Να συσταθεί νέο σώμα στην ΕΛ.ΑΣ για τους "επώνυμους"

Πολύς λόγος για τους 1.500 αστυνομικούς που πρέπει να αποσπαστούν από την ασφάλεια των «επωνύμων» και να ενταχθούν στις δυνάμεις της ΕΛΑΣ, υπέρ των… «ανωνύμων». 

Λίγο δύσκολο το εγχείρημα για τον κ. Δένδια και γι’ αυτό τον λόγο η κυβέρνηση μπορεί με μία κίνηση να ικανοποιήσει τους πάντες! Επιπλέον να εισρεύσει και λίγο παραδάκι στα κρατικά ταμεία... 

Κι αυτό μπορεί να γίνει με την σύσταση ενός νέου σώματος της ΕΛ.ΑΣ, του οποίου τα στελέχη θα διατίθενται αποκλειστικά και μόνο στη φύλαξη «προσωπικοτήτων». Με μία αμοιβή, προς το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, στο διπλάσιο του μισθού ενός αστυνομικού, ώστε και ο μισθός του αστυνομικού να καλύπτεται, αλλά και το κράτος να έχει κάποιο εισόδημα. 

Με αυτόν τον τρόπο, θα αφήσουμε τις γκρίνιες εμείς οι « ανώνυμοι», θα σταματήσουν κάποιοι αστυνομικοί να χρησιμοποιούνται ως ορντινάντσες της κάθε «καρακαλτάκας» και ο καθένας που θα θέλει προστασία για τη ζωή του, θα έχει δίπλα του όσους νόμιμα ένοπλους σωματοφύλακες θέλει. Και... τέλος ο «πονοκέφαλος» του υπουργού!

Και οι ιστοχώροι χρειάζονται προσόντα!

Επειδή ακούγονται παράπονα από «συναδέλφους» bloggers, σχετικά με την αναγνωσιμότητα των ιστοχώρων τους, όπως την παρουσιάζουν διάφορα δίκτυα, αναφέρεται, με κάθε επιφύλαξη, μία υποψία φίλου και παλαιού συνταξιδιώτη του διαδικτύου. 

Είπε ότι υποψιάζεται πως η παρουσιαζόμενη αναγνωσιμότητα και η αξιολόγηση έχει άμεση σχέση με το τι γράφεται σε μία ιστοσελίδα και όχι πόσοι τη διαβάζουν. Δεν είναι μόνον τα «κλικ» που κάνουν «δημοφιλές» ένα site, αλλά το πού γέρνει. 

Ένας ιστοχώρος, που βρίσκεται «εκτός γραμμής», που δεν ακολουθεί το ρεύμα ή τις προσταγές της εξουσίας και όπου εκφράζεται ελεύθερος λόγος, ας μην περιμένει ανάλογη αξιολόγηση. 

Για παράδειγμα, όπως είπε, αν γράψει κανείς υπέρ του ΔΝΤ, των οίκων αξιολόγησης, της Άνγκελα Μέρκελ, των μέτρων για Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, της παγκοσμιοποίησης ή άλλου «αριθμητή» με τον ίδιο «παρανομαστή» , τότε έχει στα σίγουρα πόντους και στην αναγνωσιμότητα και στην αξιολόγηση! 

>>> Όχι, δεν του κάνουμε τη χάρη να… δοκιμάσουμε!

Βαρουφάκης: Έως τις 20 Αυγούστου έχουμε χρόνο...

Πρόγραμμα  24  ημερών

Αναρτήθηκε στις 27/7 στο protagon.gr

 Του 

Γιάνη 

Βαρουφάκη*

Στις 20 Αυγούστου η κυβέρνηση θα πάρει την πιο σημαντική -ίσως την τελευταία σημαντική - απόφασή της. Είναι η μέρα που λήγει ένα ομόλογο από εκείνα που δεν κουρεύτηκαν επειδή τα είχε αγοράσει η ΕΚΤ (η οποία, ως γνωστόν, θεωρεί ότι τα δικά της ομόλογα, αντίθετα με των μικρο-ομολογιούχων και των ασφαλιστικών ταμείων, είναι κάτι σαν ιερές αγελάδες).

Για να το αποπληρώσει, το ελληνικό δημόσιο πρέπει να δανειστεί

από κάπου 3,2 δις ώστε να αποπληρώσει στο 100% την ΕΚΤ

η οποία, σημειωτέον, τα είχε αγοράσει πέρσι προς 2,3 δις –

άρα, η ΕΚΤ έχει λαμβάνειν κι ένα …

ουκ ευκαταφρόνητο κέρδος της τάξης των 900 εκατομμυρίων (*).

Δεν είναι τυχαίο ότι η τρόικα έφυγε για να επιστρέψει με την αξιολόγησή της τον Σεπτέμβρη – δηλαδή μετά την 20ή Αυγούστου. Χρειάζονται τρεις μήνες για να αποφανθούν ότι το «πρόγραμμα» έχει βουλιάξει; Ότι τα χρήματα από τις ιδιωτικοποιήσεις θα ανέλθουν στο 5% των (ανοήτως) υπεσχημένων; Ότι η «ανάπτυξη» θα κείται στον πυθμένα, όπου και θα παραμείνει τα επόμενα χρόνια τινάζοντας στον αέρα το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμών των δανείων μας προς την τρόικα αρχικά και (μετά το 2020) στους τραπεζίτες του κ. Νταλάρα; Ότι η τραπεζική πίστη έχει εγκαταλείψει και τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις, εγγυούμενη έτσι την πλήρη κατάρρευση της αγοράς εργασίας, των δημοσίων εσόδων και των ασφαλιστικών ταμείων;

Υπάρχει κάποιος στο ΔΝΤ ή στην ΕΚΤ ή στην ΕΕ που να χρειαζόταν πάνω από 2 ώρες για να γράψει το πολυπόθητο κείμενο αξιολόγησης;

 Ή μήπως ο κ. Τόμσεν καίγεται να πάει διακοπές και αποφάσισε

 «Επιστροφή τον Σεπτέμβριο», μαζί με τους χειμερινούς κινηματογράφους;  

Όχι βέβαια. Η έκθεση της τρόικα είναι έτοιμη. Το ΔΝΤ έχει ήδη αποφασίσει ότι, στην βάση των τεχνοοικονομικών δεδομένων, το Μνημόνιο 2 «μας τελείωσε». Πως καμία επιμήκυνση δεν το σώζει. Απλά, μένει να ληφθεί η πολιτική απόφαση.

Αντίστοιχα, η ΕΚΤ γνωρίζει άψογα ακριβώς τα ίδια και κατανοεί ότι, κάποια στιγμή, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να αθετήσει τις υποχρεώσεις απέναντί της. Το ίδιο και τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ευρωζώνης: περιμένουν ότι μεγάλο μέρος των διμερών δανείων που παρείχαν στην Ελλάδα θα «κουρευτεί». Οπότε, το θέμα του «τι θα κάνουν με την Ελλάδα» δεν είναι τεχνο-οικονομικό και δεν βασίζεται ούτε στις όποιες περικοπές και μεταρρυθμίσεις κάνει η κυβέρνηση (έως το Σεπτέμβριο) ούτε και στις εκτιμήσεις του κ. Τόμσεν και της τρόικα.

Από τι εξαρτάται;

Εξαρτάται απλά από το εάν η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία συναποφασίσουν είτε να μας εκπαραθυρώσουν από το ευρώ, είτε να επιτρέψουν το κούρεμα του χρέους μας (κάτι που, όπως θα θυμάστε, είναι γνωστό με τον ευφημισμό «αναδιάρθρωση χρέους»).

Επιτρέψτε μου μια τοποθέτηση: Αν κρίνουν ότι μπορούν να μας εκπαραθυρώσουν διασώζοντας την Ισπανία και την Ιταλία, θα το κάνουν εκείνη την στιγμή! Ο λόγος είναι απλός: Το EFSF διαθέτει, μετά τα χρήματα που υποσχέθηκε στις ισπανικές τράπεζες, άλλα 80 με 90 δις. Όσο για το ESM, τον μόνιμο μηχανισμό που θα αντικαταστήσει το EFSF, έχει κολλήσει η ίδρυσή του στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας.

Στο μεταξύ, το δημόσιο της Ισπανίας και το δημόσιο της Ιταλίας έχουν άμεση ανάγκη για 800 δις εντός του 2013.

Είναι προφανές ότι αν η κυρία Μέρκελ πάει στην Ομοσπονδιακή Βουλή της και ζητήσει τέτοια ποσά για ενίσχυση του EFSF, δεν υπάρχει περίπτωση να τα πάρει – παρά μόνον αν στηριχθεί τόσο πολύ στην αντιπολίτευση του SPD που απολέσει την κομματική της βάση. Πολύ απλά, δεν θα το πράξει, ιδίως ένα χρόνο πριν τις ομοσπονδιακές εκλογές. Από την άλλη, αν δεν το πράξει, θα πρέπει σύντομα να αρχίσει να τυπώνει μάρκα, καθώς η κατάρρευση της Ισπανίας και της Ιταλίας εντός της ευρωζώνης είναι πλέον κάτι παραπάνω από δεδομένη.

Μια σκέψη που περιτριγυρίζει την κα Μέρκελ σήμερα (την οποία της έχουν εμφυσήσει διάφοροι σύμβουλοι) είναι η εξής:

Αν εκπαραθυρώσουν την Ελλάδα από το ευρώ, και ακολουθήσει μια τεράστια χρηματιστηριακή αναταραχή, οι γερμανοί ψηφοφόροι θα τα χρειαστούν. Θα φοβηθούν όταν θα δουν το όλον ευρωζωνικό οικοδόμημα, ακόμα και την ίδια την Φραγκφούρτη, να συγκλονίζονται.

Υπό αυτό τον φόβο, σκέπτεται η κα Μέρκελ, ίσως είναι προετοιμασμένοι να αποδεχθούν την πρότασή της για διάσωση της Ισπανίας και της Ιταλίας με τεράστια ποσά. Έχοντας μάλιστα «γευθεί» ελληνικό αίμα (καθώς η Ελλάδα θα αιμορραγεί από μία άναρχη και καταστροφική επιστροφή στην δραχμή), η χώρα μας θα έχει παίξει στο ακέραιο τον ρόλο του εξιλαστήριου θύματος έτσι ώστε η κοινή γνώμη στην Γερμανία να είναι έτοιμη να αποδεχθεί μεγάλες τονωτικές και ακριβές ενέσεις υπέρ της Ισπανίας και της Ιταλίας.

Από την άλλη, βέβαια, η κα Μέρκελ εισακούει και αντίθετες γνώμες οι οποίες τις λένε πως είναι αδύνατον να προβλέψει κάποιος, και να διαχειριστεί, μια καθίζηση.

 Ότι μια ελληνική έξοδος από το ευρώ θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και δεν θα μείνει τίποτα όρθιο από την ευρωζώνη. Όταν όμως ρωτά αυτούς τους συμβούλους, η κα Μέρκελ, τι μπορεί να γίνει για να μην φύγει τελικά η Ελλάδα από το ευρώ, η απάντησή τους της μαυρίζει την καρδιά καθώς γνωρίζει ότι αυτά που πρέπει να γίνουν δεν είναι έτοιμη να τα ψελλίσει καν στην Ομοσπονδιακή Βουλή. Τι είναι αυτά;

Μία λύση θα ήταν το κούρεμα του ελληνικού χρέους προς την τρόικα - στο οποίο ήδη αναφέρθηκα. Μια άλλη λύση θα ήταν ένα μορατόριουμ στις αποπληρωμές έτσι ώστε το ποσό χρέους να μείνει το ίδιο αλλά να παγώσουν οι αποπληρωμές έως ότου η ελληνική οικονομία παύει να συρρικνώνεται.

Την πρώτη λύση δεν θα την αποδεχθεί η ΕΚΤ, καθώς ανατρέπει πλήρως το δόγμα της ότι τα χρέη προς εκείνη είναι ιερά.

Την δεύτερη λύση την απορρίπτουν οι πλεονασματικές χώρες καθώς κάτι τέτοιο θα ακύρωνε την πολιτική επιβολής σκληρής λιτότητας στην Ισπανία και στην Ιταλία.

Γιατί; Επειδή η λιτότητα αυτή φέρνει με μαθηματική ακρίβεια την ύφεση. Άρα, εάν το τέλος της ύφεσης ήταν προαπαιτούμενο για τις αποπληρωμές από της χώρες της Περιφέρειας προς την τρόικα (όπως θα έπρεπε να ισχύει σε μια νομισματική ένωση), τότε η επιβολή λιτότητας σε χώρες όπως η Ισπανία θα ισοδυναμούσε με το να τους επιτρέπεται να μην αποπληρώνουν τα χρέη τους!

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα λοιπόν για την κα Μέρκελ. Όπως και για τις κυβερνήσεις των υπόλοιπων πλεονασματικών χωρών. Το μέγα δίλημμα είναι: Πετάμε την Ελλάδα έξω από το ευρώ και κάνουμε για την Ιταλία και την Ισπανία αυτό που αρνούμαστε έως τώρα σε κάθε μία από τις πτωχευμένες χώρες; Ή αρχίζουμε την διαδικασία κουρέματος των χρεών όλων τους (καθώς δεν είναι δυνατόν να κουρέψουν το δικό μας αλλά όχι το ιρλανδικό, π.χ., χρέος);

Η ουσία είναι ότι, άλλη μια φορά, δεν έχουν αποφασίσει. Φοβούνται να μας πετάξουν έξω αλλά δεν είναι και διατεθειμένοι να μας δώσουν μια ευκαιρία να ορθοποδήσουμε ως προς το χρέος, ουσιαστικά οδηγώντας μας εκ των πραγμάτων στον γκρεμό και, συνεπώς, «εκτός».

Η «Επιστροφή τον Σεπτέμβριο» μανούβρα της τρόικα αυτή την εξήγηση επιδέχεται: Να δοθεί άλλο ένα τρίμηνο στις πλεονασματικές χώρες να χαράξουν την στρατηγική τους.

Επί πλέον, να αναγκαστεί η Ελλάδα, ελπίζοντας σε μια ακόμα αναβολή της «θανατικής ποινής», να δανειστεί εκ μέρους της ΕΚΤ την 20ή Αυγούστου ώστε να μην βρεθεί η ΕΚΤ στην θέση να απωλέσει την εικόνα της (απέναντι σε Ρώμη, Μαδρίτη και Δουβλίνο) του δανειστή-τιμωρού. Καθώς μάλιστα η έκθεση της τροίκα θεωρείται προαπαιτούμενο για να δοθεί η δόση, είναι προφανές ότι ασκείται πίεση στο ελληνικό κράτος να δανειστεί τα 3,2 δις στις... αγορές μέσω βραχυπρόθεσμων γραμματίων. Και ποιος θα τα αγοράσει αυτά; Μόνο οι ελληνικές τράπεζες θα προσφερθούν, δανειζόμενες οι ίδιες από την ΕΚΤ, ή και την Τράπεζα της Ελλάδος (μέσω του ELA). Αν ούτε αυτό καταφέρουν, τότε θα μας τα δώσει το EFSF, προσθέτωντάς τα στο δημόσιο χρέος μας. Όμως οι εταίροι μας προτιμούν την άντληση των χρημάτων αυτών από την ΕΚΤ μέσω των ελληνικών τραπεζών. Γιατί; Επειδή προτιμούν, σε περίπτωση που μας πετάξουν έξω και διαγράψουμε μονομερώς τα χρέη μας προς την Ευρώπη, να χρωστάμε αυτό το ποσόν στην ΕΚΤ (που αν χρειαστεί το τυπώνει) παρά να το αντλήσουμε από το μισοάδειο EFSF από το οποίο πρέπει, κουτσά-στραβά, να βολέψουν τις Ισπανία και Ιταλία.

Έχω κουραστεί να το λέω αλλά φοβάμαι ότι πρέπει να το ξαναπώ:

Η λογική του «κερδίζουμε χρόνο δανειζόμενοι» είναι παντελώς παράλογη πλέον. Όχι γενικά. Αλλά υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες (που ισχύουν εδώ και αρκετό καιρό στην ελληνική οικονομία): Με την τραπεζική πίστη άφαντη, την «ανάπτυξη» στο -9%, τα φορολογικά έσοδα στο ναδίρ και τις επενδύσεις στο μείον, το να «κερδίσουμε περισσότερο χρόνο» ισοδυναμεί με το να αφήσουμε ό,τι έχει απομείνει να σβήσει. Δεδομένου μάλιστα ότι οι φωνές στο Βερολίνο που απαιτούν την εκδίωξη της Ελλάδας το φθινόπωρο από την ευρωζώνη εντείνονται, η τελευταία ευκαιρία της κυβέρνησης είναι η 20ή Αυγούστου. Της μένουν, δηλαδή, 24 μέρες.

Σκεφτείτε το. Αν την 20η Αυγούστου δανειστούμε άλλη μία φορά από την ΕΚΤ (μέσω τραπεζών) ή από το EFSF, ώστε να αποπληρώσουμε την ΕΚΤ και, έτσι, να επιτρέψουμε στην ΕΚΤ να συνεχίσει να προσποιείται ότι η νομισματική της πολιτική (η οποία έχει εδώ και καιρό ανατραπεί) παραμένει ανέπαφη, κατόπιν απλά θα περιμένουμε πότε οι πλεονασματικές χώρες θα αποφανθούν για το αν θα μας θυσιάσουν ή όχι. Κάθε μέρα που θα περνά, τον Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο, κλπ, η ελληνική οικονομία θα βουλιάζει κι άλλο (παρά την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων) και οι φωνές που ζητούν την αποπομπή μας θα μεγαλώνουν.

Το τέλος δεν θα αργήσει να έρθει όσο φιλότιμες προσπάθειες και να καταβάλει το υπουργείο οικονομικών.

Μπορεί να γίνει κάτι; Δεν είμαι σίγουρος, εδώ που φτάσαμε. Η μόνη μας ελπίδα πια είναι ένα Πρόγραμμα 24 Ημερών που να ξεκινά σήμερα.

Τι θα περιλαμβάνει; Τα εξής απλά:

Η κυβέρνηση να κρατήσει ανοικτή την Ολομέλεια της Βουλής και εντός αυτών των 24 ημερών να περάσει όσες μεταρυθμίσεις κρίνει ότι πρέπει να γίνουν.

Όχι επειδή έχουν κάποια σημασία. Καμία δεν έχουν, καθώς δεν έχουν την παραμικρή ελπίδα να ανατρέψουν την εξελισσόμενη κατάρρευση που οφείλεται σε μια καθαρά μακροοικονομική τριπλή δίνη χρέους-ύφεσης-τραπεζών. Τότε γιατί προτείνω μια τέτοια κοινοβουλευτική υπερκινητικότητα; Για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους:

 Για να πούμε στην Ευρώπη: «Μεταρρυθμίσεις θέλατε; Νάτες!» Παράλληλα, κατά τις 5 με 10 Αυγούστου, η κυβέρνηση να ανακοινώσει ότι για λόγους ηθικής και ευθύνης απέναντι στους φορολογούμενους των πλεονασματικών χωρών, το ελληνικό κράτος δεν θα δανειστεί στις 20 Αυγούστου ούτε ένα ευρώ αν πρώτα δεν συμφωνηθεί, έστω και επί της αρχής, μια νέα συμφωνία που θα ανατρέπει την σημερινή καταστροφική πορεία η οποία μας οδηγεί τόσο στην πτώχευση όσο και εκτός ευρώ. Π.χ. να πούμε στον κ. Ρέσλερ τα εξής:

«Αφού λέτε ότι θα μας διώξετε από το ευρώ, εμείς με ποιο δικαίωμα θα δανειστούμε από εσάς 3,2 δις σε ευρώ δεδομένου ότι, όταν μας διώξετε, δεν θα έχουμε ευρώ να σας ξεπληρώσουμε;»

Το εν λόγω Πρόγραμμα 24 Ημερών έχει δύο σκοπούς: Πρώτον, να κλείσει τα στόματα όσων συνεχίζουν να αναφέρονται στην αδυναμία της ελληνικής κυβέρνησης να νομοθετεί «μεταρρυθμίσεις». Δεύτερον, να εξαναγκάσει την κα Μέρκελ και τους υπόλοιπους ηγέτες των πλεονασματικών χωρών να αποφασίσουν τι θα κάνουν με την Ελλάδα μια ώρα αρχύτερα. Αν η κυβέρνησή μας ανακοινώσει ότι τα 3,2 δις που χρωστάμε στην ΕΚΤ θα «αναδιαρθρωθούν» μονομερώς, οι εταίροι μας θα αναγκαστούν εκείνη την στιγμή να αποφασίσουν είτε να ολοκληρώσουν την αναδιάρθρωση τους χρέους μας (καθώς και της υπόλοιπης ευρωζώνης, σώζοντας έτσι το ευρώ) είτε να μας οδηγήσουν στην έξοδο (φέρνοντας, εν αγνοία τους, το τέλος του ευρώ). Αντίθετα με την επικρατούσα άποψη (που λέει πως όσο περισσότερο καθυστερεί αυτή η απόφαση τόσο καλύτερα), η πραγματικότητα είναι ότι όσο πιο πολύ αργούν να αποφασίσουν τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα να αποφασίσουν την εκπαραθύρωσή μας.

(*) Η ΕΚΤ επισήμως ισχυρίζεται ότι αυτά τα κέρδη τα επιστρέφει στις Κεντρικές Τράπεζες που την απαρτίζουν και εκείνες πράττουν κατά βούληση. Πράγματι, κάποιες (π.χ. η Γαλλική) τα επιστρέφουν στην Ελλάδα. Άλλες όμως δεν το κάνουν. Μόνο και μόνο ότι το πτωχευμένο ελληνικό δημόσιο πρέπει να δανειστεί μέσα στο καλοκαίρι αυτά τα έξτρα 900 εκατομμύρια αποτελεί μομφή για τα περί ευρωπαϊκής αλληλλεγγύης. 

_______

* Ο κ. Βαρουφάκης είναι καθηγητής 

Οικονομικής Θεωρίας στο ΕΚΠΑ

Πτωχός... έβγαλε έξω 52 εκατομμύρια!

Σε κάποιους «υπερπατριώτες» θα πρέπει να βγαίνουν τα ονόματά τους στον «αέρα»! Όπως εκείνου του… μάγκα, με τα αρχικά Γ.Δ., που δήλωσε στην εφορία εισόδημα 25.099,50 ευρώ και τη χρονιά που η Ελλάδα μπήκε στο Μνημόνιο, έβγαλε έξω 52.133.146,94 ευρώ! Πρόκειται για επίσημο στοιχείο της Τραπέζης της Ελλάδος.

Τα "έπαιξε" ο server του Taxisnet!

Αναμενόμενο ήταν από του υπουργείο Οικονομικών να τα "ξαναπαίξει" ο server του Taxisxet, καθώς από το πρωί έχει προκληθεί συνωστισμός από όσους περίμεναν την τελευταία στιγμή να υποβάλουν ηλεκτρονικά τις φορολογικές δηλώσεις τους. Λίγο υπομονή. Θα ανταποκριθεί…

Υ/Γ Λέγεται ότι το υπουργείο Οικονομικών δεν είναι διατεθειμένο να δοθεί και άλλη παράταση. Εκτός και αν…

Η "Χρυσή Αυγή" κατά "εγχώριας τρόϊκας"

Η "Χρυσή Αυγή" εξέδωσε ανακοίνωση, η οποία αναφέρει τα εξής:

"Νέο γύρο αιματηρών θυσιών για τους Έλληνες αποφασίζει η εγχώρια τρόικα. Θυσίες χαμένες για ένα πρόγραμμα αποτυχημένο, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην υποδούλωση της χώρας και την παραχώρηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας στους ξένους. Έλληνες αντισταθείτε".

Τελετή Έναρξης ΟΑ Λονδίνου: Ένα θέαμα εκτός θέματος

- Α ρε Ελλαδάρα, εσύ μόνο ξέρεις να στήνεις γιορτές και πανηγύρια και ας τα κανείς μπάχαλο τις καθημερινές! 

- Τα Ολυμπιακά Ιδεώδη κρύφτηκαν στη χλόη... 

- Κάτι μου λέει ότι αύριο θα γίνει χαμός στα DVD CLUB. Όλοι θα σπεύσουν να νοικιάσουν την Ελληνική τελετή έναρξης! 

- Ευτυχώς που οι Αμερικάνοι είχαν κάνει εκείνη την τελετή έναρξης το 1984 στο Λος Άντζελες και οι Άγγλοι θα έχουν κάποιον να ανταγωνιστούν για το ποιος έκανε τη χειρότερη! 

Είναι μερικά μηνύματα από τα «social media», σχετικά με την Τελετή Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Την φαντασμαγορική αλλά άσχετη με το ολυμπιακό πνεύμα εκδήλωση που είδαμε χθες, την οποία παρακολούθησαν από κοντά 80.000 θεατές και περίπου άλλα τέσσερα δισεκατομμύρια τηλεθεατές από τις τηλεοράσεις τους. 

 Η τελετή άρχισε με παραδοσιακά άσματα, όπως το ποίημα του Γουίλιαμ Μπλέϊκ. Το σκηνικό αποτύπωνε την ιστορία της Βρετανίας και «περνούσαν» οι χώρες που απαρτίζουν το Ηνωμένο Βασίλειο. Ακολούθησαν εικόνες από τη Βιομηχανική Επανάσταση και στη συνέχεια ο διάσημος ηθοποιός και σκηνοθέτης Κένεθ Μπράνα απήγγειλε Σαίξπηρ. 

Η τρίωρη τελετή έχει τον τίτλο τα «Νησιά των θαυμάτων» και το καλλιτεχνικό της μέρος φέρει την υπογραφή του βραβευμένου με Όσκαρ σκηνοθέτη Ντάνι Μπόϊλ, ο οποίος εμπνεύστηκε από την «Καταιγίδα» του Γουίλιαμ Σαίξπηρ. 

Α, είδαμε τον συμπαθέστατο και μεγάλο κωμικό Ρόουαν Άτκινσον, να παίζει δήθεν πιάνο ως… Mr. Bean, στον ήχο των «Δρόμων της Φωτιάς» του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Και αν δεν υπήρχε ο Πωλ Μακ Κάρτνεϋ να ερμηνεύσει το «Hey Jude», θα λέγαμε… «φέρτε τα λεφτά μας πίσω!»... 

Δυστυχώς, οι Βρετανοί, με την τόσο μεγάλη προσφορά στο θέαμα, αυτή τη φορά απογοήτευσαν. Προσέφεραν ένα θέαμα εκτός θέματος και πολύ κάτω των δυνατοτήτων τους. Και δεν θα ήταν «σωβινιστικό», εάν έλεγε κανείς ότι... η Τελετή Έναρξης και Λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ανέβασαν πολύ-πολύ ψηλά τον πήχη…

"Μάθημα" Ιερώνυμου στη Ρεπούση

Από το 

nonews-news.blogspot.gr

Από την έδρα του αλήστου μνήμης Δεσπότη Φλωρίνης, Αυγουστίνου Καντιώτη, ο Ιερώνυμος εξαπέλυσε επίθεση κατά της Μαρίας Ρεπούση για την πρότασή της να καταργηθεί ο υποχρεωτικός εκκλησιασμός στα σχολεία.

Ο Αρχιεπίσκοπος κάλεσε τους παρευρισκόμενους να μην ξεχνούν τις παραδόσεις, τα θεμέλια και τις ρίζες του τόπου, επισημαίνοντας πως η Ελλάδα δυστυχώς έχει μπει στο πνεύμα των «ξενοσπουδαγμένων».

«Δεν είμαστε αντίθετοι στις σπουδές στο εξωτερικό, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε την παράδοση μας, τα θεμέλια και τις ρίζες μας» είπε ο Αρχιεπίσκοπος αφήνοντας αιχμές για την πρόταση της Μαρίας Ρεπούση να καταργήσει τον υποχρεωτικό εκκλησιασμό στα σχολεία.

«Κάποιος που αποφοίτησε από το ΜΙΤ ή το Χάρβαρντ κλπ τον θέλουμε. Όμως επειδή έμαθε πέντε γλώσσες, έμαθε πολλά πράγματα δεν σημαίνει να του δώσουμε μια καρέκλα και ένα μολύβι για να υπογράφει κατά την δική του τη άποψη και να βγάζει και εγκύκλιο που να λέει απαγορεύεται η προσευχή στα σχολεία» είπε.

Υπονοώντας την πρόσφατη πρόταση της κυρίας Ρεπούση να καταργηθεί ο εκκλησιασμός στα σχολεία ο Αρχιεπίσκοπος ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Κυρά μου τα παιδιά είναι δικά μου, τα παιδιά είναι δικά μας. Ποια είσαι εσύ που θα βγάλεις εγκύκλιο χωρίς να ρωτήσεις αυτούς που πάλεψαν και παλεύουν σ’ αυτό τον τόπο γι’ αυτό το χώρο; Ποιό είναι το δικαίωμα σου που εσύ θα αποφασίζεις ότι δεν θα εκκλησιάζονται τα παιδιά;. Τους ρώτησες τους γονείς;».

Ο Αρχιεπίσκοπος σημείωσε πως υπάρχει μία ηττοπάθεια στην Ελλάδα να μην γίνεται αναφορά στο έργο και την προσφορά της Εκκλησίας και υπάρχει πρόβλημα από μερικούς "που λένε ότι στη Μικρά Ασία συνωστίζονταν οι Έλληνες σαν να ήταν στο λεωφορείο για να μπούνε να φύγουν".

Μιλώντας σε γεύμα που παρατέθηκε προς τιμήν του στη Φλώρινα ο Αρχιεπίσκοπος αναφέρθηκε και στην επίσκεψη ενός Γερμανού υπουργού στο γραφείο του, στον οποίο είπε: «Αυτοί που θεμελίωσαν την Ε.Ε., ντρέπονται σήμερα για εκεί που φτάσαμε. Η Ελλάδα είναι η ευκαιρία να δώσει το παράδειγμα και το έναυσμα να κάνουμε όλοι μαζί ένα νέο ξεκίνημα». «Εμείς έχουμε πατρίδα, έχουμε παράδοση, έχουμε θρησκεία και εκείνοι, οι οποίοι θέλουν να κάνουν εγκυκλίους ας πάνε όπου θέλουν. Είναι ελεύθεροι. Δεν τους μισούμε, δεν τους διώχνουμε αλλά δεν μπορούν οι λίγοι να χαλάσουν το σύμπαν» κατέληξε...

Δύο ειδήσεις που μας κάνουν... υπερήφανους!

>>> Κακοδιαχείριση, ανευθυνότητα και απαλλαγή ή μη επιβολή της προσήκουσας ποινής για σοβαρά περιστατικά διαφθοράς από τα πρωτοβάθμια πειθαρχικά όργανα, διαπιστώνει η έκθεση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρου Ρακιντζή, για το 2011.

>>> Φοροδιαφεύγουν πάνω από έξι στις δέκα επιχειρήσεις σε Λάρισα, Τρίκαλα, Καρδίτσα και Σκιάθο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των ελέγχων που διενήργησε το ΣΔΟΕ κατά τη διάρκεια του Ιουλίου, που δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Υπουργείο Οικονομικών χθες. 

Στοιχειοθετημένη απάντηση Ανδρεουλάκου

Με ξεκάθαρη απάντηση και παραθέτοντας στοιχεία, ανταποκρίθηκε ο γ.γ. του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Αθ. Ανδρεουλάκος στα όσα τον κατηγόρησε ο βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημ. Τσουκαλάς. Στη σχετική ανακοίνωση, τονίζεται: 

Ο κ. Αθ. Ανδρεουλάκος

α. Από την ανάγνωση ολόκληρης της αγόρευσης στη δίκη της Δημοκρατικής Άμυνας (η οποία έχει δημοσιευθεί στο φύλλο της εφημερίδας «Μακεδονία» της 10/11/1968), προκύπτει ότι όχι μόνο δεν «κατακεραύνωσε» τους τότε κατηγορουμένους, αλλά εξήρε την προσωπικότητα και την προσφορά τους στην κοινωνία, αναγνώρισε σε όλους ελαφρυντικά και πρότεινε πολύ μικρότερες ποινές από εκείνες, που επιβλήθηκαν από το έκτακτο Στρατοδικείο. Για την παραπομπή και το κατηγορητήριο αρμόδιος ήταν ο τότε Στρατιωτικός Διοικητής Θεσσαλονίκης και όχι ο Επίτροπος. Άλλωστε, ο κ. Ανδρεουλάκος δεν ρωτήθηκε όταν του ανατέθηκαν επί τετράμηνο καθήκοντα Επιτρόπου και η ανάθεση έγινε με βάση νόμο, που είχε θεσπισθεί επί εποχής Δημοκρατίας. 

β. Η Γενική Συνέλευση του Δικηγορικού Συλλόγου Ναυπλίου, τον Δεκέμβριο του 1974 (βλέπε εφημερίδα «Αργοναυπλία», φύλλο της 22/12/1974) εξαίρει την στάση που κράτησε ως Εισαγγελέας της πόλης ο κ. Ανδρεουλάκος απέναντι στο δικτατορικό καθεστώς. 

γ. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, όταν προσήχθη σιδηροδέσμιος από τη Χαλκίδα, όπου εκρατείτο, ο τότε υπεύθυνος έκδοσης της εφημερίδας «Αυγή», αείμνηστος Λεωνίδας Κύρκος, ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, κατηγορούμενος για χρήση πλαστού εγγράφου- «ντοκουμέντο» που είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα, πρότεινε την αθώωσή του, πρόταση που έγινε δεκτή από το δικαστήριο. Να σημειωθεί ότι μηνυτής ήταν ο τότε εκδότης της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος», Σάββας Κωνσταντόπουλος. Αυτός ήταν ο κατά τον Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ «χουντικός» Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης… 

Και η ανακοίνωση καταλήγει:

«Ο κ. Ανδρεουλάκος, επί 42 έτη έχει υπηρετήσει με ανιδιοτέλεια και ευσυνειδησία τα καθήκοντά του, τόσο ως εισαγγελικός λειτουργός, όσο και ως Γενικός Γραμματέας των Υπουργείων Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης και χωρίς να επιτρέψει ποτέ σε κανέναν να αμφισβητήσει την προσήλωσή του στα δημοκρατικά ιδεώδη του πολιτεύματος. Και είναι πραγματικά απορίας άξιον, πως εν έτει 2012, ξαφνικά ο ΣΥΡΙΖΑ αντιλήφθηκε το αντίθετο. Αλλά ο λαϊκισμός και η μικροκομματική αντίληψη στην άσκηση πολιτικής είναι ολοφάνερο ότι οδήγησαν τον κ. Τσουκαλά και το κόμμα του σε μια μεγαλειώδη γκάφα. Τουλάχιστον, το πάθημα ας γίνει μάθημα στους εγχώριους μιμητές του Γκαίμπελς». 

Μετά από αυτή την εξέλιξη και εφ' όσον ευσταθούν τα όσα αναφέρει ο κ. Ανδρεουλάκος, μία "συγγνώμη" κρίνεται απαραίτητη.

Ο Δ. Τσουκαλάς κατηγορεί τον γ.γ. Δημοσίας Τάξεως

   Δριμύτατη επίθεση κατά της κυβέρνησης και των κομμάτων που την στηρίζουν εξαπέλυσε ο βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Τσουκαλάς, για την τοποθέτηση του Αθανάσιου Ανδρεουλάκου στη θέση του γενικού γραμματέα του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και Προστασίας του Πολίτη. 

   Συγκεκριμένα ο κ. Τσουκαλάς, που είναι υπεύθυνος του Τομέα Προστασίας του Πολίτη του ΣΥΡΙΖΑ, κατηγορεί ευθέως τον κ. Ανδρεουλάκο ως «υμνητή της Χούντας». 

   Στην ανακοίνωση που εξέδωσε, αναφέρει: 

Ο κ. Δημ. Τσουκαλάς.

  «38 χρόνια μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, τα φαντάσματα της δικτατορίας αναβιώνουν με τον πιο απρόσμενο τρόπο. Η Ελληνική Τρόικα Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, που τόσο πολύ νοιάζεται για τη σωτηρία αυτού του τόπου τοποθέτησε στη θέση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης τον Αθανάσιο Ανδρεουλάκο. Ο κύριος αυτός ήταν βασιλικός επίτροπος και αντιεισαγγελέας πρωτοδικών του έκτακτου στρατοδικείου της 09/11/1968 όπου κατακεραύνωσε τους κατηγορούμενους της αντιστασιακής οργάνωσης κατά της Χούντας, αγωνιστές της Δημοκρατικής Άμυνας, Στέλιο Νέστωρα, Παύλο Ζάννα, Γεώργιο Σηπιτάνο, Σωτήριο Δέδε, Κ. Πυρζά, και Αργύριο Μαλτζίδη, προτείνοντας να τους επιβληθούν βαριές ποινές. Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νέοι, εφημερίδες της εποχής δημοσιεύουν την αγόρευση του επιτρόπου Ανδρεουλάκου. Χαρακτηριστικά είπε: «Η αρχή ότι η επικρατούσα επανάστασις δημιουργεί δίκαιον είναι διεθνώς αναγνωρισμένη. Η επανάστασις της 21ης Απριλίου επικράτησε πλήρως εσωτερικώς και ανεγνωρίσθη εφ´ όλων των κρατών εξωτερικώς. Επομένως εδημιούργησεν δίκαιον. Οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται ως σκοπούντες την ανατροπή του κρατούντος πολιτεύματος και την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξεως του παρόντος επαναστατικού καθεστώτος ως τρόπου και μορφής πολιτεύματος…». Πολλά ερωτηματικά γέννα η τοποθέτηση ενός εκπροσώπου της πιο βίαιης εποχής της Νεώτερης Ελλάδας σε ένα από τα πιο ευαίσθητα Υπουργεία. Άραγε, δεν υπήρχε άλλο ικανό πρόσωπο για τη θέση αυτή ή μήπως χρειάζεται πρόσωπο με ειδικές ικανότητες και εμπειρίες, άλλα και ένα βιογραφικό που να ανταποκρίνεται στα καθήκοντα που το Υπ. Δημόσιας τάξης θέτει σήμερα για την άσκηση της κυβερνητικής πολιτικής; Η κυβέρνηση μέρα τη μέρα αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο, δίνει το στίγμα της λειτουργίας της, και στο όνομα της κρίσης ισοπεδώνει αγώνες και θυσίες. Αυτή η κυβέρνηση αναδεικνύει μνήμες που ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του δεν φανταζόταν ο σύγχρονος Έλληνα. Απορίας άξιον είναι η συναίνεση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ σε τέτοιες πρακτικές που στα πλαίσια της συμμετοχής τους σε αυτό το ερμαφρόδιτο σχήμα, απεμπολούν δημοκρατικές ευαισθησίες και πρωτάγματα».

   Αν πράγματι πρόκειται περί του ιδίου προσώπου, πώς δέχτηκε ο κ. Ανδρεουλάκος να υπηρετήσει ένα καθεστώς, το οποίο προέκυψε από την ανατροπή της καθεστηκυίας τάξεως εκείνου του καθεστώτος; Άραγε τι έχουν να πουν κάποιοι άλλοι, που διώχθηκαν, που φυλακίστηκαν, που εξορίστηκαν; Θα ήταν καλό, η ατιμωρησία για όσους συνεργάστηκαν με το καθεστώς των "συνταγματαρχών" να μην εκλαμβάνεται ως αδυναμία της Δημοκρατίας, διότι τα δημοκρατικά καθεστώτα δεν εκδικούνται, όπως κάποια "επαναστατικά καθεστώτα" που γέμισαν τα ξερονήσια και τις φυλακές από... "αντιφρονούντας" ή... "επικίνδυνους δια την δημοσίας τάξιν και ασφάλειαν"...

Ευσταθεί η κατάθεση αγωγής κατά της Moody's;

Αυξημένη έκρινε την πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, με δηλώσεις της στο Reuters, η αναλύτρια Σάρα Κάρλσον, της Moody's, σημειώνοντας ωστόσο ότι ο οίκος δεν θεωρεί πιθανό να φύγουν άλλες χώρες από την Ευρωζώνη. 

Μία απορία: 

Ένας πολίτης έχει το δικαίωμα να δηλώνει δημοσίως ότι π.χ. το τάδε προϊόν της δείνα φίρμας είναι επικίνδυνο για την υγεία; Με δυό λόγια, ο εν λόγω πολίτης δεν προβαίνει σε δυσφήμιση; Που σημαίνει ότι είναι ποινικά κολάσιμος; 

Τότε πώς είναι δυνατόν, ένας μη θεσμικός «οίκος» να δυσφημεί δημοσίως την οικονομία μιάς χώρας κι εμείς να μην αντιδρούμε; 

Από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει νόμιμο συμφέρον δεν μπορεί να προσφύγει στη Δικαιοσύνη; Και αν όχι η Ελλάδα σαν κράτος, δεν μπορεί να προσφύγει στη Δικαιοσύνη π.χ. ένας απλός πολίτης; 

Μια σκέψη κατατέθηκε, η οποία πηγάζει από τις αντιδράσεις κατά του εν λόγω «οίκου» από την Ιταλία και την Ισπανία... 

Πώς είναι δυνατόν μία χώρα να δέχεται αδιαμαρτύρητα επιθέσεις από «οίκους αξιολόγησης» οι οποίοι είναι στημένοι για ειδικές περιστάσεις; 

Τι θα συμβεί άραγε, εάν π.χ. κάποιος δικομανής... πολίτης, καταθέσει αγωγή κατά της Moody's, ζητώντας ως αποζημίωση μερικά δισεκατομμύρια ευρώ; 

Δημοκρατία, γράφω τ΄ όνομά σου!

Του Μποστ.

«Το χρέος μας απέναντι σε όλους εκείνους που αγωνίστηκαν εναντίον της δικτατορίας είναι βαρύ και διαρκές» τονίζει στο μήνυμά του για την 38η επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας ο Κάρολος Παπούλιας. 

Γι’ αυτό τον λόγο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία για τη δημιουργία μιάς νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Θα ήταν υψηλή προσφορά προς την πατρίδα η επίσημη αναγνώριση της ανικανότητας των όσων κυβέρνησαν επί 38 χρόνια, επειδή δεν μπόρεσαν να εδραιώσουν ένα σωστό δημοκρατικό καθεστώς. 

Η Δημοκρατία μας δεν λειτουργεί. Τα βάρη είναι για τους πολλούς και τα οφέλη για τους λίγους. Ο εργαζόμενος λαός είναι στημένος στον τοίχο. Χωρίς δουλειά, δίχως μέλλον. Και τι να του πεις σήμερα; Μήπως… «Χρόνια Πολλά στη Δημοκρατία μας»; Θα ήταν τουλάχιστον ειρωνεία! Κάτι πρέπει να γίνει. Πόσοι πρέπει να αυτοκτονήσουν ακόμη για να το καταλάβουμε;

Δημ. Μάρδας: Από το απεχθές στο επονείδιστο χρέος

Του 

Δημήτρη Μάρδα

Καθηγητή Τμήματος 

Οικονομικών Επιστημών 

του ΑΠΘ

Κατά την περίοδο της διαπραγμάτευσης του πρώτου Μνημονίου ακούστηκε ο όρος «απεχθές χρέος», ένας όρος που αναφέρεται στο δημόσιο εκείνο χρέος, που έγινε με ανήθικο-παράνομο τρόπο και δε χρησιμοποιήθηκε για σκοπούς που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα ενός κράτους και τις ανάγκες των πολιτών.

Έτσι, σύμφωνα με τους υποστηριχτές αυτής της θέσης, η Ελλάδα δεν έπρεπε να πληρώσει το όποιο παράνομο χρέος, που όφειλε να καταγγείλει μονομερώς. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα στην παγκόσμια ιστορία, που υποστηρίζουν αυτήν την προσέγγιση.

Το απεχθές χρέος αναφέρεται λοιπόν σε χώρες που κυβερνώνται από αυταρχικά παράνομα καθεστώτα, κυβερνήσεις λοιπόν με μη δημοκρατική νομιμοποίηση, με αρχηγούς κρατών ή κυβερνήσεων που κατακλέβοντας το κράτος, διαθέτουν δισεκατομμύρια δολάρια σε ξένες τράπεζες. Κύρια λοιπόν προϋπόθεση για την ύπαρξη του απεχθούς χρέους είναι η ύπαρξη μιας μη νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης, κάτι που η χώρα έχει να το βιώσει από το 1974. Μια δεύτερη προϋπόθεση είναι η χρήση των δανείων της χώρας για προσωπικούς σκοπούς.

Ως προς την Ελλάδα, γρήγορα διαπιστώθηκε, ότι ο προσδιορισμός του απεχθούς της χρέους (μέσω της δικαστικής οδού) ήταν μια επώδυνη ιστορία. Έτσι, η πρώτη «φούσκα» της σωτηρίας της χώρας μέσω τη μη πληρωμής του όποιου απροσδιόριστου –πλην ελαχίστων εξαιρέσεων– απεχθούς χρέους φαίνεται ότι έδωσε τα ινία σε μια άλλη διαδικασία. Η τελευταία, άρχισε να δίνει έμφαση στους όρους, απαράδεκτους εν πολλοίς, των μνημονιακών συμβάσεων, που διέπουν τα πρόσφατα ελληνικά δημόσια χρέη.

Παράλληλα με το όρο απεχθές χρέος, χρησιμοποιήθηκε και ένας άλλος όρος το «επονείδιστο χρέος», το λεγόμενο αξιοκατάκριτο ή αισχρό χρέος. Και οι δύο όροι θεωρούνται από πολλούς ως συνώνυμοι, αποδίδοντας την έννοια του αγγλικού όρου Odious dept. Το ελληνικό όμως λεξιλόγιο είναι ιδιαίτερα πλούσιο και ακριβές. Έτσι, κατ’ άλλους οι δυο αυτοί όροι διαφέρουν σε κάποιο βαθμό, άσχετα αν καταλήγουν στο ίδιο σημείο.

Πράγματι, το αξιοκατάκριτο ή αισχρό χρέος (επονείδιστο) λόγω πολλών απαράδεκτων όρων που διέπουν την όποια σχετική με δημόσιο χρέος σύμβαση, δεν είναι απαραίτητα και παράνομο χρέος (απεχθές) ούτε καταλήγει στις τσέπες διεφθαρμένων πολιτικών.

Σύμφωνα λοιπόν με τη δεύτερη προσέγγιση, επονείδιστο θεωρείται το χρέος, το οποίο προκύπτει από όρους υπερβολικούς, ληστρικούς, όντας λοιπόν το προϊόν μιας λεοντείου συμφωνίας. Αυτή εισάγει λόγου χάρη υψηλά επιτόκια, μικρούς χρόνους αποπληρωμής και γενικά όρους με δυσμενέστατες επιπτώσεις στο δανειζόμενο κράτος, μέσω Μνημονίων κ.λπ., δεν είναι όμως προϊόν μη νόμιμων κυβερνήσεων.

Ως λύση στο επονείδιστο χρέος (όπως και στο απεχθές) προτείνεται από ορισμένους, η δημιουργία μιας διεθνούς επιτροπής σοφών, που θα προσδιορίσει με τη σειρά της τους απαράδεκτους εκείνους όρους (ή τις παράνομες διαδικασίες), που σκιαγραφούν το πλαίσιο λειτουργίας κάθε μορφής τέτοιου χρέους.

Η εν λόγω όμως επιτροπή έχει μια μόνο ηθική αξία, ιδίως στην περίπτωση που το δημόσιο χρέος δε συνάφθηκε από μια παράνομη κυβέρνηση. Η ύπαρξή της από την άλλη, δε μπορεί να υποκαταστήσει αρμοδιότητες δικαστηρίων. Ακόμη και αν συσταθεί λοιπόν μια τέτοια επιτροπή, δεν αφαιρεί το δικαίωμα του οποιουδήποτε θιγόμενου πιστωτή να προσφύγει στα δικαστήρια (εν προκειμένω στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο) και να δικαιωθεί. 

Άρα, το στοιχείο εκείνο που θα προσδιορίσει τα όρια του επονείδιστου χρέους της Ελλάδας μετά το πρώτο Μνημόνιο, δε θα είναι σε τελική ανάλυση η οποιαδήποτε επιτροπή σοφών αλλά τα καθ’ ύλην αρμόδια δικαστήρια και το συγκεκριμένα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Η ύπαρξη μιας τέτοιας επιτροπής μπορεί να ηχεί πολιτικά ευχάριστα, στην πράξη όμως ο ρόλος της είναι επουσιώδης, δεδομένης της δομής του διεθνούς συστήματος διαιτησίας, που συνήθως χρησιμοποιείται στην ΕΕ.

Στην περίπτωση που καταλήξουμε στα δικαστήρια, τότε θα συμβούν ένα από τα ακόλουθα: Αν δικαιωθούμε, τότε θα ανατραπούν Μνημόνια και Συμβάσεις. Από την άλλη όμως μπορεί να τεθεί θέμα συνέχισης των πιστώσεων, καθώς οι δανειστές μας δε θα είναι διατεθειμένοι να ακολουθήσουν άλλους όρους, πλην εκείνων που αρχικά συμφώνησαν. Εδώ βέβαια, υπάρχουν διάφορες λύσεις υποκατάστασης των δανειστών, ιδιαίτερα όμως επώδυνες αν όχι παρακινδυνευμένες στην τρέχουσα χρονική περίοδο.

Αν δεν δικαιωθούμε όμως, τότε οι πιστωτές πατώντας στις επίμαχες αποφάσεις των Δικαστηρίων, δε θα έχουν την παραμικρή πρόθεση να συζητήσουν το οποιοδήποτε μελλοντικό κούρεμα ή αναθεώρηση των όρων της Σύμβασης. Στην περίπτωση λοιπόν αυτή τα περιθώρια ελιγμών εκ μέρους της Ελλάδας στενεύουν για οποιαδήποτε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους.

Η διαδικασία της συνεννόησης, που οδηγεί σε μια σύμπτωση απόψεων ανάμεσα στα ενδιαφερόμενα μέρη, αν και πολιτικά λιγότερο ελκυστική, φαίνεται ως η πιο προσήκουσα λύση στην περίπτωση μας. Μπορεί να οδηγήσει σε επαναγορά των ομολόγων μας από την ΕΚΤ, στην τιμή που αυτή τα αγόρασε και όχι στην ονομαστική τους τιμή. Μπορεί επίσης να καταλήξει σε ένα δεύτερο κούρεμα κρατικού χρέους αυτήν την φορά, αν και το τελευταίο έχει αποκλειστεί (ως τώρα φυσικά). Όλα ανάγονται λοιπόν στη διαπραγματευτική ικανότητα των συμβαλλομένων μερών.

Δ. Κωνσταντάρας: Τι ΔΕΝ καταλαβαίνεις δηλαδή;

Του 

Δημήτρη 

Κωνσταντάρα

Αισθάνομαι πολύ κοντά και πολύ φιλικά απέναντι σε αρκετούς από τους υπουργούς της τριμερούς κυβέρνησης, βασικά αυτών που προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία. Έχουμε συνυπηρετήσει στο Κοινοβούλιο 3,5 χρόνια, ξέρω τη δημόσια συμπεριφορά τους, τις κοινοβουλευτικές τους εμπειρίες και επιδόσεις, θεωρώ εξ υπαρχής τις καλές τους προθέσεις, τουλάχιστον μέχρι της αποδείξεως του εναντίου. Ωστόσο σήμερα, τους βλέπω με μεγάλο σκεπτικισμό καθώς φαντάζομαι το καθημερινό τους πρόγραμμα, αντιλαμβάνομαι τις πιέσεις που δέχονται, νιώθω την αγωνία τους για να πετύχουν και ξέρω πολύ καλά τι έχουν να αντιμετωπίσουν. Ξέρω δηλαδή ότι και να πετύχουν τους στόχους τους δεν μπορούν αλλά και ότι μετέχουν σε μια κυβέρνηση που δεν είναι κυβέρνηση σωτηρίας αλλά κυβέρνηση καταστροφής. Είμαι σίγουρος ότι το ξέρουν κι αυτοί. Αλλά πολλοί είναι υπερβολικά φιλόδοξοι, μερικοί αφόρητα κοντόφθαλμοι και κάποιοι άλλοι εντελώς ανέτοιμοι.

Με στενοχωρεί ιδιαίτερα να κάνω κριτική σε παλιούς φίλους και «συμμαχητές» αλλά πιο πολύ με στενοχωρεί όταν διαπιστώνω ότι τα 3,5 χρόνια της πρώτης κυβέρνησης Καραμανλή, μερικούς και τα επόμενα 2 χρόνια της δεύτερης κυβέρνησης Καραμανλή δεν τους δίδαξαν τίποτα. Σαν να μην έζησαν την κατάρρευση του «καθεστώτος Σημίτη», σαν να μην πήραν χαμπάρι τι γινόταν στην κυβέρνηση και τη Βουλή το 2005 και το 2007 και το 2008, σαν να μην ήταν καν εκεί όταν «γκρεμίστηκε» ο νέο-Καραμανλισμός, σαν να μην κατάλαβαν σε ποιο πολιτικοοικονομικό περιβάλλον ζούσαν. Κάποιοι έφυγαν, για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Άλλοι έμειναν και στόχευσαν και πάλι την εξουσία. Μα εθελοτυφλούν; Δεν διαβάζουν; Δεν βλέπουν; Δεν ακούνε; Δεν διδάσκονται; Έχουν τόσο μεγάλη «κάψα» να κυβερνήσουν; Ίσως. Αλλά με ποιο στόχο; Να ξεγραφτούν ολοκληρωτικά απ΄ το χάρτη όταν θα έχουν πια αποτύχει; Γιατί θα αποτύχουν. Είτε μη εκπληρώνοντας τους στόχους τους, είτε εκπληρώνοντάς τους, σε μια ιδιότυπη, ιδιόμορφη πολιτική κατάσταση «loose – loose», σε μια κατάσταση δηλαδή που ό,τι και να γίνει, η κυβέρνηση βγαίνει χαμένη. Αν ακολουθήσει τις εντολές των δανειστών και τα κάνει μπάχαλο, θα φύγει με τις κλωτσιές των πάντων. Αν εφαρμόσει κατά γράμμα το πρόγραμμα και τους ευχαριστήσει, θα έχει μεταβάλλει την Ελλάδα σε Νίγηρα και θα μείνει στην ιστορία με τη στάμπα του εθνικού μειοδότη.

Μα δεν το καταλαβαίνουν αυτό; Και φυσικά δεν μιλώ για τους διάφορους εξωκοινοβουλευτικούς καθηγητές και οικονομολόγους, υψηλόβαθμους υπαλλήλους του ξένου «παράγοντα». Αυτοί δεν με ενδιαφέρουν. Οι πολιτικοί όμως που συμπράττουν; Μα αν ζούσαν στην Αγγλία του 18^ου-19^ου αιώνα, θα τους σημάδευαν δια βίου με το «άλικο γράμμα» Α όπως έκαναν στις μοιχούς για να κουβαλάνε αιωνίως τη ντροπή της Απιστίας. Κάτι ανάλογο δεν θα γίνει και εδώ; Εντάξει, δεν είναι όλοι το ίδιο, υπάρχουν και κάποιοι που είναι αγνοί και προσπαθούν για το καλό της πατρίδας. Τέτοιοι όμως δεν υπήρχαν στη –ας πούμε- Κυβέρνηση Τσολάκογλου; Τους θυμάται κανείς;

- Είναι δυνατόν να παραδέχεται με ΔΗΛΩΣΗ του ο Ανδρέας Λυκουρέντζος ότι «εμείς θα εκτελέσουμε το Μνημόνιο χωρίς παρεκκλίσεις ή αποκλίσεις ό,τι κι αν γίνει»;

- Είναι δυνατόν να δηλώνει ΣΟΒΑΡΑ ο Γιάννης Βρούτσης ότι «Ήδη, προχωράει η επεξεργασία σχεδίου δράσης για την απασχόληση των νέων ανέργων ύψους 150 εκ. € με 80.000 ωφελούμενους νέους»;

- Είναι δυνατόν να προαναγγέλλει αλλαγές στον Κανονισμό της Βουλής ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και μετά να μας λέει ότι δεν θα κλείσει ούτε το γυμναστήριο, ούτε η περίπου άχρηστη Τηλεόραση της Βουλής;

-Είναι δυνατόν να ΔΗΛΩΝΕΙ ο Κώστας Τζαβάρας ότι «Στο υπουργείο Πολιτισμού ήρθα για να δημιουργήσω» και 2-3 μέρες αργότερα, να κλείνουν την Ακρόπολη απροειδοποίητα οι φύλακες;

Και αυτά είναι μερικά από τα αφελή και αστεία που ελέχθησαν. Τα σοβαρά επικίνδυνα αρχίζουν από τους υπουργούς που άρχισαν να… «φεύγουν» πριν ορκιστούν, τους Γενικούς Γραμματείς που όπως είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τις τοποθετήσεις τους αντικαταστάθηκε το open government του Γιώργου Παπανδρέου , με το… Koumbaros government, τους υποψήφιους (και υποψήφιες) Γενικούς Γραμματείς που… αυτοδιαφήμιζαν τον διορισμό τους θεωρώντας τον σίγουρο προφανώς λόγω «σχέσεων και συγγενειών» και τα… άγρια «πουλήματα» στελεχών του ΛΑ.Ο.Σ. που αφού εγκατέλειψαν το κόμμα τους κατόπιν υποσχέσεων περί Γής της Επαγγελίας, εγκαταλείφθηκαν στη μοίρα τους σε μια απόδειξη πρωτοφανούς και ψυχρής αναξιοπιστίας.

Κι αυτό που είναι το σοβαρότερο: Έχει πλέον αποδειχτεί με σαφή τρόπο, με δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, υπουργών, του πρωθυπουργού, μέσω ανακοινώσεων και δελτίων τύπου ότι η κυβέρνηση Σαμαρά άρχισε να εκπληρώνει πιστά όλους τους όρους του Μνημονίου – και να το διακηρύττει περήφανα- , αυτούς τους ίδιους όρους που η μάχη για την κατάργησή τους αποτέλεσε τον προεκλογικό κορμό της Νέας Δημοκρατίας.

Για γέλια και για κλάματα. Τι ΔΕΝ καταλαβαίνεις δηλαδή;

Να, τι είχε πει ο Ωνάσης!

Για όσα βιώνει σήμερα, όχι μόνο η Ελλάδα, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος, είχε μιλήσει πριν από πολλά χρόνια ο Αριστοτέλης Ωνάσης. Και δεν μας το θυμίζει κανένα «σοβαρό» site, αλλά ένας «δροσερός» ιστοχώρος όπως είναι το www.vipnews.gr. 

Είχε πει ο Ωνάσης: «Θα 'ρθει μέρα, που η απληστία της ιδιοκτησίας, του πλούτου και της έπαρσης θα αποθηκευτεί στις τράπεζες, στις πολυεθνικές και σε τόσο λίγους, που οι πολλοί, μη κατέχοντες, θα ξεσπάσουν σαν θεομηνία που θα κάνει την ζωή των ολίγων κατεχόντων, κόλαση»... 

Δηλαδή, έχουμε φτάσει στην τελευταία πρόταση του Ωνάση, που λέει «θα ξεσπάσουν σαν θεομηνία που θα κάνει την ζωή των ολίγων κατεχόντων, κόλαση»;

>>> Κάτι παρόμοιο, που είχε σχέση με την πλεονεξία των τραπεζιτών είχε πει και ο Άνταμ Σμιθ, που με το έργο του βοήθησε στη δημιουργία της σύγχρονης ακαδημαϊκής πειθαρχίας των οικονομικών και παρέσχε μία από τις πιο γνωστές διανοητικές δικαιολογήσεις του ελεύθερου εμπορίου, του καπιταλισμού και του ελευθερισμού. Αλλά τα «αστροπελέκια» της σημερινής οικονομίας, αναφέρονται πάντα αποσπασματικά στον μεγάλο Άνταμ Σμιθ...

Λιμενικό Σώμα: "Ζητείται ανθρωπιά"...

Ο νέος αρχηγός του Λιμενικού Σώματος, πρέπει από τη Δευτέρα να «σηκώσει τα μανίκια» και να ενδιαφερθεί για τους χαμηλόβαθμους του Σώματος. Ο λόγος; Ας διαβάσει το παρακάτω σημείωμα που αναρτήθηκε σήμερα στην ιστοσελίδα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Προσωπικού Λιμενικού Σώματος, από το ΔΣ της ΠΟΕΠΛΣ. Με τον τίτλο «Ζητείται ανθρωπιά», γράφει: 

Η συνεχιζόμενη καθυστέρηση που παρατηρείται σχετικά με την ολοκλήρωση του Π.Δ. «Τροποποίηση του Π.Δ. 33/2009 (ΦΕΚ Α' 50) Τοποθετήσεις, μεταθέσεις και αποσπάσεις του προσωπικού Λιμενικού Σώματος στο εσωτερικό και στο εξωτερικό», δημιουργεί μεταξύ άλλων και μεγάλα προβλήματα στους συναδέλφους Δοκίμους Λ/Φ που βρίσκονται αντιμέτωποι με την προχειρότητα και την αδιαφορία, με την οποία το Σώμα αντιμετωπίζει τα στελέχη του. 

Εδώ και 15 ημέρες, αναμένοντας την έκδοση του νέου Π.Δ., 288 Δόκιμοι Λ/Φ έχουν διατεθεί στις Λιμενικές Αρχές Ν. Αττικής, για πρακτική εκπαίδευση. Οι παραπάνω συνάδελφοι διαμένουν σε συγγενικά και φιλικά τους σπίτια, σε ξενοδοχεία και κάποιοι λίγοι στο ΚΕΠΑΛ του Π.Ν. στον Σκαραμαγκά. 

Οι ανωτέρω μετακινούνται με δικά τους έξοδα από και προς τις υπηρεσίες διάθεσης τους, καλύπτουν την σίτιση τους επίσης με δικά τους έξοδα και όλα αυτά με τον μισθό των 200 € μηνιαίως που λαμβάνουν ως αποζημίωση. Η απαράδεκτη αυτή κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο, η υπηρεσία δεν μπορεί να αγνοεί την κοινωνική διάσταση του θέματος για να καλύπτει τις δικές της κωλυσιεργίες. 

Πρέπει άμεσα να προχωρήσει στην ορκομωσία των συναδέλφων και στην διάθεση τους σε Λιμενικές Αρχές των τόπων διαμονής των ίδιων και των οικογενειών τους προκειμένου να ανταπεξέλθουν στα οικονομικά, κοινωνικά και οικογενειακά προβλήματα που αντιμετωπίζουν μέχρι την οριστική τοποθέτηση τους σύμφωνα με τις διατάξεις του νέου Π.Δ. μεταθέσεων, του οποίου η ανεξήγητη αργοπορία έχει δημιουργήσει προβλήματα στο σύνολο της διαδικασίας των φετινών τοποθετήσεων-μεταθέσεων. 

Σε κάθε περίπτωση εντός των επομένων 15 ημερών θα πρέπει να έχουν γίνει όλα τα συμβούλια μεταθέσεων-τοποθετήσεων, προκειμένου οι συνάδελφοι να μπορούν να ρυθμίσουν τις οικογενειακές τους και άλλες υποχρεώσεις, πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. 

Ας αναλογιστούν επιτέλους οι υπεύθυνοι την κρισιμότητα και την βαρύτητα των αποφάσεων και των επιλογών τους. Ας μην ξεχνάνε ότι οι ακραίες καταστάσεις οδηγούν και σε ακραίες συμπεριφορές. 

Υπογράφουν ο πρόεδρος Γεώργιος Δριβάκος και ο γεν. γραμματέας Σωτήριος Κατσίνας

20 Ιουλίου: Δεν ξεχνάμε...

Σήμερα συμπληρώνονται 38 χρόνια από την αιματηρή τουρκική εισβολή στην Κύπρο, με τον "Αττίλα Ι".  Η 20η Ιουλίου κάθε χρονιάς, θα θυμίζει πάντα στον Ελληνισμό, το πόσο επικίνδυνοι είναι οι "εθνοσωτήρες"...

Ένας κατάλληλος στην ΕΡΤ

Στον δημοσιογράφο Νίκο Σίμο αναμένεται (ίσως και σήμερα!) να δοθεί το «τιμόνι» της ΕΡΤ και αυτό μπορεί να θεωρηθεί μία θετική κίνηση της κυβέρνησης, καθώς πρόκειται περί ενός συναδέλφου, με εμπειρία, κατάρτιση και ήθος. 

Ο Νίκος Σίμος, δεν αναλαμβάνει τα ηνία του κρατικού ραδιοτηλεοπτικού δικτύου, σε… ευτυχισμένες μέρες, αλλά σε εποχή λιτότητας και περικοπών. 

Σε περίοδο τέτοια, που η πολιτεία πρέπει να χρησιμοποιεί ανθρώπους γνώστες και αποφασισμένους.

Η συγκρότηση, η συνέπεια και η αξιοπρέπεια, που χαρακτηρίζουν τον Ν. Σίμο, είναι ικανά σημαντικά στοιχεία προκειμένου να του επιτρέψουν να δώσει "μάχες" για την αφύπνιση του «κοιμώμενου γίγαντα», όπως είναι η Ελληνική Ραδιοφωνία – Τηλεόραση ΑΕ... Κουράγιο!

Νέος Αρχηγός στο Λιμενικό Σώμα

Το Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας έθεσε σήμερα σε αποστρατεία τον Αρχηγό του Λιμενικού Σώματος - Ελληνικής Ακτοφυλακής Αντιναύαρχο Λ.Σ. Κωνσταντίνο Σούλη, ο οποίος διατηρεί επί τιμή τον τίτλο της θέσης του Αρχηγού ως «ευδοκίμως τερματίσαντα την σταδιοδρομία του» και του απένειμε το βαθμό του Ναυάρχου ε.α. Και ομόφωνα επέλεξε ως νέο Αρχηγό του Λιμενικού Σώματος - Ελληνικής Ακτοφυλακής τον Αντιναύαρχο Λ.Σ. – Επιτελάρχη Αρχηγείου Λ.Σ.-ΕΛ.ΑΚΤ. Δημήτριο Μπαντιά διότι «συγκεντρώνει σε απόλυτο βαθμό όλα τα απαιτούμενα από το νόμο προσόντα, προς κάλυψη της κενής θέσης του Αρχηγού». 

Επίσης, αποφάσισε να τεθεί σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία θεωρούμενος ως «ευδοκίμως τερματίσας την σταδιοδρομία του» λόγω επιλογής νεωτέρου του ως Αρχηγού, ο αρχαιότερος του επιλεγέντος Αντιναύαρχος Λ.Σ. – Υπαρχηγός Λιμενικού Σώματος - Ελληνικής Ακτοφυλακής Θεόδωρος Φουστάνος, ο οποίος θα διατηρεί επί τιμή τον τίτλο της θέσης του Υπαρχηγού Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής.

Η Ελληνική Γλώσσα δεν είναι... απόπατος!

Προ μιας συντονισμένης επίθεσης βρίσκεται η Ελλάδα, ο Ελληνισμός και ο,τιδήποτε έχει μείνει που να θυμίζει την πατρίδα μας, τον λαό της, τον πολιτισμό μας…

Πρόσφατο χτύπημα, είναι αυτό με τη γλώσσα, που κάποιοι αποφάσισαν -έτσι αυθαίρετα- να καταργήσουν τα φωνήεντα “η” και “ω” και τα διπλά σύμφωνα “ξ” και “ψ” με ταυτόχρονη προσθήκη του δίφθογγου “ου” στα φωνήεντα και την καθιέρωση των “ντ”, “μπ” και “γκ” ως νέων συμφώνων. Μία κίνηση που δεν είναι καθόλου «ξεκάρφωτη», καθώς είναι ένα βήμα ακόμη προς την κατάργηση της μοναδικότητας και ιδιαιτερότητας της γλώσσας μας. Η αρχή έγινε με την αποδυνάμωση της ορθής προφοράς των φωνηέντων και των συμφώνων, ακολούθως με την αφαίρεση του τονισμού, συνεχίστηκε με την εξαφάνιση της δοτικής και την «απαγόρευσης» της γενικής πτώσης, για να συνεχιστεί τώρα ο βιασμός με τα φωνήεντα και τα σύμφωνα.

Δικαίως ο Βύρων Πολύδωρας τα «πήρε» και σημειώνει: «Είναι μέγα παιδαγωγικό λάθος να επιχειρείται ακουσίως η εκουσίως μία τόση και τέτοια σύγχυση και ασάφεια στο θεμελιώδες μάθημα διδασκαλίας των γραμμάτων της ελληνικής γλώσσας με τη σύμμιξη ελληνικών και λατινικών χαρακτήρων». Και εκφράζοντας την υποψία του επισημαίνει: «Τα πάντα οδηγούνται και καθοδηγούνται ύπουλα και ταχέως στην λεγόμενη φωνητική γραφή και στην αντικατάσταση του ελληνικού αλφαβήτου από το λατινικό». 

Το «καμπανάκι» πρωτοχτύπησε ο «Οργανισμός για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας» (ΟΔΕΓ) και αμέσως βρέθηκαν κάποιοι «ψύχραιμοι» εκπαιδευτικοί για να προσπαθήσουν να αποδυναμώσουν τις δικαιολογημένες αντιδράσεις. Κάτι που άρχισε τώρα να γίνεται συντονισμένα, αφού οι αντιδράσεις βρίσκονται σε λίαν κατακριτέο σημείο. Ένας… Πολύδωρας δεν φέρνει την άνοιξη! Χρειάζεται η αντίδραση και άλλων πολιτικών, όλων των κομμάτων.

Ίσως θα έπρεπε να αποταθεί κανείς στην Ακαδημία Αθηνών, αλλά δυστυχώς οι «αθάνατοι» δεν δείχνουν καμμία ευαισθησία για τα… εγκόσμια και πόσο μάλλον για τη Γλώσσα, που τόσο πολύ έχουν αδιαφορήσει.

Από τη στιγμή που κάθε Έλληνας έχει έννομο συμφέρον από την διατήρηση της γλώσσας του, μήπως ευσταθεί κάποια μηνυτήρια αναφορά; Επειδή οι αρμόδιοι φορείς αδιαφορούν μήπως πρέπει να παρέμβει η Δικαιοσύνη για να υπερασπίσει και προστατέψει τη γλώσσα μας;

Ας προσεχθεί ιδιαίτερα αυτή η παράμετρος, διότι η αυθαιρεσία κατά της ελληνικής γλώσσας έχει παραγίνει και κάθε «μ@#&%$» κάνει ό,τι του «κ@&%#$»!

Για να αντιληφθεί κανείς πού έχουμε φθάσει, γίνεται αναφορά στη λέξη «συγγνώμη», την μοναδική λέξη γλώσσας που «λέει» αυτό που εννοεί. Και από αυτή τη λέξη κάποιοι «γλωσσολόγοι» της έκοψαν το ένα «γ» και από «συν + γνώμη» έγινε… συγνώμη! Αυτό μπορεί να συμβεί π.χ. με την αγγλική γλώσσα και αφαιρεθεί το ένα «r» από τη λέξη «sorry» και εμφανιστεί ως… sory; Ασφαλώς όχι, γιατί όπως κάθε χώρα έτσι και η Βρετανία, δεν έχει τη γλώσσα του λαού της για να αποπατεί ο κάθε «γλωσσοπλάστης». Μόνον σε υπανάπτυκτους λαούς μπορεί να συμβαίνει αυτό. Μήπως είμαστε και δεν το ανα-γνωρίζουμε; Σε διαφορετική περίπτωση η αντίδραση πρέπει να υπάρξει άμεση. Πρωτίστως από τη σημερινή ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Οψόμεθα και δεν σταματάμε εδώ! Η Ελλάδα έχει περάσει αρκετές  «μνημονιακές»  εποχές, στέρησης, προσφυγιάς και αίματος. Μία Γλώσσα την κράτησε όρθια! Εντάξει;

Υ/Γ Δεν μας φταίει ο… Χένρυ Κίσσινγκερ. Ο… Εφιάλτης ήταν ντόπιος!