιαστικά να αθωώσει, θεωρώντας ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι η διαρκής παραβίαση του δημοκρατικού πολιτεύματος εκ μέρους του κράτους.

«Τα πολιτικά δικαιώματα της δημοκρατίας,- γράφει- τα θεμελιώδη δικαιώματα της ελευθερίας, της ελεύθερης ένωσης και συνάθροισης προσώπων, της ελεύθερης έκφρασης της γνώμης με λόγο και έργο και, κυρίως, το υπέρτατο και έσχατο δικαίωμα της αντίστασης, που εγγυάται το Σύνταγμα στο ακροτελεύτιο άρθρο του για τις περιπτώσεις όπως η σημερινή (της διαρκούς παραβίασης από μέρους του κράτους του δημοκρατικού πολιτεύματος και των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη) πρέπει να αποτελέσουν για τη Δικαιοσύνη τη βάση ερμηνείας των σχετικών διατάξεων του Ποινικού Κώδικα. Οι πράξεις άσκησης των θεμελιωδών αυτών δικαιωμάτων δεν είναι εκείνες που προβλέπει ο Ποινικός Κώδικας –ούτε ως προς το σκοπό τους ούτε ως προς την υπαιτιότητα. 0ι δικαστές έχουν από το δίκαιο και τη δυνατότητα και την υποχρέωση να ερμηνεύσουν σωστά το γραπτό ποινικό δίκαιο και να προστατεύσουν την ουσία της δημοκρατίας, της αξίας του ανθρώπου και του Συντάγματος.»

Με 300-350 λέξεις , αυτός ο σπουδαίος νομικός επιστήμονας και σύγχρονος φιλόσοφος, κατεξευτελίζει τον τρόπο άσκησης της εξουσίας και δημιουργεί το αίσθημα μιας ανυπέρβλητης απαξίωσης των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών.

Όπως μου είχε πει σε μια από τις συνεντεύξεις που μου είχε κάνει την τιμή να μου παραχωρήσει  «το πολίτευμα δεν λειτουργεί, οι εγγυήσεις του Συντάγματος έχουν καταλυθεί, η εθνική κυριαρχία και η δημόσια περιουσία έχουν δεσμευθεί ολοκληρωτικά, τα δικαιώματα των πολιτών ποδοπατούνται με μανία».

Ο καθηγητής Γεώργιος Κασιμάτης εκφράζει αυτή τη στιγμή το μέσο όρο των ελλήνων πολιτών και δημιουργεί για τους αιρετούς «νομοθέτες» του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ένα παράδειγμα προς μίμηση. Χωρίς ακρότητες, χωρίς ύβρεις, χωρίς έωλες κατηγορίες, χωρίς σκανδαλολογία, αλλά και χωρίς περιστροφές: 

«Η νέα πολιτική μας ηγεσία κάποτε θα βγει. Αν δεν αναδυθεί από τις σημερινές πολιτικές δυνάμεις, ο λαός θα γεννήσει τη νέα πολιτική ηγεσία που θα πει το μεγάλο ΟΧΙ στην υποδούλωση της χώρας».

Επίθεση σε λαό και Δημοκρατία, με "καλάζνικοφ", "γκαζάκια" και φορομπηχτική πολιτική

Τα μύρια όσα συμβαίνουν γύρω μας για να ξεχνάει ο άμοιρος λαός τον πόνο του. Από τη μιά έχουμε την περιβόητη "λίστα Λαγκάρντ" και από την άλλη τα "γαζάκια" και τα «καλάζνικοφ» των περίεργων «επαναστατών».

Δύο υποθέσεις που οπωσδήποτε "μυρίζουν" και των οποίων το όποιο αποτέλεσμα δεν αφορά την καθημερινή ζωή του απλού πολίτη.

Η μεν "λίστα Λαγκάρντ" θα έχει την εξέλιξη που όλοι φανταζόμαστε και οι δε εμπρησμοί και η επιθέση στο γραφείο του Πρωθυπουργού, θα διερευνηθούν από ποιούς εκτελέστηκαν και οι «εντολοδόχοι» ίσως ποτέ να μην βρεθούν.

Κατά τα άλλα, το λεγόμενο "φορολογικό" και στην ουσία απλώς εισπρακτικό νομοσχέδιο πέρασε και μάλιστα "τσαμπουκαλίδικα". Με τον διορισμένο υπουργό Οικονομικών κ. Στουρνάρα να απευθύνεται με ανεπίτρεπτα τρόπο στους εκλεγμένους εκπροσώπους του λαού και με τον κ. Λαφαζάνη να αντιδρά "χλιαρά". Και ο κ. Τσίπρας να επιλέγει τον χρόνο για να επισκέπτεται τη Γερμανία και συναντάται με τον κ. Σόϊμπλε - έτσι για να "σπάει τα νεύρα" του κ. Σαμαρά...

Και μέσα σε αυτό το γενικό μπάχαλο, ο πολίτης στέκει απροστάτευτος δεχόμενος αδιαμαρτύρητα το κάθε μέτρο που μειώνει τα δικαιώματα και την ίδια την αξιοπρέπειά του. Καθημερινώς να δέχεται επιθέσεις στην τσέπη του, να βλέπει να εξανεμίζονται οι καταθέσεις του, να εξαθλιώνεται και να περιμένει τη σειρά του για να μπει και αυτός στην "ουρά" για συσσίτιο.

"Το μέλλον αόρατον"... και όσα ακούγαμε κάποτε να συμβαίνουν σε άλλες χώρες και ούτε καν τα σχολιάζαμε, σήμερα ή τα γευόμαστε, ή τα βλέπουμε να συμβαίνουν στη διπλανή πόρτα.

Τελικά, τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν αναλάβει να σώσουν την Ελλάδα εις βάρος του λαού της; Ας μη μας μιλήσουν για "εθνικοφροσύνη", για "σοσιαλισμό" και για άλλα κουραφέξαλα, που τόσα χρόνια δίχαζαν τους πολίτες. Δεν υπάρχει πλέον "κουρτίνα" για να κρυφτεί κανείς!. Οι "φερετζέδες" έχουν πέσει και τα με τα μέτρα που παίρνουν, δεν καθορίζεται μόνον το μέλλον της χώρας, αλλά "υπογράφεται" και το μέλλον της νέας γενιάς και των ίδιων των παιδιών τους.

Κανείς δεν πείθεται πλέον ότι όλα γίνονται για το... καλό μας! Οι γνώμες διίστανται μόνον για το αν "πράσσειν άλογα" (κατά το κοινώς λεγόμενο "πράττουν ηλιθίως") ή απλώς ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν! Λέτε;