«Κάθε πέρυσι και καλύτερα», αναμένεται να πούνε μισθοσυντήρητοι και συνταξιούχοι, όταν πάρουν το 2008 τους… «παχυλούς» μισθούς και τις… «μεγάλες» συντάξεις, λίγο πιο πάνω από τον δεδηλωμένο πληθωρισμό του 3% που όμως τον Νοέμβριο έφτασε στο 3,9%… Αυξήσεις πείνας από τη μια και αυξήσεις αισχροκέρδειας από την άλλη. Αυτή είναι η πλήρης εικόνα της σημερινής πικρής πραγματικότητας, η οποία όμως, είναι αόρατη μέσα από τα υπουργικά γραφεία και τις μαύρες λιμουζίνες.Το να μιλήσει κανείς για αυξήσεις στον ιδιωτικό τομέα θα αποτελεί… ανέκδοτο, καθώς οι εργαζόμενοι στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, λογίζονται μόνον όταν πληρώνουν, καθώς οι απολαβές από την δουλειά τους, συνήθως δεν καταβάλλονται σε τακτά διαστήματα, όπως συμβαίνει στο δημόσιο. Δυστυχώς είναι λίγες οι επιχειρήσεις που είναι σωστές στις υποχρεώσεις τους.Γι’ αυτή την κακομοιριά μας, ίσως να φταίει αυτό το «χύμα» σύστημα που επικρατεί χρόνια στην πατρίδα μας και το οποίο αν και θέλει να λέγεται «φιλελεύθερο» ή και «καπιταλιστικό», δεν είναι ούτε καν σύστημα «μπανανίας»! Εκτός και αν υπάρχει καμμία «μπανανία», στην οποία οι πάντες να βρίσκονται στο «μείον» και μόνον τράπεζες και 5-6 επιχειρήσεις να παρουσιάζουν υπερκέρδη…Όλη η αγορά είναι «γονατισμένη» και οι παντού χαρούλες, ριάλιτυ και δάνεια. Η αγορά των ακινήτων είναι… ακίνητη και οι ενδιαφερόμενοι δεν θέλουν να το αντιληφθούν, για να μην πέσουν οι τιμές των σπιτιών. Τρελλές καταστάσεις!Ας αφήσουμε τις τράπεζες, που επειδή βλέπουν ότι ο κόσμος δεν έχει λεφτά να καταθέσει, ανέβασαν τον τόκο καταθέσεων, ενώ κάποιες άλλες ανακάλυψαν τις προθεσμιακές καταθέσεις της μιάς εβδομάδας με τόκο 4%!Τι να πει κανείς για τα σούπερ μάρκετ, που σιγά-σιγά εξελίσσονται σε τράπεζες, αφού αρχίζουν να εκδίδουν πιστωτικές κάρτες, να δανείζουν μικροποσά και τα νέα αυτά «χρηματοπιστωτικά ιδρύματα» προγραμματίζουν ώστε σύντομα να δίνουν και στεγαστικά δάνεια! Προς το παρόν, δίνονται δάνεια για ένα κιλό φέτα…Οι γιορτές πλησιάζουν και πριν ο κάθε Έλληνας πολίτης πει την «Καλή Χρονιά», ας κοιτάξει δίπλα του. Κάποιος -που δεν είναι άνεργος- δεν θα έχει πάρει ούτε μισθό, ούτε δώρο. Και δυστυχώς δεν θα είναι λίγα τα μαγαζιά που την παραμονή της Πρωτοχρονιάς θα κατεβάζουν τα ρολά τους για τελευταία φορά.Όσο για τη «γενιά των 700 ευρώ», για να μιλάμε ρεαλιστικά, τυχεροί είναι όσοι τα παίρνουν, γιατί οι περισσότεροι νέοι -όσοι έχουν δουλεία- παίρνουν πολύ λιγότερα από 700 ευρώ.Ας μην ζούμε σε «εικονική πραγματικότητα», υποστηρίζοντας ότι όλοι πάνε στα μπουζούκια, στις ταβέρνες, στα μπαράκια. Η στέρηση έφτασε στα «ρετιρέ». Στις πολυκατοικίες άρχισε να γίνεται οικονομία στο πετρέλαιο, στα ράφια των σούπερ μάρκετ δεν διακρίνεται η… «συμφωνία κυρίων». Ο τσαγκάρης της γειτονιάς άρχισε να κάνει χρυσές δουλειές και τα σκουπίδια άρχισαν να λιγοστεύουν.Τελικά, εδώ που φτάσαμε, ένα ουζάκι «ανέμελο», θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση, για να κλείσουμε το μάτι στο αύριο, που με τόση λαχτάρα περιμένουν ακόμη και οι «εκτός ροής» άνθρωποι - οι εντελώς «απ’ έξω» που δεν τους ακουμπά ούτε το 3,9%, ούτε το Ασφαλιστικό.Είναι οι άνεργοι και οι ανασφάλιστοι, οι άστεγοι και οι πεινασμένοι, τα φρικιά και τα πρεζάκια. Ναι, οι πολίτες - αλήτες όπως τους θέλει η κοινωνία του «ωχαδερφισμού» και του «καθωσπρεπισμού»… Μήπως είμαστε για γέλια;
Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007
Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007
Όχι στην Κλιματική Αλλαγή!
Σάββατο 8 Δεκεμβρίου (ώρα 13.00)
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Στο διάστημα 4–15/12 συνέρχεται στο Μπαλί η Παγκόσμια Σύνοδος του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή και το πρώτο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου προγραμματιζονται για να πραγματοποιηθούν στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, διάφορες κοινωνικές παρεμβάσεις με στόχο να ληφθούν μέτρα σε εθνικό και διεθνές επίπεδο για την ανατροπή των δεδομένων που δημιουργούν την κλιματική αλλαγή, η οποία απειλεί το μέλλον του πλανήτη.
Στην Ελλάδα, εκατοντάδες περιβαλλοντικές κινήσεις πολιτών και κινήματα πόλης συνεργαζόμαστε με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Συνδικάτα , φορείς και πρωτοβουλίες εκπαιδευτικών, φοιτητών και μαθητών για ένα κοινό, μαζικό και “πολύχρωμο” συλλαλητήριο στην πλατεία Συντάγματος. Το Σάββατο 8 τρέχ. στις 13:00′ στην πλατεία Συντάγματος.
- Διεκδικούμε να ληφθούν τώρα αποφάσεις για τη σωτηρία του Πλανήτη.- Στέλνουμε μήνυμα στην παγκόσμια σύνοδο του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή.- Απαιτούμε από την κυβέρνηση να πάρει δραστικά μέτρα για να περιοριστούν οι εκπομπές αερίων ρύπων.
Στην Ελλάδα, εκατοντάδες περιβαλλοντικές κινήσεις πολιτών και κινήματα πόλης συνεργαζόμαστε με Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Συνδικάτα , φορείς και πρωτοβουλίες εκπαιδευτικών, φοιτητών και μαθητών για ένα κοινό, μαζικό και “πολύχρωμο” συλλαλητήριο στην πλατεία Συντάγματος. Το Σάββατο 8 τρέχ. στις 13:00′ στην πλατεία Συντάγματος.
- Διεκδικούμε να ληφθούν τώρα αποφάσεις για τη σωτηρία του Πλανήτη.- Στέλνουμε μήνυμα στην παγκόσμια σύνοδο του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή.- Απαιτούμε από την κυβέρνηση να πάρει δραστικά μέτρα για να περιοριστούν οι εκπομπές αερίων ρύπων.
Για τα παιδιά μας ρε γαμώ ‘το!
Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2007
Η Ευρώπη δέχεται επίθεση από «ζόμπι»
Η Ευρώπη βρίσκεται πλέον στα πλοκάμια των «ζόμπι» του κεφαλαίου, οι οικονομίες των χωρών της λυγίζουν και η ΕΚΤ με το αμετάβλητο επιτόκιο του 4% προσπαθεί να αντισταθεί στο διεθνές οικονομικό κομφούζιο.
Το «μπουρλότο» που βάζουν στη διεθνή οικονομία, τα «λευκά κολάρα» που διαφεντεύουν το δολάριο, το πετρέλαιο και τον χρυσό, δεν προκαλεί μόνον τριγμούς στις ευρωπαϊκές οικονομίες, αλλά τείνει να κηρύξει έναν παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, με άγνωστες συνέπειες σε καθεστηκυίες τάξεις…
Και μέσα σε όλον αυτό τον χαμό, εμφανίζεται η Κίνα, που προτίθεται να αυξήσει το μερίδιο των αποθεματικών της σε ευρώ με 1,4 τρισ. δολάρια. Κάτι που υποχρεώνει το αμερικανικό νόμισμα να υποχωρεί και άλλο και το 1 ευρώ να αντιστοιχεί περίπου με 1,5 δολάριο. Μία υποχώρηση, που ενίσχυσε την αμερικανική πολιτική στο εξωτερικό εμπόριο και έπληξε την ευρωπαϊκή οικονομία.
Από την Γαλλία και την Ιταλία ακούστηκαν φωνές αγανάκτησης για την ανοδική πορεία του ευρώ, ενώ διαμαρτυρίες προς την ΕΚΤ διατυπώθηκαν και από άλλες χώρες. Έτσι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σαν πρώτο βήμα υποχρεώνεται να «παγώσει» τα επιτόκια στο 4%. Και ίσως να μην είναι το πρώτο βήμα, καθώς το αδιέξοδο που ακολουθεί η ευρωπαϊκή οικονομία, υποχρεώνει τις Βρυξέλλες να γίνουν πιο «ανθρώπινες» και η οικονομία της ΕΕ να ακολουθήσει έναν δρόμο για την ουσιαστική και όχι την… περιουσιακή ανάπτυξη.
Στις διεθνείς αγορές διαμορφώνονται επικίνδυνες συνθήκες για ανακατατάξεις και ανατροπές, με την κούρσα της διολίσθησης του δολαρίου, να βάζει «φωτιά» στα καύσιμα και την τιμή του πετρελαίου να φλερτάρει στα 100 δολ. το βαρέλι, για να μας φέρει 28 χρόνια πίσω (1980) - τότε που ο «μαύρος χρυσός» είχε πιάσει τα 101,7 δολ./βαρέλι και ο χρυσός τα 2.250 δολ. την ουγκιά! Σήμερα βέβαια ο χρυσός πλησιάζει τα 850 δολ. την ουγκιά και βλέπουμε…
Και μέσα σε όλον αυτό τον οικονομικό χαμό υπάρχει η Ελλάδα των μεγάλων ανισοτήτων, με τη στέρηση και τη φτώχεια να απειλούν ακόμη και τα «ρετιρέ» και την ανεργία των νέων και μεσήλικων να χτυπάει «κόκκινο».
Από τη μία, για τους πολλούς να υπάρχουν μισθοί και συντάξεις πείνας και για τους λίγους αναδρομικές αυξήσεις εκατομμυρίων. Το εμπόριο να είναι «καθισμένο», η βιομηχανία να… ιδρώνει και άλλοι με κρατικές επιχορηγήσεις να έχουν «αυτομολήσει» πέρα από τα βόρεια σύνορά μας. Και η παροχή υπηρεσιών να αναλαμβάνει χρέη «φιλιππινέζας» και τα ηνία της εθνικής οικονομίας.
Αυτονόητο είναι πως το πρώτο μέλημα κάθε κυβέρνησης είναι οι επενδύσεις. Έτσι, ο Γ. Αλογοσκούφης, οργάνωσε κυβερνητική και επιχειρηματική αποστολή και «πετάχτηκαν» μέχρι τις ΗΠΑ, μήπως και επιστρέψουν αγκαζέ με κανέναν επενδυτή. Προ αυτού οι Έλληνες κυβερνητικοί παράγοντες και επιχειρηματίες κάνουν επαφές με εκπροσώπους μεγάλων χρηματοπιστωτικών και επενδυτικών οίκων. Τώρα ποιος αναλύει στα «αμερικανάκια» πόσες γραφειοκρατικές διαδικασίες χρειάζονται για να κάνει κάποιος επενδύσεις στην Ελλάδα, αυτό είναι μία άλλη ιστορία.
Σημασία έχει ότι παρά το βαρύ κλίμα οικονομικό κλίμα της Αθήνας και την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα του ΧΑΑ, ο Έλληνας υπουργός Οικονομίας-Οικονομικών, την Πέμπτη πέρασε το κατώφλι της Wall Street και κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης. Ας μην είμαστε και… πλεονέκτες! Κάτι είναι κι αυτό.
Π.Ξ.
Από το http://www.e-liberta.gr/site/content.php?artid=6599
Το «μπουρλότο» που βάζουν στη διεθνή οικονομία, τα «λευκά κολάρα» που διαφεντεύουν το δολάριο, το πετρέλαιο και τον χρυσό, δεν προκαλεί μόνον τριγμούς στις ευρωπαϊκές οικονομίες, αλλά τείνει να κηρύξει έναν παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο, με άγνωστες συνέπειες σε καθεστηκυίες τάξεις…
Και μέσα σε όλον αυτό τον χαμό, εμφανίζεται η Κίνα, που προτίθεται να αυξήσει το μερίδιο των αποθεματικών της σε ευρώ με 1,4 τρισ. δολάρια. Κάτι που υποχρεώνει το αμερικανικό νόμισμα να υποχωρεί και άλλο και το 1 ευρώ να αντιστοιχεί περίπου με 1,5 δολάριο. Μία υποχώρηση, που ενίσχυσε την αμερικανική πολιτική στο εξωτερικό εμπόριο και έπληξε την ευρωπαϊκή οικονομία.
Από την Γαλλία και την Ιταλία ακούστηκαν φωνές αγανάκτησης για την ανοδική πορεία του ευρώ, ενώ διαμαρτυρίες προς την ΕΚΤ διατυπώθηκαν και από άλλες χώρες. Έτσι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σαν πρώτο βήμα υποχρεώνεται να «παγώσει» τα επιτόκια στο 4%. Και ίσως να μην είναι το πρώτο βήμα, καθώς το αδιέξοδο που ακολουθεί η ευρωπαϊκή οικονομία, υποχρεώνει τις Βρυξέλλες να γίνουν πιο «ανθρώπινες» και η οικονομία της ΕΕ να ακολουθήσει έναν δρόμο για την ουσιαστική και όχι την… περιουσιακή ανάπτυξη.
Στις διεθνείς αγορές διαμορφώνονται επικίνδυνες συνθήκες για ανακατατάξεις και ανατροπές, με την κούρσα της διολίσθησης του δολαρίου, να βάζει «φωτιά» στα καύσιμα και την τιμή του πετρελαίου να φλερτάρει στα 100 δολ. το βαρέλι, για να μας φέρει 28 χρόνια πίσω (1980) - τότε που ο «μαύρος χρυσός» είχε πιάσει τα 101,7 δολ./βαρέλι και ο χρυσός τα 2.250 δολ. την ουγκιά! Σήμερα βέβαια ο χρυσός πλησιάζει τα 850 δολ. την ουγκιά και βλέπουμε…
Και μέσα σε όλον αυτό τον οικονομικό χαμό υπάρχει η Ελλάδα των μεγάλων ανισοτήτων, με τη στέρηση και τη φτώχεια να απειλούν ακόμη και τα «ρετιρέ» και την ανεργία των νέων και μεσήλικων να χτυπάει «κόκκινο».
Από τη μία, για τους πολλούς να υπάρχουν μισθοί και συντάξεις πείνας και για τους λίγους αναδρομικές αυξήσεις εκατομμυρίων. Το εμπόριο να είναι «καθισμένο», η βιομηχανία να… ιδρώνει και άλλοι με κρατικές επιχορηγήσεις να έχουν «αυτομολήσει» πέρα από τα βόρεια σύνορά μας. Και η παροχή υπηρεσιών να αναλαμβάνει χρέη «φιλιππινέζας» και τα ηνία της εθνικής οικονομίας.
Αυτονόητο είναι πως το πρώτο μέλημα κάθε κυβέρνησης είναι οι επενδύσεις. Έτσι, ο Γ. Αλογοσκούφης, οργάνωσε κυβερνητική και επιχειρηματική αποστολή και «πετάχτηκαν» μέχρι τις ΗΠΑ, μήπως και επιστρέψουν αγκαζέ με κανέναν επενδυτή. Προ αυτού οι Έλληνες κυβερνητικοί παράγοντες και επιχειρηματίες κάνουν επαφές με εκπροσώπους μεγάλων χρηματοπιστωτικών και επενδυτικών οίκων. Τώρα ποιος αναλύει στα «αμερικανάκια» πόσες γραφειοκρατικές διαδικασίες χρειάζονται για να κάνει κάποιος επενδύσεις στην Ελλάδα, αυτό είναι μία άλλη ιστορία.
Σημασία έχει ότι παρά το βαρύ κλίμα οικονομικό κλίμα της Αθήνας και την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα του ΧΑΑ, ο Έλληνας υπουργός Οικονομίας-Οικονομικών, την Πέμπτη πέρασε το κατώφλι της Wall Street και κήρυξε την έναρξη της συνεδρίασης του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης. Ας μην είμαστε και… πλεονέκτες! Κάτι είναι κι αυτό.
Π.Ξ.
Από το http://www.e-liberta.gr/site/content.php?artid=6599
Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2007
28 Οκτωβρίου: Πώς τα καταφέραμε έτσι…
Η Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου, 67 χρόνια μετά τις χρυσές σελίδες της, βρίσκει και φέτος τα ελληνικά νιάτα πικραμένα και απογοητευμένα - τουλάχιστον. Παρά τους τόσους και τόσους αγώνες των νεολαιών όλων των εποχών, ακόμη δεν είδαμε να βρίσκουν αντίκρισμα τα αιτήματα και τα μηνύματα. Λόγια από τη μία, «θα» από την άλλη και ο μαθητής, ο σπουδαστής, ο φοιτητής και ο νέος του μόχθου να γίνονται «υπομόχλια» και «εφαλτήρια» για τον κάθε βολεμένο της καθεστηκυίας τάξης. Και να ‘χουμε μία εκπαίδευση που ούτε καν να ντρέπεται για την κατάντια της. Από την άλλη η εργασία να αποτελεί… προνόμιο! Κατά τα άλλα, υποσχέσεις με τη «σέσουλα» και τα πάντα στο «χύμα».
Η 28η Οκτωβρίου δεν είναι μόνον Εθνική Επέτειος, αλλά και η μεγαλύτερη γιορτή για τα ελληνικά νιάτα. Για εκείνα τα παλικάρια που έδωσαν τον ηρωϊκό αγώνα τους κατά των κατακτητών και πότισαν με το αίμα τους το δένδρο της λευτεριάς. Εκείνα τα νιάτα του αλβανικού μετώπου, των οχυρών του Ρούπελ και της Εθνικής Αντίστασης, ήταν τα ίδια νιάτα με εκείνα του 1-1-4, της Νομικής, του Χημείου, του Πολυτεχνείου και του σήμερα. Τα ίδια νιάτα με τα σημερινά, που δίνουν τον αγώνα τους για ένα καλύτερο αύριο, έτσι μόνα τους και περιφρονημένα. Να βλέπουν τον ενθουσιασμό και την επαναστατικότητά τους, να γίνονται προϊόντα άγριας εκμετάλλευσης, από τον κάθε οπορτουνιστή πολιτικάντη, από τον κάθε εκ του ασφαλούς «επαναστάτη», από τον κάθε δήθεν «αγωνιστή» κι από τον κάθε «προοδευτικό» πλουτοκράτη. Απ’ όλους αυτούς τους καλοβολεμένους και μερικές φορές, γιατί όχι, υποπροϊόντα της δημόσιας ζωής.
Οι σαλταδόροι και οι γαβριάδες, με τους πιτσιρικάδες σαμποτέρ και τα άλλα παιδιά της Κατοχής, που μέσα από την ορφάνια, την πείνα και την κακουχία τους πέρασαν στην ιστορία, δεν ήταν τα παιδιά ενός ανώτερου Έλληνα. Οι «ξυπόλυτες ταξιαρχίες», υπάρχουν και σήμερα! Φωλιάζουν μεσ’ στις πικραμένες καρδιές των σημερινών παιδιών που επιμένουν να απαιτούν «Μόρφωση - Ψωμί - Δουλειά»! Αυτά τα τρία «συστατικά» της ζωής, που άλλοι τα θεωρούν… ρομαντικά και πεπαλαιωμένα και άλλοι στηρίζουν σε αυτά τις καριέρες τους… Αν θέλουμε να μιλάμε με ειλικρίνεια, η προσφορά της γενιάς του 1-1-4 και του Πολυτεχνείου, στη σημερινή νεολαία είναι για ορισμένους από μηδαμινή έως και σε μερικές περιπτώσεις εγκληματική. Μηδαμινή, διότι για «Μόρφωση» της προσφέρουμε «χαρτιά» χωρίς αντίκρισμα. Για «Ψωμί» της δίνουμε «φαρμάκι». Και για «Δουλειά» της παρέχουμε την ημιαπασχόληση, την έλλειψη ασφάλισης και για τους προνομιούχους τα… περιβόητα 700 ευρώ!
Είναι και εγκληματική, επειδή αφήνουμε τους νέους «άοπλους» και ευάλωτους, σε κάθε πονηρό «έμπορο» ιδεολογιών, φιλοσοφιών και ουσιών. Γιατί τους προσφέρουμε μία κοινωνία σαθρή πέρα για πέρα. Εντελώς άδεια από αξίες και ιδανικά και γεμάτη από μετριότητες και «μοντερνισμούς». Μια κοινωνία, όπου βασιλεύει η αυθαιρεσία, η οποία βιάζει ασυστόλως τη Γλώσσα, δημιουργεί, καμιά φορά ανιστόρητους… συνωστισμούς και παράγει αντεθνικούς παροξυσμούς. Μία κοινωνία, όπου πρυτανεύουν το «μπαξίσι» και το «φακελάκι». Μία κοινωνία που αφήνει ανυπεράσπιστους τούς πολίτες της σε κάθε χαμηλό θέαμα-ακρόαμα και σε κάθε απόπειρα προσβολής της νοημοσύνης, ή και της αισθητικής τους. Και έχουν κάποιοι το θράσος να κατηγορούν αυτά τα νιάτα. Αυτά τα παιδιά, που έτσι και τα «ψάξει» κανείς, θα δει ότι πρόκειται για την πιο γενναία γενιά Ελλήνων, καθώς δίνουν τις μάχες τους εντελώς μόνα και κάνουν τους αγώνες τους έχοντας απέναντί τους μία Λερναία Ύδρα με χίλια κεφάλια κάθε μορφής.
Από το Έπος του ’40 έχουν περάσει 67 ολόκληρα χρόνια. Εκείνο το «ΟΧΙ», έμελλε να είναι μακράς διαρκείας. Και οι παραλήπτες του να είναι πάντα «ζόμπι». Ανθρωποειδή, ορισμένοι και «μαϊμούδες» κάποιοι άλλοι, φερέφωνα και «παπαγάλοι». Άλλοι με τη μάσκα του «πατριώτη» να θωπεύουν τις εξουσίες. Και άλλοι με τον μανδύα του «αγωνιστή» να φλερτάρουν με ό,τι το φασιστικό και αυθαίρετο μάς διοχετεύει η σαθρή κοινωνία του «ωχαδερφισμού» και του «ετσιθελισμού», του τηλεοπτικού ολοκληρωτισμού, του πολιτισμικού «βαρομετρικού χαμηλού», της αφασίας και της αφίσσας.
Αυτή η Ελλαδίτσα της κοροϊδίας, της παραπλάνησης και του αποπροσανατολισμού, δεν είναι η Πατρίδα των τόσων και τόσων παλικαριών, που θυσίασαν τη ζωή τους στα αλβανικά βουνά. Για μια άλλη Πατρίδα θυσιάστηκαν. Για μία Πατρίδα που δυστυχώς υπάρχει μόνον επί… χάρτου, δεν ξεχωρίζει τα παιδιά της και την λένε Ελλάδα!
«Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή» - τόση που αυτά τα 67 χρόνια, δείχνουν πολύ λίγα. Δυστυχώς. Άραγε μέχρι πότε αυτός ο λαός θα πίνει τις ρακές του στριμωγμένος και παραγκωνισμένος και μέχρι πότε αυτή η νεολαία θα ρίχνει τις ροκές της, υπό την σκιά της ανεργίας, της στέρησης και της αφραγκίας; Άντε να τους πεις τώρα ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα του κόσμου που έννοιες όπως η Πατρίδα και η Σημαία, έχουν αφεθεί έρμαια στα νύχια της ακροδεξιάς. Πώς τα καταφέραμε έτσι…
Εδώ, θα πει κανείς, ότι θεωρείται ως «επαναστατική πράξη» η κατάληψη των σχολείων –η κλασσική ναζιστική συνταγή! Όπως τότε δηλαδή, που τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής κατελάμβαναν και έκλειναν τα ελληνικά σχολεία και η Εθνική Αντίσταση οργάνωνε τα κρυφά σχολεία! Πώς τα καταφέραμε έτσι…
Τότε, όμως, είχαμε τους θρυλικούς σαλταδόρους, που έκαναν… καταλήψεις στις καρότσες των γερμανικών φορτηγών για να βουτήξουν καμιά κουραμάνα. Κάθε σάλτο, μπορεί να είχε τα ρίσκα του. Αλλά ήταν μία εκδίκηση κατά της πείνας, της κακουχίας, της ορφάνιας, της στέρησης. Βέβαια, τότε υπήρχαν αξίες και ιδανικά… Και τώρα; «Για σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους» - έστω και με τα… γοβάκια μας! Πώς τα καταφέραμε έτσι…
http://www.e-liberta.gr/site/content.php?artid=6350
Αθήνα, 27 Οκτωβρίου 2007
Η 28η Οκτωβρίου δεν είναι μόνον Εθνική Επέτειος, αλλά και η μεγαλύτερη γιορτή για τα ελληνικά νιάτα. Για εκείνα τα παλικάρια που έδωσαν τον ηρωϊκό αγώνα τους κατά των κατακτητών και πότισαν με το αίμα τους το δένδρο της λευτεριάς. Εκείνα τα νιάτα του αλβανικού μετώπου, των οχυρών του Ρούπελ και της Εθνικής Αντίστασης, ήταν τα ίδια νιάτα με εκείνα του 1-1-4, της Νομικής, του Χημείου, του Πολυτεχνείου και του σήμερα. Τα ίδια νιάτα με τα σημερινά, που δίνουν τον αγώνα τους για ένα καλύτερο αύριο, έτσι μόνα τους και περιφρονημένα. Να βλέπουν τον ενθουσιασμό και την επαναστατικότητά τους, να γίνονται προϊόντα άγριας εκμετάλλευσης, από τον κάθε οπορτουνιστή πολιτικάντη, από τον κάθε εκ του ασφαλούς «επαναστάτη», από τον κάθε δήθεν «αγωνιστή» κι από τον κάθε «προοδευτικό» πλουτοκράτη. Απ’ όλους αυτούς τους καλοβολεμένους και μερικές φορές, γιατί όχι, υποπροϊόντα της δημόσιας ζωής.
Οι σαλταδόροι και οι γαβριάδες, με τους πιτσιρικάδες σαμποτέρ και τα άλλα παιδιά της Κατοχής, που μέσα από την ορφάνια, την πείνα και την κακουχία τους πέρασαν στην ιστορία, δεν ήταν τα παιδιά ενός ανώτερου Έλληνα. Οι «ξυπόλυτες ταξιαρχίες», υπάρχουν και σήμερα! Φωλιάζουν μεσ’ στις πικραμένες καρδιές των σημερινών παιδιών που επιμένουν να απαιτούν «Μόρφωση - Ψωμί - Δουλειά»! Αυτά τα τρία «συστατικά» της ζωής, που άλλοι τα θεωρούν… ρομαντικά και πεπαλαιωμένα και άλλοι στηρίζουν σε αυτά τις καριέρες τους… Αν θέλουμε να μιλάμε με ειλικρίνεια, η προσφορά της γενιάς του 1-1-4 και του Πολυτεχνείου, στη σημερινή νεολαία είναι για ορισμένους από μηδαμινή έως και σε μερικές περιπτώσεις εγκληματική. Μηδαμινή, διότι για «Μόρφωση» της προσφέρουμε «χαρτιά» χωρίς αντίκρισμα. Για «Ψωμί» της δίνουμε «φαρμάκι». Και για «Δουλειά» της παρέχουμε την ημιαπασχόληση, την έλλειψη ασφάλισης και για τους προνομιούχους τα… περιβόητα 700 ευρώ!
Είναι και εγκληματική, επειδή αφήνουμε τους νέους «άοπλους» και ευάλωτους, σε κάθε πονηρό «έμπορο» ιδεολογιών, φιλοσοφιών και ουσιών. Γιατί τους προσφέρουμε μία κοινωνία σαθρή πέρα για πέρα. Εντελώς άδεια από αξίες και ιδανικά και γεμάτη από μετριότητες και «μοντερνισμούς». Μια κοινωνία, όπου βασιλεύει η αυθαιρεσία, η οποία βιάζει ασυστόλως τη Γλώσσα, δημιουργεί, καμιά φορά ανιστόρητους… συνωστισμούς και παράγει αντεθνικούς παροξυσμούς. Μία κοινωνία, όπου πρυτανεύουν το «μπαξίσι» και το «φακελάκι». Μία κοινωνία που αφήνει ανυπεράσπιστους τούς πολίτες της σε κάθε χαμηλό θέαμα-ακρόαμα και σε κάθε απόπειρα προσβολής της νοημοσύνης, ή και της αισθητικής τους. Και έχουν κάποιοι το θράσος να κατηγορούν αυτά τα νιάτα. Αυτά τα παιδιά, που έτσι και τα «ψάξει» κανείς, θα δει ότι πρόκειται για την πιο γενναία γενιά Ελλήνων, καθώς δίνουν τις μάχες τους εντελώς μόνα και κάνουν τους αγώνες τους έχοντας απέναντί τους μία Λερναία Ύδρα με χίλια κεφάλια κάθε μορφής.
Από το Έπος του ’40 έχουν περάσει 67 ολόκληρα χρόνια. Εκείνο το «ΟΧΙ», έμελλε να είναι μακράς διαρκείας. Και οι παραλήπτες του να είναι πάντα «ζόμπι». Ανθρωποειδή, ορισμένοι και «μαϊμούδες» κάποιοι άλλοι, φερέφωνα και «παπαγάλοι». Άλλοι με τη μάσκα του «πατριώτη» να θωπεύουν τις εξουσίες. Και άλλοι με τον μανδύα του «αγωνιστή» να φλερτάρουν με ό,τι το φασιστικό και αυθαίρετο μάς διοχετεύει η σαθρή κοινωνία του «ωχαδερφισμού» και του «ετσιθελισμού», του τηλεοπτικού ολοκληρωτισμού, του πολιτισμικού «βαρομετρικού χαμηλού», της αφασίας και της αφίσσας.
Αυτή η Ελλαδίτσα της κοροϊδίας, της παραπλάνησης και του αποπροσανατολισμού, δεν είναι η Πατρίδα των τόσων και τόσων παλικαριών, που θυσίασαν τη ζωή τους στα αλβανικά βουνά. Για μια άλλη Πατρίδα θυσιάστηκαν. Για μία Πατρίδα που δυστυχώς υπάρχει μόνον επί… χάρτου, δεν ξεχωρίζει τα παιδιά της και την λένε Ελλάδα!
«Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή» - τόση που αυτά τα 67 χρόνια, δείχνουν πολύ λίγα. Δυστυχώς. Άραγε μέχρι πότε αυτός ο λαός θα πίνει τις ρακές του στριμωγμένος και παραγκωνισμένος και μέχρι πότε αυτή η νεολαία θα ρίχνει τις ροκές της, υπό την σκιά της ανεργίας, της στέρησης και της αφραγκίας; Άντε να τους πεις τώρα ότι η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα του κόσμου που έννοιες όπως η Πατρίδα και η Σημαία, έχουν αφεθεί έρμαια στα νύχια της ακροδεξιάς. Πώς τα καταφέραμε έτσι…
Εδώ, θα πει κανείς, ότι θεωρείται ως «επαναστατική πράξη» η κατάληψη των σχολείων –η κλασσική ναζιστική συνταγή! Όπως τότε δηλαδή, που τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής κατελάμβαναν και έκλειναν τα ελληνικά σχολεία και η Εθνική Αντίσταση οργάνωνε τα κρυφά σχολεία! Πώς τα καταφέραμε έτσι…
Τότε, όμως, είχαμε τους θρυλικούς σαλταδόρους, που έκαναν… καταλήψεις στις καρότσες των γερμανικών φορτηγών για να βουτήξουν καμιά κουραμάνα. Κάθε σάλτο, μπορεί να είχε τα ρίσκα του. Αλλά ήταν μία εκδίκηση κατά της πείνας, της κακουχίας, της ορφάνιας, της στέρησης. Βέβαια, τότε υπήρχαν αξίες και ιδανικά… Και τώρα; «Για σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους» - έστω και με τα… γοβάκια μας! Πώς τα καταφέραμε έτσι…
http://www.e-liberta.gr/site/content.php?artid=6350
Αθήνα, 27 Οκτωβρίου 2007
Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007
Άλλοι καιροί – ίδια ήθη…
Είχα την ατυχία να είμαι υπεύθυνος του Γραφείου Τύπου
της ΕΔΗΚ το 1978 (επί Ζίγδη), όταν το κόμμα διαλυόταν.
Ήταν ατυχία, διότι ήμουν παρών
(ο μοναδικός μη κοινοβουλευτικός) στις συνεδριάσεις της Κ.Ο. της ΕΔΗΚ,
όταν ένας-ένας οι βουλευτές εγκατέλειπαν το κόμμα,
άλλοι για να φτιάξουν το ΚΟΔΗΣΟ, άλλοι για να «διευρυνθούν» στη ΝΔ
και άλλοι για να ενταχθούν αργότερα στο ΠΑΣΟΚ.
Πριν από κάθε αποχώρηση, προέκυπτε μία αντίθετη άποψη,
μία αντίρρηση, μία διαφωνία...
Και τώρα αυτή η κρίση στο ΠΑΣΟΚ, κάτι μου θυμίζει.
Π.Ξ.
Π.Ξ.
Η κρίση που έχει ξεσπάσει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οπωσδήποτε δεν είναι ούτε μετεκλογική, ούτε τυχαία. Αρχίζει από την ημέρα που ανέλαβε τα ηνία του ΠΑΣΟΚ ο Γιώργος Παπανδρέου, συνεχίστηκε και μεγεθύνθηκε κατά την διάρκεια των τελευταίων τριάμισι ετών και «δημοσιοποιήθηκε» ταυτόχρονα με τα εκλογικά αποτελέσματα. Το ΠΑΣΟΚ είναι… εδώ, η κρίση έχει την ιστορία της και η «μονομαχία» διαρκείας Παπανδρέου - Βενιζέλου, τα αίτιά της…
Κατά τη διάρκεια της πρώτης διακυβέρνησης Καραμανλή, το ΠΑΣΟΚ δήλωνε την παρουσία του περισσότερο με τα «εσωτερικά» του, παρά από την αντιπολίτευση που έκανε. Έτσι, ήταν αναμενόμενο το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά και η αντίδραση Βενιζέλου, που έγινε με πλήρη ειλικρίνεια και επισημότητα…
Όμως, εκτός από τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τους «πρωτοκλασάτους» του Κινήματος, υπάρχουν και άλλοι σκεπτόμενοι δημοκρατικοί πολίτες – εντός και εκτός του ΠΑΣΟΚ. Πολίτες, που άσχετα με την κομματική τοποθέτησή τους, βλέπουν ότι η κρίση στο ΠΑΣΟΚ, δεν αφορά μόνον την Χαριλάου Τρικούπη, αλλά ολόκληρο τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας, που από τις 17 του μηνός το μπλε χρώμα καταλαμβάνει τα μισά έδρανα της Βουλής +2.
Αυτό το… 152, όταν συσχετιστεί με την κρίση στο ΠΑΣΟΚ, δεν θέλει πολύ για να ανασύρει αλλοτινές κακές στιγμές της πολιτικής ζωής το τόπου, όπως εκείνες τις μέρες του ‘65 και εκείνες του ’78 με την περίφημη «διεύρυνση»…
Οι εποχές πέρασαν, τα πράγματα τώρα γίνονται πιά απλά, πιό γρήγορα, περισσότερο στυγνά, πιό… γαλλικά! Ο Νικολά Σαρκοζί τα βρήκε με τον Ζακ Λανγκ και το μισό γαλλικό P.S. κι εμείς θα κολλήσουμε στο «ως μελλοντικός ηγέτης όλης της παράταξης», που είπε ο Βαγγέλης Βενιζέλος; Allons enfants de… Sarkozy!
Παντελής Ξανθίδης.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης διακυβέρνησης Καραμανλή, το ΠΑΣΟΚ δήλωνε την παρουσία του περισσότερο με τα «εσωτερικά» του, παρά από την αντιπολίτευση που έκανε. Έτσι, ήταν αναμενόμενο το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά και η αντίδραση Βενιζέλου, που έγινε με πλήρη ειλικρίνεια και επισημότητα…
Όμως, εκτός από τον Γιώργο Παπανδρέου, τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τους «πρωτοκλασάτους» του Κινήματος, υπάρχουν και άλλοι σκεπτόμενοι δημοκρατικοί πολίτες – εντός και εκτός του ΠΑΣΟΚ. Πολίτες, που άσχετα με την κομματική τοποθέτησή τους, βλέπουν ότι η κρίση στο ΠΑΣΟΚ, δεν αφορά μόνον την Χαριλάου Τρικούπη, αλλά ολόκληρο τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας, που από τις 17 του μηνός το μπλε χρώμα καταλαμβάνει τα μισά έδρανα της Βουλής +2.
Αυτό το… 152, όταν συσχετιστεί με την κρίση στο ΠΑΣΟΚ, δεν θέλει πολύ για να ανασύρει αλλοτινές κακές στιγμές της πολιτικής ζωής το τόπου, όπως εκείνες τις μέρες του ‘65 και εκείνες του ’78 με την περίφημη «διεύρυνση»…
Οι εποχές πέρασαν, τα πράγματα τώρα γίνονται πιά απλά, πιό γρήγορα, περισσότερο στυγνά, πιό… γαλλικά! Ο Νικολά Σαρκοζί τα βρήκε με τον Ζακ Λανγκ και το μισό γαλλικό P.S. κι εμείς θα κολλήσουμε στο «ως μελλοντικός ηγέτης όλης της παράταξης», που είπε ο Βαγγέλης Βενιζέλος; Allons enfants de… Sarkozy!
Παντελής Ξανθίδης.
Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2007
Αν και πέρασε μία επταετία...
Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύθηκε στο www.apn.gr του Ρίζου, στο πλαίσιο των βουλευτικών εκλογών του 2000 και φιλοξενείται - όπως και άλλα άρθρα μου - στο www.grportal.com του Δημήτρη. Παρά την 7ετία που πέρασε, το βρίσκω κάπως επίκαιρο και το αναδημοσιεύω ως έπεται…
Π.Ξ.
Π.Ξ.
Ποιόν να ψηφίσω στις εκλογές μπαμπά;
Αγαπητέ μου μπαμπά,
Λίγες έμειναν για να πάμε στις κάλπες και να ψηφίσουμε τους ανθρώπους που θέλουμε να μας κυβερνήσουν. Και ξέρεις ότι είναι μία μοναδική στιγμή για μας τους πολίτες, αφού με τις επιλογές μας καθορίζουμε το αύριο της χώρας.
Επειδή λοιπόν θέλω να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου και να μην λέω πάντα ότι μου φταίνε οι άλλοι, ήθελα να σε ρωτήσω μερικά πράγματα σχετικά με τον ποιόν πρέπει να ψηφίσω:
Να ψηφίσω εκείνον που μπήκε στην πολιτική μπατίρης και τώρα "μιλάει" με βίλλες, κότερα και "σινιέ" ντυσιματάκια, ή εκείνον που εκμεταλλεύτηκε τα οράματα μιάς ολόκληρης γενιάς και μεταλλάχθηκε σε υπάκουο ανθρωπάκι του συστήματος;
Λίγες έμειναν για να πάμε στις κάλπες και να ψηφίσουμε τους ανθρώπους που θέλουμε να μας κυβερνήσουν. Και ξέρεις ότι είναι μία μοναδική στιγμή για μας τους πολίτες, αφού με τις επιλογές μας καθορίζουμε το αύριο της χώρας.
Επειδή λοιπόν θέλω να είμαι συνεπής με τον εαυτό μου και να μην λέω πάντα ότι μου φταίνε οι άλλοι, ήθελα να σε ρωτήσω μερικά πράγματα σχετικά με τον ποιόν πρέπει να ψηφίσω:
Να ψηφίσω εκείνον που μπήκε στην πολιτική μπατίρης και τώρα "μιλάει" με βίλλες, κότερα και "σινιέ" ντυσιματάκια, ή εκείνον που εκμεταλλεύτηκε τα οράματα μιάς ολόκληρης γενιάς και μεταλλάχθηκε σε υπάκουο ανθρωπάκι του συστήματος;
Να ψηφίσω εκείνον που εξαργύρωσε προς όφελός του την ψήφο του ελληνικού λαού ή εκείνον που κάνει πολυέξοδο προεκλογικό αγώνα, ο οποίος δεν είναι ανάλογος των οικονομικών δυνατοτήτων του;
Να ψηφίσω εκείνον που αδιαφορεί για την υπογεννητικότητα και δεν αντιλαμβάνεται ότι σε λίγα χρόνια θα είμαστε μειονότητα στην ίδια την πατρίδα μας ή εκείνον που αδιαφορεί για τον βιασμό της Γλώσσας μας, της Ιστορίας μας και τις παντοειδούς μορφής αφελληνιστικές επιθέσεις;
Πες μου ρε πατερούλη μου, ποιόν να ψηφίσω τελικά;
Αγαπητό μου παιδί,
Το ξέρω ότι ζεις μέσα σε μία αβεβαιότητα και ότι κάπου "στη δίνουν" μερικά περίεργα πράγματα. Τι να σου πω;
Ψήφισε εκείνους, που κατά την γνώμη σου είναι αξιοπρεπείς, σεμνοί και έντιμοι και όπου δεν διακρίνεις στα λόγια τους την κοροϊδία.
Ψήφισε εκείνους, που ζουν με δικά τους και καθαρά εισοδήματα, που στέλνουν τα παιδιά τους σε δημόσια σχολεία και που γνωρίζουν πόσο έχει το κιλό η… φέτα!
Να ψηφίσω εκείνον που αδιαφορεί για την υπογεννητικότητα και δεν αντιλαμβάνεται ότι σε λίγα χρόνια θα είμαστε μειονότητα στην ίδια την πατρίδα μας ή εκείνον που αδιαφορεί για τον βιασμό της Γλώσσας μας, της Ιστορίας μας και τις παντοειδούς μορφής αφελληνιστικές επιθέσεις;
Πες μου ρε πατερούλη μου, ποιόν να ψηφίσω τελικά;
Αγαπητό μου παιδί,
Το ξέρω ότι ζεις μέσα σε μία αβεβαιότητα και ότι κάπου "στη δίνουν" μερικά περίεργα πράγματα. Τι να σου πω;
Ψήφισε εκείνους, που κατά την γνώμη σου είναι αξιοπρεπείς, σεμνοί και έντιμοι και όπου δεν διακρίνεις στα λόγια τους την κοροϊδία.
Ψήφισε εκείνους, που ζουν με δικά τους και καθαρά εισοδήματα, που στέλνουν τα παιδιά τους σε δημόσια σχολεία και που γνωρίζουν πόσο έχει το κιλό η… φέτα!
Και τέλος κοίταξε τι θα κάνεις, μην τυχόν και σου πουν αύριο τα παιδιά σου "τι έκανες στις εκλογές μπαμπά;".-
Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2007
Είμαστε τόσοι, όσοι χρειάζονται.
Με τον στρατηγό κ. Κώστα Κωνσταντινίδη - τον γνωστό στο Διαδίκτυο και με το ψευδώνυμο Αμφικτύων – γνωριζόμαστε από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν εγώ εργαζόμουν στην εφημερίδα «Νίκη» του αξέχαστου Δημήτρη Μαρούδα και εκείνος αρθρογραφούσε. Μετά τον θάνατο του Δημ. Μαρούδα, η τύχη της «Νίκης» άλλαξε, εμείς όλοι οι άνθρωποί του «αποκεφαλιστήκαμε» και οι συνεργάτες μας ακολούθησαν… Έτσι χαθήκαμε με τον στρατηγό και η μοίρα το έφερε να ξαναβρεθούμε στον «καφενέ» του Διαδικτύου! Επόμενο ήταν, να αναπτυχθεί μία σχέση, με τον πολυγραφέστατο στρατηγό και να είμαι τακτικός αναγνώστης των άρθρων του – άσχετα εάν μερικές θέσεις του δεν με βρίσκουν σύμφωνο.
Αν θυμάμαι καλά, κάποια στιγμή, εμφανίστηκε κάποιος τύπος στην ομάδα που είχαμε σχηματίσει, ο οποίος χαρακτήρισε ως «ενοχλητική» την αρθρογραφία του κ. Κωνσταντινίδη. Κάτι οπωσδήποτε άκομψο και ανεπίτρεπτο, για έναν άνθρωπο που τουλάχιστον πρέπει αν εκτιμάται ο πλούτος των γνώσεών του. Θεώρησα ότι τέτοιου είδους υπαινιγμός, αφορά τον καθένα μας και αντέδρασα γράφοντας μία κοινής λήψεως επιστολή προς τον στρατηγό κ. Κων. Κωνσταντινίδη. Ήταν 2 Ιανουάριου του 2002 και σίγουρα δεν θα σε… ενοχλούσα τώρα φίλε αναγνώστη, εάν αφ’ ενός δεν μου την «θύμιζε» με e-mail του ο Νεοϋορκέζος δικηγόρος και φίλος κ. Κώστας Γκολφινόπουλος* και αφ’ ετέρου εάν δεν το θεωρούσα κάπως επίκαιρο, λόγω των προσκείμενων βουλευτικών εκλογών! Λοιπόν…
* (το βρήκε στο http://lisis.freeservers.com/minima.htm)
Αν θυμάμαι καλά, κάποια στιγμή, εμφανίστηκε κάποιος τύπος στην ομάδα που είχαμε σχηματίσει, ο οποίος χαρακτήρισε ως «ενοχλητική» την αρθρογραφία του κ. Κωνσταντινίδη. Κάτι οπωσδήποτε άκομψο και ανεπίτρεπτο, για έναν άνθρωπο που τουλάχιστον πρέπει αν εκτιμάται ο πλούτος των γνώσεών του. Θεώρησα ότι τέτοιου είδους υπαινιγμός, αφορά τον καθένα μας και αντέδρασα γράφοντας μία κοινής λήψεως επιστολή προς τον στρατηγό κ. Κων. Κωνσταντινίδη. Ήταν 2 Ιανουάριου του 2002 και σίγουρα δεν θα σε… ενοχλούσα τώρα φίλε αναγνώστη, εάν αφ’ ενός δεν μου την «θύμιζε» με e-mail του ο Νεοϋορκέζος δικηγόρος και φίλος κ. Κώστας Γκολφινόπουλος* και αφ’ ετέρου εάν δεν το θεωρούσα κάπως επίκαιρο, λόγω των προσκείμενων βουλευτικών εκλογών! Λοιπόν…
* (το βρήκε στο http://lisis.freeservers.com/minima.htm)
02 Ιαν 2002
Μήνυμα
Μήνυμα
του Παντελή Ξανθίδη
προς τον Αμφικτύωνα
Αγαπητέ κύριε Κωνσταντινίδη,
Δεν νομίζω να βρεθεί παραλήπτης που να θεωρήσει ως 'ενοχλητική' την αρθρογραφία σου. Προσφέρεις πολλά πράγματα, που ίσως με πρώτη ματιά όσα αναφέρεις - για έναν όχι και τόσο ενημερωμένο πολίτη - να φαίνονται ως προϊόντα 'επιστημονικής φαντασίας'. Αλλά, με την δεύτερη ματιά, αντιλαμβάνεται ο καθένας το τι συμβαίνει!
Άλλωστε, διανύουμε μία εποχή, που ο Έλληνας -άσχετα με τα πολιτικά του 'πιστεύω'- αρχίζει και 'θυμάται' τον εαυτό του και την καταγωγή του. Και στα μάτια της 'προδομένης' νεολαίας μας, βλέπεις τις ωραίες ημέρες που πλησιάζουν για τον Ελληνισμό. Ώρες είναι να χαρακτηριστώ, ως 'αιθεροβάμων' ή τουλάχιστον ως... γραφικός!
Πάντως, ας μην βιαστεί κανείς να κρίνει, όσους 'προβλέπουν' και διαβλέπουν... Το γεγονός και μόνον ότι υπάρχει μιά στρατιά Ελλήνων εντός και κυρίως εκτός Ελλάδος, οι οποίοι εργάζονται χωρίς κανένα προσωπικό όφελος, για την υπόθεση της Ελληνικής Πρότασης, ίσως να μην αποτελεί κάποια 'ρομαντική' κίνηση 'θερμοκέφαλων' εθνικιστών. Τα πολιτικά 'πιστεύω' που μοιράζουν και μας 'μοίρασαν' διαχωρίζοντας τους Έλληνες σε 'εθνικόφρονες', 'κομμουνιστές' και 'συνοδοιπόρους' δεν έχουν πιά αντίκρισμα.
Όλοι πήραμε χαμπάρι, ποιοί είναι εκείνοι που με το 'διαίρει και βασίλευε' προσπάθησαν και προσπαθούν να έχουν μονίμως 'σακατεμένο' αυτόν τον δημιουργικό λαό. Οι… καημένοι, τώρα βλέπουν ότι η νέα γενιά των Ελλήνων, δεν 'παραμυθιάζεται' και αυτό τους... downιάζει!
Ποιός περίμενε αλήθεια, η Απάντηση να 'ψήνεται' από μία γενιά που της προσφέρουμε αφειδώς ναρκωτικά και αγραμματοσύνη και που σαν ιδανικά, τής παρουσιάζουμε εξαθλιωμένες υπάρξεις...
Ποιός περιμένει, ότι από αυτά τα παιδιά με τα σκουλαρίκια και τα χίμα ντυσίματα, θα προέλθει εκείνο το οποίο εμείς οι 'δήθεν' και οι 'περίπου' το ποθούμε, αλλά κάνουμε τα πάντα για να ανεβαίνει η ακροαματικότητα των φτηνών θεαμάτων και να μεγεθύνεται η πολιτισμική κατάντια...
Και ποιοί; Εμείς, οι της γενιάς του 1-1-4 και του Πολυτεχνείου, που βολευτήκαμε και ξεχάσαμε εκείνα τα όμορφα απομεσήμερα στο Μουσείο, στα Εξάρχεια και στη Δεξαμενή... Με λάβαρο εκείνο το 'Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία'...
Το 'Ψωμί' το φτύσαμε (πάνω από 10% η ανεργία), την 'Παιδεία' την εξευτελίσαμε (χωρίς αντίκρισμα τα πτυχία) και την 'Ελευθερία' την αοριστοποιήσαμε ακόμη περισσότερο!
Διατηρήσαμε τις 'ταμπέλες', ανταλλάξαμε τα πανώ με οφίτσια, πετάξαμε τα όνειρα της νιότης μας σε χαβούζες πολυτελείας και γλείφουμε εκεί που φτύναμε!
Τα παιδιά, βομβαρδίζονται με φτηνά θεάματα, τραγουδιστικά υποπροϊόντα, τηλεοπτικά 'γιαλαντζί' και με 'είδωλα' κάτι κατακαημένες προσωπικότητες - έτσι, για να τορπιλίζεται ακόμη και η ίδια η σεξουαλική τους ζωή! Αλλά ευτυχώς, μας πήρανε... χαμπάρι! Και αυτό είναι το χαρμόσυνο Μήνυμα του 2002.
Ας μην απορήσει κανείς, όταν θα δει αυτά τα 'μουδιασμένα' παιδιά, να σηκώνουν ξαφνικά το ανάστημά τους και να γράφουν Ιστορία! Βλέπετε, οι ανησυχίες τους για το Αύριο, έχουν πιάσει… τοίχο! Βλέπουν και αντιλαμβάνονται το τι ακριβώς συμβαίνει και αυτό το 'απολιτίκ' στυλάκι τους, ας μην το παρεξηγούμε! Δεν είναι καθόλου 'απολιτίκ'! Απλά, είναι... 'ακομματίκ'!
Μην μπερδεύουμε αυτές τις δύο εντελώς διαφορετικές έννοιες.... Κι ας μην παραμελούμε, το τι μπορούν να... 'κάνουν' στα Λύκεια οι 16άρηδες!
Άλλωστε, διανύουμε μία εποχή, που ο Έλληνας -άσχετα με τα πολιτικά του 'πιστεύω'- αρχίζει και 'θυμάται' τον εαυτό του και την καταγωγή του. Και στα μάτια της 'προδομένης' νεολαίας μας, βλέπεις τις ωραίες ημέρες που πλησιάζουν για τον Ελληνισμό. Ώρες είναι να χαρακτηριστώ, ως 'αιθεροβάμων' ή τουλάχιστον ως... γραφικός!
Πάντως, ας μην βιαστεί κανείς να κρίνει, όσους 'προβλέπουν' και διαβλέπουν... Το γεγονός και μόνον ότι υπάρχει μιά στρατιά Ελλήνων εντός και κυρίως εκτός Ελλάδος, οι οποίοι εργάζονται χωρίς κανένα προσωπικό όφελος, για την υπόθεση της Ελληνικής Πρότασης, ίσως να μην αποτελεί κάποια 'ρομαντική' κίνηση 'θερμοκέφαλων' εθνικιστών. Τα πολιτικά 'πιστεύω' που μοιράζουν και μας 'μοίρασαν' διαχωρίζοντας τους Έλληνες σε 'εθνικόφρονες', 'κομμουνιστές' και 'συνοδοιπόρους' δεν έχουν πιά αντίκρισμα.
Όλοι πήραμε χαμπάρι, ποιοί είναι εκείνοι που με το 'διαίρει και βασίλευε' προσπάθησαν και προσπαθούν να έχουν μονίμως 'σακατεμένο' αυτόν τον δημιουργικό λαό. Οι… καημένοι, τώρα βλέπουν ότι η νέα γενιά των Ελλήνων, δεν 'παραμυθιάζεται' και αυτό τους... downιάζει!
Ποιός περίμενε αλήθεια, η Απάντηση να 'ψήνεται' από μία γενιά που της προσφέρουμε αφειδώς ναρκωτικά και αγραμματοσύνη και που σαν ιδανικά, τής παρουσιάζουμε εξαθλιωμένες υπάρξεις...
Ποιός περιμένει, ότι από αυτά τα παιδιά με τα σκουλαρίκια και τα χίμα ντυσίματα, θα προέλθει εκείνο το οποίο εμείς οι 'δήθεν' και οι 'περίπου' το ποθούμε, αλλά κάνουμε τα πάντα για να ανεβαίνει η ακροαματικότητα των φτηνών θεαμάτων και να μεγεθύνεται η πολιτισμική κατάντια...
Και ποιοί; Εμείς, οι της γενιάς του 1-1-4 και του Πολυτεχνείου, που βολευτήκαμε και ξεχάσαμε εκείνα τα όμορφα απομεσήμερα στο Μουσείο, στα Εξάρχεια και στη Δεξαμενή... Με λάβαρο εκείνο το 'Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία'...
Το 'Ψωμί' το φτύσαμε (πάνω από 10% η ανεργία), την 'Παιδεία' την εξευτελίσαμε (χωρίς αντίκρισμα τα πτυχία) και την 'Ελευθερία' την αοριστοποιήσαμε ακόμη περισσότερο!
Διατηρήσαμε τις 'ταμπέλες', ανταλλάξαμε τα πανώ με οφίτσια, πετάξαμε τα όνειρα της νιότης μας σε χαβούζες πολυτελείας και γλείφουμε εκεί που φτύναμε!
Τα παιδιά, βομβαρδίζονται με φτηνά θεάματα, τραγουδιστικά υποπροϊόντα, τηλεοπτικά 'γιαλαντζί' και με 'είδωλα' κάτι κατακαημένες προσωπικότητες - έτσι, για να τορπιλίζεται ακόμη και η ίδια η σεξουαλική τους ζωή! Αλλά ευτυχώς, μας πήρανε... χαμπάρι! Και αυτό είναι το χαρμόσυνο Μήνυμα του 2002.
Ας μην απορήσει κανείς, όταν θα δει αυτά τα 'μουδιασμένα' παιδιά, να σηκώνουν ξαφνικά το ανάστημά τους και να γράφουν Ιστορία! Βλέπετε, οι ανησυχίες τους για το Αύριο, έχουν πιάσει… τοίχο! Βλέπουν και αντιλαμβάνονται το τι ακριβώς συμβαίνει και αυτό το 'απολιτίκ' στυλάκι τους, ας μην το παρεξηγούμε! Δεν είναι καθόλου 'απολιτίκ'! Απλά, είναι... 'ακομματίκ'!
Μην μπερδεύουμε αυτές τις δύο εντελώς διαφορετικές έννοιες.... Κι ας μην παραμελούμε, το τι μπορούν να... 'κάνουν' στα Λύκεια οι 16άρηδες!
Κύριε Κωνσταντινίδη,
Όπως καλά γνωρίζεις, τα 'κρυφά σχολειά' επαναλειτουργούν μέσω του Διαδικτύου και η αναγνωσιμότητα που παρουσιάζουν οι Ιστοσελίδες 'μας' όλο και αυξάνεται! Το Internet, έχει μετατραπεί πλέον σε ένα πεδίο μαχών και οι απανταχού Έλληνες, Φιλέλληνες και Ελληνιστές, ενώνουν και υψώνουν τις φωνές τους, έχοντας στο πλάϊ τους μεγάλες προσωπικότητες της διεθνούς πολιτικής, οικονομικής και επιστημονικής σκηνής, που με τον τρόπο τους συμβάλουν τα μέγιστα, για την Ελληνική Πρόταση - ως μοναδική λύση για το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει η ανθρωπότητα.
Ας μην ξεχνάμε, το τι είχε πει ο Μπιλ Κλίντον -κατά την εδώ επίσκεψή του- περί της Ελληνικής Πρότασης που "παραμένει η μοναδική και πρέπει να την ακολουθήσουμε"...
Τέλος πάντων, μην κακοχαρακτηριστούμε και ως... 'αμερικανόφιλοι'! Μία καινούργια χρονιά αρχίζει κύριε Κωνσταντινίδη και πολύ φοβάμαι ότι θα πρέπει να μεγαλώσετε την χωρητικότητα στο P/C σας!
Διατηρείτε μία Πύλη που αποτελεί ένα θαυμάσιο Κρυφό Σχολειό, όπου κάθε επισκέπτης 'λούζεται' από το Φως του Απόλλωνα και παραλαμβάνει τον πνευματικό οπλισμό του - απαραίτητο εφόδιο για τη νέα γενιά των Ελλήνων που άρχισε ήδη τον καλπασμό της για να ξεπλύνει 'προαιώνιες' ντροπές...
Ας μην ξεχνάμε, το τι είχε πει ο Μπιλ Κλίντον -κατά την εδώ επίσκεψή του- περί της Ελληνικής Πρότασης που "παραμένει η μοναδική και πρέπει να την ακολουθήσουμε"...
Τέλος πάντων, μην κακοχαρακτηριστούμε και ως... 'αμερικανόφιλοι'! Μία καινούργια χρονιά αρχίζει κύριε Κωνσταντινίδη και πολύ φοβάμαι ότι θα πρέπει να μεγαλώσετε την χωρητικότητα στο P/C σας!
Διατηρείτε μία Πύλη που αποτελεί ένα θαυμάσιο Κρυφό Σχολειό, όπου κάθε επισκέπτης 'λούζεται' από το Φως του Απόλλωνα και παραλαμβάνει τον πνευματικό οπλισμό του - απαραίτητο εφόδιο για τη νέα γενιά των Ελλήνων που άρχισε ήδη τον καλπασμό της για να ξεπλύνει 'προαιώνιες' ντροπές...
Με τις ευχές μου
για μια συναρπαστική χρονιά,
γεμάτη με όμορφες συγκινήσεις,
Παντελής Ξανθίδης.
Σημείωμα του Δημήτρη (http://lisis.freeservers.com/minima.htm)
για μια συναρπαστική χρονιά,
γεμάτη με όμορφες συγκινήσεις,
Παντελής Ξανθίδης.
Σημείωμα του Δημήτρη (http://lisis.freeservers.com/minima.htm)
Ζητώ συγνώμη από τον αγαπητό μου φίλο κ. Κωνσταντινίδη που δημοσίευσα το μήνυμα αυτό όπως ακριβώς το έλαβα και δεν το έκανα για να δρέψει δάφνες όπως λέει στην απάντησή του, αλλά γιατί νομίζω ότι τέτοιου είδους μηνύματα χρειάζονται για να φουντώσει η φλόγα που σιγοκαίει μέσα στις καρδιές όλων των Ελλήνων και μάλιστα των νέων. Εξ άλλου ο Αμφικτύων δεν έχει ανάγκη από επαίνους. Αποδεικνύει καθημερινά ποιος είναι.
Το έκανα γιατί τέτοιου είδους μηνύματα δίνουν φτερά στις ελπίδες μας και μας βγάζουν από την μοναξιά μας γιατί καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε μόνοι τελικά.
Είμαστε τόσοι ώστε να υπάρχει ακόμη ελπίδα.
Είμαστε τόσοι ώστε να μπορούμε να λέμε με σιγουριά ότι υπάρχουν Άνθρωποι.
Είμαστε τόσοι, όσοι χρειάζονται.
Είμαστε πολλοί.
Εύχομαι ότι δεν θα μου ζητηθεί να διαγράψω το μήνυμα του αγαπητού φίλου Παντελή.
Εύχομαι το μήνυμα αυτό να κάνει το γύρω του κόσμου.
Το έκανα γιατί τέτοιου είδους μηνύματα δίνουν φτερά στις ελπίδες μας και μας βγάζουν από την μοναξιά μας γιατί καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε μόνοι τελικά.
Είμαστε τόσοι ώστε να υπάρχει ακόμη ελπίδα.
Είμαστε τόσοι ώστε να μπορούμε να λέμε με σιγουριά ότι υπάρχουν Άνθρωποι.
Είμαστε τόσοι, όσοι χρειάζονται.
Είμαστε πολλοί.
Εύχομαι ότι δεν θα μου ζητηθεί να διαγράψω το μήνυμα του αγαπητού φίλου Παντελή.
Εύχομαι το μήνυμα αυτό να κάνει το γύρω του κόσμου.
Παρασκευή 31 Αυγούστου 2007
Θα ήθελα να (μην) ξεχάσω...
*** Ο αποστολέας του e-mail
είναι εθελοντής δασοπυροσβέστης
και το κείμενο που ακολουθεί
είναι γραμμένο
από έναν από τους συναδέλφους του.
21/8/2007
Οι εφημερίδες: «Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάς πλην ενός πυροσβέστη ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο
Σισμανόγλειο με αναπνευστικά προβλήματα»…
Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από την αποστειρωμένη
λογική της δημοσιογραφίας…
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα 3-4 πρόβατα που δεν προλάβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα
ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι
που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο
κατάλαβε ότι δεν υπάρχει σωτηρία.. τα αφεντικά του λείπαν διακοπές και
κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό..
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν απο τα πεύκα καθώς γινόντουσαν
παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο
και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα..
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες
φλόγες να μας ζώνουν από παντού
Θα ήθελα να ξεχάσω
τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας
όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες
Θα ήθελα να ξεχάσω
όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας
γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε
όταν τα ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη,
Θα ήθελα να τους ξεχάσω
όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβωντας μάνικες και δεν μπορούσαμε
επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας
Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω
όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε
και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας
Θα ήθελα να ξεχάσω
αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν
εκτεθειμένους στις φλόγες
Θα ήθελα να ξεχάσω
τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους κύκλωνε η
φωτιά
Θα ήθελα να ξεχάσω
αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε
τις όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε ώς παιδιά και τα παιδιά μας
δεν θα ξέρουν ότι υπήρχαν
Μα δεν θα ξεχάσω
εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας
δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που
μας περιτριγύρισαν
Μα δεν θα ξεχάσω
τους συνάδελφους απο Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη
για αυτούς περιοχή
Μα δεν θα ξεχάσω
όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να
χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και
κοροϊδεύουν τους Εθελοντές.
Μα δεν θα ξεχάσω
το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ένα ευχαριστώ,
για να μην θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα
συμφέροντα.
Μα δεν θα ξεχάσω
ότι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ένα μέτωπο 500
μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να
μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου.
Μα δεν θα ξεχάσω
την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα
αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω μου και μου ξαναδώσαν
μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε απο ανθρωπιά
και καλοσύνη.
Σας ευχαριστώ.
Και δεν θα ξεχάσω
να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ένα μεγάλο συγγνώμη
για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου.
Η απορία μου είναι:
οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εάν δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω
σας;
Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες,
πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς κει πάνω και εμείς εδώ κάτω;
Πώς περιμένω απο ένα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα να
δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα
πνευμόνια μου...
Λίγη στάχτη στα μαλλιά...
Δολοφόνοι...
Υ/Γ Γραμμενο από τον συνάδελφό μου Νίκο Φιλιππόπουλο όπου πλάϊ - πλάϊ μόνοι μας δίναμε μάχη με το μέτωπο της φωτιάς.
Οι εφημερίδες: «Σημειώνεται ότι δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί λόγω της πυρκαγιάς πλην ενός πυροσβέστη ο οποίος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο
Σισμανόγλειο με αναπνευστικά προβλήματα»…
Είναι πολύ παράξενο να διαβάζεις τη ζωή σου μέσα από την αποστειρωμένη
λογική της δημοσιογραφίας…
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα 3-4 πρόβατα που δεν προλάβαμε να βγάλουμε από το μαντρί και τα
ακούγαμε να σκούζουν καθώς μας πλησίαζε η φωτιά, και εκείνο το σκυλάκι
που παρέμεινε σιωπηλό και δεμένο μέχρι τη στιγμή που πανικόβλητο
κατάλαβε ότι δεν υπάρχει σωτηρία.. τα αφεντικά του λείπαν διακοπές και
κανείς δεν μας ειδοποίησε για αυτό..
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα πουλιά που δεν προλάβανε να φύγουν απο τα πεύκα καθώς γινόντουσαν
παρανάλωμα του πυρός και τα είδα στον αέρα να φτερουγίζουν για λίγο
και ύστερα να πέφτουν σαν φθινοπωρινά φύλλα..
Θα ήθελα να ξεχάσω
τα τρομαγμένα πρόσωπα των συναδέλφων μου όταν είδαμε τις 50μετρες
φλόγες να μας ζώνουν από παντού
Θα ήθελα να ξεχάσω
τις αγωνιώδεις εκκλήσεις των ιδιοκτητών όλων των σπιτιών τριγύρω μας
όταν άρχισαν να γλύφουν τα σπίτια τους οι φλόγες
Θα ήθελα να ξεχάσω
όλους αυτούς που ήρθαν με τζιπάκια κάνοντας χειρόφρενα και πατώντας
γκάζι μόνο και μόνο για να απολαύσουν το θέαμα, χωρίς να μας βοηθάνε
όταν τα ρουθούνια μας τρέχαν κατράμι και μασούσαμε στάχτη,
Θα ήθελα να τους ξεχάσω
όταν προσπαθούσαμε να φύγουμε κόβωντας μάνικες και δεν μπορούσαμε
επειδή είχαν δημιουργήσει κυκλοφοριακό κομφούζιο μπροστά μας
Θα ήθελα επίσης να ξεχάσω
όλους αυτούς που πίναν καφέ και μας ειρωνεύονταν την ώρα που δίναμε
και ίσα που κρατούσαμε την ψυχή μας
Θα ήθελα να ξεχάσω
αυτούς που τραβούσαν πανικόβλητοι τις εγκαταστάσεις μας και μας άφηναν
εκτεθειμένους στις φλόγες
Θα ήθελα να ξεχάσω
τις πανικόβλητες φωνές συναδέλφων στον ασύρματο όταν τους κύκλωνε η
φωτιά
Θα ήθελα να ξεχάσω
αυτή τη λαίλαπα που δεν υπήρχε τρόπο να φρενάρεις και λαίμαργα κατάπιε
τις όμορφες περιοχές που κάποτε χαρήκαμε ώς παιδιά και τα παιδιά μας
δεν θα ξέρουν ότι υπήρχαν
Μα δεν θα ξεχάσω
εκείνους τους χειριστές των ελικοπτέρων που τελευταία στιγμή μας
δημιούργησαν δίοδο διαφυγής μέσα από τους θεόρατους τοίχους φωτιάς που
μας περιτριγύρισαν
Μα δεν θα ξεχάσω
τους συνάδελφους απο Αταλάντη που ήρθαν να μας βοηθήσουν σε μια ξένη
για αυτούς περιοχή
Μα δεν θα ξεχάσω
όλες τις κυβερνήσεις έως τώρα που επιτρέπουν σε οικοπεδοφάγους να
χτίζουν, που αντιμετωπίζουν με αναλγησία τους εμπρησμούς και
κοροϊδεύουν τους Εθελοντές.
Μα δεν θα ξεχάσω
το κράτος που ούτε γάντια δεν μας έδωσε, πόσο μάλλον ένα ευχαριστώ,
για να μην θίξει την επιτηδευμένη ανικανότητα του μπροστά στα
συμφέροντα.
Μα δεν θα ξεχάσω
ότι καταφέραμε 4 παιδιά με 1 όχημα να σταματήσουμε ένα μέτωπο 500
μέτρων, να σώσουμε 5 σπίτια και μερικά πρόβατα.. Θα βοηθήσει να
μπορέσω να κοιμηθώ όταν θα γυρίζουν οι εικόνες φρίκης στο μυαλό μου.
Μα δεν θα ξεχάσω
την όμορφη τραυματιοφορέα που μου συμπαραστάθηκε όταν δεν είχα
αναπνοή, τους έμπειρους γιατρούς που πέσαν πάνω μου και μου ξαναδώσαν
μέλλον, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό που ξεχείλιζε απο ανθρωπιά
και καλοσύνη.
Σας ευχαριστώ.
Και δεν θα ξεχάσω
να λέγομαι ακόμα άνθρωπος και να χρωστάω στη φύση ένα μεγάλο συγγνώμη
για όλες τις καταστροφές που της έχει προξενήσει το είδος μου.
Η απορία μου είναι:
οι βίλες που θα χτίσετε θα έχουν νόημα εάν δεν υπάρχει πια πράσινο γύρω
σας;
Όταν ο αέρας θα μυρίζει στάχτη και θα σου καίει τους πνεύμονες,
πώς διάολο θα αναπνέετε εσείς κει πάνω και εμείς εδώ κάτω;
Πώς περιμένω απο ένα κράτος με στημένες εκλογές και προκάτ κόμματα να
δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον απο τις στάχτες που έχουν γεμίσει τα
πνευμόνια μου...
Λίγη στάχτη στα μαλλιά...
Δολοφόνοι...
Υ/Γ Γραμμενο από τον συνάδελφό μου Νίκο Φιλιππόπουλο όπου πλάϊ - πλάϊ μόνοι μας δίναμε μάχη με το μέτωπο της φωτιάς.
Το «διάγγελμα» ενός πολίτη που ΔΕΝ κάηκε
Του
Νίκου Τσαγκαντάκη
«Αγαπητή εξουσία (νυν, τέως και επόμενη),
Η χώρα ζει από την περασμένη Παρασκευή μια ανείπωτη εθνική τραγωδία. Τραγωδία που δεν περιγράφεται με λόγια. Τραγωδία που, με οδύνη, βιώνουμε όλοι μας.
Για μια ακόμη φορά, θέλω να εκφράσω την απογοήτευση, την οργή και την αγανάκτησή μου προς όλους εσάς που κάθε παραμονές εκλογών υπόσχεστε που την επομένη θα ζήσουμε σε μία καλύτερη Ελλάδα. Και αυτή η «μάχη» σας συνεχίζεται.
Κατανοώ ότι ζώντας στην «ασφάλεια»(;) της Αθήνας και έχοντας το… προνόμιο να παρακολουθώ τη βιβλική καταστροφή από τον καναπέ του σπιτιού μου, είναι εύκολο και ίσως απλοϊκό να ρίχνω το ανάθεμα δεξιά και αριστερά. Άλλωστε, είναι εύκολο να ρίχνεις αλλού τις ευθύνες, αν και υποψιάζομαι ότι αυτό το γνωρίζετε από πρώτο χέρι…
Κατανοώ, επίσης, ότι μια χώρα σαν την Ελλάδα δεν μπορεί να έχει διαθέσιμο έναν πυροσβέστη σε κάθε αυλή, ούτε ένα καναντέρ που θα περιπολεί επί 24ωρου βάσεως πάνω από την ταράτσα μου. Έτσι εντελώς καλοπροαίρετα θα ζητήσω κάτι απλούστερο, αλλά συνάμα και εξαιρετικά δύσκολο: απαντήσεις. Ρωτώ, λοιπόν:
-Γιατί μου είπατε ψέματα ότι το φετινό καλοκαίρι θα είμαστε έτοιμοι για παν ενδεχόμενο;
-Γιατί αφού ως κράτος δεν έχουμε επαρκείς πόρους, αφήσατε ανέπαφα από το 2000 33.000.000 εκατομμύρια ευρώ κοινοτικών κονδυλίων που προορίζονταν για τη δασοπροστασία;
-Γιατί αφήσατε ανεξέλεγκτες τις χιλιάδες παράνομες χωματερές να μολύνουν το νερό και την τροφή μου πριν γίνουν η δάδα που θα κάψει την επόμενη… Πελοπόννησο;
-Γιατί δεν με προστατεύσατε και με αφήσατε έρμαιο στις ορέξεις κάθε οικοπεδοφάγου που ορέγεται εκτάσεις-φιλέτα, κάθε πυρομανή που ηδονίζεται να βλέπει ένα δάσος να λαμπαδιάζει ή ακόμα χειρότερα βορά στα σχέδια του όποιου «εχθρού» θέλει το κακό το δικό μου και της χώρας μου;
-Γιατί δεν εκπαιδεύσατε τους πολίτες σας να σέβονται το περιβάλλον ( ή να σκοτώνονται στα τροχαία ή να ανακυκλώνουν ή, ή, ή…);
-Γιατί δεν επαρκούν οι φόροι που πληρώνω(-ουμε) για να έχω επαρκή δασοπυρόσβεση, σύγχρονη παιδεία και νοσοκομεία χωρίς ράντζα;
Αν δεν θέλετε να απαντήσετε σε μένα, θα το καταλάβω. Αλλά τουλάχιστον απαντήστε σε όλους εκείνους τους Έλληνες που έχασαν όχι απλά τους κόπους μιας ζωής –αυτά ξαναφτιάχνονται- αλλά και αγαπημένα πρόσωπα. Σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που έγιναν οι μοιραίοι πρωταγωνιστές της σύγχρονης ελληνικής Πομπηίας. Και σκεφθείτε τι από τα παραπάνω πράξατε…
«Την οργή των νεκρών να φοβάστε και των βράχων τ’ αγάλματα!»
(Οδυσσέας Ελύτης, “Άξιον Εστί”, - ‘Τα Πάθη, Γ΄’)
Πέμπτη 19 Ιουλίου 2007
Το σύστημα… bloggαρίστηκε!
Το μαζικό «παρών» των bloggers στην πλατεία Συντάγματος για τις πυρκαγιές ήταν βροντερό και ολίγον ανησυχητικό, καθώς τόσοι καναπεδάτοι βρέθηκαν ξαφνικά να διαδηλώνουν στους δρόμους της Αθήνας, χωρίς… τζάκετ, τζιν και κόκκινο πουλόβερ!
Πράγματι ήταν κάτι το ξαφνικό, γιατί η κάθε είδους εξουσία είδε κάποιους να βρίσκονται εκτός ελέγχου. Αφηρημένη έννοια η λέξη πολιτική, αλλά καθόλου… αφηρημένοι, εκείνοι που βγήκαν να διαμαρτυρηθούν μέσ’ στον καύσωνα, χωρίς οργάνωση και «ποιμένα».
Η συγκέντρωση εκείνης της Κυριακής, κατά των πυρκαγιών άναψε «φωτιές» σε οργανωμένες ομάδες, επειδή κάτι τέτοιου είδους αυθορμητισμοί, είναι ανεπίτρεπτοι για την καθεστηκυία τάξη. Ίσως επώδυνοι για τον εφησυχασμό και στο μέλλον επικίνδυνοι για την χαλαρότητα, την ανοχή και το μούδιασμα.
Ας έχουμε το νου μας, γιατί το σύστημα… bloggαρίστηκε και το «καπέλωμα» παραμονεύει…
Πράγματι ήταν κάτι το ξαφνικό, γιατί η κάθε είδους εξουσία είδε κάποιους να βρίσκονται εκτός ελέγχου. Αφηρημένη έννοια η λέξη πολιτική, αλλά καθόλου… αφηρημένοι, εκείνοι που βγήκαν να διαμαρτυρηθούν μέσ’ στον καύσωνα, χωρίς οργάνωση και «ποιμένα».
Η συγκέντρωση εκείνης της Κυριακής, κατά των πυρκαγιών άναψε «φωτιές» σε οργανωμένες ομάδες, επειδή κάτι τέτοιου είδους αυθορμητισμοί, είναι ανεπίτρεπτοι για την καθεστηκυία τάξη. Ίσως επώδυνοι για τον εφησυχασμό και στο μέλλον επικίνδυνοι για την χαλαρότητα, την ανοχή και το μούδιασμα.
Ας έχουμε το νου μας, γιατί το σύστημα… bloggαρίστηκε και το «καπέλωμα» παραμονεύει…
Σάββατο 7 Ιουλίου 2007
Φτάνει πιά!
Μια διαμαρτυρία για την αναδάσωση της χώρας που ξεκινάει απο τους μπλόγκερς. Ενας ποταμός δακρύων για τη φλεγόμενη χώρα. Μια αστική επανάσταση για την κατοχύρωση της πράσινης ελευθερίας στην Ελλάδα. Όχι, άλλες πυρκαγιές! Όχι, άλλες πλημμύρες! Αυτή την Κυριακή (08 Ιουλίου 2007) στο Σύνταγμα στις 7μ.μ. Όλοι μαζί, να σηκώσουμε τη σημαία της αναδάσωσης!
Μια διαμαρτυρία για την αναδάσωση της χώρας που ξεκινάει απο τους μπλόγκερς. Ενας ποταμός δακρύων για τη φλεγόμενη χώρα. Μια αστική επανάσταση για την κατοχύρωση της πράσινης ελευθερίας στην Ελλάδα. Όχι, άλλες πυρκαγιές! Όχι, άλλες πλημμύρες! Αυτή την Κυριακή (08 Ιουλίου 2007) στο Σύνταγμα στις 7μ.μ. Όλοι μαζί, να σηκώσουμε τη σημαία της αναδάσωσης!
Παρασκευή 29 Ιουνίου 2007
Καταναλωτικό κίνημα και… πίσω ρέμα!
Στα «χαρακώματα» βρίσκονται καταναλωτικές οργανώσεις και υπουργείο Ανάπτυξης, για τον νέο νόμο που θα διέπει τις ενώσεις καταναλωτών. Ένας νόμος που για το υπουργείο θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους και για τις οργανώσεις καταναλωτών θα αποδυναμώσει το καταναλωτικό κίνημα. Και ο απλός καταναλωτής, στη γωνία παρατηρητής - σε ένα θέατρο «πολέμου» όπου το ευρώ έχει τον πρώτο λόγο…
«Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» με την νέα νομοθετική ρύθμιση, αφού το μέχρι τώρα νομοθετικό καθεστώς αποδείχτηκε ότι δεν είναι ικανό να προστατέψει τον καταναλωτή και η νέα νομοθετική ρύθμιση δεν δείχνει και τόσο θετική ως προς τα ουσιαστικά συμφέροντα του καταναλωτικού κινήματος.
Ό, τι κι αν συμβεί, ο καταναλωτής θα «πληρώσει τη νύφη», αλλά προς το παρόν τον λόγο έχουν οι καταναλωτικές οργανώσεις, που αντιστέκονται σθεναρά στον νέο νόμο, γιατί εκτός των άλλων αλλάζει το καθεστώς χρηματοδότησης των οργανώσεων - κάτι που βρίσκει αντίθετες τις οργανώσεις, διότι, όπως τονίζουν «επιχειρεί να θέσει υπό τον πλήρη ουσιαστικό και τυπικό έλεγχο του εκάστοτε υπουργού και των προμηθευτών τις ενώσεις καταναλωτών, οι οποίες πλέον μετατρέπονται σε πλήρη υποχείρια της κρατικής εξουσίας και των οικονομικών συμφερόντων των προμηθευτών και παύουν να αποτελούν ανεξάρτητες και αδέσμευτες φωνές των πολιτών δηλαδή μη κυβερνητικές οργανώσεις». Και επισημαίνεται: «Η πολιτεία οφείλει με διαφανή και συγκεκριμένα κριτήρια να χρηματοδοτεί τις Ενώσεις, με βάση τα μέλη τους, την συμμετοχή τους και την δράση τους».
Οι πηγές που μέχρι τώρα «ποτίζονται» οι καταναλωτικές οργανώσεις, δεν είναι λίγες και τα κριτήρια που επιχορηγείται μία ένωση δεν είναι και τόσο ελεγχόμενα. Με βάση το άρθρο 10 του ισχύοντος Ν. 2251, προβλέπεται ότι οι πόροι τους προέρχονται από τις παρακάτω πηγές:
· Συνδρομές μελών.
· Συνδρομές και λοιπές εισπράξεις.
· Διάθεση των εντύπων που εκδίδουν οι ενώσεις.
· Εισπράξεις από δημόσιες εκδηλώσεις.
· Κρατική επιχορήγηση ή επιχορήγηση από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης
· Επιχορήγηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διεθνών οργανισμών και διεθνών ενώσεων καταναλωτών.
Με τον τρόπο που γίνονται μέχρι σήμερα οι επιχορηγήσεις, η κάθε ένωση καταναλωτών που μπορεί να δικαιολογεί τυπικά την παρουσία της, έχει το δικαίωμα να πηγαίνει ταμείο! Και οπωσδήποτε αυτό ενοχλεί τις οργανώσεις που επιτελούν ουσιαστικό έργο.
Ο νόμος του ‘94 προβλέπει ότι για τη σύσταση ένωσης καταναλωτών χρειάζονται τουλάχιστον 100 πρόσωπα, αλλά σε δήμους ή κοινότητες με πληθυσμό μέχρι τριών χιλιάδων κατοίκων αρκούν τα 20 πρόσωπα.
Έτσι, όταν δεν δίνονται με πλήρη διαφάνεια και συγκεκριμένα κριτήρια οι επιχορηγήσεις, τότε ανοίγονται οι ορέξεις για «μαγαζάκια», τα οποία μπορούν να λειτουργούν τυπικά: με δύο συγκεντρώσεις, τρεις διαμαρτυρίες και πέντε ανακοινώσεις στον Τύπο!
Τώρα με τον νέο νόμο κατηγορείται η πολιτεία ότι πάει να θέσει «υπό τον πλήρη ουσιαστικό και τυπικό έλεγχο του εκάστοτε υπουργού και των ‘προμηθευτών’ τις ενώσεις καταναλωτών», οι οποίες πλέον «μετατρέπονται σε πλήρη υποχείρια και υποκεινούμενα της κρατικής εξουσίας και παύουν να αποτελούν ανεξάρτητες και αδέσμευτες φωνές των πολιτών – καταναλωτών».
Η προχθεσινή διαμαρτυρία των καταναλωτικών οργανώσεων, μέσ’ στο λιοπύρι και στους 42ο υπό σκιάν, ίσως θα πρέπει να εκληφθεί σοβαρά από την πολιτεία, καθώς το «τοπίο» στον χώρο των καταναλωτικών οργανώσεων δείχνει κάπως «θολό». Το καταναλωτικό κίνημα δεν θα πρέπει να είναι «καπελωμένο» από οποιουδήποτε φορέα και ούτε οι πόροι των οργανώσεων να προέρχονται από τα τυπικά -και μόνον- προσόντα τους…
«Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» με την νέα νομοθετική ρύθμιση, αφού το μέχρι τώρα νομοθετικό καθεστώς αποδείχτηκε ότι δεν είναι ικανό να προστατέψει τον καταναλωτή και η νέα νομοθετική ρύθμιση δεν δείχνει και τόσο θετική ως προς τα ουσιαστικά συμφέροντα του καταναλωτικού κινήματος.
Ό, τι κι αν συμβεί, ο καταναλωτής θα «πληρώσει τη νύφη», αλλά προς το παρόν τον λόγο έχουν οι καταναλωτικές οργανώσεις, που αντιστέκονται σθεναρά στον νέο νόμο, γιατί εκτός των άλλων αλλάζει το καθεστώς χρηματοδότησης των οργανώσεων - κάτι που βρίσκει αντίθετες τις οργανώσεις, διότι, όπως τονίζουν «επιχειρεί να θέσει υπό τον πλήρη ουσιαστικό και τυπικό έλεγχο του εκάστοτε υπουργού και των προμηθευτών τις ενώσεις καταναλωτών, οι οποίες πλέον μετατρέπονται σε πλήρη υποχείρια της κρατικής εξουσίας και των οικονομικών συμφερόντων των προμηθευτών και παύουν να αποτελούν ανεξάρτητες και αδέσμευτες φωνές των πολιτών δηλαδή μη κυβερνητικές οργανώσεις». Και επισημαίνεται: «Η πολιτεία οφείλει με διαφανή και συγκεκριμένα κριτήρια να χρηματοδοτεί τις Ενώσεις, με βάση τα μέλη τους, την συμμετοχή τους και την δράση τους».
Οι πηγές που μέχρι τώρα «ποτίζονται» οι καταναλωτικές οργανώσεις, δεν είναι λίγες και τα κριτήρια που επιχορηγείται μία ένωση δεν είναι και τόσο ελεγχόμενα. Με βάση το άρθρο 10 του ισχύοντος Ν. 2251, προβλέπεται ότι οι πόροι τους προέρχονται από τις παρακάτω πηγές:
· Συνδρομές μελών.
· Συνδρομές και λοιπές εισπράξεις.
· Διάθεση των εντύπων που εκδίδουν οι ενώσεις.
· Εισπράξεις από δημόσιες εκδηλώσεις.
· Κρατική επιχορήγηση ή επιχορήγηση από τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης
· Επιχορήγηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διεθνών οργανισμών και διεθνών ενώσεων καταναλωτών.
Με τον τρόπο που γίνονται μέχρι σήμερα οι επιχορηγήσεις, η κάθε ένωση καταναλωτών που μπορεί να δικαιολογεί τυπικά την παρουσία της, έχει το δικαίωμα να πηγαίνει ταμείο! Και οπωσδήποτε αυτό ενοχλεί τις οργανώσεις που επιτελούν ουσιαστικό έργο.
Ο νόμος του ‘94 προβλέπει ότι για τη σύσταση ένωσης καταναλωτών χρειάζονται τουλάχιστον 100 πρόσωπα, αλλά σε δήμους ή κοινότητες με πληθυσμό μέχρι τριών χιλιάδων κατοίκων αρκούν τα 20 πρόσωπα.
Έτσι, όταν δεν δίνονται με πλήρη διαφάνεια και συγκεκριμένα κριτήρια οι επιχορηγήσεις, τότε ανοίγονται οι ορέξεις για «μαγαζάκια», τα οποία μπορούν να λειτουργούν τυπικά: με δύο συγκεντρώσεις, τρεις διαμαρτυρίες και πέντε ανακοινώσεις στον Τύπο!
Τώρα με τον νέο νόμο κατηγορείται η πολιτεία ότι πάει να θέσει «υπό τον πλήρη ουσιαστικό και τυπικό έλεγχο του εκάστοτε υπουργού και των ‘προμηθευτών’ τις ενώσεις καταναλωτών», οι οποίες πλέον «μετατρέπονται σε πλήρη υποχείρια και υποκεινούμενα της κρατικής εξουσίας και παύουν να αποτελούν ανεξάρτητες και αδέσμευτες φωνές των πολιτών – καταναλωτών».
Η προχθεσινή διαμαρτυρία των καταναλωτικών οργανώσεων, μέσ’ στο λιοπύρι και στους 42ο υπό σκιάν, ίσως θα πρέπει να εκληφθεί σοβαρά από την πολιτεία, καθώς το «τοπίο» στον χώρο των καταναλωτικών οργανώσεων δείχνει κάπως «θολό». Το καταναλωτικό κίνημα δεν θα πρέπει να είναι «καπελωμένο» από οποιουδήποτε φορέα και ούτε οι πόροι των οργανώσεων να προέρχονται από τα τυπικά -και μόνον- προσόντα τους…
Οι αποδείξεις και το… παρασύνθημα!
Επιστρέφει το σύστημα των αποδείξεων και μαζί του μία απέλπιδα προσπάθεια του υπουργείου Οικονομικών για να αυξηθούν τα έσοδά του, καθώς οι παράγοντες που… παρεμποδίζουν πολλούς επαγγελματίες να κόβουν αποδείξεις δεν έχουν εκλείψει.
Απ’ ό,τι μέχρι στιγμής έχει γίνει γνωστό, η εφορία θα αναγνωρίζει αποδείξεις από μερικές κατηγορίες επαγγελματιών και επιχειρήσεων, ενώ εξετάζεται το ενδεχόμενο ώστε το ετήσιο αναγνωριζόμενο ποσό να μην υπερβαίνει τα… 1.200 ευρώ!
Το μέτρο είναι τουλάχιστον ουτοπιστικό και σαφώς προεκλογικό, αφού ο κ. Γιώργος Αλογοσκούφης γνωρίζει πολύ καλά, πως όταν κάποιος ζητήσει απόδειξη από τον υδραυλικό, εκείνος θα του αναγγείλει το νέο ποσόν στο οποίο θα εμπεριέχεται ο ΦΠΑ! Κάτι δηλαδή που σημαίνει, ότι δεν θα βρεθεί κανένας μισθοσυντήρητος που για να πάρει απόδειξη να δώσει περισσότερα λεφτά στον εν λόγω επαγγελματία…
Για την ιστορία, θα πρέπει να γίνει μία υπόμνηση προς τους αρμοδίους του υπουργείου Οικονομικών, η οποία έχει σχέση με κάτι που είχε πει κάποτε ο τότε ειδικός γραμματέας του ΣΔΟΕ κ. Γιώργος Κανελλόπουλος και μέχρι στιγμής, ούτε έχει καταργηθεί, ούτε έχει διαψευσθεί, ούτε και ισχύει!
Συγκεκριμένα, ο κ. Κανελλόπουλος είχε πει ότι ο ΦΠΑ εμπεριέχεται στην τιμή που δηλώνεται! Δηλαδή, όταν κάποιος λέει ότι η εργασία μου στοιχίζει Χ ευρώ, εννοεί ότι κοστίζει τόσο συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ.
Όπως είναι γνωστό, αυτό όχι μόνον δεν συμβαίνει, αλλά υπάρχουν και επιχειρήσεις οι οποίες στις τιμές των προϊόντων τους δεν συμπεριλαμβάνεται ο ΦΠΑ, αλλά ο πελάτης το πληροφορείται, μόνον αν βάλει τα γυαλιά του και κοιτάξει προσεκτικά το έντυπο.
Επ’ αυτού του θέματος, το υπουργείο Οικονομικών, περιέργως δεν έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με το να προβάλλει αυτή την παράμετρο και έτσι η αποφυγή κοψίματος αποδείξεων από συγκεκριμένους επαγγελματίες, έχει γίνει συνήθεια.
Τώρα, πώς το υπουργείο Οικονομικών ελπίζει ότι ο καταναλωτής για να κερδίσει 1.200 ευρώ τη χρονιά, θα δέχεται να πληρώνει το επιπλέον ποσό του ΦΠΑ, που θα του ζητούν οι διάφοροι επαγγελματίες;
Γι’ αυτό, μάλλον θα έδινε πολύ καλύτερα αποτελέσματα, μία καμπάνια για να ενημερωθεί ο καταναλωτής και ο επαγγελματίας ότι η αναγγελία του τιμήματος ενός προϊόντος ή μιάς εργασίας, θα πρέπει αν συμπεριλαμβάνει το ΦΠΑ.
Το… σύνθημα «Αγαπάς την Ελλάδα – απόδειξη» το ξέρουμε. Ας προχωρήσουμε στο… παρασύνθημα!
Απ’ ό,τι μέχρι στιγμής έχει γίνει γνωστό, η εφορία θα αναγνωρίζει αποδείξεις από μερικές κατηγορίες επαγγελματιών και επιχειρήσεων, ενώ εξετάζεται το ενδεχόμενο ώστε το ετήσιο αναγνωριζόμενο ποσό να μην υπερβαίνει τα… 1.200 ευρώ!
Το μέτρο είναι τουλάχιστον ουτοπιστικό και σαφώς προεκλογικό, αφού ο κ. Γιώργος Αλογοσκούφης γνωρίζει πολύ καλά, πως όταν κάποιος ζητήσει απόδειξη από τον υδραυλικό, εκείνος θα του αναγγείλει το νέο ποσόν στο οποίο θα εμπεριέχεται ο ΦΠΑ! Κάτι δηλαδή που σημαίνει, ότι δεν θα βρεθεί κανένας μισθοσυντήρητος που για να πάρει απόδειξη να δώσει περισσότερα λεφτά στον εν λόγω επαγγελματία…
Για την ιστορία, θα πρέπει να γίνει μία υπόμνηση προς τους αρμοδίους του υπουργείου Οικονομικών, η οποία έχει σχέση με κάτι που είχε πει κάποτε ο τότε ειδικός γραμματέας του ΣΔΟΕ κ. Γιώργος Κανελλόπουλος και μέχρι στιγμής, ούτε έχει καταργηθεί, ούτε έχει διαψευσθεί, ούτε και ισχύει!
Συγκεκριμένα, ο κ. Κανελλόπουλος είχε πει ότι ο ΦΠΑ εμπεριέχεται στην τιμή που δηλώνεται! Δηλαδή, όταν κάποιος λέει ότι η εργασία μου στοιχίζει Χ ευρώ, εννοεί ότι κοστίζει τόσο συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ.
Όπως είναι γνωστό, αυτό όχι μόνον δεν συμβαίνει, αλλά υπάρχουν και επιχειρήσεις οι οποίες στις τιμές των προϊόντων τους δεν συμπεριλαμβάνεται ο ΦΠΑ, αλλά ο πελάτης το πληροφορείται, μόνον αν βάλει τα γυαλιά του και κοιτάξει προσεκτικά το έντυπο.
Επ’ αυτού του θέματος, το υπουργείο Οικονομικών, περιέργως δεν έχει δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με το να προβάλλει αυτή την παράμετρο και έτσι η αποφυγή κοψίματος αποδείξεων από συγκεκριμένους επαγγελματίες, έχει γίνει συνήθεια.
Τώρα, πώς το υπουργείο Οικονομικών ελπίζει ότι ο καταναλωτής για να κερδίσει 1.200 ευρώ τη χρονιά, θα δέχεται να πληρώνει το επιπλέον ποσό του ΦΠΑ, που θα του ζητούν οι διάφοροι επαγγελματίες;
Γι’ αυτό, μάλλον θα έδινε πολύ καλύτερα αποτελέσματα, μία καμπάνια για να ενημερωθεί ο καταναλωτής και ο επαγγελματίας ότι η αναγγελία του τιμήματος ενός προϊόντος ή μιάς εργασίας, θα πρέπει αν συμπεριλαμβάνει το ΦΠΑ.
Το… σύνθημα «Αγαπάς την Ελλάδα – απόδειξη» το ξέρουμε. Ας προχωρήσουμε στο… παρασύνθημα!
Τρίτη 12 Ιουνίου 2007
Ενιαί... ατίπτσυεο!
Σνφμύωα με μαι έυρενα σοτ Πμανιπσητετο τυο Κμτρπιαιζ, δνε πεαιζι ρλόο με τι σριεά ενίαι τοθοπεμετενα τα γταμαμρά μσέα σε μαί λξηέ, αεκρί το πώτρο κια το ταελείτυο γάμρμα να ενιαί σητ στωσή θσέη. Τα υλοπιόπα μροπούν να ενίαι σε τχίυεας θιέεσς κια να μροπετίε να τςι δαβαιάεστε χρωίς πλβημόρα. Ατυό γνίταει γαιτί ο απρώνθονις εκέγλφοας δνε δαεβζιάι γάμρμα - γάμρμα κθάε λξηέ αλλά τνη λξηέ σνα σνύλοο. Ατίπτσυεο ε!
Ομήρου... αγγλικά!
Μία εργασία
βασισμένη-εν μέρει-
σε Μελέτη
της ομογενούς καθηγήτριας
Αναστασίας Γονέου.
Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών», η Αναστασία Γονέου, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι ‘εξόδευσαν’, για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την ‘βαπτίσουν’ με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη».
Παραδείγματα:
AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: ''θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ''.
AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!
BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα ‘τραπέζια’ (πάγκους) της αγοράς.
BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.
BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.
BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.
BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.
CARE = από το καρέζω.
COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.
DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα ‘δία’. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.
DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ.
DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!DOUBLE = από το διπλούς – διπλός.
EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.
EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε
EYES = από το φάεα = μάτια.
FATHER = από το πάτερ (πατήρ).
FLOWER = λατινικά flos από το φλόος.
FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ (F= δίγαμμα).
GLAMOUR = λατινικό gramour από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramour –glamour, πήρε την σημερινή έννοια.
HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό ‘ς’ προφέρεται ως ‘ρ’. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.
ILLUSION = από το λίζει = παίζει.
ΙS = από το είς.
KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).
KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με (...είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).
LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης – πατέρας του Οδυσσέα).
LOVE = λατινικό: love από το ‘λάFω’. Το δίγαμμα (F) γίνεται ‘αυ’ και ‘λάFω’ σημαίνει ''θέλω πολύ''.
MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.
MATRIX = από το μήτρα.
MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.
MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.
MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το 'Μάχων' = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.
ME = από το με.
MEDICINE = λατινικά: medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.
MENACE = από το μήνις.
MENTOR = από το μέντωρ.
MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε'84,2).
MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το... menu!
MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda).
MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει.
MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).
MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.
MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!
MOW = από το αμάω = θερίζω.
NIGHT = από το νύχτα.
NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο (''νέ τρώει, νέ πίνει''), ή (νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.
PAUSE = από το παύση.
RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.
RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ. ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.
SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία (‘) προφέρεται ως σ = σερπετό.
SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.
SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).
SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.
SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω (σπονδή).
TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.
TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.
YES = από το γέ = βεβαίως.
WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ.
Οκτώβριος, 2004
Μάριος Ξανθίδης.
Ελληνικά... Πολυνησίας!
Από τον αθηναϊκό Τύπο
Ένα ταξίδι στον νότιο Ειρηνικό θα είναι σίγουρα γεμάτο πρωτόγνωρα συναισθήματα και νέες εικόνες. Φανταστείτε την έκπληξή σας όμως αν, φτάνοντας στη Νήσο του Πάσχα, διαπιστώσετε ότι μπορείτε να κατανοήσετε κάποιες λέξεις από τη γλώσσα των ντόπιων. Πολυετής έρευνα του Αμερικανού καθηγητή Nορς Σίγκουρντ Γιόζεφσον καταδεικνύει μεγάλη συγγένεια μεταξύ των αρχαίων ελληνικών και των πολυνησιακών γλωσσών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης του καθηγητή, ρίζες λέξεων από τα αρχαία Ελληνικά και κυρίως λέξεις από τον πολιτισμό των αρχαίων Kυκλάδων και της Kύπρου, έχουν «περάσει» στην πολυνησιακή διάλεκτο και ειδικά στο ιδίωμα της Nήσου του Πάσχα.
«Aγάπησα πολύ την Eλλάδα μέσα από την έρευνά μου. Δεν έχω κανένα συγγενή στη χώρα σας, δεν είχα κανένα λόγο να διαπιστώσω πως οι πολυνησιακές γλώσσες έχουν εν μέρει καταγωγή αρχαιοελληνική. H σχέση αυτή μού προέκυψε κατά την αναζήτηση της καταγωγής των λέξεων της Nήσου του Πάσχα. Kαι αυτό μου έγινε έργο ζωής», δηλώνει ο καθηγητής.
Ιδιαίτερες ομοιότητες μεταξύ των δύο γλωσσών παρατηρούνται σε στοιχεία ναυσιπλοΐας, κοινωνικών δομών, καθώς και θρησκευτικών δοξασιών. Kοινά σημεία έχει σημειώσει ο Γιόζεφσον και στον πολιτισμό, αφού με μαθηματικά στοιχεία έχει διαπιστώσει κοινές διαστάσεις σε αγάλματα μεταξύ της Nήσου του Πάσχα και της αρχαίας Ελλάδας. H εξήγηση που δίνει ο Γιόζεφσον για το παράδοξο αυτό γεγονός είναι ότι κατά τους 7ο και 6ο αιώνα π.X., οι Έλληνες ταξίδεψαν προς τον Ειρηνικό και αποίκησαν στο συγκεκριμένο νησί, χωρίς να ξεχάσουν την αρχαϊκής προέλευσης μητρική τους γλώσσα. Για τις ανάγκες τής έρευνας, ο Αμερικανός επιστήμονας ταξίδεψε σε πολλά σημεία της Ελλάδας, γιατί όπως είπε έπρεπε να μαζέψει στοιχεία και: "Να μάθω τις ελληνικές λέξεις και τη σημασία τους. Άρχισα να μαθαίνω ελληνικά, να διαβάζω τη γλώσσα. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η γλώσσα σας". Σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο Γιόζεφσον έχει χρησιμοποιήσει στη μελέτη του και άλλες επιστήμες, πέρα από την εξέταση αυστηρά γλωσσικών όρων και ριζών.
Μονάδες μέτρησης και μουσική!
Στην σύγκριση που έκανε μεταξύ αρχαίων μονάδων μέτρησης στη Νήσο του Πάσχα, το Mεξικό και την προκολομβιανή Nότια Aμερική με τις ελληνικές μονάδες μέτρησης βρήκε πολλά κοινά σημεία, ίδιες διαστάσεις και παρόμοιες αναλογίες. Ακόμη και στη μουσική εντοπίστηκαν κοινά σημεία με την ελληνική!
H λέξη «ako» που παραπέμπει στο «άδω» και η λέξη «paina» που παραπέμπει στη λέξη «παιάν» είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα που έχουν σχέση με την αρχαία ελληνική.
«Mεγάλη εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι στη Νήσο του Πάσχα υπάρχει ένα μνημείο ιστορικό, που το λένε Ahu Te-pito-te kura. Είναι ένας στρογγυλός ομφάλιος λίθος, που κατασκεύασαν για να τιμήσουν τον τόπο καταγωγής τους, τον Ομφαλό της Γης όπως είχαν στο μυαλό τους την Eλλάδα», λέει ο Nορς Γιόζεφσον. «O Ομφαλός του κόσμου είχε ένα παρακλάδι στον νότιο Ειρηνικό. Kαι τα σημάδια τα έχουμε...».
Ο Βράχος του Πάσχα
Σε απόστασηBρίσκεται 3.800 χιλιομέτρων από τις ακτές της Xιλής βρίσκεται ένας "Μεγάλος Βράχος" επιφανείας περίπου 160 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Tο νησί ανακαλύφθηκε το 1722 από τον Ολλανδό εξερευνητή Jacob Roggeveen και το πλήρωμά του. O Ολλανδός βάφτισε το νησί «Νήσο του Πάσχα», επειδή εκείνη την ημέρα που αποβιβάστηκε εκεί ήταν Πάσχα! Οι ίδιοι οι κάτοικοι του νησιού το αποκαλούν «Pάπα Nούι» (Mεγάλο Pάπα ή Mεγάλος Bράχος) ή «Tε Πίτο ο Tε Xενούα» (Oμφαλός της Γης). Σύμφωνα πάντως με εξερευνητές που επισκέφθηκαν το νησί τον 17ο αιώνα μ.X., «το χρώμα του προσώπου των κατοίκων είναι σχεδόν ίδιο με αυτό των Ευρωπαίων και όχι των Αμερικανών!».
Ποιός είναι ο Νορς Σ. Γιότερσον
Γεννήθηκε στην Καλιφόρνια το 1942. O πατέρας του ήταν απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια και της Σορβόννης, ενώ η μητέρα του είχε διδακτορικό δίπλωμα στη γλωσσολογία από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Από εκεί ο Nορς «κληρονόμησε» την αγάπη του για τη γλώσσα. Για την περιπέτεια όμως έχει να πει: «O πατέρας μου ήταν άνθρωπος που ήθελε να γνωρίσει πολλές χώρες και πολιτισμούς και γι αυτό ταξιδέψαμε πολύ οικογενειακώς». Ένας από τους προορισμούς τους ήταν στη Νήσο του Πάσχα της Πολυνησίας. Ανήσυχος νεαρός ο Nορς, διαπίστωσε ότι πολλές από τις λέξεις που χρησιμοποιούσαν δεν ήταν πολυνησιακές, δεν είχαν δηλαδή ρίζα από τη γλώσσα Mαορί. «Τότε ξεκίνησα να ψάχνω την καταγωγή των λέξεων. Δοκίμασα συγκρίνοντας πολλές οικογένειες γλωσσών, αλλά ομοιότητες βρήκα μόνο στην αρχαία ελληνική γλώσσα», λέει σήμερα ο Γιόζεφσον. Στην επαγγελματική του καριέρα, ο Γιόζεφσον απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στην Ιστορία της Mουσικής και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια. Tο 1992 συνταξιοδοτήθηκε και από τότε έχει αποσυρθεί στη Γερμανία, απ' όπου κατάγεται η σύζυγός του. O ίδιος θεωρεί πάντως ότι το έργο του «Ένας αρχαϊκός-ελληνικός πολιτισμός στη Νήσο του Πάσχα» που έχει μεταφραστεί ήδη σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες, ήταν για εκείνον έργο ζωής...
Ένα ταξίδι στον νότιο Ειρηνικό θα είναι σίγουρα γεμάτο πρωτόγνωρα συναισθήματα και νέες εικόνες. Φανταστείτε την έκπληξή σας όμως αν, φτάνοντας στη Νήσο του Πάσχα, διαπιστώσετε ότι μπορείτε να κατανοήσετε κάποιες λέξεις από τη γλώσσα των ντόπιων. Πολυετής έρευνα του Αμερικανού καθηγητή Nορς Σίγκουρντ Γιόζεφσον καταδεικνύει μεγάλη συγγένεια μεταξύ των αρχαίων ελληνικών και των πολυνησιακών γλωσσών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης του καθηγητή, ρίζες λέξεων από τα αρχαία Ελληνικά και κυρίως λέξεις από τον πολιτισμό των αρχαίων Kυκλάδων και της Kύπρου, έχουν «περάσει» στην πολυνησιακή διάλεκτο και ειδικά στο ιδίωμα της Nήσου του Πάσχα.
«Aγάπησα πολύ την Eλλάδα μέσα από την έρευνά μου. Δεν έχω κανένα συγγενή στη χώρα σας, δεν είχα κανένα λόγο να διαπιστώσω πως οι πολυνησιακές γλώσσες έχουν εν μέρει καταγωγή αρχαιοελληνική. H σχέση αυτή μού προέκυψε κατά την αναζήτηση της καταγωγής των λέξεων της Nήσου του Πάσχα. Kαι αυτό μου έγινε έργο ζωής», δηλώνει ο καθηγητής.
Ιδιαίτερες ομοιότητες μεταξύ των δύο γλωσσών παρατηρούνται σε στοιχεία ναυσιπλοΐας, κοινωνικών δομών, καθώς και θρησκευτικών δοξασιών. Kοινά σημεία έχει σημειώσει ο Γιόζεφσον και στον πολιτισμό, αφού με μαθηματικά στοιχεία έχει διαπιστώσει κοινές διαστάσεις σε αγάλματα μεταξύ της Nήσου του Πάσχα και της αρχαίας Ελλάδας. H εξήγηση που δίνει ο Γιόζεφσον για το παράδοξο αυτό γεγονός είναι ότι κατά τους 7ο και 6ο αιώνα π.X., οι Έλληνες ταξίδεψαν προς τον Ειρηνικό και αποίκησαν στο συγκεκριμένο νησί, χωρίς να ξεχάσουν την αρχαϊκής προέλευσης μητρική τους γλώσσα. Για τις ανάγκες τής έρευνας, ο Αμερικανός επιστήμονας ταξίδεψε σε πολλά σημεία της Ελλάδας, γιατί όπως είπε έπρεπε να μαζέψει στοιχεία και: "Να μάθω τις ελληνικές λέξεις και τη σημασία τους. Άρχισα να μαθαίνω ελληνικά, να διαβάζω τη γλώσσα. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η γλώσσα σας". Σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο Γιόζεφσον έχει χρησιμοποιήσει στη μελέτη του και άλλες επιστήμες, πέρα από την εξέταση αυστηρά γλωσσικών όρων και ριζών.
Μονάδες μέτρησης και μουσική!
Στην σύγκριση που έκανε μεταξύ αρχαίων μονάδων μέτρησης στη Νήσο του Πάσχα, το Mεξικό και την προκολομβιανή Nότια Aμερική με τις ελληνικές μονάδες μέτρησης βρήκε πολλά κοινά σημεία, ίδιες διαστάσεις και παρόμοιες αναλογίες. Ακόμη και στη μουσική εντοπίστηκαν κοινά σημεία με την ελληνική!
H λέξη «ako» που παραπέμπει στο «άδω» και η λέξη «paina» που παραπέμπει στη λέξη «παιάν» είναι δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα που έχουν σχέση με την αρχαία ελληνική.
«Mεγάλη εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι στη Νήσο του Πάσχα υπάρχει ένα μνημείο ιστορικό, που το λένε Ahu Te-pito-te kura. Είναι ένας στρογγυλός ομφάλιος λίθος, που κατασκεύασαν για να τιμήσουν τον τόπο καταγωγής τους, τον Ομφαλό της Γης όπως είχαν στο μυαλό τους την Eλλάδα», λέει ο Nορς Γιόζεφσον. «O Ομφαλός του κόσμου είχε ένα παρακλάδι στον νότιο Ειρηνικό. Kαι τα σημάδια τα έχουμε...».
Ο Βράχος του Πάσχα
Σε απόστασηBρίσκεται 3.800 χιλιομέτρων από τις ακτές της Xιλής βρίσκεται ένας "Μεγάλος Βράχος" επιφανείας περίπου 160 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Tο νησί ανακαλύφθηκε το 1722 από τον Ολλανδό εξερευνητή Jacob Roggeveen και το πλήρωμά του. O Ολλανδός βάφτισε το νησί «Νήσο του Πάσχα», επειδή εκείνη την ημέρα που αποβιβάστηκε εκεί ήταν Πάσχα! Οι ίδιοι οι κάτοικοι του νησιού το αποκαλούν «Pάπα Nούι» (Mεγάλο Pάπα ή Mεγάλος Bράχος) ή «Tε Πίτο ο Tε Xενούα» (Oμφαλός της Γης). Σύμφωνα πάντως με εξερευνητές που επισκέφθηκαν το νησί τον 17ο αιώνα μ.X., «το χρώμα του προσώπου των κατοίκων είναι σχεδόν ίδιο με αυτό των Ευρωπαίων και όχι των Αμερικανών!».
Ποιός είναι ο Νορς Σ. Γιότερσον
Γεννήθηκε στην Καλιφόρνια το 1942. O πατέρας του ήταν απόφοιτος του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια και της Σορβόννης, ενώ η μητέρα του είχε διδακτορικό δίπλωμα στη γλωσσολογία από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Από εκεί ο Nορς «κληρονόμησε» την αγάπη του για τη γλώσσα. Για την περιπέτεια όμως έχει να πει: «O πατέρας μου ήταν άνθρωπος που ήθελε να γνωρίσει πολλές χώρες και πολιτισμούς και γι αυτό ταξιδέψαμε πολύ οικογενειακώς». Ένας από τους προορισμούς τους ήταν στη Νήσο του Πάσχα της Πολυνησίας. Ανήσυχος νεαρός ο Nορς, διαπίστωσε ότι πολλές από τις λέξεις που χρησιμοποιούσαν δεν ήταν πολυνησιακές, δεν είχαν δηλαδή ρίζα από τη γλώσσα Mαορί. «Τότε ξεκίνησα να ψάχνω την καταγωγή των λέξεων. Δοκίμασα συγκρίνοντας πολλές οικογένειες γλωσσών, αλλά ομοιότητες βρήκα μόνο στην αρχαία ελληνική γλώσσα», λέει σήμερα ο Γιόζεφσον. Στην επαγγελματική του καριέρα, ο Γιόζεφσον απέκτησε διδακτορικό δίπλωμα στην Ιστορία της Mουσικής και δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια. Tο 1992 συνταξιοδοτήθηκε και από τότε έχει αποσυρθεί στη Γερμανία, απ' όπου κατάγεται η σύζυγός του. O ίδιος θεωρεί πάντως ότι το έργο του «Ένας αρχαϊκός-ελληνικός πολιτισμός στη Νήσο του Πάσχα» που έχει μεταφραστεί ήδη σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες, ήταν για εκείνον έργο ζωής...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)