Είμαστε τόσοι, όσοι χρειάζονται.

Με τον στρατηγό κ. Κώστα Κωνσταντινίδη - τον γνωστό στο Διαδίκτυο και με το ψευδώνυμο Αμφικτύων – γνωριζόμαστε από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν εγώ εργαζόμουν στην εφημερίδα «Νίκη» του αξέχαστου Δημήτρη Μαρούδα και εκείνος αρθρογραφούσε. Μετά τον θάνατο του Δημ. Μαρούδα, η τύχη της «Νίκης» άλλαξε, εμείς όλοι οι άνθρωποί του «αποκεφαλιστήκαμε» και οι συνεργάτες μας ακολούθησαν… Έτσι χαθήκαμε με τον στρατηγό και η μοίρα το έφερε να ξαναβρεθούμε στον «καφενέ» του Διαδικτύου! Επόμενο ήταν, να αναπτυχθεί μία σχέση, με τον πολυγραφέστατο στρατηγό και να είμαι τακτικός αναγνώστης των άρθρων του – άσχετα εάν μερικές θέσεις του δεν με βρίσκουν σύμφωνο.
Αν θυμάμαι καλά, κάποια στιγμή, εμφανίστηκε κάποιος τύπος στην ομάδα που είχαμε σχηματίσει, ο οποίος χαρακτήρισε ως «ενοχλητική» την αρθρογραφία του κ. Κωνσταντινίδη. Κάτι οπωσδήποτε άκομψο και ανεπίτρεπτο, για έναν άνθρωπο που τουλάχιστον πρέπει αν εκτιμάται ο πλούτος των γνώσεών του. Θεώρησα ότι τέτοιου είδους υπαινιγμός, αφορά τον καθένα μας και αντέδρασα γράφοντας μία κοινής λήψεως επιστολή προς τον στρατηγό κ. Κων. Κωνσταντινίδη. Ήταν 2 Ιανουάριου του 2002 και σίγουρα δεν θα σε… ενοχλούσα τώρα φίλε αναγνώστη, εάν αφ’ ενός δεν μου την «θύμιζε» με e-mail του ο Νεοϋορκέζος δικηγόρος και φίλος κ. Κώστας Γκολφινόπουλος* και αφ’ ετέρου εάν δεν το θεωρούσα κάπως επίκαιρο, λόγω των προσκείμενων βουλευτικών εκλογών! Λοιπόν…
* (το βρήκε στο http://lisis.freeservers.com/minima.htm)

02 Ιαν 2002
Μήνυμα

του Παντελή Ξανθίδη

προς τον Αμφικτύωνα

Αγαπητέ κύριε Κωνσταντινίδη,

Δεν νομίζω να βρεθεί παραλήπτης που να θεωρήσει ως 'ενοχλητική' την αρθρογραφία σου. Προσφέρεις πολλά πράγματα, που ίσως με πρώτη ματιά όσα αναφέρεις - για έναν όχι και τόσο ενημερωμένο πολίτη - να φαίνονται ως προϊόντα 'επιστημονικής φαντασίας'. Αλλά, με την δεύτερη ματιά, αντιλαμβάνεται ο καθένας το τι συμβαίνει!
Άλλωστε, διανύουμε μία εποχή, που ο Έλληνας -άσχετα με τα πολιτικά του 'πιστεύω'- αρχίζει και 'θυμάται' τον εαυτό του και την καταγωγή του. Και στα μάτια της 'προδομένης' νεολαίας μας, βλέπεις τις ωραίες ημέρες που πλησιάζουν για τον Ελληνισμό. Ώρες είναι να χαρακτηριστώ, ως 'αιθεροβάμων' ή τουλάχιστον ως... γραφικός!
Πάντως, ας μην βιαστεί κανείς να κρίνει, όσους 'προβλέπουν' και διαβλέπουν... Το γεγονός και μόνον ότι υπάρχει μιά στρατιά Ελλήνων εντός και κυρίως εκτός Ελλάδος, οι οποίοι εργάζονται χωρίς κανένα προσωπικό όφελος, για την υπόθεση της Ελληνικής Πρότασης, ίσως να μην αποτελεί κάποια 'ρομαντική' κίνηση 'θερμοκέφαλων' εθνικιστών. Τα πολιτικά 'πιστεύω' που μοιράζουν και μας 'μοίρασαν' διαχωρίζοντας τους Έλληνες σε 'εθνικόφρονες', 'κομμουνιστές' και 'συνοδοιπόρους' δεν έχουν πιά αντίκρισμα.
Όλοι πήραμε χαμπάρι, ποιοί είναι εκείνοι που με το 'διαίρει και βασίλευε' προσπάθησαν και προσπαθούν να έχουν μονίμως 'σακατεμένο' αυτόν τον δημιουργικό λαό. Οι… καημένοι, τώρα βλέπουν ότι η νέα γενιά των Ελλήνων, δεν 'παραμυθιάζεται' και αυτό τους... downιάζει!
Ποιός περίμενε αλήθεια, η Απάντηση να 'ψήνεται' από μία γενιά που της προσφέρουμε αφειδώς ναρκωτικά και αγραμματοσύνη και που σαν ιδανικά, τής παρουσιάζουμε εξαθλιωμένες υπάρξεις...
Ποιός περιμένει, ότι από αυτά τα παιδιά με τα σκουλαρίκια και τα χίμα ντυσίματα, θα προέλθει εκείνο το οποίο εμείς οι 'δήθεν' και οι 'περίπου' το ποθούμε, αλλά κάνουμε τα πάντα για να ανεβαίνει η ακροαματικότητα των φτηνών θεαμάτων και να μεγεθύνεται η πολιτισμική κατάντια...
Και ποιοί; Εμείς, οι της γενιάς του 1-1-4 και του Πολυτεχνείου, που βολευτήκαμε και ξεχάσαμε εκείνα τα όμορφα απομεσήμερα στο Μουσείο, στα Εξάρχεια και στη Δεξαμενή... Με λάβαρο εκείνο το 'Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία'...
Το 'Ψωμί' το φτύσαμε (πάνω από 10% η ανεργία), την 'Παιδεία' την εξευτελίσαμε (χωρίς αντίκρισμα τα πτυχία) και την 'Ελευθερία' την αοριστοποιήσαμε ακόμη περισσότερο!
Διατηρήσαμε τις 'ταμπέλες', ανταλλάξαμε τα πανώ με οφίτσια, πετάξαμε τα όνειρα της νιότης μας σε χαβούζες πολυτελείας και γλείφουμε εκεί που φτύναμε!
Τα παιδιά, βομβαρδίζονται με φτηνά θεάματα, τραγουδιστικά υποπροϊόντα, τηλεοπτικά 'γιαλαντζί' και με 'είδωλα' κάτι κατακαημένες προσωπικότητες - έτσι, για να τορπιλίζεται ακόμη και η ίδια η σεξουαλική τους ζωή! Αλλά ευτυχώς, μας πήρανε... χαμπάρι! Και αυτό είναι το χαρμόσυνο Μήνυμα του 2002.
Ας μην απορήσει κανείς, όταν θα δει αυτά τα 'μουδιασμένα' παιδιά, να σηκώνουν ξαφνικά το ανάστημά τους και να γράφουν Ιστορία! Βλέπετε, οι ανησυχίες τους για το Αύριο, έχουν πιάσει… τοίχο! Βλέπουν και αντιλαμβάνονται το τι ακριβώς συμβαίνει και αυτό το 'απολιτίκ' στυλάκι τους, ας μην το παρεξηγούμε! Δεν είναι καθόλου 'απολιτίκ'! Απλά, είναι... 'ακομματίκ'!
Μην μπερδεύουμε αυτές τις δύο εντελώς διαφορετικές έννοιες.... Κι ας μην παραμελούμε, το τι μπορούν να... 'κάνουν' στα Λύκεια οι 16άρηδες!

Κύριε Κωνσταντινίδη,

Όπως καλά γνωρίζεις, τα 'κρυφά σχολειά' επαναλειτουργούν μέσω του Διαδικτύου και η αναγνωσιμότητα που παρουσιάζουν οι Ιστοσελίδες 'μας' όλο και αυξάνεται! Το Internet, έχει μετατραπεί πλέον σε ένα πεδίο μαχών και οι απανταχού Έλληνες, Φιλέλληνες και Ελληνιστές, ενώνουν και υψώνουν τις φωνές τους, έχοντας στο πλάϊ τους μεγάλες προσωπικότητες της διεθνούς πολιτικής, οικονομικής και επιστημονικής σκηνής, που με τον τρόπο τους συμβάλουν τα μέγιστα, για την Ελληνική Πρόταση - ως μοναδική λύση για το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η ανθρωπότητα.
Ας μην ξεχνάμε, το τι είχε πει ο Μπιλ Κλίντον -κατά την εδώ επίσκεψή του- περί της Ελληνικής Πρότασης που "παραμένει η μοναδική και πρέπει να την ακολουθήσουμε"...
Τέλος πάντων, μην κακοχαρακτηριστούμε και ως... 'αμερικανόφιλοι'! Μία καινούργια χρονιά αρχίζει κύριε Κωνσταντινίδη και πολύ φοβάμαι ότι θα πρέπει να μεγαλώσετε την χωρητικότητα στο P/C σας!
Διατηρείτε μία Πύλη που αποτελεί ένα θαυμάσιο Κρυφό Σχολειό, όπου κάθε επισκέπτης 'λούζεται' από το Φως του Απόλλωνα και παραλαμβάνει τον πνευματικό οπλισμό του - απαραίτητο εφόδιο για τη νέα γενιά των Ελλήνων που άρχισε ήδη τον καλπασμό της για να ξεπλύνει 'προαιώνιες' ντροπές...

Με τις ευχές μου
για μια συναρπαστική χρονιά,
γεμάτη με όμορφες συγκινήσεις,
Παντελής Ξανθίδης.

Σημείωμα του Δημήτρη (http://lisis.freeservers.com/minima.htm)

Ζητώ συγνώμη από τον αγαπητό μου φίλο κ. Κωνσταντινίδη που δημοσίευσα το μήνυμα αυτό όπως ακριβώς το έλαβα και δεν το έκανα για να δρέψει δάφνες όπως λέει στην απάντησή του, αλλά γιατί νομίζω ότι τέτοιου είδους μηνύματα χρειάζονται για να φουντώσει η φλόγα που σιγοκαίει μέσα στις καρδιές όλων των Ελλήνων και μάλιστα των νέων. Εξ άλλου ο Αμφικτύων δεν έχει ανάγκη από επαίνους. Αποδεικνύει καθημερινά ποιος είναι.
Το έκανα γιατί τέτοιου είδους μηνύματα δίνουν φτερά στις ελπίδες μας και μας βγάζουν από την μοναξιά μας γιατί καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε μόνοι τελικά.
Είμαστε τόσοι ώστε να υπάρχει ακόμη ελπίδα.
Είμαστε τόσοι ώστε να μπορούμε να λέμε με σιγουριά ότι υπάρχουν Άνθρωποι.
Είμαστε τόσοι, όσοι χρειάζονται.
Είμαστε πολλοί.
Εύχομαι ότι δεν θα μου ζητηθεί να διαγράψω το μήνυμα του αγαπητού φίλου Παντελή.
Εύχομαι το μήνυμα αυτό να κάνει το γύρω του κόσμου.