Σε αγώνα δρόμου αναμένεται να επιδοθούν σύντομα οι γονείς των εισακτέων σε σχολές που βρίσκονται σε άλλες πόλεις, από αυτές που διαμένουν, προκειμένου να βρουν κάποια στέγη για τα παιδιά τους. Ταυτόχρονα δε, θα ξανακάνει την εμφάνισή της η κρατική ανευθυνότητα, που «εφευρέθηκε» επί ΠαΣοΚ, ήρθε να «αναγνωριστεί» από τη ΝΔ και επί υπουργίας Γιαννάκου αποκαλύφθηκε η ηλιθιότητα σε όλο της το μεγαλείο.
Μεγάλη η εισαγωγή στο θέμα, αλλά μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα, καθ’ όσον αφορά την παραμονή και την διαμονή φοιτητών στις πόλεις όπου βρίσκονται τα ΑΕΙ ή τα ΤΕΙ που εισήχθησαν.
Δεν θα γίνει αναφορά σε λεπτομέρειες, όπως π.χ. στο «αστρονομικό» κόστος των ενοικίων σε επαρχιακές γειτονιάς του «πουθενά», αλλά στο γενικό «κουλουβάχατο» που ήταν η δημιουργία ΑΕΙ και ΤΕΙ απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελλάδας, χωρίς να υπάρχει η έστω υποτυπώδης υποδομή, με φοιτητικούς κοιτώνες ή και… καταυλισμούς!
Όπως έδειξε η «ιστορία», αυτό τελικά έγινε για καθαρά ανόητους οικονομικούς λόγους, προκειμένου η «υδροκέφαλη» Αθήνα μας να δείξει ότι ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη της περιφέρειας! Δηλαδή, με το να λειτουργήσει ένα ΑΕΙ ή ένα ΤΕΙ σε μία επαρχιακή πόλη, αυτόματα η περιοχή θα «ανασάνει» οικονομικά, καθώς θα κληθεί να φιλοξενήσει εκατοντάδες φοιτητές. Και ουδεμία πόλη έμεινε παραπονούμενη, άσχετα βέβαια αν λειτουργούν σχολές στην ουσία άνευ αντικειμένου και εντελώς άχρηστες.
Επειδή αυτές οι σχολές έπρεπε να μην λειτουργούν με άδεια έδρανα, τα «αστροπελέκια» του υπουργείου Παιδείας, είχαν την φαεινή ιδέα να μην θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση η βάση του 10 για την εισαγωγή σε σχολές.
Με την ξαφνική εισβολή των φοιτητών στις επαρχιακές πόλεις, οι ιδιοκτήτες ακινήτων υποχρεώθηκαν να προσαρμοστούν καταλλήλως κι από δωματιάκια να έχουν προς διάθεση των ενοικιαστών διαμερισματάκια. Επόμενο ήταν να χρεωθούν από τις τράπεζες… Και είναι να απορεί κανείς πώς οι αρμόδιοι υπουργοί δεν πήραν τότε το… Νόμπελ Οικονομίας! Γιατί δεν είναι λίγο, να «ταΐζεται» μία πόλη από την παροχή υπηρεσιών και όχι από την παραγωγή! Πόσο μάλλον όταν βγαίνουν από τη μία τσέπη για να μπουν στην άλλη, αφού ο πολίτης της μιάς πόλης καλείται μέσω των σπουδών του παιδιού του, να «πληρώνει» τον πολίτη της άλλης πόλης! Αυτό δεν λέγεται μόνον «ανάπτυξη», αλλά και… αποκέντρωση!
Να όμως που κάποια στιγμή οι ιθύνοντες του υπουργείου Παιδείας, πήραν χαμπάρι το τι χαμός γίνεται με πολλές σχολές στην επαρχία και η κυρία Μαριέττα Γιαννάκου, πέρασε στην ιστορία ως η… «αχώνευτη» υπουργός που σταμάτησε την είσοδο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με βαθμό κάτω του 10. Και έγινε «χαμός»!
Πράττοντας το αυτονόητο η πρώην υπουργός Παιδείας, επέφερε αναστάτωση - όχι τόσο στον χώρο των υποψήφιων, όσο στους ιδιοκτήτες ακινήτων. Σε εκείνους τους ανθρώπους που χρεώθηκαν για να δημιουργήσουν «χώρους υποδοχής» (διαμερίσματα) για τους φοιτητές και τώρα που πολλές σχολές έμειναν με τα ντουβάρια επειδή ξέμειναν από «τούβλα», βλέπουν να τους μένουν ξενοίκιαστα και οι δόσεις του δανείου να τρέχουν… Την πάτησαν περίπου σαν εκείνους που έπεσαν θύματα του Χρηματιστηρίου, γιατί κι αυτοί ποντάρισαν σε μετοχές «φούσκες»!
Άραγε πότε θα αρχίσει να προγραμματίζει και να οργανώνεται αυτό το κράτος του «ωχαδερφισμού» και του «αρπακολλισμού»; Ή μήπως η ανοργανωσιά και η έλλειψη προγραμματισμού, αποτελούν ασπίδες προστασίας για κάθε «λοβιτούρα» και για κάθε… αβλεψία «σάπιων» δημόσιων λειτουργών; Κάποιο enter θα χρειάζεται…
Στον σχεδόν «άνυνδρο» εκδοτικά Πειραιά, έπεσε το μάτι μου, πάνω σε ένα life style και free press περιοδικό, το οποίο θεωρώ ότι ξεχωρίζει από τα έντυπα του είδους. 
